Όταν, πριν από λίγο, η δημοσιογράφος της ΕΡΤ ανακοίνωσε πως τώρα θα ακούσουμε τα νέα για τον καιρό, νόμιζα πως ο μετεωρολόγος θα πει μόνο τι καιρό θα κάνει πάνω από το κτίριο της ΕΡΤ.
Γράφει ο Πιτσιρίκος
Τελικά, είπε τον καιρό για ολόκληρη τη χώρα. Είναι απόλυτα λογικό το πρόγραμμα των εργαζομένων στην ΕΡΤ να είναι επικεντρωμένο στο λουκέτο της ΕΡΤ και τις απολύσεις τους.
Διαπιστώνω πως αρκετοί ζητούν επίμονα από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ να μην αναφέρονται μόνο στον δικό τους αγώνα αλλά να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Το κάνουν σιγά-σιγά. Σήμερα το κάνουν περισσότερο από... τις προηγούμενες ημέρες. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Έχουν πάθει το σοκ που παθαίνουν όλοι οι απολυμένοι -όταν τους ανακοινώνεται η απόλυσή τους-, αλλά διαφέρουν ως προς το γεγονός ότι η φύση της δουλειάς τους είναι τέτοια που τους δίνει την δυνατότητα να πάθουν το σοκ μπροστά στα μάτια μας.
Σε κοινή θέα.
Από τη μικρή μου προσωπική εμπειρία, ξέρω πως οι περισσότεροι άνθρωποι που εργάζονταν σε ΜΜΕ -και όχι μόνο αυτοί- είχαν πάθει ιδρυματισμό. Δεν τους περνούσε ποτέ από το μυαλό πως μπορεί να χάσουν την δουλειά τους. Την θεωρούσαν ισόβια. Επί χρόνια, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ εργάζονταν μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, ενώ θεωρούσαν τις δουλειές τους δεδομένες. Ξαφνικά, είναι άνεργοι αλλά -σε αντίθεση με άλλους εργαζόμενους- έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν για τις απολύσεις τους και να ακουστούν από πάρα πολλούς ανθρώπους. Είναι δύσκολο να μιλήσεις ελεύθερα όταν έχεις μάθει να αυτολογοκρίνεσαι.
Ας μην ξεχνάμε πως, αν ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού, δεν φεύγουν όλα τα πουλάκια. Κάποια πετάνε μακριά, κάποια δεν βγαίνουν ποτέ από το κλουβί και κάποια άλλα κάνουν μια βόλτα και επιστρέφουν στο κλουβί. Πάντως, για όλα τα πουλιά υπάρχει ένα μικρό χρονικό διάστημα που κοιτούν με έκπληξη την ανοιχτή πόρτα. Σε αυτό το σημείο βρίσκονται τώρα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Κοιτούν την πόρτα του κλουβιού. Με έκπληξη. Τι να κάνουν;
Βλέπουν και τα άλλα πουλάκια -εμάς δηλαδή- να τους εμψυχώνουμε και έχουν πάθει σύγχυση επειδή ούτε την συμπαράσταση περίμεναν. Πρέπει να δείξουμε κατανόηση. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ νιώθουν τώρα την ανάγκη να πουν πως δεν είναι άχρηστοι και διεφθαρμένοι -όπως κατηγορήθηκαν από την κυβέρνηση-, πως δεν είναι σκουπίδια. Όταν σου επιτίθενται, είναι απόλυτα λογικό να μιλήσεις για τον εαυτό σου.
Αυτό δεν είναι έπαρση, είναι άμυνα.
Βρίσκω απόλυτα θετική την αλληλεγγύη των πολιτών στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, ενώ βρίσκω μικρόψυχους και ανόητους αυτούς που λένε πως δεν πρέπει να τους συμπαρασταθούμε γιατί αυτοί δεν συμπαραστάθηκαν σε εμάς.
Αυτή είναι η λογική του Σαμαρά.
Η συμπαράσταση της κοινωνίας στους εργαζόμενους της ΕΡΤ τους αλλάζει. Τους κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Η συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους της ΕΡΤ κάνει κι εμάς καλύτερους.
Και αφού τελειώσουν όλα αυτά, θα πάμε όλοι μαζί μια κρουαζιέρα και θα τρώμε όλη μέρα παγωτά.
Γράφει ο Πιτσιρίκος
Τελικά, είπε τον καιρό για ολόκληρη τη χώρα. Είναι απόλυτα λογικό το πρόγραμμα των εργαζομένων στην ΕΡΤ να είναι επικεντρωμένο στο λουκέτο της ΕΡΤ και τις απολύσεις τους.
Διαπιστώνω πως αρκετοί ζητούν επίμονα από τους δημοσιογράφους της ΕΡΤ να μην αναφέρονται μόνο στον δικό τους αγώνα αλλά να αναφερθούν στα προβλήματα που αντιμετωπίζει η κοινωνία. Το κάνουν σιγά-σιγά. Σήμερα το κάνουν περισσότερο από... τις προηγούμενες ημέρες. Οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ δεν διαφέρουν από τους άλλους ανθρώπους. Άνθρωποι είναι κι αυτοί. Έχουν πάθει το σοκ που παθαίνουν όλοι οι απολυμένοι -όταν τους ανακοινώνεται η απόλυσή τους-, αλλά διαφέρουν ως προς το γεγονός ότι η φύση της δουλειάς τους είναι τέτοια που τους δίνει την δυνατότητα να πάθουν το σοκ μπροστά στα μάτια μας.
Σε κοινή θέα.
Από τη μικρή μου προσωπική εμπειρία, ξέρω πως οι περισσότεροι άνθρωποι που εργάζονταν σε ΜΜΕ -και όχι μόνο αυτοί- είχαν πάθει ιδρυματισμό. Δεν τους περνούσε ποτέ από το μυαλό πως μπορεί να χάσουν την δουλειά τους. Την θεωρούσαν ισόβια. Επί χρόνια, οι εργαζόμενοι στην ΕΡΤ εργάζονταν μέσα σε ένα πολύ συγκεκριμένο πλαίσιο, ενώ θεωρούσαν τις δουλειές τους δεδομένες. Ξαφνικά, είναι άνεργοι αλλά -σε αντίθεση με άλλους εργαζόμενους- έχουν την δυνατότητα να μιλήσουν για τις απολύσεις τους και να ακουστούν από πάρα πολλούς ανθρώπους. Είναι δύσκολο να μιλήσεις ελεύθερα όταν έχεις μάθει να αυτολογοκρίνεσαι.
Ας μην ξεχνάμε πως, αν ανοίξεις την πόρτα του κλουβιού, δεν φεύγουν όλα τα πουλάκια. Κάποια πετάνε μακριά, κάποια δεν βγαίνουν ποτέ από το κλουβί και κάποια άλλα κάνουν μια βόλτα και επιστρέφουν στο κλουβί. Πάντως, για όλα τα πουλιά υπάρχει ένα μικρό χρονικό διάστημα που κοιτούν με έκπληξη την ανοιχτή πόρτα. Σε αυτό το σημείο βρίσκονται τώρα οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ. Κοιτούν την πόρτα του κλουβιού. Με έκπληξη. Τι να κάνουν;
Βλέπουν και τα άλλα πουλάκια -εμάς δηλαδή- να τους εμψυχώνουμε και έχουν πάθει σύγχυση επειδή ούτε την συμπαράσταση περίμεναν. Πρέπει να δείξουμε κατανόηση. Οι εργαζόμενοι της ΕΡΤ νιώθουν τώρα την ανάγκη να πουν πως δεν είναι άχρηστοι και διεφθαρμένοι -όπως κατηγορήθηκαν από την κυβέρνηση-, πως δεν είναι σκουπίδια. Όταν σου επιτίθενται, είναι απόλυτα λογικό να μιλήσεις για τον εαυτό σου.
Αυτό δεν είναι έπαρση, είναι άμυνα.
Βρίσκω απόλυτα θετική την αλληλεγγύη των πολιτών στους εργαζόμενους της ΕΡΤ, ενώ βρίσκω μικρόψυχους και ανόητους αυτούς που λένε πως δεν πρέπει να τους συμπαρασταθούμε γιατί αυτοί δεν συμπαραστάθηκαν σε εμάς.
Αυτή είναι η λογική του Σαμαρά.
Η συμπαράσταση της κοινωνίας στους εργαζόμενους της ΕΡΤ τους αλλάζει. Τους κάνει καλύτερους ανθρώπους.
Η συμπαράστασή μας στους εργαζόμενους της ΕΡΤ κάνει κι εμάς καλύτερους.
Και αφού τελειώσουν όλα αυτά, θα πάμε όλοι μαζί μια κρουαζιέρα και θα τρώμε όλη μέρα παγωτά.