Λίγο πριν λιποθυμήσει η συμπαθής Όλγα και αναγκαστεί ο συμπαθής Γιάννης να της δώσει το φιλί της ζωής live στα στούντιο του μεγάλου καναλιού, λίγο πριν Βερολίνο και Ουάσιγκτον αναγκαστούν να βάλουν ακόμη και στρατηγούς να δηλώσουν ότι απαγορεύονται οι εκλογές στην Ελλάδα η λύση δόθηκε: ο Ψαριανός πέρασε στο αντιμνημονιακό μπλοκ ενώ Σαμαράς και Βενιζέλος αποφάσισαν να συνεχίσουν τις «μεταρρυθμίσεις» για να σώσουν τη χώρα από τις στρεβλώσεις που οι προηγούμενες κυβερνήσεις κληροδότησαν στην Έρημη Χώρα.
Γράφει ο Ανδρέας Ζαφείρης
Η προσπάθεια του ηγετικού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας να εκβιάσει τις καταστάσεις μετά το ναυάγιο της ΔΕΠΑ οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο προκλήθηκε από την ισχυρή παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Τα ποιοτικά αλλά και ποσοτικά χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων είναι που οδήγησαν στην κατάρρευση της τρικομματικής. Η απόφαση του ΣΤΕ δεν απαντούσε στο ερώτημα (και ας το αποσιωπούν έντεχνα οι έγκυροι αναλυτές) που απασχολούσε και στοίχειωνε τις συνομιλίες των εταίρων: εάν οι εργαζόμενοι δεν δεχτούν τα διάφορα σενάρια επαναλειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης και παρέμεναν στο ραδιομέγαρο, θα εφαρμοζόταν ο νόμος; Και εφαρμογή του νόμου συνεπάγεται εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο κτήριο με ότι (τρομακτικό) πολιτικό κόστος αυτό συνεπάγεται για την κυβέρνηση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Το ερώτημα αυτό, ακόμη και με την grotesque κυβέρνηση που προέκυψε, δεν έχει απάντηση. Ακόμη και ο Φαήλος κατανοεί ότι πλέον μια τέτοια επιλογή θα αποτελούσε αυτοκτονία.
Η κυβέρνηση που προκύπτει έχει περιορισμένο χρόνο ζωής, ακόμη και εάν ο Σαμαράς ισχυρίζεται ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Δεν είναι μόνο ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, του ελλειμμάτων και του χρέους που διαιωνίζεται και μετατρέπεται σε σύγχρονο πιθάρι των Δαναΐδων. Είναι και οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα που προοιωνίζουν επιπλέον αδιέξοδα. Η Κυβέρνηση Σαμαρά θα κληθεί να απαντήσει θετικά στην επιθυμία των υπερατλαντικών φίλων για «θετική» επίλυση του προβλήματος της ονομασία της FYROM (ώστε να προχωρήσει και η ένταξη στο ΝΑΤΟ); Κυβέρνηση Σαμαρά θα κληθεί να συναινέσει σε ένα νέο σχέδιο Ανάν στη Κύπρο;
Οι νεοαποικιακού τύπου επεμβάσεις των (αρχικά ανώνυμων και στη συνέχεια επώνυμων) ευρωπαίων υπευθύνων και οι αλα mafia εκβιασμοί του ΔΝΤ (εκλογές ισοδυναμεί με διακοπή χρηματοδότησης) δείχνουν ότι το deal έχει κλείσει μέχρι τις Γερμανικές εκλογές, ακόμη και εάν οι «αντιπολιτευόμενοι» στο Βενιζέλο βουλευτές θα λειτουργούν σαν ένα διαρκές χαλί κάτω από τα πόδια, εντός και εκτός επικρατείας. Βέβαια σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον οποιοδήποτε γεγονός, ακόμη και ήσσονος σημασίας, μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Ένας εγκλωβισμένος Σαμαράς και ένας Βενιζέλος, που έχει ήδη μετατραπεί σε Καρατζαφέρη, δημιουργούν ένα ιδανικό περιβάλλον για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Για το εργατικό κίνημα γιατί οποιαδήποτε απόπειρα «μεταρρύθμισης» από εδώ και πέρα θα φέρει το στίγμα της ΕΡΤ και θα μπορεί να μετατραπεί, υπό συνθήκες, σε προοίμιο ανατροπής. Για την Αριστερά γιατί μετά από μήνες στασιμότητας ο αγώνας στην Αγία Παρασκευή έδειξε τον δρόμο για τη νίκη: Ριζοσπαστικοποίηση και Ενότητα.
Η προσπάθεια του ηγετικού πυρήνα της Νέας Δημοκρατίας να εκβιάσει τις καταστάσεις μετά το ναυάγιο της ΔΕΠΑ οδηγήθηκαν σε αδιέξοδο. Και το αδιέξοδο προκλήθηκε από την ισχυρή παρέμβαση του λαϊκού παράγοντα. Τα ποιοτικά αλλά και ποσοτικά χαρακτηριστικά των κινητοποιήσεων είναι που οδήγησαν στην κατάρρευση της τρικομματικής. Η απόφαση του ΣΤΕ δεν απαντούσε στο ερώτημα (και ας το αποσιωπούν έντεχνα οι έγκυροι αναλυτές) που απασχολούσε και στοίχειωνε τις συνομιλίες των εταίρων: εάν οι εργαζόμενοι δεν δεχτούν τα διάφορα σενάρια επαναλειτουργίας της δημόσιας τηλεόρασης και παρέμεναν στο ραδιομέγαρο, θα εφαρμοζόταν ο νόμος; Και εφαρμογή του νόμου συνεπάγεται εισβολή αστυνομικών δυνάμεων στο κτήριο με ότι (τρομακτικό) πολιτικό κόστος αυτό συνεπάγεται για την κυβέρνηση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό.
Το ερώτημα αυτό, ακόμη και με την grotesque κυβέρνηση που προέκυψε, δεν έχει απάντηση. Ακόμη και ο Φαήλος κατανοεί ότι πλέον μια τέτοια επιλογή θα αποτελούσε αυτοκτονία.
Η κυβέρνηση που προκύπτει έχει περιορισμένο χρόνο ζωής, ακόμη και εάν ο Σαμαράς ισχυρίζεται ότι θα εξαντλήσει την τετραετία. Δεν είναι μόνο ο φαύλος κύκλος της ύφεσης, του ελλειμμάτων και του χρέους που διαιωνίζεται και μετατρέπεται σε σύγχρονο πιθάρι των Δαναΐδων. Είναι και οι εξελίξεις στα εθνικά θέματα που προοιωνίζουν επιπλέον αδιέξοδα. Η Κυβέρνηση Σαμαρά θα κληθεί να απαντήσει θετικά στην επιθυμία των υπερατλαντικών φίλων για «θετική» επίλυση του προβλήματος της ονομασία της FYROM (ώστε να προχωρήσει και η ένταξη στο ΝΑΤΟ); Κυβέρνηση Σαμαρά θα κληθεί να συναινέσει σε ένα νέο σχέδιο Ανάν στη Κύπρο;
Οι νεοαποικιακού τύπου επεμβάσεις των (αρχικά ανώνυμων και στη συνέχεια επώνυμων) ευρωπαίων υπευθύνων και οι αλα mafia εκβιασμοί του ΔΝΤ (εκλογές ισοδυναμεί με διακοπή χρηματοδότησης) δείχνουν ότι το deal έχει κλείσει μέχρι τις Γερμανικές εκλογές, ακόμη και εάν οι «αντιπολιτευόμενοι» στο Βενιζέλο βουλευτές θα λειτουργούν σαν ένα διαρκές χαλί κάτω από τα πόδια, εντός και εκτός επικρατείας. Βέβαια σε ένα τόσο ρευστό περιβάλλον οποιοδήποτε γεγονός, ακόμη και ήσσονος σημασίας, μπορεί να ανατρέψει τα πάντα.
Ένας εγκλωβισμένος Σαμαράς και ένας Βενιζέλος, που έχει ήδη μετατραπεί σε Καρατζαφέρη, δημιουργούν ένα ιδανικό περιβάλλον για το εργατικό κίνημα και την Αριστερά. Για το εργατικό κίνημα γιατί οποιαδήποτε απόπειρα «μεταρρύθμισης» από εδώ και πέρα θα φέρει το στίγμα της ΕΡΤ και θα μπορεί να μετατραπεί, υπό συνθήκες, σε προοίμιο ανατροπής. Για την Αριστερά γιατί μετά από μήνες στασιμότητας ο αγώνας στην Αγία Παρασκευή έδειξε τον δρόμο για τη νίκη: Ριζοσπαστικοποίηση και Ενότητα.
