Δέσμια παραλυτικών ισορροπιών η νέα κυβέρνηση που δεν θα της επιτρέψουν να αποκτήσει στοιχειώδη συνοχή
Πολιτικός, έμπειρος, σοβαρός, προερχόμενος απ’ το χώρο της συντηρητικής παράταξης, τόνιζε λίγα λεπτά μετά την ανακοίνωση των ονομάτων της νέας κυβέρνησης ότι... στοιχηματίζει πως αυτή είναι κυβέρνηση με ορίζοντα το τετράμηνο περίπου!
Κι εξηγούσε, ότι αυτή η εκτίμηση δεν προκύπτει μόνο απ’ τη σύνθεση της δικομματικής –πλέον- κυβέρνησης, αλλά προκύπτει βασικά απ’ την πρόβλεψη ότι μέχρι τον Οκτώβρη θα απαιτηθεί απ’ την τρόικα η λήψη νέων, σκληρότατων μέτρων, τα οποία αποκλείεται να αντέξει.
«Αυτό», τόνισε, «είναι αναπόφευκτο, άλλωστε η τρόικα έχει προϊδεάσει με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης».
Κατά την άποψή του επίσης η νέα κυβέρνηση είναι δέσμια παραλυτικών ισορροπιών που δεν θα της επιτρέψουν να αποκτήσει στοιχειώδη συνοχή.
Αποτελεί, πρόσθεσε, «μίγμα συμβιβασμών και το αποτέλεσμα ενός ιδιότυπου μπρα-ντε –φερ μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου.
Ο Βενιζέλος απαίτησε την αντιπροεδρία και του υπουργείο Εξωτερικών και σε αντάλλαγμα αυτής της διαπραγμάτευσης αποδέχτηκε τη συμμετοχή λιγότερων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όπως επίσης αποδέχτηκε να κρατήσει η Ν.Δ. ορισμένα νευραλγικά υπουργεία.
Κάπως έτσι βγήκε εκτός ο Κουκουλόπουλος ο οποίος απαιτούσε να είναι υπουργός (!) και όχι αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, του υπουργείου δηλαδή που θα κάνει τις ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές το Μάη του 2014, αν βέβαια η κυβέρνηση υπάρχει μέχρι τότε, κάτι που εγώ αποκλείω»!
Κι όλα αυτά χωρίς να συνυπολογιστεί η τοποθέτηση κάποιων στελεχών, τόσο γαλάζιων όσο και πράσινων σε ορισμένες θέσεις με βάση σκοπιμότητες και μόνο, ή ο αποκλεισμός άλλων.
Με τέτοια κριτήρια και μέσα σε τέτοιο κλίμα, πώς να μην υπάρχει η αίσθηση του… τετράμηνου;
Κι εξηγούσε, ότι αυτή η εκτίμηση δεν προκύπτει μόνο απ’ τη σύνθεση της δικομματικής –πλέον- κυβέρνησης, αλλά προκύπτει βασικά απ’ την πρόβλεψη ότι μέχρι τον Οκτώβρη θα απαιτηθεί απ’ την τρόικα η λήψη νέων, σκληρότατων μέτρων, τα οποία αποκλείεται να αντέξει.
«Αυτό», τόνισε, «είναι αναπόφευκτο, άλλωστε η τρόικα έχει προϊδεάσει με τρόπο μη επιδεχόμενο αμφισβήτησης».
Κατά την άποψή του επίσης η νέα κυβέρνηση είναι δέσμια παραλυτικών ισορροπιών που δεν θα της επιτρέψουν να αποκτήσει στοιχειώδη συνοχή.
Αποτελεί, πρόσθεσε, «μίγμα συμβιβασμών και το αποτέλεσμα ενός ιδιότυπου μπρα-ντε –φερ μεταξύ Σαμαρά και Βενιζέλου.
Ο Βενιζέλος απαίτησε την αντιπροεδρία και του υπουργείο Εξωτερικών και σε αντάλλαγμα αυτής της διαπραγμάτευσης αποδέχτηκε τη συμμετοχή λιγότερων στελεχών του ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, όπως επίσης αποδέχτηκε να κρατήσει η Ν.Δ. ορισμένα νευραλγικά υπουργεία.
Κάπως έτσι βγήκε εκτός ο Κουκουλόπουλος ο οποίος απαιτούσε να είναι υπουργός (!) και όχι αναπληρωτής υπουργός Εσωτερικών, του υπουργείου δηλαδή που θα κάνει τις ευρωεκλογές και αυτοδιοικητικές εκλογές το Μάη του 2014, αν βέβαια η κυβέρνηση υπάρχει μέχρι τότε, κάτι που εγώ αποκλείω»!
Κι όλα αυτά χωρίς να συνυπολογιστεί η τοποθέτηση κάποιων στελεχών, τόσο γαλάζιων όσο και πράσινων σε ορισμένες θέσεις με βάση σκοπιμότητες και μόνο, ή ο αποκλεισμός άλλων.
Με τέτοια κριτήρια και μέσα σε τέτοιο κλίμα, πώς να μην υπάρχει η αίσθηση του… τετράμηνου;
