Μεταξύ "ξαφνικού" και "αργού θανάτου" αλλά θανάτου σε οποιαδήποτε περίπτωση κινείται η κθβέρνηση για τις τρεις κρατικές αμυντικές βιομηχανίες της χώρας αφού βέβαια επί 32 χρόνια από τα 38 της ύπαρξής τους τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης ΠΑΣΟΚ και ΝΔ της κατάφεραν απανωτά καίρια πλήγματα.
Σε μία "κανονική" χώρα η οποία βιώνει δεδομένη και καθαρή εξωτερική απειλή, το γεγονός ότι ελήφθη η απόφαση να κλείσουν ή στην καλύτερα περίπτωση να συρρικνωθούν μέχρι σημείου εξαφανίσεως, οι αμυντικές βιομηχανίες θα αρκούσε για να διατυπωθούν ερωτήματα περί "εθνικής μειοδοσίας".
Στην Ελλάδα του 2013 απλά το ανακοινώνουν και ουδείς αντιδρά: Το μεν υπουργείο Οικονομικών, το οποίο ελέγχει τις δύο από τις τρεις αμυντικές βιομηχανίες, την ΕΑΒ και την ΕΛΒΟ, προτείνει τον «ξαφνικό» θάνατο με την άμεση διακοπή λειτουργίας, την απόλυση των εργαζομένων και την πώληση των περιουσιακών τους στοιχείων.
Στο υπουργείο Εθνικής Άμυνας που έχει την αρμοδιότητα των Ελληνικών Αμυντικών Συστημάτων, η αρμόδια αναπληρωτής υπουργός Φώφη Γεννηματά προτείνει "αργό θάνατο": Εκκαθάριση εν λειτουργία των κρατικά ελεγχόμενων εταιριών με ταυτόχρονη αναδιάρθρωσή τους.
Οπερ έστι, απόλυση της συντριπτικής πλειοψηφίας των εργαζομένων και πώληση της περιουσίας τους.
Για τον πρωτοετή της νομικής και της λογιστικής είναι γνωστό ότι "εκκαθάριση εταιρείας" σημαίνει κλείσιμο.
Ειδικά για τα ΕΑΣ υπάρχει και ένα άλλο φιλέτο πέρα από την τεράστιας αξίας ακίνητη περιουσία: Η οφειλή από το Ιράκ ύψους 126 εκατ. ευρώ.
Κάποιοι γνωστοί και μη εξαιρετέοι μέσα στο ΠΑΣΟΚ είχαν φτιάξει γραμμή παραγωγής ... πυρομαχικών στην ΕΒΟ, (παρά το γεγονός ότι υπήρχε η επίσης κρατικοποιημένη ΠΥΡΚΑΛ που κατασκεύαζε πυρομαχικά και επίσης πουλούσε στο Ιράκ και δεύτερη εταιρεία κατασκευής πυρομαχικών δεν χωρούσε η Ελλάδα) και τα πωλούσαν στο φιλικό καθεστώς του Σαντάμ Χουσεΐν καθ'όλη την διάρκεια του περσοϊρακινού πολέμου της δεκαετίας του '80.
Μια μπίζνα που ελάχιστοι ξέρουν γι'αυτή, αλλά που άφησε κάποιους στα ηγετικά κλιμάκια του Κινήματος, με τεράστιους τραπεζικούς λογαριασμούς στην Ελβετία.
Αλλά άφησε και την τεράστια έκρηξη στην αποθήκη πυρομαχικών της Μαλακάσας τα Χριστούγεννα του 1987 που κατά ορισμένους καλά γνωρίζοντες εξαφάνισε πολλά στοιχεία της υπόθεσης "πώληση πυρομαχικών στο Ιράκ"...
Και μόνο από αυτό γίνεται αντιληπτό πως ακόμα και η πολεμική βιομηχανία της χώρας είχε τεθεί στην υπηρεσία του κόμματος...
Εν πάση περιπτώσει υπάρχουν 126 εκατ. ευρώ τα οποία είναι "ζεστό χρήμα" έστω και αν έχουν διακανονιστεί: Aπό τις οφειλές συνολικού ύψους 259 εκατ. δολαρίων προβλέπει ως εναπομένουσα οφειλή το συνολικό ποσό των περίπου 126 εκατ. δολαρίων που θα αποπληρωθεί σε 44 εξαμηνιαίες, ίσες και διαδοχικές δόσεις αρχίζοντας από την 1η Μαρτίου 2019..
Αυτό το ποσό μπορεί να αποφέρει μέσω τραπεζικής εκχώρησης κάπου 80 εκατ. ευρώ. Αυτό το ποσό φτάνει και περισσεύει για την αναδιάρθωση και των τριών κρατικών εταιρειών. Αλλά άλλαι αι βουλαί της τρόικα που θέλει ακόμα και αυτά τα λεφτά στα ταμεία της...
Το ερώτημα είναι γιατί μέσα από περισότερους από 600.000 δημοσίους υπαλλήλους οι απολύσεις ξεκινούν από τις αμυντικές βιομηχανίες.
Είναι αλήθεια ότι οι αποφάσεις για την κρατικά ελεγχόμενη αμυντική βιομηχανία έχουν καθυστερήσει ακριβώς 23 χρόνια. Από το 1990, όταν διαγνώστηκε ότι οι πολεμικές βιομηχανίες είχαν νοσήσει βαριά από τον "πασοκικό καρκίνο", έπρεπε να είχε γίνει εγχείρηση αφαίρεσης του όγκου.
Ένας από τους πολιτικούς σκελετούς στο ντουλάπι του ΠΑΣΟΚ (κατά κύριο λόγο) έχει ταυτότητα που γράφει "αμυντική βιομηχανία". Βρίσκεται δίπλα στους άλλους σκελετούς που γράφουν "Ολυμπιακή Αεροπορία", "ΕΡΤ", "Οργανισμός Ανασυγκρότησης Επιχειρήσεων" κλπ κλπ
Ειδικά για την αμυντική βιομηχανία, το γεγονός ότι διαλύθηκαν εργοστάσια, χάθηκαν πανάκριβες τεχνογνωσίες και δημιουργήθηκαν μαγαζάκια των αντιπροσώπων ξένου αμυντικού υλικού μέσα στα εργοστάσια με την πρωτοβουλία και την πρωτοκαθεδρία των συνδικαλιστών, δυστυχώς αποτέλεσαν και αποτελούν τον κανόνα..
Αλλο όμως αυτό και άλλο το κλείσιμό τους.
Το κλείσιμο δείχνει πολιτική δειλία και ανικανότητα.
Η αναδιάθρωση βάσει ενός Εθνικού Σχεδίου Παραγωγής σε σύνδεση με τις ανάγκες και τα προγράμματα των Ενόπλων Δυνάμεων και η αξιοποίηση των περιουσιακών τους στοιχείων για να υπάρξει χρηματοδότηση του εν λόγω προγράμματος, είναι αυτονόητα πράγματα για όποιον πολιτικό αγαπά την πατρίδα του, έστω και σε εποχές ήσσονος εθνικής κυριαρχίας.
Δεν μπορεί να είναι τόσο ανίκανοι για να καταρτίσουν και να εφαρμόσουν ένα σχέδιο ακόμα και για την εργοστασιακή συντήρηση των συστημάτων των ΕΔ οικονομικότερου ή σχεδόν ίσου κόστους σε σχέση με το κόστος της οργανικής συντήρησης.
Οι πασοκικές πονηριές του στιλ "εκκαθάριση εν λειτουργία", δηλαδή δεν τις κλείνουμε άμεσα, αλλά ... στα τέλη Ιουλίου για να δώσουμε στον Μινώταυρο της τρόικα το αίμα που θέλει και εν συνεχεία να ξεπουλήσουμε μια τεράστια ακίνητη περιουσία υπέρ φίλων και ... συνεταίρων δεν θα περάσουν αβρόχοις ποσί.
Και αν νιώθουν ανίκανοι να καταστρώσουν και να εκτελέσουν ένα εθνικό σχέδιο παραγωγής και συντήρησης αμυντικού υλικού, ας τις πουλήσουν. Προτάσεις υπάρχουν. Θα εξακολουθήσουν να λειτουργούν, έστω και με ελαφρά λιγότερο προσωπικό, αλλά θα είναι ζωντανές.
Το ότι θέλουν να τις κλείσουν ή να τις "εκκαθαρίσουν" αποτελεί όνειδος για την χώρα. Όνειδος γιατί εκτός από ανίκανοι και λαμόγια - γιατί μόνο ανίκανοι και λαμόγια θα έφερναν τις αμυντικές βιομηχανίες μιας χώρας με τεράστιες αμυντικές ανάγκες σε τέτοιο σημείο παρακμής - είναι και εθνικά επικίνδυνοι...
