Οι "Ηττημένοι Νικητές" και οι Ενωμένοι Μαχητές!

Mην καταδεχτείς να ρωτήσεις "Θα νικήσω; Θα νικηθώ;" Πολέμα!

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Σήμερα, μεγαλοδευτεριάτικα, δε ξύπνησα καλά. Κάτι με βάραινε στο στήθος απο καιρό και φαίνεται ότι σήμερα παράγινε. Άσε που χτές το βράδυ ψηφίστηκε κι εκείνο το...τελευταίο (;) πολυνομοσχέδιο με τα νέα χαράτσια (light τα είπαν), τις απολύσεις στο δημόσιο, τα νέα φορολογικά και φοροεισπρακτικά μέτρα, οι κατασχέσεις σπιτιών αν καθυστερήσει η δεν πληρωθεί μια δόση, οι απειλή της φυλακής, όλα αυτά τα άκρως..."ενθαρρυντικά" που θα μας οδηγήσουν στην...ανάπτυξη(!!!)

Χαμογελάω ειρωνικά, προσπαθώντας να νικήσω το θυμό μου. Ποιό θυμό μου δηλαδή, τον ρόγχο απλά που βγαίνει απ το στήθος μου. Θυμό, απ ό,τι θυμάμαι, ένοιωσα για πρώτη φορά απ το 2010, όταν εκείνο το τσογλάνι βγήκε καμαρωτός σαν κόκκορας λυράτος και μας ανακοίνωσε απ την εσχατιά της Ελλάδας οτι ..."μπαίνουμε στο ΔΝΤ και σε μνημόνια"! Κι ο θυμός έφτασε στο απόγειό του, τότε όταν βγήκαμε όλοι στο δρόμο, στη πλατεία, και φωνάξαμε και τα χημικά πέσανε βροχή και μας διέλυσαν. Τότε ο θυμός μου ήταν ΚΑΙ γι αυτούς που μας χτύπησαν ΚΑΙ γι αυτούς που κιότεψαν.

Απο τότε ο θυμός μου άρχισε να μετατρέπεται σιγά σιγά σε ρόγχο. Σε πίκρα. Σε απογοήτευση.  Εβλεπα τη πλατεία...πεντακάθαρη, τους "μαχητές" να μετατρέπονται σε κοπάδια που έμπαιναν στα φέρρυ μπότ με προορισμό τα πιο κοντινά νησάκια ("για να ξεσκάσουμε βρε αδερφέ, μπαιλντίσαμε, να γεμίσουμε μπαταρίες"...) και τους σαπιοκοιλιάδες να χαράσσουν τα...επόμενα βήματα του Death Plan ανενόχλητοι και ανακουφισμένοι που ...τη γλύτωσαν φτηνά.

Πέρασε καιρός, τα μέτρα γίναν άλλα τόσα, η αφαίμαξη των πάντων αντί να λιγοστεύει αυξανόταν, είπανε τότε "Αφού δε μπορούμε να τους διώξουμε με το άγριο (sic) ας τους διώξουμε με τις ...εκλογές" (καρα-sic). Παρουσιάστηκαν το λοιπόν κάτι καμμένοι, κάτι τσουρουφλισμένοι, κάτι ..."επαναστατημένοι" που μας είπαν οτι "Το μεγάλο μας όπλο είναι η ...ψήφος μας!" (αυτό κι αν είναι καρα-sic) και ...δώσ' του κορώνες, δώσ' του συνθήματα, δώσ' του τρομοκρατία απο την άλλη πλευρά, δώσ' του προπαγάνδα απ την απ' έξω μεριά ("Ψηφίστε λογικά ειδεμή σας παίρνει και σας σηκώνει") και στο μεταξύ η πείνα να χει γίνει το πρελούδιο, οι αυτοκτονίες και οι απόπειρες αυτοκτονίας τα...ψιλά που γέμιζαν τα κενά των φυλλάδων, η τρομοκρατία του εγκλήματος καθημερινή ρουτίνα και ο φασισμός των "μπράβων" λύτρωση...

Ηρθαν και οι εκλογές, διπλές παρακαλώ, και η...επανάσταση των ...ψήφων έδειξε πως οι αγώνες με αυτόν τον τρόπο ούτε κερδίζονται, ούτε καταχτούν τίποτα. Το αποτέλεσμα ήταν...οι "ηττημένοι" να γίνουν ακόμη πιο δυνατοί "νικητές".

Και δώσ' του πάλι αναλύσεις, και δώσ' του πάλι κουφια λόγια απ τους..."επαναστάτες της ψήφου" και δώσ' του νέα λόγια...καθησυχαστικά απ τους "Ηττημένους Νικητές" και να οι κορώνες της ανάτασης "Θαρ'θει η ανάπτυξη μετά τα μέτρα", "Πήραμε μαμούθ-δάνεια", "Σωνόμαστε", κάνουμε, ράνουμε...

Κούφια λόγια του αέρα... Και με αέρα κοπανιστό, μήτε το στομάχι γεμίζει, μήτε η σόμπα ζεσταίνει...

Βαριά η καλογερική μάγκες μου. Αμ τι νομίζατε, πως έτσι έρχονται οι νίκες; Πως νομίζατε οτι θα νικούσατε, με πέντε-δέκα παπαρδελιές αναρτημένες στο Facebook, διανθισμένες με πατριωτικές κορώνες του στύλ "Μολών Λαβέ" και "Ελληνας Μαχητής" και "Ο Ελληνας δεν ...πεθαίνει" και άλλα τέτοια κωμικά; Mετά λύπης μου σας πληροφορώ πως OXI! Εγώ προσωπικά γελάω κάθε φορά που βλέπω κάποιους να ποστάρουν τέτοια φληναφήματα "δήθεν πατριωτισμού", με ...αγριωπές αρχαιοελληνικές φάτσες σε φωτογραφίες της κακιάς ώρας και τύπους αλά ...Τζέραλντ Μπάτλερ βγαλμένους απ τους "300". Αυτό που λέμε εμείς στο χωριό μας ως "Μαγκιά, κλανιά και κώλος φινιστρίνι"... Και το κακό είναι οτι δε γελάω μόνο εγώ... Γελάει και σύμπασα η ομογένεια μαζί τους και μαζί μου βέβαια, επειδή τους...αβαντάρω.

Άκουσα τελευταία οτι έχουν, λέει, γίνει καμμια ...600αριά (Μή χειρότερα Θέ μου!!!) κινήσεις, κομματίδια, και άλλα τέτοια...αγωνιστικά, με αρχηγούς κάτι...διάφορους τύπους, που αμα πας να τους πλησιάσεις, σε κοιτάνε με ύφος...διακοσίων καρδιναλίων κι άμα τους μιλήσεις ορθά κοφτά  για να ...ενωθούν με άλλους, η πρώτη τους κουβέντα είναι "Α, εμείς δε συμφωνούμε με τον τάδε ή τον δείνα, εμείς θέλουμε αυτό και τούτο γιατί το "αυτό και το ...τούτο" είναι το σωστό". Και στο μεταξύ, να τα ποσταρίσματα στο Facebook με μεγάααααλα (και με κεφαλαία) γράμματα κιόλας! "Θα νικήσουμε, θα παλαίψουμε, θα κάνουμε, θα ράνουμε..."
Πας στον άλλον, που χει άλλη μια ΙΔΙΑ τέτοια κίνηση, κομματίδιο και τα ρέστα, η ίδια ακριβώς αντιμετώπιση. Και ξανά - μανά τα ίδια ποσταρίσματα απο οπαδούς του, οι ίδιες μεγαλοστομίες και τα τοιαύτα. Α, μη το ξεχάσω, όταν τελειώνουν τα δικά τους...ηρωικά, τότε πιάνουν την ...ίδια την Ιστορία μας. Και δώσ' του ποσταρίσματα για το τάδε ή δείνα γεγονός, τον τάδε ή δείνα Ήρωα που έκανε αυτό και τούτο και νά τα λιβανιστήρια για τον μεγαλοηρωισμό του δεξερωγωποιού του 21, του 40-44, του 55... Και δώσ του τα "Ετσι πολεμάνε οι Ελληνες" και άλλα τέτοια δοξαστικά.

Λοιπόν σήμερα θα σας τα "χώσω" αγαπητοί μου συμπατριώτες και...ήρωες της δεκάρας και του FaceBook. Πρώτα απ όλα, όποιος μου ξαναποστάρει στο τοίχο μου....άσματα ηρωικά και ...πατριωτικά, θα τρώει Dislike. Γιατί; Διότι αυτό που γράφει ή που αναρτά, όχι μόνο δεν το εννοεί, αλλα - το χειρότερο - θέλει να κάνει τη...φιγούρα του ο τύπος! Να πούν οι άλλοι γι αυτόν "Είδες είδες; Βρε τον ... τι μεγάλος ελληναράς είναι! Ευγε!" Και στη καλύτερη περίπτωση; Να του τη πέσει και καμιά γκομενίτσα απο δίπλα αν τύχει να είναι και λίγο νοστιμούλης, ε, πώς, οι γκομενίτσες όσο ναναι, τους...ηρωικούς τους βλέπουνε κι αλλιώς, να πέσει και κανα τυχερό! Αλλα άμα του πείς "Ρε σήκω πάνω, πάμε όλοι μαζί, ναι, εκεί κάτω, στη πλατεία!" θα αρχίσει να ρωτάει:

- Θα φάμε δακρυγόνα ρε, θα μας διαλύσουν με το "καλημέρα"! Πόσοι θα είμαστε; Και ποιοί θα είναι, ποιός θα είναι επικεφαλής... Ααααα θα ναι ο τάδε;;; Μα ο τάδε είναι λαμόγιο ρε, με αυτόν εγώ δε πάω! Αμα είναι ο δείνα...τότε βλέπουμε... Κάνε εσύ τις επαφές σου (εγώ δηλαδή, που είμαι στη Μελβούρνη, το κερατό μου!) και τα ...ξαναλέμε... Εδώ είμαστε, δε χανόμαστε!

Αρες μάρες κουκουνάρες...

Και στο μεταξύ, βλέπεις, ας πούμε, τον τάδε ή τον δείνα του ΣΥΡΙΖΑ, των ΑΝ.ΕΛ, (καλά για το ΚΚΕ δε το συζητάμε, είναι ...ανίατη περίπτωση τα "παλικάρια", άστο) να βγαίνουν στα κανάλια και στα ραδιόφωνα και να λένε... να λένε... να λένε... Κι απο ηρωικά; Ούουου, να χορτάσει το μάτι και το αυτί σου! "Εμείς όταν πάρουμε την εξουσία, τότε θα ...καταργήσουμε το μνημόνιο, θα το επαναδιαπραγματευτούμε το μνημόνιο, θα το...αναστείλουμε το μνημόνιο, θα ...πάρουμε τις πολεμικές αποζημιώσεις, θα, θα, θα..."

Και να τα συνέδρια, και να τα ανατατικά του νέου αστέρος Νικολόπουλου του ...χριστιανοδημοκράτη, να οι...νίκες, να τα αγωνιστικά μανιφέστα, κι άιντε ρε παιδιά όλοι μαζί (μέχρι να φτάσουμε στο...ψητό) και ...αγάντα Μαρία και φτάσαμε στο γάμο!...

Το πλάκωμα στο στήθος μου έγινε ασήκωτο, γιατί δεν έχει διέξοδο ο θυμός... Γιατί; Μα διότι, τέτοιο θέατρο απο φτηνούς καραγκιόζηδες, δεν έχω ξαναματαδεί στη ζωή μου! Οπου ναναι, κοντεύω τα πενήντα (47 για την ακρίβεια), έχω ζήσει Καραμανλή, εχω ζήσει Παπανδρέου, έχω ζήσει Φλωράκη, έχω ζήσει Κύρκο, έχω ζήσει Κουτσόγιωργα, Γιαννόπουλο, Ζιάγκα, Ακριβάκη, Κουρή, Μητσοτάκη, κι ένα σωρό άλλους τέτοιους κλόουν, αλλά τέτοιους καραγκιόζηδες σαν τους σημερινούς, όχι! ΟΧΙ!

Κι έρχεται τώρα το μεγάλο ερώτημα: ΤΙ ΜΕΛΛΕΙ ΓΕΝΕΣΘΑΙ;

Εγώ θα πώ αναγνώστες μου, οτι δυστυχώς ή ευτυχώς, δύο επιλογές μας μένουν: Η πρώτη είναι να...συνεχίσουμε αυτό το βιολί, αυτά δηλαδή που περιέγραψα πιο πάνω, που θα έχουν ως αποτέλεσμα τον πλήρη αφανισμό μας (ως κράτους) και την πλήρη αλλοτρίωση μας (ως Έθνους)  και η δεύτερη είναι ο...ΑΓΩΝΑΣ.

Τι θέλει να πεί ο ποιητής; (Εγώ δηλαδή;)

Οτι δηλαδή στη πρώτη επιλογή, απλώς θα...απολαμβάνουμε το βιασμό. Τουτέστιν, θα έχουμε το αγγούρι μέσα μας και για να ....καταλαγιάζουν λίγο οι πόνοι, θα ρίχνουμε κανα ηρωικό στο facebook, κανένα "θα πεθάνετε προδότες", "κρεμάλα στα ρεμάλια" και άλλα τέτοια, κι αφού....εισπράξουμε καμμιά εκατοστή like και καμιά διακοσαριά "πέστα μεγάλε", θα κλείνουμε τα κομπιούτερ και θα...γυρνάμε στους πόνους και τα δάκρυα.

Στη δεύτερη επιλογή, ο δρόμος θα ναι ΔΥΣΚΟΛΟΣ και ΑΝΗΦΟΡΙΚΟΣ για όλους. ΜΑ ΓΙΑ ΟΛΟΥΣ. Ενας δρόμος που ως προυπόθεση χρειάζεται ένα πραγμα: ΤΗΝ ΕΝΟΤΗΤΑ. Και όταν λέω "Ενότητα", εννοώ ΕΝΟΤΗΤΑ, δηλαδή ΜΙΑ ΦΩΝΗ, ΕΝΑΣ ΛΑΟΣ. Δεν θα υπάρχουν πια "Εγώ μ' αυτόν δε πάω" ή "εμείς διαφωνούμε μ' αυτούς". Ξεχάστε το! Δεν υπάρχει "Διαφωνούμε", υπάρχει "Αγωνιζόμαστε"! Τέλος!

Να συμφωνήσω οτι ο καθένας απο μας, βλέπει τα πράγματα απ τη δική του σκοπιά. Αλλος δε συμφωνεί με ...αριστερούς, άλλος με...δεξιούς, άλλος με τον ...Καζάκη ή χωρίς τον Καζάκη, άλλος με τον Καμμένο ή χωρίς τον Καμμένο, άλλος δε συμφωνεί με τις προθέσεις του τάδε ή του δείνα, άλλος συμφωνεί με τον τάδε και διαφωνεί με τον δείνα. Μύλος. Αυτά παλικάρια μου ΚΟΜΜΕΝΑ! Τ' ακούσατε; Το διαβάσατε; ΚΟΜ-ΜΕ-ΝΑ! ΤΕΛΟΣ!

Ολοι έχουμε έναν κοινό σκοπό: Να απαλλαγούμε απ τους δεινόσαυρους που μας πήγαν 50 χρονια πίσω και με τους ξένους που κάναν κατοχή στη πατρίδα μας και μας μοσχοπουλάνε μπιρ - παρά. Και ο μόνος τρόπος για να τους πολεμήσουμε είναι να είμαστε 10 εκατομμύρια ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ. Δεν υπάρχει άλλος τρόπος, τελεία και παύλα. Τα υπόλοιπα που μας...κάνουν να διαφωνούμε - και καλά - θα τα βρούμε στη πορεία. Και το ποιός θα είναι ο αρχηγός, ποιός ο υπαρχηγός, ποιός ο δεκανέας και ποιός ο λοχίας, κι αυτά στη πορεία θα βρεθούν. Οι αρχηγοί και οι αξιωματικοί, θα βγούν μέσα απ τους αγώνες. Οι καλύτεροι απ τους καλύτερους. Και αυτοί θα κυβερνήσουν. Να ξαναφέρουμε πίσω τα μεγάλα μυαλά μας που αυτή τη στιγμή βρίσκονται ξενιτεμένα και δουλεύουν για άλλους. Να ξαναφέρουμε πίσω τα νιάτα της πατρίδας μας, που αυτή τη στιγμή γυροφέρνουν τον κόσμο ψάχνοντας για να ένα καλύτερο αύριο. ΝΑ ΞΑΝΑΦΕΡΟΥΜΕ ΠΙΣΩ ΤΟ ΜΕΛΛΟΝ ΜΑΣ!

Τώρα τα σχετικά με τη μάχη. Λοιπόν, όπως ξέρετε και ξέρουμε, θα φάμε δακρυγόνα, θα φάμε ξύλο, μπορεί να μας συλλάβουν, να φάμε φυλακή, να μας βασανίσουν, ακόμη και να μας σκοτώσουν. ΑΥΤΟ ΟΜΩΣ ειναι ο ΑΓΩΝΑΣ. Στον πόλεμο δε πας για να γυρίσεις ζωντανός. Αν είσαι τυχερός, ΘΑ ΓΥΡΙΣΕΙΣ, αν όχι, ΘΑ ΠΕΘΑΝΕΙΣ. Αλλά να είσαι ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΣ να πεθάνεις. Αποφασισμένος, ξέροντας πως ΑΝ ΔΕ ΝΙΚΗΣΕΙΣ, θα είσαι ΝΕΚΡΟΣ έτσι κι αλλιώς. Κάποιοι θα είναι στη πρώτη γραμμή. Αυτοί που θα είναι ΕΚΕΙ, θα φάνε και τη πρώτη μπόρα! Η πρώτη γραμμή είναι αυτή που τρώει τις πρώτες σφαίρες! Αμα λιποτακτήσει ή οπισθοδρομήσει, τότε λιποψυχεί και λιποτακτεί και όλος ο στρατός! Στη πρώτη γραμμή ΠΑΝΕ ΟΙ ΓΕΝΝΑΙΟΙ και ανοίγουν το δρόμο, εμπνέοντας τους άλλους! Ετσι γινόταν πάντα κι έτσι ΘΑ ΓΙΝΕΤΑΙ πάντα! Ολοι αυτοί που αυτή τη στιγμή μας ξεπουλάνε και μας καταδικάζουν στη φτώχεια και τον αφανισμό, ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ ΦΟΒΟΥΝΤΑΙ! Μη τυχόν και ξυπνήσει ο Έλληνας μέσα μας!

Ο Μεγαλέξανδρος, που όοοοολοι θαυμάζουμε και όοοοοολοι καυχόμαστε πως είναι κομμάτι απ το αίμα μας, δε δίστασε μπροστά στον ιερό σκοπό, να ματοκυλήσει την Ελλάδα, ΚΟΒΩΝΤΑΣ ΤΑ ΚΕΦΑΛΙΑ όσων αντιστέκονταν στην Ενωση! Και μετά την ένωση, τι ήρθε; Η ΚΑΤΑΚΤΗΣΗ ΤΗΣ ΟΙΚΟΥΜΕΝΗΣ!

Εμείς λοιπόν οι ομογενείς, οι ...πιατάδες, όπως μας λέγατε, τα...κορόιδα που δουλεύουμε ολημερίς κι ολονυχτίς όπως μας αποκαλούσατε, οι ...Αυστραλοί και οι...Αμερικάνοι, όπως μας απαξιώνατε και εξακολουθείτε μερικοί να το κάνετε ακόμη, ΕΜΕΙΣ ΘΑ ΣΑΣ ΕΝΩΣΟΥΜΕ! Με το καλό ή ΜΕ ΤΟ ΖΟΡΙ αν χρειαστεί. Κάποιοι απο μας θα μπούνε ΣΤΗ ΠΡΩΤΗ ΓΡΑΜΜΗ, αποφασισμένοι ΓΙΑ ΖΩΗ ΚΑΙ ΓΙΑ ΘΑΝΑΤΟ! Και να δούμε ΠΟΙΟΣ ΧΛΕΧΛΕΣ απο σας θα κιοτέψει μπροστά στη βία του Χωροφύλακα ή στα δακρυγόνα και τα κλόμπς!

ΑΥΤΗ ΤΗ ΦΟΡΑ, ΕΙΜΑΣΤΕ ΑΠΟΦΑΣΙΣΜΕΝΟΙ!

Αν κι εμείς αποτύχουμε, τότε πα να πεί πως αυτή η γενιά Ελλήνων, πρέπει να σβήσει. Οτι η Ελλάδα ως κράτος, πρέπει να χαθεί. Κι οτι ύστερα, με χρόνους με καιρούς, ίσως να ξανανάψει η δάδα, μέσα απο μια άλλη γενιά Ελλήνων, όπως έγινε το 21. Τέσσερις αιώνες σκλαβιάς και σκοταδιού μεσολάβησαν τότε. Δε ξέρω αν θα είναι το ίδιο και τώρα. Δε ξέρω αν θα αντέξει το γένος άλλα τετρακόσια χρόνια σκλαβιάς. Αυτό όμως για το οποίο είμαι σίγουρος, είναι οτι ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ. Και να πολεμήσουμε ΕΝΩΜΕΝΟΙ. Γιατί θα είναι η ΥΣΤΑΤΗ μάχη. Και σε αυτή τη μάχη, ενωμένοι, δεν μας παίρνει να ρωτάμε αν θα νικήσουμε ή αν θα νικηθούμε. Μας μένει μόνο να ΠΟΛΕΜΗΣΟΥΜΕ.

Τελεία και παύλα.



2 σχόλια :

Τούρκος δημοσιογράφος: "Μη χαίρεστε! Η Κωνσταντινούπολη ανήκει στους Έλληνες!"

Ο γερο-Παίσιος έλεγε και ξανάλεγε οτι "Οι Τούρκοι τα κόλλυβα τα χουν δεμένα στο ζωνάρι τους"! Και πράγματι έτσι φαίνεται να είναι, μιας και ο δημοσιογράφος Ενγκιν Αρντιτς υπενθυμίζει στους συμπατριώτες του να μην πανηγυρίζουν και πολύ (για την Αλωση της Πόλης) γιατί...δεν ξέρεις τι μπορεί να γίνει!

Το ρεπορτάζ είναι παλιό, έχει ηλικία περίπου ενός χρόνου και κρατά απο την προβολή της ταινίας "Αλωση 1453", της περσινής υπερπαραγωγής που έσπασε ταμεία στη Τουρκία. Κάποιοι στο διαδίκτυο όμως την...αναβίωσαν και μιας και είναι το θέμα της επίκαιρο, την αναρτούμε κι εμείς ως ιστολόγιο.

Σφοδρή κριτική ασκεί στους ομοεθνείς του ο Τούρκος δημοσιογράφος Engin Ardiç με άρθρο του στην εφημερίδα Sabah, στο οποίο διατυπώνονται (για τους Τούρκους) σκληρές αλήθειες για την Άλωση της Κωνσταντινουπόλης. Παράλληλα στην «Hurriyet», με αφορμή την ταινία "Άλωση 1453" που έχει σπάσει ταμεία στην Τουρκία, ο δημοσιογράφος Μπουράκ Μπεντίλ έθεσε το ρητορικό ερώτημα: Να γιόρταζαν οι Βρετανοί την «άλωση του Λονδίνου» ή οι Γερμανοί την «άλωση του Βερολίνου»;
 «Μήπως πρέπει να περιμένουμε να ακολουθήσουν ταινίες όπως "'Αλωση 1974" (για την Κύπρο) ή "Αφανισμός 1915" (για τους Αρμένιους)»;

«ΑΝ οργανωνόταν στην Αθήνα συνέδριο µε θέμα : «Θα πάρουμε πίσω την Πόλη»...

ΑΝ έφτιαχναν μακέτα µε τα τείχη της πόλης και τους στρατιώτες µε τις πανοπλίες τους να επιτίθενται στην Πόλη... (όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ ένας τύπος ντυμένος όπως ο περίφημος Έλληνας νικηφόρος και σχεδόν μυθικός Διγενής Ακρίτας έπιανε τον δικό µας Ulubatlι Hasan και τον γκρέμιζε κάτω...

ΑΝ ξαφνικά έμπαινε στην πόλη κάποιος ντυμένος Αυτοκράτορας Κωνσταντίνος πάνω σε ένα λευκό άλογο και δίπλα του άλλος ως Λουκάς Νοταράς, ως Γεώργιος Φραντζής κι έμπαιναν ως αντιπρόσωποι της πόλης... ( όπως εμείς στην Τουρκία κάνουμε κάθε χρόνο!)

ΑΝ έφτιαχναν µια χάρτινη Αγία Σοφία που δεν είχε μιναρέδες αλλά Σταυρό....

ΑΝ έκαιγαν λιβάνι και έλεγαν ύμνους, θα µας άρεσε;

Δεν θα µας άρεσε, θα ξεσηκώναμε τον κόσμο, μέχρι που θα καλούσαμε πίσω τον πρέσβη µας από την Ελλάδα.

Τότε, γιατί το κάνετε εσείς αυτό, κάθε χρόνο; Πέρασαν 556 χρόνια και γιορτάζετε (την Άλωση) σαν να ήταν χθες ;

Γιατί κάθε χρόνο τέτοια εποχή, (µ΄ αυτές τις γιορτές πού κάνετε) διακηρύσσετε σε όλο τον κόσµο ότι:
«Αυτά τα μέρη δεν ήταν δικά µας, ήρθαµε εκ των υστέρων και τα πήραμε µε τη βία».

Για ποιο λόγο άραγε φέρνετε στη µνήµη µια υπόθεση 6 αιώνων; Μήπως στο υποσυνείδητό σας υπάρχει ο φόβος ότι η Πόλη κάποια µέρα θα δοθεί πίσω;

Μην φοβάστε, δεν υπάρχει αυτό που λένε µερικοί ηλίθιοι της Εργκενεκόν περί όρων του 1919.

Μη φοβάστε, τα 9 εκατομμύρια Ελλήνων δεν μπορούν να πάρουν την πόλη των 12 εκατομμυρίων, και αν ακόμα την πάρουν δεν μπορούν να την κατοικήσουν.

Κι οι δικοί µας που γιορτάζουν την Άλωση είναι µια χούφτα φανατικοί µόνο που η φωνή τους ακούγεται δύσκολα.

Ρε σεις, αν µας πούνε ότι λεηλατούσαμε την Πόλη τρεις µέρες και τρεις νύχτες συνεχώς τι θα απαντήσουμε;

Θα υπερασπιστούμε τον εαυτό µας στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων ή θα αφήσουμε το θέμα στους ιστορικούς ;

Αντί να περηφανευόμαστε µε τις πόλεις που κατακτήσαμε, ας περηφανευτούμε µε αυτές που ιδρύσαμε, αν υπάρχουν. Αλλά δεν υπάρχουν.

Όλη η Ανατολή είναι περιοχή µέ την βία κατακτημένη...

Ακόμα και το όνομα της Ανατολίας δεν είναι αυτό που πιστεύουν (ana=µάνα, dolu=γεµάτη) αλλά προέρχεται από την ελληνική λέξη "η Ανατολή".

Ακόμα και η ονομασία της Ισταµπούλ δεν είναι όπως µας λέει ο Ebliya Celebi* «εκεί όπου υπερτερεί το Ισλάµ» τραβώντας τη λέξη από τα μαλλιά, αλλά προέρχεται από το «εις την Πόλιν».

Εντάξει λοιπόν, αποκτήσαµε µόνιµη εγκατάσταση, τέλος η νοµαδική ζωή και γι' αυτό ο λαός αγοράζει πέντε - πέντε τα διαµερίσµατα. Κανείς δεν μπορεί να µας κουνήσει, ηρεμήστε πια... (σ.ιστολ. Εδώ μάλλον κολλάει η φράση του γερο-Παίσιου για τα κόλλυβα...)
Οι χωριάτες µας ας αρκεστούν στο να δολοφονούν την Κωνσταντινούπολη χωρίς όμως πολλές φανφάρες»....

* Ο Ebliya Celebi ήταν ένας Τούρκος περιηγητής, ο οποίος έζησε τον 15ο Αιώνα και ταξίδεψε για 40 χρόνια περίπου κάνοντας τον γύρο της Μικράς Ασίας και σχεδόν όλη τη κατακτημένη απο τους Οθωμανούς περιοχή της Μέσης Ανατολής, προσπαθώντας να βρεί στοιχεία που να πιστοποιούν αναγκαιότητα των κατακτήσεων αυτών απο τους συμπατριώτες του. Επίσης προσπάθησε να βρεί κάποια σχέση της τουρκικής γλώσσας με τις διαφορες ονομασίες των τοπίων και των πόλεων που είχαν κατακτηθεί, αλλά το μόνο που κατάφερε ήταν να...τραβήξει τις λέξεις κυριολεκτικά απ τα μαλλιά, ισχυριζόμενος οτι οι λέξεις αυτές που παραθέτονταν ως ονομασίες, ήσαν τουρκικής προέλευσης. Ο Κεμάλ Ατατούρκ, όταν και πήρε την απόφαση να διαστρεβλώσει εντελώς την επίσημη Ιστορία, γράφοντας τα συγγράμματα "Τουρκική Ιστορία I,II, III, και IV" (με τη βοήθεια αρκετών Τούρκων καθηγητών που δίδασκαν σε πανεπιστήμια του εξωτερικού), για να αιτιολογήσει και να εδραιώσει την εθνική υπόσταση των Τούρκων, επικαλέστηκε πολλές φορές τον Celebi και τους ανεκδιήγητους ισχυρισμούς του περι τουρκικής προέλευσης των τοπονυμίων και των πόλεων που είχαν κατακτηθεί απ τους Οθωμανούς, οι οποίες έφταναν στο σημείο να ...ισοπεδώσουν καθαρές ελληνικές ονομασίες, όπως "Ανατολή" (τουρκ. Anadolu) ή το "Εις την Πόλιν" (τουρκ. Istanbul), το "Σμύρνη" (τουρκ. Ismir) ή το "Σαμψούς" (τουρκ. Samsun), παραφράζοντας ή τραβώντας τις λέξεις έτσι ώστε να συμπίπτουν αυτές με ...αντίστοιχες τουρκικές που σημαίνουν κάτι. Ετσι δημιουργήθηκε η κεμαλική προπαγάνδα με την οποία είναι γαλουχημένη όλη η γενιά των νεο-Τούρκων, απο το 1930 ως σήμερα... 



0 σχόλια :

ΗΠΑ και Βρετανία στήνουν σκηνικό "Ιρακ" στη Συρία! Ο μεγάλος πόλεμος πλησιάζει;

ΗΠΑ και Βρετανία ζητούν αποστολή επιθεωρητών του ΟΗΕ– Μιλούν για «κόκκινες γραμμές»

Προετοιμασία σύγκρουσης προαλείφεται στη Συρία καθώς πληθαίνουν οι ενδείξεις ότι ΗΠΑ και Βρετανία προετοιμάζουν το έδαφος για μια στρατιωτική εμπλοκή, η οποία θα έχει ως αφορμή τα χημικά όπλα του Bashar Al Assad.

Ήδη από εχθές τόσο ο υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Chuck Hagel όσο και το βρετανικό υπουργείο Εξωτερικών ανακοίνωσαν ότι «έχουν πειστικές ενδείξεις» ότι ο Assad πέρασε την «κόκκινη γραμμή» που είχε τεθεί από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Barack Obama κάνοντας χρήση χημικών όπλων. Μάλιστα η Βρετανία ζήτησε την αποστολή επιθεωρητών του ΟΗΕ οι οποίοι θα έχουν απεριόριστη πρόσβαση στο χημικό οπλοστάσιο.

«Ο Άσσαντ θα πρέπει να συνεργαστεί με τη διεθνή κοινότητα και να αποδείξει ότι το καθεστώς του δεν έχει διαπράξει αυτό το τρομακτικό έγκλημα, επιτρέποντας απεριόριστη πρόσβαση στους ελεγκτές του ΟΗΕ για να πραγματοποιήσουν έρευνες στο συριακό έδαφος» αναφέρεται στην ανακοίνωση του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Παράλληλα οι ΗΠΑ συγκεντρώνουν δυνάμεις στην Ιορδανία με την αποστολή σε πρώτη φάση 200 στρατιώτες μέλη των ειδικών δυνάμεων μαζί με ειδικούς στη σχεδίαση επιχειρήσεων, με επίσημη αιτιολογία να συνδράμουν στην ανάσχεση της βίας στην περιοχή, αλλά και να σχεδιάσουν όποια επιχείρηση απαιτηθεί με στόχο τη διασφάλιση του χημικού οπλοστασίου της Συρίας.

Η συγκέντρωση δυνάμεων όμως των ΗΠΑ συνεχίζεται μεν δυνάμει πεδίο δράσης στη βόρεια Αφρική καθώς σήμερα έφτασαν στην αεροπορική βάση Moron στην Ισπανία οι πρώτοι 550 Αμερικανοί Πεζοναύτες οι οποίοι θα έχουν την ευθύνη για επεμβάσεις σε όλη τη βόρεια Αφρική σε περίπτωση που απειληθεί η ασφάλεια πολιτών ή διπλωματικών αποστολών σε οποιαδήποτε χώρα της ευρύτερης αυτής περιοχής.

Από την πλευρά της η Μόσχα συνεχίζει να θεωρεί απαράδεκτη κάθε σκέψη με οποιαδήποτε επέμβαση στη Συρία ενώ η απαγωγή των δύο Ορδοδόξων μητροπολιτών από ισλαμιστές Τσετσένους έχει προκαλέσει την οργή της Μόσχας η οποία έχει κινητοποιήσει την ειδική αντιτρομοκρατική δύναμη Spetsgruppa "A".

Όπως αποκάλυψε μάλιστα εχθές ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Μιχαήλ Μπογκντάνοφ «Η Μόσχα έχει εμπλακεί στις προσπάθειες απελευθέρωσης των δύο Ορθοδόξων Μητροπολιτών που έχουν απαχθεί στη Συρία»


0 σχόλια :

Α.Νταβούτογλου: "Δεν υπάρχει έγκυρη συνθήκη για το που ανήκουν τα νησιά του Αιγαίου"!!! Εκκωφαντική σιωπή Αβραμόπουλου!

"Mη έγκυρες" χαρακτηρίζει τις Συνθήκες της Λοζάνης και των Παρισίων με τα οποία τα νησιά του Αιγαίου, πλην Ιμβρου, Τενέδου και ορισμένων βραχονησίδων περιήλθαν οριστικά στην Ελλάδα, ο υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας, Αχμέτ Νταβούτογλου, απαντώντας σε σχετική ερώτηση του βουλευτή από το Κοτσάελι, Lütfü Türkkan.

Η ερώτηση αφροούσε για το καθεστώς το οποίο ισχύει στα νησιά του Αιγαίου και αν αυτό διέπεται από τις συνθήκες της Λοζάνης του 1923 και των Παρισίων του 1946 (παραχώρηση των Δωδεκανήσων στην Ελλάδα), τόνισε ότι "το ζήτημα είναι θέμα ερμηνείας των σχετικών συνθηκών".

Είναι η πρώτη φορά που προβαίνει σε τέτοια συνολική αμφισβήτηση των συνθηκών που διέπουν το ιδιοκτησιακό καθεστώς των νησιών του Αιγαίου και σίγουρα είναι προεόρτιο αυτών που θα ακολουθήσουν με τις έρευνες εντός της ελληνικής υφαλοκρηπίδας.

Ο Νταβούτογλου δήλωσε συγκεκριμένα ότι "τα θαλάσσια σύνορα στο Αιγαίο με την Ελλάδα, δεν καθορίζονται από μια έγκυρη συμφωνία, ώστε να επιλύονται τα προβλήματα που δημιουργούνται μεταξύ των δύο πλευρών".

Πρακτικά ο Α.Νταβούτογλου λέει ότι "Δεν υπάρχει καμία συμφωνία που να προσδιορίζει το ιδιοκτησιακό καθεστώς του Αιγαίου" κι αυτό το λέει για πρώτη φορά...

Ο Τούρκος βουλευτής, Lütfü Türkkan στην ερώτηση του προς τον υπουργό Εξωτερικών, Αχμέτ Νταβούτογλου, που είχε καταθέσει στην Βουλή ζητούσε εξηγήσεις "πως μετά τις 9 Σεπτεμβρίου του 1922 όταν ο Κεμάλ Atatürk και οι συνεργάτες του πέταξαν (!!!) τους Έλληνες στρατιώτες στη θάλασσα, ο Ελληνικός Στρατός μετά από 90 χρόνια επέστρεψε πάλι σε αυτά τα νησιά που φαίνονται να κατέχονται από την Ελλάδα".

Γίνεται αναφορά για τα νησιά: Koyun, Hurşit, Fornoz, Eşek, Nergizçik, Bulamaç, Kololimnoz, Keçi, Sakarcılar, Koçbaba κλπ. δηλαδή Αγαθονήσι, Καλόλιμνος, Φούρνοι, Φαρμακονήσι κλπ

Μάλιστα ο Τούρκος βουλευτής σημειώνει ότι "Στα νησιά αυτά είναι έκδηλη η παρουσία των Ελλήνων στρατιωτών και χτυπούν οι καμπάνες των εκκλησιών και κυματίζει η ελληνική σημαία, ενώ σε ένα μόνο από αυτά υπάρχει ένα τζαμί"! .

"Ποιος επέτρεψε τον ελληνικό στρατό να ξαναγυρίσει; Είναι αλήθεια ότι τους επετράπη και γιατί;" ρωτάει.

Αλλά το σημαντικό δεν είναι το λέει ο Τούρκκος βουλευτής, αλλά τι του απαντά ο υπουργός Εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου. Ο οποίος ουσιαστικά "πετάει στο καλάθι των αχρήστων" τις συνθήκες που έχει υπογράψει η Τουρκία.

"Ορισμένες από τις νησίδες και τις βραχονησίδες στο Αιγαίο που βρίσκονται ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα συνδέονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο, για το οποίο σήμερα απουσιάζει (σ.σ.: !!!) μια διεθνής συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων των δύο χωρών". Ναί, ναί, έτσι έιπε!!! Αν είναι δυνατόν!!!

Μάλιστα κατηγορεί την Ελλάδα ότι έχει παραβιάσει τόσο την συνθήκη της Λοζάνης όσο και των Παρισίων για τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου.

Και υποστηρίζει (και εδώ είναι το ενδιαφέρον) ότι "Η χώρα μας έχει ανοίξει έναν διάλογο με τη γειτονική Ελλάδα για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, ώστε να επιλυθούν τα συνοριακά προβλήματα. Πρόσθεσε ότι η Τουρκία έχει αρχίσει την προσέγγιση αυτή με τη γειτονική χώρα, για το καθεστώς του Αιγαίου, ήδη, από το 1996 και ότι η πολιτική της χώρας βρίσκεται προς αυτήν την κατεύθυνση".

Υπάρχει όντως τέτοιος διάλογος σε εξέλιξη. Απαιταίται άμεση τοποθέτηση του υπουργού Εξωτερικών Δημήτρη Αβραμόπουλου και "φίλου" - κατά δήλωση του ιδίου - του Α.Νταβούτογλου.

Εκκωφαντική σιωπή Αβραμόπουλου και κυβέρνησης!

Σφυρίζει αδιάφορα το υπουργείο Εξωτερικών και δεν τολμά καν να αντιπαρατεθεί στον Τούρκο υπουργό εξωτερικών Αχμέτ Νταβούτογλου ο οποίος προέβη σε πρωτοφανείς δηλώσεις άρνησης των συνθηκών της Λωζάννης και των Παρισιών μετά από σχετική ερώτηση Τούρκου βουλευτή.

Συγκεκριμένα ο εκπρόσωπος Τύπου του ΥΠΕΞ Γρηγόρης Δελαβέκουρας προέβη μεν σε σχολιασμό αλλά αντίθετα δεν απάντησε όμως επί των δηλώσεων Νταβούτογλου,  επί της ερώτησης του Τούρκου βουλευτή!

Ως να ρώταγε ο Τούρκος βουλευτής το ελληνικό ΥΠΕΞ!

Η τοποθέτηση του Γ. Δελαβέκουρα έχει ως εξής

«Φαίνεται ότι έχουν βάλει κάποιον να κάνει αυτή την ερώτηση μια φορά το χρόνο. Θα δώσω λοιπόν και εγώ την ίδια ακριβώς απάντηση που έδωσα την τελευταία φορά: Ξεκαθαρίζω ότι δεν υπάρχει οποιαδήποτε αμφισβήτηση και οποιοδήποτε σημείο αμφιβολίας ως προς το καθεστώς οποιουδήποτε νησιού ή νησίδας στο Αιγαίο.

Όλα αυτά διέπονται από διεθνείς συμβάσεις, οι οποίες είναι απολύτως σαφείς και γι’ αυτό δεν ευσταθεί καμία αμφισβήτηση του καθεστώτος των ελληνικών νησιών στο Αιγαίο.

Ελπίζω του χρόνου τέτοιο καιρό να μην τα ξαναλέμε».

Φυσικά και δεν είναι το ζήτημα, τι ρώταγε ο Τούρκος βουλευτής, αλλά αντίθετα τι του απάντησε ο Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ιδού λοιπόν τι του απάντησε ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών:

"Ορισμένες από τις νησίδες και τις βραχονησίδες στο Αιγαίο που βρίσκονται ανάμεσα στην Τουρκία και την Ελλάδα συνδέονται με το ιδιοκτησιακό καθεστώς στο Αιγαίο, για το οποίο σήμερα απουσιάζει μια διεθνής συμφωνία για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων των δύο χωρών".

Μάλιστα ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών κατηγόρησε την Ελλάδα ότι έχει παραβιάσει τόσο την συνθήκη της Λοζάνης όσο και των Παρισίων για τον αφοπλισμό των νησιών του Αιγαίου υποστηρίζοντας ότι:

«Η χώρα μας έχει ανοίξει έναν διάλογο με τη γειτονική Ελλάδα για τον καθορισμό των θαλάσσιων συνόρων, ώστε να επιλυθούν τα συνοριακά προβλήματα. Η Τουρκία έχει αρχίσει την προσέγγιση αυτή με τη γειτονική χώρα, για το καθεστώς του Αιγαίου, ήδη, από το 1996 και ότι η πολιτική της χώρας βρίσκεται προς αυτήν την κατεύθυνση».

Σε όλα τα παραπάνω αυτά το ελληνικό ΥΠΕΞ και κατά περίεργο τρόπο επέλεξε να μην απαντήσει. Μήπως αληθεύει τελικά ο ισχυρισμός Νταβούτογλου ότι Ελλάδα και Τουρκία βρίσκονται σε διαπραγματεύσεις αλλαγής του “status quo” στο Αιγαίο;

Επ΄ αυτού μπορούμε να έχουμε απάντηση;


0 σχόλια :

H AEK δείχνει το δρόμο για την Ανάσταση του Ελληνισμού!

ΑΕΚ και Ελληνισμός, Ελληνισμός και ΑΕΚ... Βίοι παράλληλοι. Η Ιστορία, η δράση, η Δόξα και η πτώση. Και η Ανάσταση που έρχεται...

Γράφει ο Πύρινος Λόγιος

Eντάξει, το εμπεδώσατε. Είμαι ΑΕΚ. Και ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚ βέβαια να είναι μισό βηματάκι πίσω απο την ΑΕΚ, αλλά είναι αναμφισβήτητο γεγονός οτι ο ΠΑΟΚ βγήκε απ τα σπλάχνα της ΑΕΚ. Οπότε, είμαι ΚΑΙ ΠΑΟΚ. Ωραία και πάμε παρακάτω.

Γιατί όμως είμαι ψυχή τε και σώματι, σαν ένα, εννοώ γιατί έχω συνδέσει τη καρδιά μου με αυτούς τους δύο συλλόγους. Μα είναι απλό. Πιο απλό δε γίνεται. Γιατί αυτοί οι δύο σύλλογοι, είναι κυριολεκτικά η εικόνα της πορείας, της ανηφορικής πορείας που ακολουθεί ο Ελληνισμός...

Ζητώ συγνώμη τώρα που θα συνδέσω τα αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα που θα αναφέρω με το...μεταφυσικό, αλλά πιστέψτε με, χωρίς αυτό, δεν μπορεί κάποιος να βγάλει σοβαρή άκρη και συμπεράσματα, όσο κι αν αυτό ακούγεται...κάπως. Είναι λοιπόν απαραίτητο το στοιχείο του μεταφυσικού για να εξηγηθεί όλος αυτός ο πλούτος του κομματιού αυτού της Ιστορίας μας.

Αναμφισβήτητο γεγονός πρώτο: Ο Ελληνισμός, απο τον θάνατο του πρώτου μεγάλου Ηγέτη του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 323 π.Χ., έπεσε απότομα σε μια παρατεταμένη παρακμή. Αλλοι λένε οτι ήταν το αμέσως φυσικό κι επόμενο, μιας και το Έθνος είχε γνωρίσει τότε την μέγιστη λάμψη του. Είχαν φτάσει τα πατήματά του κυριολεκτικά μέχρι την άκρη του τότε γνωστού κόσμου (ο Αλέξανδρος έψαχνε για τον μεγάλο Ωκεανό που του ανέφερε πολλάκις ο Αριστοτέλης, δεν τον...βρήκε όμως) και την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό του Γένους είχαν την τύχη να τα γνωρίσουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ που είχαν έρθει σε επαφή με τον Αλέξανδρο και τους στρατιώτες του. Οι Αλεξάνδρειες που είχε ιδρύσει ο Μέγας Στρατηλάτης είχαν αυτόν ακριβώς το σκοπό: Την εδραίωση του ελληνικού πολιτισμού σε όλη την οικουμένη. Μετά όμως το θάνατο του μεγάλου Μακεδόνα, ξαφνικά, έπεσε η...αντάρα, που λέμε. Κυριολεκτικά απο το Φώς στο Σκότος. Γιατί άραγε;

Κατά έναν περίεργο τρόπο, ο Αλέξανδρος δεν όρισε τον διάδοχο της αχανούς Αυτοκρατορίας του. Ολοι οι στρατηγοί του που ήσαν συγκεντρωμένοι γύρω απ το κρεββάτι του στο οποίο κείτουνταν ανήμπορος και ετοιμοθάνατος, περίμεναν τη μεγάλη στιγμή: στο ποιός θα πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής. Αυτή η στιγμή δεν ήρθε ποτέ. Αντ' αυτού, ήρθε μια απρόσμενη φράση (όπως αναφέρει ο Αρριανός) που έλεγε "Στον καλύτερο". Αλλοι πάλι λένε οτι η φράση αυτή δεν ειπώθηκε ποτέ. Ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα. Η Ιστορία κατά επίσης περίεργο τρόπο, δεν μας το αποκάλυψε. Το αποτέλεσμα; Το απόλυτο χάος, η διαίρεση, οι εμφύλιοι μεταξύ των επιγόνων, η παρακμή και μετά απο δύο σχεδόν αιώνες, το τέλος.

Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Μήπως ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τους Ελληνες; Μήπως το σχέδιό Του είχε να κάνει με μια πορεία ανάλογη με το ύψος και την Αποστολή του Ελληνισμού για τα επόμενα χρόνια που θα ερχόταν; Μήπως ο Αλέξανδρος ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ δικός Του απεσταλμένος (όλοι οι θρύλοι άλλωστε γι αυτό ακριβώς μιλούν, τον ονομάζουν "θεό", "γιό του Δία" κλπ. Η ίδια δε η μάνα του, η Ολυμπιάδα, έτσι ακριβώς τον μεγάλωσε, ως "γιό του Δία"! Ψέμματα; Οχι βέβαια!) και η αποστολή του ήταν αυτή ακριβώς, η διάδοση του Φωτός και του Θεϊκού πολιτισμού; 
Αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, τότε ΓΙΑΤΙ ο Θεός ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ; Να λοιπόν το σημείο αναφοράς μας. Αυτή η - κατα πάρα πολλούς - ανεξήγητη αυτοκαταστροφική πορεία ενός λαμπρού Εθνους προς την πτώση, μόνο με το...μεταφυσικό μπορεί να εξηγηθεί. Δηλαδή, οτι ο Θεός επέτρεψε - ή μάλλον ΣΧΕΔΙΑΣΕ την πορεία του Λαμπρού Εθνους προς την παρακμή γιατί το ετοίμαζε για κάποιον άλλο σκοπό, για μια νέα αποστολή: Την υποδοχή του Σωτήρα της Ανθρωπότητας, του Υιού Του Ιησού Χριστού!
Και για την ύψιστη αυτή στιγμή, το Γένος έπρεπε να περάσει απο Φωτιά και Σίδερο, να σμιλευτεί, να ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ και μέσω του Σωτήρα, να Αναστηθεί! Και πράγματι, αυτό ακριβώς έγινε. Το Εθνος στέναξε κάτω απο τη λόγχη του Ρωμαίου κατακτητή, αλλά αυτό το ίδιο με τη σειρά του, "κατέκτησε" με το Φώς του Πολιτισμού του αυτόν τον βάρβαρο κατακτητή και τον εκπολίτισε!  Επίσης, ήταν πλέον έτοιμο να υποδεχτεί τον ΣΩΤΗΡΑ και ΛΥΤΡΩΤΗ του... Οι μεγάλοι μάρτυρες των διωγμών του Νέρωνα, του Μαξιμιανού, του Διοκλητιανού ήσαν Ελληνικής καταγωγής. Ο Ιησούς Χριστός πρώτος το ανήγγειλε, χαρούμενος και με φωτεινό πρόσωπο όταν αντίκρισε τους Ελληνες εμπόρους που πήγαν να τον δούν: "Ιδού, ήγηκεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου"! Και ο Χριστιανισμός γεννήθηκε και εδραιώθηκε κάτω από τη σκέπη του Ελληνισμού...

Αναμφισβήτητο γεγονός δεύτερο: Η Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία, μετατρέπεται σε ΕΛΛΗΝΙΚΗ αυτοκρατορία.
Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Α' ή αλλιώς Μέγας και Ισαπόστολος Κων/νος, μεταφέρει την πρωτεύουσά του στην ελληνική πόλη Βυζάντιο, που είχαν χτίσει Μεγαρείς για να ελέγχουν το εμπόριο στην πύλη αυτή της Δύσης με την Ανατολή, ξαναχτίζοντάς την απ την αρχή και μετονομάζοντάς την σε Κων/νου Πόλη, δηλαδή Κωνσταντινούπολη. Υπήρχε όμως μια ιδιαιτερότητα εδώ. Το ανατολικό όμως κομμάτι της Αυτοκρατορίας, ήταν ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ! Περιελάμβανε τη χερσόνησο του Αίμου (δηλαδή όλον τον ελλαδικό χώρο), την Μικρά Ασία (επίσης ελληνικό χώρο)  την Παλαιστίνη (χώρος που έζησε και έδρασε ο Ιησούς αλλά με έντονο το ελληνικό στοιχείο λόγω του οτι είχε κατακτηθεί απο τον Αλέξανδρο και είχαν εγκατασταθεί εκεί χιλιάδες Ελληνες, μαζί βέβαια με τους Βασιλείς που έδρασαν εκεί, με πιο σημαντικούς τον Ηρώδη τον Μεγάλο, τον Αρχέλαο, τον Ηρώδη Αντύπα και άλλους. Η ελληνική γλώσσα βασίλευε για τα καλά, παραγκωνίζοντας σε πολλά μέρη της Ιουδαίας ακόμη και τις εβραικές διαλέκτους και πολλά ονόματα Εβραίων ήσαν αμιγώς ελληνικά) και τα παράλια της Βορείου Αφρικής και πιο συγκεκριμένα την Αίγυπτο, χώρα την οποία είχε τιμήσει δεόντως ο Αλέξανδρος και μάλιστα οι Αιγύπτιοι τον είχαν υποδεχτεί ως θεό και τον είχαν χρίσει Φαραώ τους. Άλλωστε η δυναστεία του Πτολεμαίου ήταν αυτή η οποία και βασίλεψε στο χώρο αυτόν μέχρι και την τελική ισοπέδωση της Αιγύπτου απο τους Ιούλιο Καίσαρα και Οκταβιανό Αύγουστο και τον θάνατο της Κλεοπάτρας.

Σε όλον αυτόν λοιπόν τον τεράστιο χώρο, η γλώσσα που κυριαρχούσε ήταν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η Λατινική ακουγόταν μόνο ως ...γλώσσα της νομοθεσίας και των Ρωμαίων στρατιωτικών, οι οποίοι όμως γνώριζαν και υποχρεωτικώς τα Ελληνικά. Ηταν δήλαδή...δίγλωσσοι. Κι έτσι, μετά την πάροδο σχεδόν 2 αιώνων, απο το 330 μ.Χ. με την ίδρυση της Πόλης ως το 610 μ.Χ. με τη βασιλεία του Ηρακλείου, το ανατολικό ρωμαικό κράτος μετατρέπεται σε Ελληνικό κράτος. Με επίσημη γλώσσα την Ελληνική και ΜΟΝΟΝ. Ο Πανδέκτης του Ιουστινιανού (Codex Iustinianus-Digestum)ήταν και το τελευταίο νομικό κείμενο που γράφτηκε στα Λατινικά. Απο τη βασιλεία του Ηρακλείου, όλα τα κρατικά κείμενα, οι νόμοι, οι διαταγές και οι εγκύκλιοι γράφονταν στην Ελληνική γλώσσα. Ο Ελληνισμός λοιπόν αναγεννιέται, μέσω του Χριστιανισμού

Το Γένος, παίρνει και επίσημα την Ύψιστη Αποστολή της εδραίωσης του Χριστιανισμού ως θρησκεία και ως Φιλοσοφία, εδραιώνοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη σε εδαφικό μέγεθος αυτοκρατορία που έζησε 1000 και πλέον έτη! Παρόμοιο φαινόμενο αυτοκρατορίας τέτοιου μεγέθους και τέτοιας υφής, δεν έχει απαντηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Ηταν η αδιαμφισβήτητη υπερ-δύναμη της εποχής εκείνης στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, περιτριγυρισμένη απο βάρβαρους και νομαδικούς λαούς που συχνά έκαναν επιδρομές για ...πλιάτσικο και τίποτε παραπάνω.

 Αν εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τα γεγονότα και αν τα δούμε μέσα απο ένα άλλο πρίσμα, θα δούμε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρήκμασε λόγω της αμετροεπούς χλιδής της λεγόμενης άρχουσας τάξης, των δολοπλοκιών και των ιντριγκων που γεννούσε η - χωρίς μέτρο και γεμάτη υποκρισία - ζωή των αρχόντων, των αυτοκρατόρων και του ξεφτίσματος της κοινωνικής ζωής, μιας ζωής που είχε στηθεί σύμφωνα με τις αρχές του Χριστιανισμού. Η θεική Χάρις είχε εγκαταλείψει το Γένος. Μόνο οι μερικές αναλαμπές απο πραγματικά ενάρετους άρχοντες και Αυτοκράτορες, δεν ήσαν αρκετές για να αναστρέψουν το κλίμα. Η Αυτοκρατορία στο μεταξύ κατελύθη μέσα απο την άλωση της Πόλης απ τους Σταυροφόρους και χωρίστηκε σε κομμάτια. Μοναδικό φωτεινό παράδειγμα, η βασιλεία του Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη (1192 - 1254 μ.Χ.) στην αυτοκρατορία της Νίκαιας. Η βασιλεία του ήσαν τόσο υποδειγματική, που η Εκκλησία τον ανακήρυξε Αγιο και ο λαός τον τραγούδησε με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Πολύ μεγάλη στιγμή για την παρακμάζουσα και διαλυμένη αυτοκρατορία. Η ανάκτηση της Πόλης δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Βατάτζη, απλώς...επιμήκυνε την αγωνία της πλήρους διάλυσης. Και ύστερα, ήρθαν οι Οθωμανοί Τούρκοι...

Η εμφάνιση των Τούρκων (Σελτζούκων και Οθωμανών) μια εμφάνιση ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ απ το πουθενά, έγινε η μεγάλη πληγή του Γένους. Ή μήπως ήταν η ...θεόσταλτη πληγή, μια πληγή που κράτησε 400 ολόκληρα χρόνια και εξακολουθεί ακόμη να μένει αγιάτρευτη και που θα περνούσε εκ νέου το Γένος, που θα το εξάγνιζε προετοιμάζοντάς το για κάτι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο σπουδαίο; Ισως το "παλι με χρόνια με καιρούς" να μην τραγουδήθηκε τυχαία. Και όλοι οι Γέροντες της Ορθοδοξίας είναι πολύ κατηγορηματικοί σε αυτό και φωτογραφίζουν την εποχή μας: Αυτές οι μέρες, προετοιμάζουν το Γένος για την πλήρη Ανάστασή του!...

ΑΕΚ και Βυζάντιο: Κατ' εικόνα και ομοίωση...

Η ΑΕΚ πάει πολύ πιο πέρα απο ένα απλό αθλητικό σωματείο. Ιδρύθηκε απο τους πρόσφυγες του 1914 και 1922 για να ενσαρκώσει τον πόθο των Χαμένων Πατρίδων. Κυριολεκτικά, σάρκα απ τη σάρκα του χαμένου Βυζαντίου. Του σκλαβωμένου (ακόμη) Βυζαντίου. Και σαν τέτοια, κουβαλάει όλα τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματα του Γένους. Κυρίως τα ελαττώματα, που σχεδόν πάντα ήταν η μεγάλη της πληγή. Εχει ως έμβλημά της τη σημαία της Ορθοδοξίας και κατ' επέκταση, όλα αυτά που τη συνδέουν με το Θείο.

Σκληρός αγώνας για επιβιώση, μεγάλες στιγμές, φωτεινές πορείες αλλά και μεγάλα διαστήματα πόνου. Ο,τι δηλαδή πέρασε και εξακολουθεί να περνάει το Ελληνικό Εθνος  μέσα στη χιλιάδων χρόνων παρουσία του στη Γή. Η ΑΕΚ είχε πάντα μέσα της όλα τα γνωρίσματα της Φυλής μας.

Περπάταγε σχεδόν πάντα μόνη της, με όλα τα θηρία να τη καταδιώκουν, εκτός απο τους αντιπάλους της στο τεραίν. 89 χρόνια κουβαλάει όλο τον καημό της Ρωμιοσύνης, τον μεγάλο Πόθο, τη Μεγάλη Ιδέα. Ουδείς εκ των κρατούντων τα ηνία της εξουσίας της συμπαραστάθηκε. Μα ουδείς. Ολα τα οικονομικά συμφέροντα του χώρου του αθλητισμού, είτε στο χώρο του ποδοσφαίρου όπου και διέπρεπε, είτε στο χώρο των άλλων αθλημάτων, την είχαν στο στόχαστρο. Πάντα. Κι όπου την έβρισκαν μπόσικη, τη χτύπαγαν αλύπητα.

Τα δύο μεγάλα σωματεία του λεκανοπεδίου, ο Ολυμπιακός του Πειραιά και ο Παναθηναικός της Αθήνας, στήθηκαν εκπροσωπώντας το καθένα και μια τάξη. Ο μεν Ολυμπιακός, τον υποβαθμισμένο κόσμο του Πειραιά, τη φτωχολογιά αλλά και τον "υπόκοσμο", έτσι όπως τον παρουσίασε με χαριτωμένο τρόπο ο Νίκος Τσιφόρος στα έργα του "Τα παιδιά της Πιάτσας" και στα "Παραμύθια πίσω απο τα κάγκελα". Ο δε Παναθηναικός, την ...αστική ελίτ του Κολονακίου και των πέριξ αυτού γειτονιές των Αθηνών. Η ΑΕΚ υπήρξε ο...τρίτος της παρέας, που δεν έγινε ποτέ αποδεκτός. Αλλοι λένε πως διότι εκπροσωπούσε τους λεγόμενους..."τουρκόσπορους" (έτσι αποκαλούσαν τον ξεριζωμένο Ελληνισμό δυστυχώς πάρα πολλοί Ελληνες). Αλλοι πάλι το...πηγαιναν αλλού. Στο οτι επειδή στους...δύο, ο τρίτος είναι παρείσακτος, εν προκειμένω η ΑΕΚ, έπρεπε να...εξοντωθεί. Μεταξύ των δύο αυτών "θεωριών" υπάρχει και η αλήθεια.

Οπως και νά χει το πράγμα, ένα είναι που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Το οτι το...μεταφυσικό την τύλιγε πάντα με το πέπλο του. Ενα απολύτως περίεργο πράγμα. Εκεί που έλεγε "Δόξα τω Θεώ", το πράγμα εντελώς ανεξήγητα, γυρνούσε στο..."Βοήθα Παναγιά". Εκεί που είχε, ας πούμε, το πρωτάθλημα στη...τσέπη της που λέμε, ξαφνικά χανόταν όλα και ...τερματιζε τρίτη και καταιδρωμένη!

Ξαφνικά, πάλι απ το πουθενά σχεδόν, στο χώρο του μπάσκετ το 1968, στέφεται...κυπελλούχος Ευρώπης(!) νικώντας την Σλάβια Πράγας, μεγαθηριο τότε του ευρωπαικού μπάσκετ και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που παίρνει ευρωπαικό τίτλο σε ομαδικό άθλημα! Απο εκείνη τη στιγμή, αρχίζουν και τα μεγάλα της προβλήματα, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλα και στο ποδόσφαιρο! Και φτάνουμε στο 1973, έτος που παραλίγο να βρεθεί στη Β' Εθνικη!Και τότε, ως απο μηχανής θεός, έρχεται στην ηγεσία της ο Λουκάς Μπάρλος, μεγαλοβιομήχανος και μεγάλο στέλεχος της οικονομικής ζωής της χώρας. 


Ο Μπάρλος, ενώνει όλους τους ΑΕΚτζήδες, τα επιφανή στελέχη δηλαδή του σωματείου και μέσα απο μεγαλεπήβολα σχέδια (ένα απο αυτά ήταν και η ανέγερση της πρόσθετης σκεπαστής εξέδρας στο νότιο άκρο του γηπέδου της Ν. Φιλαδέλφειας) για μεγάλη ομάδα, κατορθώνει να συγκεντρώσει την αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και με μπροστάρηδες κάποιους έμπειρους ποδοσφαιριστές, όπως ο μέγας Μίμης Παπαιωάννου, κάνει μια απολύτως θρυλική - επική θα λέγαμε - πορεία στον ευρωπαικό θεσμό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, φτάνοντας μέχρι τον ...ημιτελικό (!), αποκλείοντας μέσα απο απίστευτες προκρίσεις, ομάδες όπως ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου (την τότε ντρίμ τιμ της Ευρώπης), την αγγλική Ντέρμπυ Κάουντι, την δευτεραθλήτρια επίσης αγγλική Κουινς Παρκ Ρέιντζερς με απίστευτες διακυμάνσεις του σκόρ και...λυγίζει απο την, κυριολεκτικά αχτύπητη, ιταλική Γιουβέντους, που κουβάλαγε όλη την ...εθνική Ιταλίας στη σύνθεσή της. Και ήταν στο τέλος αυτή που σήκωσε και το κύπελλο. Δεν ήταν τυχαίο που ο - τότε - τερματοφύλακας Ντίνο Τζόφφ, που στο μεταξύ δεν είχε δεχτεί ούτε ένα τέρμα (!) στον θεσμό και το μόνο τέρμα που δέχτηκε ήταν απο την ...ΑΕΚ στον πρώτο μεταξύ τους αγώνα στο Τορίνο(!), είχε πεί πως "η μόνη ομάδα που φοβήθηκα τότε, ήταν η ΑΕΚ όταν μου έβαλε ένα γκόλ"!

Δείτε αυτήν την ΕΠΙΚΗ πορεία, μεσα απο ένα ιστορικό βίντεο-ντοκουμέντο



Απο τον Λουκά στον ...Ντούσαν Μπάγεβιτς!

Ο "θείος Λουκάς", όπως αποκαλούσαν οι οπαδοί του συλλόγου τον επι κεφαλής Λουκά Μπάρλο, έφερε στην ομάδα το 1978, ενα χρόνο μετά τη θριαμβευτική ευρωπαική πορεία, έναν απο τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, τον γιουγκοσλάβο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, παίκτη της Παρτιζάν Βελιγραδίου και της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, που δένει απόλυτα με το άλλο μεγάλο αστέρι της ομάδας, τον Θωμά Μαύρο. Αυτοί οι δύο παίκτες, αποτέλεσαν για τρία χρόνια το πλέον φονικό επιθετικό δίδυμο που γνώρισε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μπάγιεβιτς όμως, δεν έμελλε να αφήσει το στίγμα του μόνο ως παίχτης. Εγινε και ο μοιραίος άνθρωπος για την ΑΕΚ...

Η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου, αφού πέρασε σχεδόν μια δεκαετία λάμψης, με δύο πρωταθλήματα, κύπελλα και μια επική πορεία στην Ευρώπη, περνάει μια νέα περίοδο παρακμής, πάλι εντελώς ανεξήγητα για έναν σύλλογο με αυτήν την ιστορία και με τα...αντισώματα των εμπειριών που θα έπρεπε να έχει. Ο Λουκάς Μπάρλος αποχωρεί απο την ηγεσία του σωματείου, έχοντας φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας σχεδόν και στην ηγεσία της έρχεται ένας αμφιλεγόμενος άνθρωπος, ο επίσης βιομήχανος αθλητικών ειδών Ανδρέας Ζαφειρόπουλος.

Ο Ζαφειρόπουλος, μέσα απο άστοχες κινήσεις που περιελάμβαναν άστοχες μεταγραφές, κλείσιμο του ιστορικού γηπέδου της ΑΕΚ και μεταφορά της έδρας στο (νεόκτιστο) Ολυμπιακό Στάδιο και αλλοπρόσαλλη διοίκηση, φέρνει τον σύλλογο ένα βήμα πρίν τον γκρεμό. Τα χτυπήματα απο το οικονομικό κατεστημένο των άλλων δύο μεγάλων, του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, ήταν μεγάλα και χωρίς έλεος και ο σύλλογος, σχεδόν ακέφαλος, όδευε και πάλι προς την παρακμή. Μέχρι το 1988, όπου αναλαμβάνει τη διοίκηση (χωρίς να αγοράσει και την ομάδα) ένας περίεργος τύπος, ιδιοκτήτης νυχτερινών μαγαζιών, ο Στράτος Γιδόπουλος, που φέρνει ως...κίνηση απελπισίας τον - ήδη προπονητή πλέον - Ντούσαν Μπάγιεβιτς, με στόχο να "φτιάξει" ομάδα με φτηνές λύσεις δίχως μεγάλεπίβολα σχέδια. Χωρίς όμως να το θέλει, η κίνηση αυτή αποδείχτηκε το...μαγικό ραβδί που άγγιξε το σύλλογο για μια νέα, μεγαλειώδη πορεία που μάγεψε τους πάντες, εχθρούς και φίλους.

Ο Μπάγιεβιτς στην αρχή, έδειχνε να είναι σαν ψάρι εξω απ το νερό. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του βοηθού του και παλαιότερου συμπαίκτη του, Πέτρου Ραβούση: "Ο Ντούσαν όταν ήρθε πίσω, ενοιωθε πιο...ξένος απο τότε που ήρθε για πρώτη φορά πριν 10 χρόνια... Εγώ ήμουν η μοναδική του παρέα και προσπαθούσα να τον ενθαρρύνω. Η σεμνότητά του τον εμπόδιζε να δεχτεί τις υπέρογκες απαιτήσεις των οπαδών για πρωτάθλημα και μεγάλη ομάδα. Δεν τις άντεχε. Φοβόταν την αποτυχία. Προσευχόταν συνεχώς και ζήταγε τη βοήθεια του Θεού. Φαίνεται πως ο Θεός τον άκουσε τελικά..."

Και πράγματι, ο Ραβούσης είχε απόλυτο δίκιο στις επισημάνσεις του. Βλέπετε που πάει και πάλι το...πράγμα στο μεταφυσικό; Δεν το πάω εγώ, μόνο του πάει. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως μια ομάδα, ένας σύλλογος που βρισκόταν μισό βήμα πρίν την απόλυτη καταστροφή, με παίκτες άσημους και δευτεροκλασάτους στην πλειοψηφία τους (με εξαίρεση τους Μανωλά, Σαββίδη), με ηγεσία έναν αδιάφορο μεγαλομέτοχο κι έναν αμφιλεγόμενο άνθρωπο της νύχτας για πρόεδρο,  ...εντελώς ξαφνικά, απο το πουθενά στη κυριολεξία, να...μεταμορφώνεται σε μια σούπερ-ομάδα και να ...χτυπάει το πρωτάθλημα επι ίσοις όροις έχοντας αντιπάλους τους πανίσχυρους Ολυμπιακό (με παίκτες-αστέρια) και Παναθηναικό;

Και πραγματικά  η ομάδα που δημιουργεί ο Μπάγιεβιτς, με δυο-τρείς προσθήκες στη μέση της σαιζόν και με μια πορεία που μόνο...ίλιγγο προκαλεί, με απίστευτες διακυμάνσεις στη βαθμολογία (η ΑΕΚ παλεύει πόντο-πόντο τον Ολυμπιακό στη κορυφή) και αγώνα μέχρις εσχάτων στην κάθε αναμέτρηση (δεν είναι τυχαίο οτι τα περισσότερα σκόρ των αγώνων που έληξαν νικηφόρα για την ΑΕΚ δεν ξεπέρασαν το ...αναιμικό 1-0), στο τέλος, φτάνει να παίξει τον τίτλο σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον μεγάλο της αντίπαλο Ολυμπιακό αλλά και όλο το ...κατεστημένο που τον στήριζε: οικονομικό και πολιτικό. Και κερδίζει, εκεί που έδειχνε να είναι χαμένη απο χέρι. Απο μια...στην κυριολεξία "θεόσταλτη" κίνηση. Απο το ...διάστημα κυριολεκτικά, ο παρηκμασμένος και όχι ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης Τάκης Καραγκιοζόπουλος που είχε μπεί ως αλλαγή, ύστερα απο ένα εκπληκτικό μπάσιμο του επίσης παρηκμασμένου πολωνού Μίροσλαβ Οκόνσκι (απίστευτα πράγματα) κάνει την παράσταση της ζωής του και με ένα One man show περνάει όλη την άμυνα του Ολυμπιακού και τον εκτελεί με ένα απίστευτο γκόλ.... Ηταν η αρχή της δόξας που έμελλε να σκεπάσει την Ελλάδα για 6 ολόκληρα χρόνια...




Το απόγειο της δόξας, η παρακμή και η πτώση...

Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, μετατρέπεται σταδιακά απο απλός προπονητής, σε αδιαφιλονίκητος Ηγέτης του συλλόγου. Δεν τολμάει να τον ακουμπήσει κανείς, ανεβάζει και...κατεβάσει προέδρους, επιλέγει αυστηρά αυτός και μόνο τους παικτες του και οποιοσδήποτε άλλος έχει...διαφορετική άποψη από αυτόν, είτε παίκτης είναι είτε παράγοντας, απλώς...εξαφανίζεται την άλλη μέρα. Τα αποδυτήρια των παικτών είναι χώρος "ιερός" κάτι σαν...άβατον, που κανείς εκτός απο αυτόν δεν έχει πρόσβαση. Ούτε κάν ο πρόεδρος του συλλόγου, όποιος κι αν είναι αυτός. 

Φυσικά, η ΑΕΚ, ως ...καθαρό κύτταρο του μεσαιωνικού βυζαντινισμού, σπαράσσεται απο τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες. Τίποτε δεν είναι σταθερό σε διοικητικό επίπεδο και ο Μπάγιεβιτς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του όλου οικοδομήματος. Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον - δότό, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια - πρόεδρο του συλλόγου, τον Στράτο Γιδόπουλο. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως αυτός τελικά τον έδιωξε απο τον σύλλογο, με μια κίνηση...απίστευτη (!), να πάρει κάποια στιγμή την...ομάδα και να ...απομονωθεί με τους παίκτες, κάνοντας στην κυριολεξία πραξικόπημα! Πράγματι, ο Γιδόπουλος παραιτείται και στη θέση του έρχεται ο Μιχάλης Αρκάδης, ένας άνθρωπος του οποίου η εντιμότητα ήταν ...παροιμιώδης. Στην ουσία όμως, τον σύλλογο τον διοικεί ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς.

Μετά δε, την επίτευξη του δεύτερου στη σειρά πρωταθλήματος, το 1991-92, ο Μπάγιεβιτς και η ομάδα του γίνονται σύμβολα. Σύμβολα αυτοθυσίας και αγωνιστικότητας. Ηταν ένα πρωτάθλημα που κυριολεκτικά κερδήθηκε με το...σταυρό στο χέρι! Δεν υπήρχαν χρήματα, ο Αρκάδης πάλευε τα "θηρία" μόνος του στο παρασκήνιο χωρίς ουσιαστική στήριξη απο οικονομικούς παράγοντες, η στημένες διαιτησίες που ήθελαν πάση θυσία τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, φρόντιζαν να ...κόβουν βαθμούς απ την ομάδα και ήταν φανερό πως γινόταν ένα απίστευτο παρασκηνιακό παζάρι. Μόνη λοιπόν η ΑΕΚ για άλλη μια φορά, εναντίον όλων. Και σε πείσμα των πάντων, καταφέρνει για δεύτερη φορά, μετά το 1989, ακόμα ένα θαύμα: να στεφτεί πρωταθλήτρια, μαθαίνοντας σε όλους πως ο γνήσιος, ο ουσιαστικός αγώνας, η πίστη σε ένα ιδανικό, η τιμή, η αξιοπρέπεια, μπορούν να φτάσουν ψηλά όποιον τις ενστερνιστεί και τις επικαλεστεί. Και η ΑΕΚ αυτά ακριβώς επικαλέστηκε και κέρδισε. Αυτά ακριβώς που επικαλούνταν αιώνες τώρα, όλος ο Ελληνισμός. 



Το 1992 έως το 1995 η ΑΕΚ βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της δόξας της. Την ομάδα αναλαμβάνει ένα επιχειρηματικό δίδυμο με κεντρικό άξονα τον Δημήτρη Μελισσανίδη, έναν επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον εφοπλιστικό χώρο και στα πετρέλαια, ποντιακής-μικρασιατικής καταγωγής, που θεωρεί χρέος τιμής να κάνει το σύμβολό του, την ΑΕΚ, πολύ μεγάλη. Να τη φτάσει όσο ψηλά γίνεται. Μαζί του ο Μιχάλης Καρράς, συνεταίρος του στις επιχειρήσεις αλλα ηπιώτερων τόνων. Με τη συμφωνία να εναλλάσσονται και οι δύο στη προεδρία, αλλά με ουσιαστικό "πρόεδρο" τον πρώτο. Η ΑΕΚ και ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς βρίσκουν επιτέλους τον άνθρωπο που θα τα βάλει ανοικτά πλέον με το σύστημα, πολεμώντας το με τα ίδια του τα όπλα. Για πρώτη ίσως φορά, ο σύλλογος αποκτά λόγο και πυγμή στο παρασκήνιο, κατάσταση που αρχίζει να "ενοχλεί" το σύστημα τα μάλα. Σημειωτέον, ο Ολυμπιακός εξαγοράζεται απο έναν απο τους πλέον σκοτεινούς τύπους του επιχειρηματικού κόσμου, πρώην κατάσκοπο της ανατολικογερμανικής Στάζι και συνεργάτη της Siemens σε πολλά, καθόλου νόμιμα και αδιαφανή συμβόλαια με το ελληνικό κράτος, τον Σωκράτη Κόκκαλη, που θέλει πάση θυσία να ξαναφέρει τον σύλλογο του Πειραιά στην επιφάνεια. Και η ΑΕΚ του ήταν πολύ μεγάλο εμπόδιο...

Η ΑΕΚ το 1993 παίρνει άλλο ένα δύσκολο πρωτάθλημα και δημιουργεί την καλύτερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών. Κατ' εξοχήν δημιούργημα του Ντούσαν Μπάγιεβιτς, παίζει μαγικό ποδόσφαιρο, σκορπίζοντας θύελλα θαυμασμού και χειροκροτημάτων απο όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες, απανταχού της γής. Ο Δικέφαλος Αετός σε κίτρινο φόντο, το σύμβολο του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού για αιώνες, κοσμεί πάρα πολλά...υπνοδωμάτια νεαρών οπαδών και μπαλκόνια σπιτιών και κάθε αγώνας της ΑΕΚ γίνεται σημείο αναφοράς. Σε συζητήσεις φιλάθλων δεν γίνεται αναφορά σε νίκη η μή της ΑΕΚ, αλλά στο...πού θα σταματήσει το κοντέρ των γκόλ!

Ο Μπάγιεβιτς γίνεται ο...νέος "Βυζαντινός Αυτοκράτωρ" και σαν τέτοιος...γεμίζει απο αλαζονεία. Αρχίζει να γίνεται δύστροπος, αναιδής, αλάζονας και εγωκεντρικός. Πολλές φορές έρχεται σε μετωπική συγκρουση με τους παίχτες του για...ασήμαντα ζητήματα και ομόνος που κρατάει τις ισορροπίες είναι ο πάικτης-σύμβολο της ομάδας, ο Στέλιος Μανωλάς. Μπάγιεβιτς και Μανωλάς έρχονται πάμπολλες φορές σε σφοδρή αντιπαράθεση και μάλιστα κάποιες φορές δεν μιλούσαν ούτε μεταξύ τους. Κι όμως, η ομάδα αυτή παρόλα αυτά, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά στην κυριολεξία ύπταται! Θεία Χάρις; Ευλογία; Τύχη; Ποιός ξέρει...

Το 1994 η ΑΕΚ συναντιέται με τον Παναθηναικό, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Τον καλύτερο ελληνικό Τελικό όλων των εποχών. Ο αγώνας αυτός σημαδεύεται απο ένα επικής αξίας ποδόσφαιρο, όχι μόνο διαφήμηση του αθλήματος, αλλά και δείγμα μιας άνευ προηγουμένου ευγενικής άμιλλας μεταξύ των παικτών. Η ΑΕΚ για άλλη μια φορά, δείχνει το δρόμο στο πώς ακριβώς πρέπει να αγωνίζεται κάποιος. Κι ας έχασε στο τέλος το Κύπελλο.



Το 1994, η Αθλητική Ενωση Κων/πόλεως παίρνει το τελευταίο της πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά, είχε αντίπαλο τον Παναθηναικό, που την κοντράρει σε κάθε ευκαιρία. Αγωνιστική και παρασκηνιακή. Στο τέλος, στέφεται και πάλι πρωταθλήτρια, μετά απο έναν ...περίεργο αγώνα με τον Ολυμπιακό, που αγωνίζεται κυριολεκτικά με τα χέρια κάτω, φτάνοντας να ...διασυρθεί μέ ένα επιεικέστατο 3-0 και αποχωρεί γρήγορα απ το γήπεδο χωρίς ούτε ένα σχόλιο! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρέθηκε πίσω στο σκόρ κυριολεκτικά απο το...εναρκτήριο λάκτισμα! Στο 10ο δευτερόλεπτο για την ακρίβεια! Πολλοί είπαν οτι κάθισε να χάσει για να μην πάρει τον τίτλο ο ...μισητός Παναθηναικός... Αλλοι είπαν πως δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτή την ΑΕΚ. Ποιός ξέρει. Πάντως, ότι έγινε, σίγουρα δεν ήταν τυχαίο...

Και φτάνουμε στο απολύτως κομβικό χρονικό σημείο του 1995. Απο εδώ ξεκινάει η αρχή του τέλους και μια απίστευτη παρακμή, που οδήγησε την ΑΕΚ στον γκρεμό. Το απώγειο της δόξας και η πτώση.  Η ομάδα εντελώς ξαφνικά, αλλάζει χέρια. Οι Μελισσανίδης - Καρράς συγκρούονται επιχειρηματικά και προσωπικά με αποτέλεσμα να ...πουλήσουν την ομάδα σε έναν απίθανο τύπο, τον Μιχάλη Τροχανά, ιδιοκτήτη μιας εταιρίας-πυραμίδας, του αλησμόνητου SoE. O Tροχανάς, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, κάνει δηλώσεις αλλοπρόσαλλες, απίστευτα σχόλια για παίκτες και προπονητή με αποτέλεσμα να προκαλεί συνεχώς τη μήνη του Μπάγιεβιτς και οχι μονο. Κανεις πλεον δεν αισθάνεται ασφαλής κάτω απο αυτή τη κατάσταση και το πράγμα αρχίζει να ... αγριεύει, οταν ξεκινάνε οι αποκαλύψεις σχετικά με τις δραστηριότητες του SoE και το τι σκοπούς ειχε στ αλήθεια ο Τροχανάς όταν αγόραζε την ΑΕΚ.

Και τότε, συμβαίνει το αναπάντεχο. Αυτό που ουδείς περίμενε, παρά τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες του Τροχανά. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, αποχωρεί απο την ΑΕΚ και συμφωνεί με τον Ολυμπιακό! Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στον σύλλογο.

Οι πάντες θρηνούν για τον "πρίγκηπά" τους που τους πρόδωσε... Τα αναθέματα πέφτουν εναντίον όλων και η λατρεία στο πρόσωπο του...Αυτοκράτορα μετατρέπεται σε αβυσσαλέο μίσος. Ηταν η αρρώστεια, μέσα απ την οποία ο σύλλογος δεν συνήλθε ποτέ. Ο Σωκράτης Κόκκαλης πέτυχε το καίριο πλήγμα στην ομάδα που του είχε γίνει βραχνάς. Με παρασκηνιακές κινήσεις, που τις χαρακτήριζαν η γρηγοράδα και η επιχειρηματική εξυπνάδα ενός πεπειραμένου ανθρώπου, ο Κόκκαλης εκμεταλλεύτηκε την πλήρη ανικανότητα του Τροχανά, την αντιπαράθεση που είχε με τον Μπάγιεβιτς και την αλόγιστη αλαζονεία και εγωπάθεια που είχε καταλάβει τον δεύτερο τα τελευταία χρόνια της απόλυτης δόξας και χτύπησε την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που δεν μπορούσε κανείς να το διανοηθεί....

Απο κεί και πέρα, τα γεγονότα που ακολούθησαν την πορεία του συλλόγου ήταν σχεδόν εφάμιλλα με την παρακμή του Βυζαντίου. Ο,τι εκπροσωπούσε η ίδια η ΑΕΚ. Η μοίρα του προδωμένου Ελληνισμού και ο ανήφορος που γινόταν όλο και πιο δύσκολος...

Ο Τροχανάς με μια κίνηση απελπισίας, βρίσκει την πολυεθνική ολλανδική εταιρεία ΕΝΙΚ που δραστηριοποιούνταν στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και της παραδίδει την ΑΕΚ. Η ομάδα μετατρέπεται σε ...προτεκτοράτο, μια απλή θυγατρική εταιρεία - μέλος της πολυεθνικής, που της συμπεριφέρεται σαν...μαγαζάκι επαρχιακό. Τίποτε δεν ήταν πλέον το ίδιο στην ΑΕΚ. Ηταν όπως οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει εν μία νυκτί το Βυζάντιο χωρίς αντίσταση. Και το μετέτρεψαν σε ...φραγκική αυτοκρατορία...

Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν ακόμη κάποια υπολείμματα του DNA της Ρωμιοσύνης στην ΑΕΚ. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης επιστρέφει για κάποιο διάστημα ύστερα απο συννενόηση με την πολυεθνική και αναλαμβάνει το μανατζμεντ της ομάδας. Μαζί του, η ΑΕΚ ξαναγίνεται για λίγο...ο σύλλογος που κουβαλούσε μέσα του την καρδιά του Ελληνισμού  και το δείχνει σε μια στιγμή όπου η Ορθοδοξία βαλλόνταν απο παντού. Ηταν το 1999, όταν το ΝΑΤΟ επιχειρούσε την εξόντωση των Σέρβων σε εκείνον τον πόλεμο που σημάδεψε την ανθρωπότητα. Η ΑΕΚ, παίρνει πάνω της όλη την οργή των Ελλήνων και την κάνει σημαία της, διοργανώνοντας εν μέσω βομβαρδισμών, ένα φιλικό αγώνα με την ομάδα - σύμβολο της γιουγκοσλαβικής Αντίστασης εναντίον των Γερμανών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Παρτιζάν Βελιγραδίου. Και αποθεώνεται απο Ελληνες και Σέρβους, γράφοντας άλλη μια σελίδα δόξας αγώνων και ανθρωπισμού, μεταφέροντας το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αποδεικνύοντας και πάλι πως το DNA της δεν μεταλλάχθηκε εντελώς...

Ο τίτλος του βιντεο τα λέει όλα... ΟΤΑΝ Η ΑΕΚ ΝΙΚΗΣΕ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ



Η επιστροφή του Μπάγιεβιτς, ο εμφύλιος και η τελευταία αναλαμπή...

Ο Σωκράτης Κόκκαλης δύο χρόνια μετά τον εφιάλτη που κέρασε την ΑΕΚ, απέδειξε και στην πράξη αυτό που οι περισσότεροι ψυθίριζαν φωναχτά, οτι δηλαδή ο στόχος του με την ..."κλοπή" Μπάγιεβιτς ήταν η διάλυση της ΑΕΚ. Ενω η ομάδα του είχε ήδη κατακτήσει 2 πρωταθλήματα με εντελώς αμφιλεγόμενο τρόπο (η σκανδαλώδης μεχρις εσχάτων εύνοια της διαιτησίας προς τον Ολυμπιακό, έμεινε ...ιστορική για την εποχή έκείνη), βρίσκει την ευκαιρία και απολύει αυτόν που έγινε αιτία να στηθεί εκ νέου ο Ολυμπιακός. Αυτόν που για χάρη του έπεσε στην παρακμή ένας ολόκληρος σύλλογος. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς αποχωρεί με σκυμμένο κεφάλι απο τον Πειραιά, με τσαλακωμένο τον εγωισμό και την αμετροέπειά του και κοιτάζει ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, την καταστροφική πορεία του ίδιου του δημιουργήματός του. Η Θεία Δίκη. Που όμως δεν είχε σταματήσει σε αυτό το σημείο. Εμελλε να έχει και συνέχεια. Πολύ χειρότερη.

Οι Ολλανδοί δύο χρόνια μετά το οριστικό τέλος της συνεργασίας τους με τον Μελισσανίδη, βρίσκουν τον...νέο τους άνθρωπο στο πρόσωπο ενός πραγματικού απατεώνα, ενός στην κυριολεξία ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ που ακογε στο όνομα Μάκης Ψωμιάδης. Ενας άνθρωπος αδίστακτος, γνήσιος εκπρόσωπος της έννοιας "Μαφιόζος", κατορθώνει και καπηλεύεται εναν ολόκληρο σύλλογο μέσα σε μια νύχτα. Ηταν αυτός που ...δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν πρώην "Πρίγκηπα" να επιστρέψει και να ...δημιουργήσει εκ νέου τη νέα ΑΕΚ. Ομως, οι προδομένοι δεν συγχωρούν και η ΑΕΚ δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα. Είναι αυτή που εκπροσωπούσε τα ιδανικά του Ελληνικού Εθνους. Αλλά και τα ελαττώματά του.

Ο Μπάγιεβιτς που επιστρέφει, δεν είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε αποχωρήσει. Κουβαλώντας μέσα του όλα τα συμπλέγματα των καταστροφικών του επιλογών του παρελθόντος, γύρισε για τρείς λόγους: Ο πρώτος ήταν συνειδησιακός. Ο δεύτερος για εκδίκηση ενάντια σε αυτούς που τον πούλησαν (Κόκκαλης) και τρίτος η πρόκληση για τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης εποχής για την ομάδα. Ο Θεός όμως, που τόσο απλόχερα τον είχε βοηθήσει την πρώτη φορά, τώρα του είχε γυρίσει τη πλάτη....

Με την είδηση απλά της επιστροφής του, ένας ανελέητος πόλεμος ξεκινάει μεταξύ των οπαδών και του ίδιου. Ο πόλεμος αυτός φτάνει στα όρια του εμφυλίου σπαραγμού, με απίστευτες σκηνές φρίκης και τρόμπου να διαδραματίζονται, μέσα κι εξω απο το γήπεδο. Πανώ και συνθήματα σηκώνονται βρίζοντας οι μέν (Αντι-Μπαγιεβιτσικούς) τους δε (Μπαγιεβιτσικούς) εν μέσω των ποδοσφαιρικών συναντήσεων της ομάδας, προκαλώντας σύγχυση κι εκνευρισμό στους παίκτες, που αντί να συγκεντρώνονται στα παιχνίδια, καλούσαν τον κόσμο να...ηρεμήσει! Μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τον αθλητισμό, μια κατάσταση που θύμιζε σε όλους το τί ακριβώς κουβαλούσε αυτή ομάδα. Και το πόσο ιδιαίτερη ήταν η περίπτωσή της...

Παρ' όλα αυτά τα απίστευτα και απίθανα, ο Μπάγιεβιτς κατορθώνει να συμμαζέψει την ομάδα, να εμπνεύσει τους παίκτες και να γράψει άλλη μια σελίδα λάμψης στην πλούσια ιστορία του συλλόγου με τη συμμετοχή της ομάδας στον ευρωπαικό θεσμό του Τσάμπιονς Λίγκ. Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης, την ντριμ τίμ όπως την αποκαλούσαν όλοι, μια ομάδα θρύλο που κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει. Και την σταμάτησε η ΑΕΚ. Οχι μόνο τη σταμάτησε, αλλά και την απείλησε δύο φορές με ...ήττα-διασυρμό! Τη δεύτερη μέσα στο ίδιο της το σπίτι, το περίφημο γήπεδο Σαντιαγο Μπερνανμπέου!
Ναί, αυτή η ομάδα, η εκπρόσωπος του γνήσιου Ελληνισμού, με το DNA της να είναι σμιλεμένο μέσα απο τον καημό και τα όνειρα ενός ολόκληρους Γένους, αναγεννάται μπρός στη μεγάλη πρόκληση, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και αμέτρητου θαυμασμού σε όλη την Ευρώπη.

Δυό αναμετρήσεις, δυό μάχες μέχρις εσχάτων, δίνουν την τελευταία αναλαμπή της "Βυζαντινής" ΑΕΚ, μέσα στην απόλυτη παρακμή που βίωνε. Ηταν το 2002, 2 του Οκτώβρη όταν ξεκίνησε το όνειρο...



και 18 του Οκτώβρη όταν ολοκληρώθηκε...




Το πρωτοσέλιδο του Goal News τα λέει όλα...

Η ΑΕΚ μέχρι τον τελικό αποκλεισμό της απο τη συνέχεια του θεσμού, πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις, που ...δεν της δίνουν όμως τη χαρά της νίκης. Κατά έναν ανεξήγητο τρόπο, οι νίκες δεν ερχόταν, παρά το ...σφυροκόπημα στους αντιπάλους. Θεική παρέμβαση; Ισως. Ατυχία; Μπορεί. Ομως, για άλλη μια φορά, ακόμη εν μέσω του εφιάλτη του εμφυλίου, η Ελληνική ΑΕΚ δείχνει σε όλους ποιό είναι το ειδικό της βάρος. Και γιατί πότε της δεν υπήρξε μια απλή ελληνική ομάδα, ενας απλός ελληνικός συλλογος.

Οι αναλαμπές όμως είναι...αναλαμπές. Γι αυτό και λέγονται έτσι. Γιατί φωτίζουν για μια στιγμή μόνο και μετά ξαναγυρίζει το σκοτάδι... Ο Μπάγιεβιτς δεν προλαβαίνει να επενδύσει στην τεράστια παρακαταθήκη του Τσάμπιονς Λίγκ. Ο Ψωμιάδης και ο εμφύλιος, οι δύο κυριότερες αιτίες. Ο πρώτος, όταν οι δικαστικές αρχές τον είχαν στριμώξει άσχημα με τους ελέγχους στα οικονομικά της ομάδας μέσα απ τους οποίους ανακαλύπτονται τα εγκλήματά του ενάντια στον σύλλογο κι απ την άλλη η διαμάχη του Μπάγιεβιτς με τους οπαδούς. Δεν κατόρθωσε να βγάλει τα τρία χρόνια για τα οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας και αποχώρησε στα μέσα του δεύτερου χρόνου, εν μέσω σκληρών αποδοκιμασιών...

Επέστρεψε και πάλι το 2009, και μάλιστα με εντελώς αλλαγμένο πρόσωπο, χωρίς πλέον το ύφος του "Εγώ είμαι και κανείς άλλος", συνοδεύοντας τον ερχομό του με μια μεγάλη συγνώμη για τις πράξεις του στο παρελθόν, αλλά χωρίς καμία προοπτική ανάκαμψης... Ο Θεός είχε βάλει ήδη την υπογραφή του για το τέλος...

Η ΑΕΚ συνέχισε όλα αυτά τα χρόνια την πορεία που θα ακολουθούσε μια παρηκμασμένη αυτοκρατορία. Άλλαζε διοικήσεις και προέδρους σαν τα πουκάμισα, χωρίς γήπεδο πλέον δικό της, χωρίς χρήματα, με τεράστια χρέη στο παθητικό της μέχρι το σήμερα, όπου πλέον, εντελώς ανυπόληπτη, με παίκτες απλήρωτους, με ανύπαρκτη διοίκηση, με απογοητευμένους οπαδούς, με κουρελιασμένο το προσωπείο της, βολόδερνε ανάμεσα στη θλίψη, την εσωστρέφεια και τον μαρασμό.

Την ΑΕΚ ακολούθησε και η ίδια η Ελλάδα. Η πατρίδα χτυπήθηκε αναδρα πριν τρία χρόνια, προδόθηκε εκ των έσω. Απο τους γελοίους και ανίκανους ηγέτες της. Και γονάτισε λαβωμένη....

Ο επιθανάτιος ρόγχος για τον σύλλογο, ακούστηκε λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές. Η Αθλητική Ένωση Κων/πόλεως, η ΑΕΚ, η ένδοξη ΑΕΚ των τίτλων και της βαριάς Ιστορίας, άφηνε την τελευταία της πνοή λίγο πριν τελειώσει η τελευταία μάχη της με την ομάδα του Πανθρακικού, υποβιβαζόμενη. Κάποιοι προσπάθησαν να της δώσουν το φιλί της ζωής κάνοντας διάφορες προσφυγές στα δικαστήρια για παρατυπίες των αντιπάλων, αλλά μάταια.
Η ίδια η ΑΕΚ επέλεξε να τραβήξει το σωληνάκι και να δώσει το τέλος.

Ενα τέλος, που ίσως σηματοδοτήσει και την ίδια την Ανάσταση. Γιατί ο Ελληνισμός, δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι Ιδέα. Και η ΑΕΚ αυτό ήταν και αυτό είναι. Ιδέα. Οραμα. Ονειρο. Το όνειρο για την Ανάσταση όχι μόνο τη δική της, αλλά και ολοκλήρου του Γένους. Του Ελληνικού Γένους, του Γένους των Ελλήνων.

"Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι...."

_________________________________________________________________________________

Παράρτημα

Η είδηση που γράφτηκε στον Τύπο, πριν τρείς μέρες:

Ο κόσμος ξυπνάει σταδιακά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού

Η ΑΕΚ δηλώνει παρούσα και χάρη στον Δημήτρη Μελισσανίδη έχει μέλλον και ζωή. Ο κόσμος της οραματίζεται μία Ενωση βγαλμένη από τα παλιά γεμάτη ένδοξες στιγμές και δείχνει να ξυπνάει σιγά σιγά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού. Οι ρυθμοί της «ανάστασης» του συλλόγου είναι ταχύτατοι, το νέο επενδυτικό σχήμα βρίσκεται στα σκαριά και ο «τίγρης» ετοιμάζει καθημερινώς τα σχέδιά του για τη μεγάλη επιστροφή στην ομάδα της καρδιάς του. Χρονικά περιθώρια μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος της νέας Γ' Εθνικής υπάρχουν πάρα πολλά και ο Μελισσανίδης έχει τέσσερα βασικά πλάνα στο μυαλό του για την αναγέννηση της ΑΕΚ. Οι επόμενες κινήσεις του είναι δεδομένες, μελετημένες και βασισμένες στην ανέγερση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Διαφορετικά...

1. ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ, ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΕΓΕΡΓΗΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ

«Τρέχει» τις εξελίξεις για το γήπεδο ο «τίγρης»
Συμμαχία με τον «τίγρη» θέλει και ο Κανελλόπουλος
Συμπαίκτες που θα κάνουν αίσθηση
Πανστρατιά με οδηγό τον Μελισσανίδη

Πρωταρχικό και βασικό μέλημα για την επαναδραστηριοποίηση του Δημήτρη Μελισσανίδη με τα κοινά της Ενωσης είναι η κατασκευή του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Χωρίς αυτό, ΑΕΚ και Μελισσανίδης δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Μετά από καθημερινές και πιεστικές συζητήσεις ο «τίγρης» έχει σχεδόν καταλήξει στο νέο επενδυτικό σχήμα που θα ηγηθεί της ανέγερσης του γηπέδου των «κιτρινόμαυρων». Συμμετέχουν σίγουρα οι Πέτρος Παππάς, Πόλυς Χατζηιωάννου και τουλάχιστον δύο ακόμα, τα ονόματα των οποίων είναι κρυφά και θα αποκαλυφθούν εντός των ημερών. Θετικός είναι και ο Τάκης Κανελλόπουλος να συμβάλει οικονομικά.

Επειτα θα κινηθούν όλες οι νομικές διαδικασίες για τη σύσταση της εταιρείας, η οποία και θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το έργο. Απαραίτηση προϋπόθεση είναι να ενεργοποιηθεί ο νόμος του 2003, δηλαδή η ΑΕΚ να κινηθεί πάνω στις προδιαγραφές του δεύτερου νόμου που είχε κερδίσει τότε ο Γιάννης Γρανίτσας από την ελληνική Βουλή και βελτίωσε στην πορεία με τη νομολογία που κατέθεσε ο Γιάννης Βούρος. Πρόκειται για τον νόμο 3207/2003.

2. ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ Ή «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»;

Το 2005 ο Μελισσανίδης είχε θέσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και είχε αναλύσει τα σχέδια ανέγερσης του νέου γηπέδου με την ονομασία «Αγία Σοφία». Τότε είχε υποστηρίξει ότι το κόστος της κατασκευής ανερχόταν στα 73.800.000 ευρώ, τεσσάρων αστέρων, χωρητικότητας περίπου 36.000 θέσεων, σε δύο επίπεδα και θα περιλάμβανε: καταστήματα, εμπορική στοά, δύο κινηματογράφους, εσωτερική πισίνα και σπα, προπονητήριο μπάσκετ και πάρκινγκ. Θα είχε μάλιστα και 60 σουίτες, στις δέκα από τις οποίες θα δίνονταν τα ονόματα παλαίμαχων άσων της ΑΕΚ.

Στο μυαλό του «τίγρη» υπάρχει ακόμα αυτό το πλάνο, αλλά πιθανότατα θα συζητηθεί άλλη λύση με τους νέους συνεργάτες του. Λόγω των νέων οικονομικών δεδομένων που έχουν προκύψει στην εγχώρια αγορά, το κόστος αναμένεται να μειωθεί και να υπάρξουν πολλές αλλαγές. Μείωση στη χωρητικότητα του ποδοσφαιρικού και του γηπεδικού μπάσκετ, στις θέσεις του πάρκινγκ, κατάργηση των 60 κλινών, μείωση των κινηματογράφων από οκτώ σε πέντε συν ένας θερινός, καθώς και άλλες λεπτομέρειες.

3. ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΕ ΚΑΙ ΧΤΙΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ

Η Ενωση υποβιβάστηκε στη Football League, αλλά συνεχίζει να παραμένει στα χέρια των νυν μετόχων της, αφού η κατηγορία είναι επαγγελματική. Η ΑΕΚ λογίζεται ακόμα ως ΠΑΕ, οπότε ο Μελισσανίδης περιμένει την πτώχευση της εταιρείας, προκειμένου η ομάδα να υποβιβαστεί στη νέα Γ' Εθνική ερασιτεχνική. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα περάσει στα χέρια της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και από εκεί στα δικά του, προκειμένου να αποτελέσει το απόλυτο αφεντικό.

Στη συνέχεια ο Μελισσανίδης θα κληθεί να χτίσει τον σύλλογο από την αρχή και ουσιαστικά εκ του μηδενός. Να στελεχώσει το νέο διοικητικό σχήμα, το προπονητικό τιμ και, βέβαια, το έμψυχο δυναμικό, όπως και να δώσει μεγάλο βάρος στις ακαδημίες. Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς ότι όλοι οι νυν παίκτες της Ενωσης μένουν ελεύθεροι και θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους, το χτίσιμο θα είναι ολοκληρωτικό με πολλά νέα πρόσωπα. Ουσιαστικά θα δούμε μία νέα και διαφορετική Ενωση, την οποία οι οπαδοί της δεν θα αναγνωρίζουν.

4. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΕΔΡΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΤΗ

Μέχρι να χτιστεί το νέο παλάτι της Ενωσης, η ΑΕΚ καλείται να βρει προσωρινή ποδοσφαιρική στέγη. Μετά τον υποβιβασμό, το ΟΑΚΑ παύει να υπάρχει στα πλάνα της ομάδας και ο Μελισσανίδης αναζητά τη νέα της έδρα, καθώς θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον δύο έτη.

Η λύση της Ριζούπολης θεωρείται η ιδανικότερη για τους νέους επενδυτές και χρίζεται ως φαβορί για την επόμενη σεζόν, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην ιστορική έδρα της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μάλιστα, οι «κιτρινόμαυροι» πιστεύουν ότι θα τα βρουν με τον Απόλλωνα, αλλά αν προκύψει τελικά κάποιο ζήτημα για το γήπεδο της Ριζούπολης, τότε θα αναζητήσουν άλλη έδρα. Στις σκέψεις τους υπάρχει το δημοτικό γήπεδο της Καισαριανής, η Νέα Σμύρνη και το δημοτικό στάδιο του Θρασύβουλου. Η τελευταία περίπτωση είναι η πιο εύκολη, καθώς δεν πρόκειται να βρουν αντιρρήσεις από τη διοίκηση του συλλόγου της Φυλής. Λόγω, όμως, της μακρινής απόστασης από το κέντρο της Αθήνας και τη φυσική έδρα της ομάδας, προπορεύονται οι λύσεις εντός λεκανοπεδίου.

Ισως η Ανάσταση να μην είναι τόσο μακρυά... Ισως έπρεπε και ως ΑΕΚ και ως Εθνος, να περάσουμε όλοι αυτόν τον Γολγοθά και αυτή τη Σταύρωση. Ισως ο Θεός να μας έχει φυλάξει κάτι πολύ μεγάλο για το μέλλον. Μακάρι να το ζήσει και η δική μας η γενιά. Αναμένουμε.


0 σχόλια :

Ακόμα και με διάσπαση ή διάλυση απειλείται το ΠΑΣΟΚ!

Ραγδαίες –και απρόβλεπτες- οι εξελίξεις στο Κίνημα μετά την αποκάλυψη της «μαύρης τρύπας»

Γράφει ο Μάρκος Μουζάκης

Οι αποκαλύψεις για τα οικονομικά στο ΠΑΣΟΚ κατά την περίοδο της προεδρίας του Γιώργου Παπανδρέου έχουν ανοίξει τον ασκό του Αιόλου για το άλλοτε κραταιό Κίνημα, με όλα τα ενδεχόμενα ανοιχτά.

Μάλιστα έμπειρα παλιά στελέχη του ΠΑΣΟΚ δήλωναν ότι πλέον δεν αποκλείεται η διάσπαση ή και η διάλυση του Κινήματος!

Απ’ τη στιγμή, υπογραμμίζουν τα ίδια στελέχη, που επιβεβαιωθεί ότι στα πορίσματα των ελεγκτικών εταιριών που κάλεσε ο Βενιζέλος τεκμηριώνεται αυτή η μαύρη τρύπα των πάνω από 100 εκατομμυρίων ευρώ, τότε το ΠΑΣΟΚ απειλείται με διάλυση, απαγόρευση της πολιτικής του δράσης!
Και αυτό φυσικά –που επιβεβαιώνεται και από έγκυρους νομικούς κύκλους- αν συμβεί ουσιαστικά οδηγεί και σε διάλυση της κυβέρνησης Σαμαρά!

Αλλά κάτι τέτοιο θα συμβεί για καθαρά πολιτικούς και μόνο λόγους εφόσον –επαναλαμβάνουμε- τα πορίσματα των ελεγκτικών εταιριών τεκμηριώνουν ατασθαλίες, κακοδιαχείριση, δαπάνες χωρίς νόμιμα παραστατικά, ελλείμματα ανεξέλεγκτα, πολύ περισσότερο που αφορούν σε χρήματα προερχόμενα στη συντριπτική τους πλειοψηφία απ’ την κρατική επιχορήγηση και τον τραπεζικό δανεισμό!

Οι εξελίξεις αναμένεται να τρέξουν με ραγδαίους όσο και ανεξέλεγκτους ρυθμούς.
Πλέον το θέμα δεν είναι δυνατό να παραμείνει κάτω απ’ το χαλί, όσο και αν απ’ το πρωί (μετά το σχετικό δημοσίευμα της «Εφημερίδα των Συντακτών») καταβάλλονται προσπάθειες από «ενδιαφερόμενους» και εμπλεκόμενους να θαφτεί!

Έγκυρες πληροφορίες μας αναφέρουν, ότι απ’ το περιβάλλον του ΓΑΠ έχει εκφραστεί οργή για τη διαρροή. Κατά τις ίδιες πληροφορίες, έχουν απ’ το πρωί γίνει πολλές συσκέψεις και στο γραφείο του στη Βουλή αλλά και σε γραφεία συνεργατών του, σε μια προσπάθεια να μη γίνουν γνωστές.
Επίσης, στενός συνεργάτης του ΓΑΠ με κεντρικό ρόλο την εποχή της προεδρίας του στο ΠΑΣΟΚ δήλωσε: "Ο Γιώργος κι εμείς δεν θα μείνουμε με σταυρωμένα χέρια, να μας εγκαλούν σαν απατεώνες! Αν ο Βενιζέλος πιστεύει κάτι τέτοιο ας τολμήσει να μας διαγράψει!"

Ο ίδιος δεν απέκλειε να αποχωρήσει ένα τμήμα στελεχών προσκείμενων στο Γιώργο σηματοδοτώντας έτσι μια διάσπαση του ΠΑΣΟΚ!

Ενώ σύμφωνα με ένα άλλο σενάριο που συζητούνταν ευρέως στο εσωτερικό του ΠΑΣΟΚ:
Είναι πιθανό ο Βενιζέλος να θέλει να αξιοποιήσει όλες αυτές τις ανεξέλεγκτες παρενέργειες απ’ την αποκάλυψη της «μαύρης τρύπας» για να οδηγήσει τις εξελίξεις σε διάλυση του ΠΑΣΟΚ, αλλαγή ονόματος και συμβόλων!

Σε κάθε περίπτωση τίποτα στο ΠΑΣΟΚ δεν είναι –και δεν μπορεί να είναι- όπως πριν. Ο ασκός του Αιόλου άνοιξε. Και όσες προσπάθειες κι αν καταβληθούν για να θαφτεί το θέμα, κάτι τέτοιο είναι πλέον ανέφικτο.

Πολλοί εκφράζουν έντονα ερωτηματικά για το τάιμινγκ που επελέγη για τη διαρροή. Γιατί τώρα;
Άλλοι επισημαίνουν, ότι φτάσανε στο σημείο να προσπαθούν να «μαγαρίσουν» ένα ιστορικό στέλεχος με το οποίο μπορεί κάποιος να έχει τις μύριες πολιτικές διαφορές, αλλά στην πολύχρονη διαδρομή του στο ΠΑΣΟΚ και στα πολιτικά πράγματα δεν έχει αμφισβητηθεί η εντιμότητά του. Αναφερόμαστε στο Νίκο Αθανασάκη, τον διαχρονικό «αρκούδο» του ΠΑΣΟΚ…

Ενώ δεν λείπουν τα ερωτηματικά, για το τι σημαίνει η προσπάθεια εμπλοκής ενός άλλου στελέχους, του Ροβ. Σπυρόπουλου, ο οποίος είναι διοικητής του ΙΚΑ…

Υ.Γ.1: Αλήθεια, πως είναι δυνατόν –σύμφωνα με το δημοσίευμα- να εκδοθούν 45.000 (!!!) αεροπορικά εισιτήρια μέσα σε ένα χρόνο για κομματικα ταξίδια; Με κόστος κάπου 53 εκατομμύρια ευρώ; Ποιοί ταξίδεψαν; Δεν πρέπει να μας το αποκαλύψουν;

Υ.Γ.2: Τι γίνονταν με τις δημοσιογραφικές αποστολές και κάποια ακριβά δώρα σε εργάτες της ενημέρωσης;

Υ.Γ. 3: Αν όλα αυτά που περιγράφονται στο δημοσίευμα όντως συνέβαιναν, κανείς εκτός του επιτελείου του ΓΑΠ δεν είχε πάρει είδηση;

0 σχόλια :

Αναμνήσεις από μία άλλη Ελλάδα... Γιατί η Ελλάδα των αριστεριστών απατεώνων, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ Η ΔΙΚΗ ΜΑΣ!

Σύμφωνα με τις στατιστικές, αυτοί από εμάς που ήμασταν παιδιά τις δεκαετίες του 60, 70 και 80 πιθανόν δεν θα έπρεπε να είχαμε επιζήσει. Οι κούνιες μας ήταν βαμμένες με γυαλιστερή λαδομπογιά με βάση το μόλυβδο.

Eπιμέλεια: Πύρινος Λόγιος

Τα πατώματα είχαν μωσαϊκό που σου περόνιαζε τα κόκαλα κι οι κρεβατοκάμαρες ξύλινα πατώματα που τα γυάλιζαν με παρκετίνη, με κάτι βαριές παρκετέζες και κάθε τόσο αγκίθες καρφωνόντουσαν στις ξυπόλητες πατούσες μας.

Οι παιδικές αρρώστιες έκαναν θραύση. Κάθε τόσο κι ένας φίλος ή συμμαθητής πάθαινε ιλαρά, κοκίτη μαγουλάδες, ανεμοβλογιά. Δεν είχαμε καπάκια ασφαλείας στα μπουκάλια με τα φάρμακα, ούτε καπάκια στις πρίζες του δωματίου, εκείνες τις σκούρες τις φτιαγμένες από βακελίτη.

Ζεσταινόμασταν με σóμπες με ξύλα η με κάρβουνο, η με θερμάστρες πετρελαίου. Που να βρεθεί καλοριφέρ τότε. Τηλέφωνο είχε ή σε κανένα θάλαμο του ΟΤΕ με κερματοδέκτη με εκείνες τις μάρκες τις χαραγμένες, ή στο περίπτερο της γειτονιάς, που είχε κρεμασμένα με μανταλάκια τα περιοδικά μας ο Μικρός Ήρωας κι ο Μικρός Σερίφης, κι ακόμα το Ρομάντζο, το Πάνθεον, το Ντομινό, η Βεντέττα, το Πρώτο, το Εμπρός.

Ακόμα ζητάω τη σοκολάτα ΙΟΝ αμυγδάλου του ταλήρου, ή τις πρώτες γκοφρέτες ΜΕΛΟ με τα χαρτάκια με τις φορεσιές και τις σημαίες των χωρών του κόσμου, ακόμα θυμάμαι το Γλυφιτζούρι κοκοράκι, το μαλλί της γριάς στα πρόχειρα λούνα παρκ, το φρεσκοψημένο ποπ κορν , τις καραμέλες γάλακτος τις τυλιγμένες στο χρυσό χαρτί, τις κατακόκκινες καραμέλες τσάρλεστον ,το πεστίλι πέτσα βερίκοκο , το αυθεντικό παστέλι, και το κάτασπρο μαντολάτο. Ακόμα θυμάμαι τη γεύση απ το καλαμπόκι και τα κάστανα και συγκινούμαι όταν βλέπω καστανάδες, λίγους πια και καλαμποκάδες σε κάνα πανηγύρι.

Χάθηκαν τα αυθεντικά σουβλάκια με τα ντονέρ και την ξεροψημένη πίτα και το κοκινοπίπερο.Τα αστικά λεωφορεία Σκανια Βάμπις, Σκόντα, Βόλβο κι αργότερα Βritish Leyland και ΗΙΝΟ, είχαν τη μηχανή μέσα και ήταν συνήθως καλυμμένη με μπλέ δερμάτινα καπιτονέ καλύμματα. Βόγκαγαν κάθε φορά που ο οδηγός άλλαζε ταχύτητα. Καμμιά φορά είχε και μια θέση μπροστά δεξιά δίπλα στη μηχανή που ηταν η καλύτερη για τα παιδικά μας όνειρα.

Υπήρχε και εισπράκτορας στριμωγμένος δίπλα στην πίσω πόρτα με το κλασσικό γκρί καπέλο με το γείσο, ένα πρωτόγονο μικρόφωνο κι έλεγε τις στάσεις ή φώναζε τέρμα τα μία και είκοσι. Θυμάστε εκείνες τις κερματοθήκες που έβαζε τα κέρματα και που τώρα τελευταία ξανάγιναν της μόδας; Τα κίτρινα τρόλευ με τους οδηγούς και τους εισπράκτορες με τις καφέ στολές, κι εκείνο το περίεργο μηχανάκι με τη μανιβέλλα που έκοβε τα εισιτήρια.

Τα γκρίζα αμερικάνικα πελώρια ταξί με τα καθισματάκια που έπεφταν από τις πλάτες των μπροστινών καθισμάτων, γυρόφερναν ή άραζαν στις πιάτσες. Κι οι πειρατές, «ένα διφραγκάκι Σύνταγμα» τους έκοβαν το μεροκάματο.Ποιος να έχει τότε Ι.Χ Οι λίγοι τυχεροί αγόραζαν VW σκαραβαίους, ή μεταχειρισμένα Cortina, FIAT 1100. Θυμάστε τα Anglia τα , τα Renault 10…….. ¨η το Simca , με τα ανύπαρκτα καλοριφέρ και τα λιγνά λάστιχα.

Το γάλα μας το έφερνε ο γαλατάς ή μέσα σε γυάλινα μπουκάλια με αλουμινένια καπάκια ή μας το άδειαζε από μεγάλες καρδάρες στην κατσαρόλα στην εξώπορτα.

Οι κολώνες του πάγου που τις έφερνε ο παγοπώλης με την τρίκυκλη μοτοσυκλέτα του και τις κουβάλαγε με εκείνο το περίεργο εργαλείο γάντζο , αργοέλιωναν στο κεφαλόσκαλο. Και η βρύση του ψυγείου είχε στο στόμιο της τυλιγμένο ένα λευκό τουλπάνι σα φίλτρο. Που ηλεκτρικά ψυγεία. Αργότερα θυμάμαι κάτι ΠΙΤΣΟΣ ΙΖΟΛΑ και ΚΕΛΒΙΝΕΙΤΟΡ. Οι παπλωματάδες, οι καρεκλάδες οι γανωτζήδες οι ακονιστές κι οι τσαγκάρηδες είχαν πολλή δουλειά.

Στην κεντρική λεωφόρο ένα πλήθος από λούστρους με καλογυαλισμένα κασελάκια που λαμποκοπούσαν περίμεναν πελάτη. Και σε κάποια γωνιά σε μια καμαρούλα 2Χ2 ήταν το βασίλειο του τσαγκάρη με εκείνο το περίεργο καλαπόδι που έβαζε ανάποδα το παπούτσι και το κόλλαγε και το κάρφωνε με εκείνες τις μαύρες πρόκες με το πλατύ κεφάλι και διάχυτη η μυρουδιά της βενζινόκολλας.

Στη γωνιά του δρόμου μια ΕΒΓΑ που πούλαγε γάλα, γιαούρτια και παγωτά σε ψυγεία με μαύρα λαστιχένια καπάκια, και σε μια γωνιά μεταλλικά κουτιά με γυάλινο επάνω μέρος και μέσα μπισκότα γεμιστά με κρέμα γεύση βανίλια σοκολάτα φράουλα και μπανάνα και κουραμπιέδες Μπούσιου αν θυμάμαι τυλιγμένους σε ημιδιαφανές χαρτί.

Στο κομμωτήριο της γειτονιάς οι κυρίες ψηνόντουσαν με τις ώρες κάτω απ τις κάσκες σεσουάρ με τα μαλλιά πασαλειμμένα τυλιγμένα σε ρόλει κι όλα μαζί σκεπασμένα με δίχτυ και τα αυτιά σκεπασμένα με κοκάλινα καπάκια. Η μανικιουρίστα καθάριζε τα πετσάκια και έβαφε τα νύχια με κατακόκκινο μανό που μύριζε ασετόν από δέκα μέτρα μακριά.

Ο καφές στα καφενεία ήταν μόνο Ελληνικός, τούρκικος τότε. Δεν υπήρχε Νες ούτε φραπέ ούτε καπουτσίνο ούτε εσπρέσσο ούτε κάν φίλτρου γαλλικός. Μόνο σε κανένα ζαχαροπλαστείο εύρισκες γαλλικό και βέβαια τον πλήρωνες πανάκριβα. Οι πρώτες καφετιέρες ήταν κάτι γυάλινες κανάτες γεμάτες νερό πάνω στη φωτιά,με ένα ειδικό μεταλλικό φίλτρο που ο ατμός που υγροποιόταν έπεφτε πάνω στον καφέ τον έριχνε στο νερό και ο κύκλος συνεχιζόταν μέχρις εξαντλήσεως του περιεχομένου.

Σαββατόβραδο στα μικράτα μας σινεμαδάκι την σπουδαία περίοδο του Ελληνικού κινηματογράφου και το βράδυ ταβερνάκι με μπριζολίτσα παιδάκια και μια γουλιά μπύρα που μας έδινε κρυφά η μάνα μας γιατί «το παιδί δεν πρέπει να πίνει».Και αργότερα πιο μεγάλοι πια σινεμά και καφετέρια στον Πύργο των Αθηνών ,το Loubier, το Blue Bell, του Φλόκα, το Βυζάντιο, του Βρυλώνια με τις φοβερές μακαρονάδες. Τη Σόνια…

Με πόση χαρά ακολουθούσαμε Κυριακή πρωί τον πατέρα στο καφενείο και απολαμβάναμε επί ώρες μια κουταλιά βανίλια, το γνωστό υποβρύχιο μέσα σε ένα ποτήρι παγωμένο νερό, ή τρώγαμε το μεζέ του ούζου και του αφήναμε το ούζο ξεροσφύρι. Κι ύστερα με το ποδήλατο πάνω κάτω στο πεζοδρόμιο κι εκείνος να μας ρίχνει κλεφτές ματιές κάθε που σήκωνε το κεφάλι του απ το τραπέζι με την πρέφα ή το τάβλι.

Και το μεσημέρι της Κυριακής μετά το οικογενειακό γεύμα πόση πίκρα όταν έφευγε για το γήπεδο χωρίς εμάς γιατί ήταν μεγάλο παιγνίδι και με πόση λαχτάρα περιμέναμε να ακούσουμε την περιγραφή απ το ραδιόφωνο. Γεωργίου, Φώσκολος, Λογοθέτης κι αργότερα απ την τηλεόραση Διακογιάννης Φουντουκίδης Κατσαρός.

Η γλυκύτερη αναμονή το καλοκαίρι ήταν ο παγωτατζής με το καρότσι με τις σιδερένιες ρόδες που το έσπρωχνε στο χωματόδρομο. Παπασπύρου ΑΣΤΥ ΕΒΓΑ. Μια δραχμή η κρέμα, μιάμιση το κακάο, δύο η σοκολάτα.

Τα καλοκαίρια μπάνιο με το πούλμαν ή πάνω στις καρότσες των αγροτικών ή με φορτηγά ή άντε με προϊστορικά λεωφορεία που ζεμάταγαν σαν την κόλαση στις κοντινές παραλίες, Καβούρι Βουλιαγμένη, Βάρκιζα άντε και στη Λουμπάρδα ή απ την άλλη μεριά Ραφήνα Νέα Μάκρη Κόκκινο λιμανάκι.

Γελάγαμε με κάτι χοντρές γριές που κάνανε μπάνιο με τις κομπινεζόν Πέφταμε κάτω και χτυπιόμασταν όταν βλέπαμε κάποιους με το ένα χέρι να κρατάνε τυλιγμένη την πετσέτα γύρω τους και με το άλλο να προσπαθούν να βγάλουν το μαγιό και ναι βάλουν εσώρουχο και παντελόνι. Σιχαινόμασταν τα κεφτεδάκια ή τα ντολμαδάκια στην αμμουδιά. Και το νερό που πίναμε ήταν πάντα χλιαρό.

Και φρούτα, θεούλη μου τι φρούτα ήταν αυτά!

Θυμάμαι ακόμα τον πατέρα μου να κουβαλάει κάτι ριγέ καρπούζια και γιαρμάδες που σε κάθε δαγκωνιά τα ζουμιά έτρεχαν στο πηγούνι και το λαιμό. Και πεπόνια που μοσχομύριζαν. Και κεράσια μέλι. Και σταφύλια ολόγλυκα. Ψωμί, τυρί φέτα και καρπούζι για φαγητό. Η υπέρτατη γεύση.

Πίναμε νερό απ το λάστιχο του κήπου (τι εμφιαλωμένα και πράσινα άλογα), τρώγαμε λουκουμάδες με ζάχαρη, κουλούρι και τριγωνάκι κεφαλοτύρι απ τον πλανόδιο κουλουρά έξω απ την εκκλησία, αμφίβολης καθαριότητας τυρόπιτες και σάμαλι (Δεν έχω ξαναδοκιμάσει από τότε τέτοια νοστιμιά), κοκ και κορνέ με σαντιγύ, και πάστες νουγκατίνες σοκολατίνες και σεράνο απ τις ΕΒΓΑ της γειτονιάς.

Γευόμασταν βούτυρα και μαρμελάδες σπιτικές και σπιτικά γλυκά κουταλιού συκαλάκι, περγαμόντο, βύσσινο και πορτοκάλι, νερατζάκι, και φαγητά που δεν τα φτιάχνουν τώρα γιατί είναι κουραστικά. Ροστ μπήφ, μελιτζάνες παπουτσάκια, ιμάμ, παστίτσια, μουσακάδες.

Τρώγαμε τόνους κεφτέδες με πατάτες τηγανιτές αλλά ποτέ δεν είμασταν υπέρβαροι γιατί γυρνάγαμε όλη μέρα στους δρόμους και τις αλάνες παίζοντας. Μοιραζόμασταν με τους φίλους μας μια πορτοκαλάδα ή γκαζόζα απ το ίδιο μπουκάλι και ποτέ κανένας μας δεν έπαθε τίποτε.

Δεν πολυαρωσταίναμε , αλλά αν τύχαινε να αρρωστήσουμε πάντα υπήρχε μια καλή μάνα ή γιαγιά να μας δώσει λίγο φιδέ και να μας ρίξει βεντούζες να μας δώσει μια κουταλιά Νορισοντρίν, Ιπεσαντρίν ή ασπιρίνη διαλυμένη στο κουταλάκι μαζί με ζάχαρη, ή να μας κάνει μια ένεση με γυάλινη σύριγγα που τη βράζανε στο κατσαρολάκι, και πιο ύστερα να μας διαβάσει κανένα παραμυθάκι για να αποκοιμηθούμε.

Και κάτι θερμόμετρα γυάλινα του πεντάλεπτου……… και στα πόδια του κρεβατιού να γουργουρίζει η γάτα η παρδαλή και να αναδεύεται και να παίζει με την άκρη της κουβέρτας. Όταν κάναμε ποδήλατο (eska ή velamos) δεν φορούσαμε κράνος και στην πίσω ρόδα βάζαμε πάντα χαρτόνι από πακέτο τσιγάρα πιασμένο με ξύλινο μανταλάκι έτσι για να κάνει θόρυβο και να μας θυμίζει μηχανάκι.

Περνάγαμε ώρες έξω απ το σπίτι φτιάχνοντας πατίνια με ρουλεμάν και σανίδια και κατεβαίναμε τις κατηφόρες τις γειτονιάς απλά για να διαπιστώσουμε ότι είχαμε ξεχάσει να βάλουμε φρένο. Κι όταν σηκωνόμασταν μέσα απ τους θάμνους που καταλήγαμε, μαθαίναμε πώς να διορθώνουμε το πρόβλημα των φρένων.

Για να μη ξαναπληγώσουμε τα γόνατα μας και να μην αποκτήσουμε ευμεγέθη καρούμπαλα στο κέντρο του μετώπου μας Κι αν τα αποκτούσαμε τα πατάγαμε με εκείνα τα μεγάλα τάλληρα για να μη φουσκώσουν.

Είχαμε φίλους. Βγαίναμε στο δρόμο και τους βρίσκαμε. Παίζαμε μπάλα και κυνηγητό στους δρόμους. Τα δοκάρια στα αυτοσχέδια γήπεδα ήταν ή οι σχολικές τσάντες ή τα πουλόβερ κι οι ζακέτες μας κουβαριασμένες και για καλάθια του μπάσκετ είχαμε τα περβάζια των παραθύρων.

Πόσες φορές δεν σπάγαμε και κανένα τζάμι και εξαφανιζόμασταν όλοι μαζί αφήνοντας τη μπάλα στα χέρια κάποιου συνταξιούχου που την έσκιζε με το σουγιά και την πέταγε στο δρόμο. Ο παλιόγερος !Σκάβαμε λακουβάκια για να παίξουμε γκαζές, ακόμα και κουτσό μαζί με τα κορίτσια, χαρτάκια ή απ αυτά που αγοράζαμε απ τα περίπτερα ή με τα χαρτόνια απ τα πακέτα τα τσιγάρα.

Πηγαίναμε στα σπίτια των φίλων μας και χτυπούσαμε την πόρτα, ή το πιο συνηθισμένο μπαίναμε χωρίς να ρωτήσουμε. Πέφταμε από δέντρα, κοβόμασταν, πληγώναμε τα γόνατα μας και σπάγαμε και κανένα χέρι και οι γονείς μας μάς κατσάδιαζαν κι αυτό ήταν. Λίγο βάμμα στην πληγή κι όξω απ την πόρτα. Τσακωνόμασταν και παίζαμε μπουνιές και μαυρίζαμε και μελανιάζαμε και πάλι φιλιώναμε.

Παίζαμε ξιφομαχίες με αυτοσχέδια ξύλινα σπαθιά. Τα ακόντια μας ήταν τα κοντάρια απ τις σκούπες ειδικά από εκείνες που τύλιγαν με μια μαξιλαροθήκη και ξαράχνιαζαν τα ταβάνια. Οι ασπίδες μας ήταν τα καπάκια απ τις μεγάλες κατσαρόλες . Τρώγαμε ακόμα και σκουλήκια και λάσπες απ τον κήπο. Θυμάστε τη γεύση της λάσπης; Ούτε μάτια βγάλαμε, ούτε τα σκουλήκια έζησαν για πολύ το στομάχι μας.

Κι όταν η γιαγιά πότιζε τον κήπο τι πλάκα να της πατάς το λάστιχο του ποτίσματος και να της κόβεις το νερό κι εκείνη να φωνάζει.

Κι ο πανικός ακόμα μεγαλύτερος όταν πιάναμε το φλίτ με το εντομοκτόνο για να παίξουμε, ανίδεοι για το δηλητήριο που περιείχε. Στους ποδοσφαιρικούς μας αγώνες την ομάδα την έφτιαχναν μερικοί, οι υπόλοιποι μάθαιναν να ζουν χωρίς αρχηγιλίκι.

Φεύγαμε απ το σπίτι το πρωί και παίζαμε όλη μέρα ελεύθεροι αρκεί να γυρίζαμε πίσω μόλις άρχιζε να σκοτεινιάζει, ή όταν η μάνα μας έβαζε τις φωνές απ το μπαλκόνι να τσακιστούμε να ανεβούμε για διάβασμα. Δεν είχαμε ιντεοπαιχνίδια ούτε καν τηλεόραση, ούτε κινητά ούτε υπολογιστές ή internet άντε κανένα ραδιόφωνο με λυχνίες. Το καλύτερο δώρο ήταν ένα μικρό τρανζιστοράκι με εννιάβολτη Bereck για να ακούμε Εθνικό, ή Ενόπλων.

Πηγαίναμε σχολείο και τα Σάββατα. Τρεις μέρες πρωί τρεις μέρες απόγευμα. Τετάρτη απόγευμα Πέμπτη πρωί και την πρώτη ώρα Μαθηματικά. Πόσες φορές δεν αισθανθήκαμε το χέρι κάποιου καθηγητή να μας σηκώνει απ τη φαβορίτα ή να μας τραβάει τα αυτιά, η να μας ρίχνει μια σβουριχτή σφαλιάρα. Κι η βίτσα, συνήθως από μουριά να μας πληγώνει την παλάμη. Οι πράξεις μας ήταν δικές μας και οι συνέπειες θα βάρυναν εμάς. Ποιος δε θυμάται τις καζούρες ιδιαίτερα στους Θεολόγους, τις Αγγλικούδες και τους Τεχνικούς.

Τα παρατσούκλια που τους βγάζαμε τα παλιόπαιδα. Ο γιαουρτάς, ο καρκίνος ο θέκλας η θρούμπος ο φισφιρίκος. Την αγωνία μόλις έμπαινε ο μαθηματικός κι άνοιγε τον κατάλογο.

-Για να σηκωθεί σήμερα ο ……….

Και μέχρι να πει τον μελλοθάνατο, κόμπος το στομάχι. Θυμάστε στα διαγωνίσματα την απεγνωσμένη προσπάθεια να αντιγράψουμε με το βιβλίο στα γόνατα, ή τα σκονάκια κρυμμένα στα μανίκια, ή τα κορίτσια που τάγραφαν με στυλό BIC ή SCHNEIDER πάνω στα μπούτια τους και τα κάλυπταν με τις μπλε ποδιές τους.

Μπλε κοριτσίστικες ποδιές, άσπρο γιακαδάκι και άσπρη μπλε κορδέλα στα μαλλιά. Ποδιές που εξαφανιζόντουσαν στο λεωφορείο και χωνόντουσαν μες στις τσάντες και τα αγόρια που περίμεναν στο τέρμα του λεωφορείου. Ποιος δε θυμάται τις ημερήσιες εκδρομές στον Κάλαμο, τον Αη Γιάννη το Ρώσσο, το Ναύπλιο, τον Οσιο Λουκά, τους Δελφούς για να δούμε τον Ηνίοχο τον σκανδαλιάρη που σε κοίταγε πονηρά όπου κι αν στεκόσουνα ,με κάτι απίστευτα πούλμαν. Και τους ποδοσφαιρικούς αγώνες των τριών ωρών και βάλε στα άδεια οικόπεδα που τώρα έχουν γίνει μεζονέτες και στούντιο.

Κάποιοι μαθητές όχι τόσο έξυπνοι ή επιμελείς έχαναν την τάξη και ξαναπήγαιναν στην ίδια. Θυμηθείτε πόσους διετείς είχατε στην τάξη σας στο γυμνάσιο. Ήταν εύκολα αναγνωρίσιμοι απ τα γένια και τη χοντρή φωνή.

Ο πρώτος μας έρωτας ήταν συνήθως αδελφή ή εξαδέλφη του καλύτερου φίλου μας. Θυμόσαστε το χτυποκάρδι αλήθεια; Την αγωνία μη μας πάρουν χαμπάρι.

Το πρώτο φιλί. Τα ξαναμμένα μάγουλα ,το χνούδι πάνω απ το χείλος μας.

Θυμάστε τα πάρτυ γενεθλίων με 15 αγόρια και δύο κορίτσια, (Ποιος να αφήσει την κόρη του να πάει) με πορτοκαλάδα ή ΤΑΜ ΤΑΜ, πατατάκια τσιπς και σπιτικό κέϊκ κι αργότερα βερμουτάκι και ξηρούς καρπούς.

Τις άπειρες φορές που χορεύαμε το ίδιο μπλούζ σε συνενόηση με τον υπεύθυνο του πικάπ, έτσι για να μένουμε πιο πολλή ώρα αγκαλιασμένοι με το κορίτσι των ονείρων μας. Την απίστευτη φράση ΤΑ ΦΤΙΑΞΑΜΕ. Τι φτιάξαμε ο Θεός κι η ψυχή μας.

Πηγαίναμε στο γήπεδο τρεις ώρες πριν το μάτς και γυρίζαμε παπί απ τη βροχή και παγωμένοι μέχρι το μεδούλι τυλιγμένοι με μουσκεμένες σημαίες και χωμένοι σε πλαστικές σακούλες Κι με τις κάλτσες να τρέχουν

Υπήρχαν τέσσερις εποχές διακριτές μεταξύ τους. Τα φύλλα των δέντρων έπεφταν το φθινόπωρο και τα μπουμπούκια των λουλουδιών άνθιζαν την άνοιξη. Υπήρχαν δέντρα και κήποι στις αυλές των σπιτιών και πηγάδια και χώμα που μύριζε μετά το πότισμα . Θυμάστε τους πανσέδες; Τα σκυλάκια; Τα χρυσάνθεμα;

Τις πλεχτές ζακέτες που βάζαμε κάπου μετά το Πάσχα. Τα πρώτα μακριά παντελόνια.

Τα καλοκαιρινά βράδια τα βγάζαμε ή στα σκαλιά παρέες παρέες, ή παίζοντας κρυφτό και κρυφτοντένεκο, ή στα καλοκαιρινά σινεμά με τα χαλίκια, τις καρέκλες με το πλαστικό σκοινί, τις μπουκαμβίλιες στη μάντρα , τον πασατέμπο και την πορτοκαλάδα ΠΑΡΘΕΝΩΝ. Αξέχαστα χρόνια.

Οι γενιές αυτές έβγαλαν μερικούς απ τους καλύτερους επιστήμονες, γιατρούς, μηχανικούς, ανθρώπους εργατικούς και τίμιους οικογενειάρχες και πολλούς άλλους. Τα τελευταία πενήντα χρόνια έγινε έκρηξη σε καινοτομίες και νέες ιδέες. Είχαμε επιτυχίες, αποτυχίες και υπευθυνότητα και μάθαμε να τα αντιμετωπίζουμε όλα. Μεγαλώσαμε σαν παιδιά με τις χαρές και τις λύπες, μας. Ζήσαμε. Και θα εξακολουθήσουμε να ζούμε όσο μας χρωστάει ο Θεός, σε πείσμα όλων αυτών που μας πλαστικοποίησαν τη ζωή με δικές τους ιδέες και για δικό τους όφελος.


2 σχόλια :

Blogger Template by Clairvo