Η ατάκα έμεινε στην ιστορία σαν καρικατούρα έωλου καθωσπρεπισμού μιας ξεπεσμένης, εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας.
Γράφει ο Προφήτης
Στην παλιά ελληνική ταινία Η Βίλλα των Οργίων , ο υποψήφιος βουλευτής Ζάβαλος (Λάμπρος Κωσταντάρας) συλλαμβάνεται εν αδαμιαία περιβολή με την ερωμένη του στη βίλλα της μαντάμ Δόμνας (Μιράντα Μυράτ), η οποία παρέχει υπηρεσίες «διευκόλυνσης αλλότριας ακολασίας» σε κυρίους της υψηλής κοινωνίας.
Ακολουθεί ο διάλογος της «μαντάμ» με τον αστυνομικό διοικητή (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) :
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Του λόγου σου, ποια είσαι;
Μ. Μυράτ: Του ναυάρχου.
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Ποιανού ναυάρχου;
Μ. Μυράτ: Του ναυάρχου Τσαχτσαρίδη, αν έχετε ακουστά.
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Α, μάλιστα. Για μπες μέσα και περίμενε. Μ’ εσένα έχουμε πολλά να πούμε.
Μ. Μυράτ: Πολλά; Ωχ, Θεέ μου κι είμαι καλεσμένη σε κάποια δεξίωση. Πόσο λέτε ν’ αργήσω;
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Κανά δυο χρονάκια!
Μ. Μυράτ: Πόσο είπατε;
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Βρε, μπες μέσα και περίμενε, που θα σου δώσουμε κι εξηγήσεις!
Μ. Μυράτ: Καλά, καλά, πηγαίνω. Αλλά να χαρείτε, μιλάτε μου στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε.
Η ατάκα έμεινε στην ιστορία σαν καρικατούρα έωλου καθωσπρεπισμού μιας ξεπεσμένης, εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας.
Πού το θυμηθήκαμε;
Είναι σαν το ...ΠΑΣΟΚ να παίζει το ρόλο της «μαντάμ».
Το Κόμμα των Οργίων δια της εκπροσώπου του, «του πολιτικού, αν έχετε ακουστά …», διαμαρτυρήθηκε:
Δεχόμαστε τις μεταρρυθμίσεις ακόμη και τις τιμωρητικές, αλλά όχι με αυταρχισμό.
«Οι μεταρρυθμίσεις δεν επιβάλλονται με αυταρχισμό», τόνισε η Φ. Γεννηματά εννοώντας την ΕΡΤ, ενώ εμφανίστηκε διαλλακτική στον αυταρχισμό των δανειστών.
«Ξέρετε είναι άλλο πράγμα να πρέπει να στηρίξεις τις πολιτικές που σου επιβάλουν οι δανειστές σου, ακόμη κι αν αυτές είναι τιμωρητικές. Ακόμη κι αν είναι πολιτικές σκληρής λιτότητας γιατί δεν έχεις άλλη λύση, γιατί δεν έχεις από πού να χρηματοδοτήσεις τη χώρα σου“, είπε σε συνέντευξη της στο ρ/σ ALPHA.
Κοντολογίς, το ΠΑΣΟΚ, που διευκολύνοντας την οικονομική ακολασία του κομματικού του στρατού έκανε τη χώρα American Bar – μια άλλη διάσημη ατάκα από την ταινία, λέει :
"Μαστιγώστε μας – αλλά με καλό τρόπο".
Το ότι ευθύνεται κατά κόρον για το «μαστίγιο» που υφίστανται συλλήβδην δίκαιοι και άδικοι ουδόλως το απασχολεί, αφού τα στελέχη του έχουν εξασφαλίσει προσωπική ασυλία και ευζωία.
Βλέπετε γιατί η συγκυβέρνηση, μη έχοντας κοινή ηθική βάση, γίνεται οριακή. Την διαβρώνει και η διαρκής ατιμωρησία των πραγματικών ενόχων που με την ισχύ από την στήριξη της κυβέρνησης συμπεριφέρονται σαν να προήρθαν από πολιτική παρθενογένεση, με μακρινό βάρος μόνον έναν αποδιοπομπαίο Άκη.
Αλλά η οίησή τους καταντά διαλυτική. Και ανεξάρτητα του αν όλοι το απεύχονται, οι εκλογές δεν θα έπρεπε να αποκλείονται από τον ορίζοντα. Να εξυγιανθεί το πολιτικό σύστημα.
Ας πάρουν ο κ. Βενιζέλος με την κα Γεννηματά τα ποσοστά τους και ας γυρέψουν παρέα που θα τους φέρεται ευγενικά. Όσοι πληρώνουν τα «σπασμένα» τους δυσκολεύονται.
Στην παλιά ελληνική ταινία Η Βίλλα των Οργίων , ο υποψήφιος βουλευτής Ζάβαλος (Λάμπρος Κωσταντάρας) συλλαμβάνεται εν αδαμιαία περιβολή με την ερωμένη του στη βίλλα της μαντάμ Δόμνας (Μιράντα Μυράτ), η οποία παρέχει υπηρεσίες «διευκόλυνσης αλλότριας ακολασίας» σε κυρίους της υψηλής κοινωνίας.
Ακολουθεί ο διάλογος της «μαντάμ» με τον αστυνομικό διοικητή (Διονύσης Παπαγιαννόπουλος) :
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Του λόγου σου, ποια είσαι;
Μ. Μυράτ: Του ναυάρχου.
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Ποιανού ναυάρχου;
Μ. Μυράτ: Του ναυάρχου Τσαχτσαρίδη, αν έχετε ακουστά.
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Α, μάλιστα. Για μπες μέσα και περίμενε. Μ’ εσένα έχουμε πολλά να πούμε.
Μ. Μυράτ: Πολλά; Ωχ, Θεέ μου κι είμαι καλεσμένη σε κάποια δεξίωση. Πόσο λέτε ν’ αργήσω;
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Κανά δυο χρονάκια!
Μ. Μυράτ: Πόσο είπατε;
Δ. Παπαγιαννόπουλος: Βρε, μπες μέσα και περίμενε, που θα σου δώσουμε κι εξηγήσεις!
Μ. Μυράτ: Καλά, καλά, πηγαίνω. Αλλά να χαρείτε, μιλάτε μου στον πληθυντικό, θα με υποχρεώσετε.
Η ατάκα έμεινε στην ιστορία σαν καρικατούρα έωλου καθωσπρεπισμού μιας ξεπεσμένης, εν πολλαίς αμαρτίαις περιπεσούσας.
Πού το θυμηθήκαμε;
Είναι σαν το ...ΠΑΣΟΚ να παίζει το ρόλο της «μαντάμ».
Το Κόμμα των Οργίων δια της εκπροσώπου του, «του πολιτικού, αν έχετε ακουστά …», διαμαρτυρήθηκε:
Δεχόμαστε τις μεταρρυθμίσεις ακόμη και τις τιμωρητικές, αλλά όχι με αυταρχισμό.
«Οι μεταρρυθμίσεις δεν επιβάλλονται με αυταρχισμό», τόνισε η Φ. Γεννηματά εννοώντας την ΕΡΤ, ενώ εμφανίστηκε διαλλακτική στον αυταρχισμό των δανειστών.
«Ξέρετε είναι άλλο πράγμα να πρέπει να στηρίξεις τις πολιτικές που σου επιβάλουν οι δανειστές σου, ακόμη κι αν αυτές είναι τιμωρητικές. Ακόμη κι αν είναι πολιτικές σκληρής λιτότητας γιατί δεν έχεις άλλη λύση, γιατί δεν έχεις από πού να χρηματοδοτήσεις τη χώρα σου“, είπε σε συνέντευξη της στο ρ/σ ALPHA.
Κοντολογίς, το ΠΑΣΟΚ, που διευκολύνοντας την οικονομική ακολασία του κομματικού του στρατού έκανε τη χώρα American Bar – μια άλλη διάσημη ατάκα από την ταινία, λέει :
"Μαστιγώστε μας – αλλά με καλό τρόπο".
Το ότι ευθύνεται κατά κόρον για το «μαστίγιο» που υφίστανται συλλήβδην δίκαιοι και άδικοι ουδόλως το απασχολεί, αφού τα στελέχη του έχουν εξασφαλίσει προσωπική ασυλία και ευζωία.
Βλέπετε γιατί η συγκυβέρνηση, μη έχοντας κοινή ηθική βάση, γίνεται οριακή. Την διαβρώνει και η διαρκής ατιμωρησία των πραγματικών ενόχων που με την ισχύ από την στήριξη της κυβέρνησης συμπεριφέρονται σαν να προήρθαν από πολιτική παρθενογένεση, με μακρινό βάρος μόνον έναν αποδιοπομπαίο Άκη.
Αλλά η οίησή τους καταντά διαλυτική. Και ανεξάρτητα του αν όλοι το απεύχονται, οι εκλογές δεν θα έπρεπε να αποκλείονται από τον ορίζοντα. Να εξυγιανθεί το πολιτικό σύστημα.
Ας πάρουν ο κ. Βενιζέλος με την κα Γεννηματά τα ποσοστά τους και ας γυρέψουν παρέα που θα τους φέρεται ευγενικά. Όσοι πληρώνουν τα «σπασμένα» τους δυσκολεύονται.
