Ως επαγγελματίας τεχνικός κινηματογράφου και τηλεόρασης έχω συνεργαστεί στο παρελθόν με την ΕΡΤ και με ιδιωτικά κανάλια. Πάντα ένιωθα την ανάγκη να εργάζομαι χωρις να νιώθω οποιεσδήποτε τύψεις για το αποτέλεσμα της δουλειάς μου (σε προσωπικό και κοινωνικό αντίκτυπο).
Γράφει ο Ευάγγελος Βλαχάκης
Η αλήθεια είναι οτι ελάχιστες φορές τα κατάφερα. Μετρημένες στα δάχτυλα. Το όνειρό μου ήταν και είναι ένα περιβάλλον εργασίας που θα σέβεται τον ανθρώπινο ψυχισμό και τις ιδιαίτερες ανάγκες του και θα είναι μια καθημερινή πηγή χαράς και ικανοποίησης και σίγουρα όχι μόνο οικονομικής.
Αν πραγματικά ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί κάτι τέτοιο στο χώρο των Μέσων Επικοινωνίας και στην παραγωγή πολιτισμού, θα γινόταν μέσα απο τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων οργανισμών με οριζόντια δικτύωση και διευθυνόμενα απο αιρετά διοικητικά συμβούλια. Έτσι λοιπόν, με αφορμή τη διακοπή της λειτουργίας της κρατικής τηλεόρασης διαφαίνεται μια ιδανική ευκαιρία για μια δημόσια (ούτε κρατική, ούτε ιδιωτική) και ελεύθερη ΕΡΤ, στα χέρια των εργαζομένων και υπό κοινωνικό έλεγχο. Για μια δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, στην οποία η διαχείριση και ο έλεγχος θα γίνεται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα που η πληροφόρηση και η ψυχαγωγία μπορεί να έχει. Σκοπός είναι όχι η «αξιοποίηση» αλλά η ελεύθερη πρόσβαση στο αρχείο της, κομμάτι της νεότερης ιστορίας μας. Ένα κρατικό κανάλι είναι πάντα χειραγωγούμενο. Αυτό που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία είναι ΜΜΕ που δεν "δένονται" στα άρματα των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Σίγουρα αναδύεται ένας σοβαρός προβληματισμός απ' αυτήν την πρόταση. Κι αυτός είναι η σκέψη ότι μπορεί να είναι μια αυταπάτη το να πιστεύουμε ότι μπορεί πραγματικά να γίνει αυτό. Και να ξεκινήσει έτσι κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα εξουσίας στην διαχείριση και τότε θα βγει ο πραγματικός εαυτός κάποιων που μπορεί να ξεκινησαν έχοντας σαν σχέδιο την αυτοδιαχείριση και την αυτοδιοργάνωση. Για να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν πραγματικά να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση απαιτείται ενας υψηλός βαθμός αυτοσυνειδητότητας και ωριμότητας. Οπότε μιλάμε για μια ρηξικέλευθη κίνηση. Διεγείρεται όμως και μια σημαντικότατη αντινομία.
Παύει να είναι κρατικό κανάλι. Θα είναι απλώς (χωρίς να στερείται σημασίας) ένα αυτοδιαχειρζόμενο κανάλι. Και δυστυχώς η περιοδεία του υπουργού θα καλύπτεται από τα ιδιωτικά κανάλια που θα τα "σκάνε" κανονικότατα. Και παλι επανερχόμαστε στην ανάγκη και στην αξία μιας νέας κοινωνικής διάρθρωσης και στο συνταγματικό δίκαιο. Με ένα νέο Σύνταγμα που θα μπορούσε να επαναφέρει την πραγματική Δημοκρατία. Ο κάθε υπουργός στο παράδειγμα που αναφέραμε, θα ήταν αιρετός, μη επαγγελματίας πολιτικός αλλα ένας υπεύθυνος πολίτης με συγκεκριμένα καθήκοντα. Αυτόματα το ζήτημα της κάλυψής του δεν τίθεται πλέον, καθώς ο πλουραλισμός και η ισονομία θα ήταν διάχυτες σε ολόκληρο το κοινωνικοπολιτικό φάσμα.
Νομικά μπορεί να ξεκινήσει αυτό με την ίδρυση μιας Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης, με μέλη τους εργαζομένους αλλα και τους τηλεθεατές. Ο "πραγματικός εαυτός" μας είναι ο μοναδικός σκόπελος. Όμως στη ΒΙΟ.ΜΕ τα κατάφεραν και βάζουν ψηλά τον πήχυ...
Όπως είπαν και οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ, αν δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς!
"Να η ευκαιρία"! Θα το τολμήσουμε; Έστω ως ενδεχόμενο!
Γράφει ο Ευάγγελος Βλαχάκης
Η αλήθεια είναι οτι ελάχιστες φορές τα κατάφερα. Μετρημένες στα δάχτυλα. Το όνειρό μου ήταν και είναι ένα περιβάλλον εργασίας που θα σέβεται τον ανθρώπινο ψυχισμό και τις ιδιαίτερες ανάγκες του και θα είναι μια καθημερινή πηγή χαράς και ικανοποίησης και σίγουρα όχι μόνο οικονομικής.
Αν πραγματικά ήταν δυνατόν να εξασφαλιστεί κάτι τέτοιο στο χώρο των Μέσων Επικοινωνίας και στην παραγωγή πολιτισμού, θα γινόταν μέσα απο τη δημιουργία αυτοδιαχειριζόμενων οργανισμών με οριζόντια δικτύωση και διευθυνόμενα απο αιρετά διοικητικά συμβούλια. Έτσι λοιπόν, με αφορμή τη διακοπή της λειτουργίας της κρατικής τηλεόρασης διαφαίνεται μια ιδανική ευκαιρία για μια δημόσια (ούτε κρατική, ούτε ιδιωτική) και ελεύθερη ΕΡΤ, στα χέρια των εργαζομένων και υπό κοινωνικό έλεγχο. Για μια δημόσια ραδιοφωνία και τηλεόραση, στην οποία η διαχείριση και ο έλεγχος θα γίνεται με αμεσοδημοκρατικές διαδικασίες αναδεικνύοντας τον κοινωνικό χαρακτήρα που η πληροφόρηση και η ψυχαγωγία μπορεί να έχει. Σκοπός είναι όχι η «αξιοποίηση» αλλά η ελεύθερη πρόσβαση στο αρχείο της, κομμάτι της νεότερης ιστορίας μας. Ένα κρατικό κανάλι είναι πάντα χειραγωγούμενο. Αυτό που έχουμε ανάγκη ως κοινωνία είναι ΜΜΕ που δεν "δένονται" στα άρματα των εκάστοτε κυβερνήσεων.
Σίγουρα αναδύεται ένας σοβαρός προβληματισμός απ' αυτήν την πρόταση. Κι αυτός είναι η σκέψη ότι μπορεί να είναι μια αυταπάτη το να πιστεύουμε ότι μπορεί πραγματικά να γίνει αυτό. Και να ξεκινήσει έτσι κάποια στιγμή θα τεθεί θέμα εξουσίας στην διαχείριση και τότε θα βγει ο πραγματικός εαυτός κάποιων που μπορεί να ξεκινησαν έχοντας σαν σχέδιο την αυτοδιαχείριση και την αυτοδιοργάνωση. Για να υπάρχουν άνθρωποι που μπορούν πραγματικά να χειριστούν μια τέτοια κατάσταση απαιτείται ενας υψηλός βαθμός αυτοσυνειδητότητας και ωριμότητας. Οπότε μιλάμε για μια ρηξικέλευθη κίνηση. Διεγείρεται όμως και μια σημαντικότατη αντινομία.
Παύει να είναι κρατικό κανάλι. Θα είναι απλώς (χωρίς να στερείται σημασίας) ένα αυτοδιαχειρζόμενο κανάλι. Και δυστυχώς η περιοδεία του υπουργού θα καλύπτεται από τα ιδιωτικά κανάλια που θα τα "σκάνε" κανονικότατα. Και παλι επανερχόμαστε στην ανάγκη και στην αξία μιας νέας κοινωνικής διάρθρωσης και στο συνταγματικό δίκαιο. Με ένα νέο Σύνταγμα που θα μπορούσε να επαναφέρει την πραγματική Δημοκρατία. Ο κάθε υπουργός στο παράδειγμα που αναφέραμε, θα ήταν αιρετός, μη επαγγελματίας πολιτικός αλλα ένας υπεύθυνος πολίτης με συγκεκριμένα καθήκοντα. Αυτόματα το ζήτημα της κάλυψής του δεν τίθεται πλέον, καθώς ο πλουραλισμός και η ισονομία θα ήταν διάχυτες σε ολόκληρο το κοινωνικοπολιτικό φάσμα.
Νομικά μπορεί να ξεκινήσει αυτό με την ίδρυση μιας Κοινωνικής Συνεταιριστικής Επιχείρησης, με μέλη τους εργαζομένους αλλα και τους τηλεθεατές. Ο "πραγματικός εαυτός" μας είναι ο μοναδικός σκόπελος. Όμως στη ΒΙΟ.ΜΕ τα κατάφεραν και βάζουν ψηλά τον πήχυ...
Όπως είπαν και οι εργαζόμενοι στη ΒΙΟΜΕ, αν δεν μπορείτε εσείς, μπορούμε εμείς!
"Να η ευκαιρία"! Θα το τολμήσουμε; Έστω ως ενδεχόμενο!
Περισσότερα για τις Κοινωνικές
Συνεταιριστικές
Επιχειρήσεις μπορείτε να βρείτε εδώ: http://koinsep.org/?page_id=50
