ΑΕΚ και Ελληνισμός, Ελληνισμός και ΑΕΚ... Βίοι παράλληλοι. Η Ιστορία, η δράση, η Δόξα και η πτώση. Και η Ανάσταση που έρχεται...
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Eντάξει, το εμπεδώσατε. Είμαι ΑΕΚ. Και ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚ βέβαια να είναι μισό βηματάκι πίσω απο την ΑΕΚ, αλλά είναι αναμφισβήτητο γεγονός οτι ο ΠΑΟΚ βγήκε απ τα σπλάχνα της ΑΕΚ. Οπότε, είμαι ΚΑΙ ΠΑΟΚ. Ωραία και πάμε παρακάτω.
Γιατί όμως είμαι ψυχή τε και σώματι, σαν ένα, εννοώ γιατί έχω συνδέσει τη καρδιά μου με αυτούς τους δύο συλλόγους. Μα είναι απλό. Πιο απλό δε γίνεται. Γιατί αυτοί οι δύο σύλλογοι, είναι κυριολεκτικά η εικόνα της πορείας, της ανηφορικής πορείας που ακολουθεί ο Ελληνισμός...
Ζητώ συγνώμη τώρα που θα συνδέσω τα αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα που θα αναφέρω με το...μεταφυσικό, αλλά πιστέψτε με, χωρίς αυτό, δεν μπορεί κάποιος να βγάλει σοβαρή άκρη και συμπεράσματα, όσο κι αν αυτό ακούγεται...κάπως. Είναι λοιπόν απαραίτητο το στοιχείο του μεταφυσικού για να εξηγηθεί όλος αυτός ο πλούτος του κομματιού αυτού της Ιστορίας μας.
Αναμφισβήτητο γεγονός πρώτο: Ο Ελληνισμός, απο τον θάνατο του πρώτου μεγάλου Ηγέτη του, του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 323 π.Χ., έπεσε απότομα σε μια παρατεταμένη παρακμή. Αλλοι λένε οτι ήταν το αμέσως φυσικό κι επόμενο, μιας και το Έθνος είχε γνωρίσει τότε την μέγιστη λάμψη του. Είχαν φτάσει τα πατήματά του κυριολεκτικά μέχρι την άκρη του τότε γνωστού κόσμου (ο Αλέξανδρος έψαχνε για τον μεγάλο Ωκεανό που του ανέφερε πολλάκις ο Αριστοτέλης, δεν τον...βρήκε όμως) και την ελληνική γλώσσα και τον πολιτισμό του Γένους είχαν την τύχη να τα γνωρίσουν ΟΛΟΙ ΟΙ ΛΑΟΙ που είχαν έρθει σε επαφή με τον Αλέξανδρο και τους στρατιώτες του. Οι Αλεξάνδρειες που είχε ιδρύσει ο Μέγας Στρατηλάτης είχαν αυτόν ακριβώς το σκοπό: Την εδραίωση του ελληνικού πολιτισμού σε όλη την οικουμένη. Μετά όμως το θάνατο του μεγάλου Μακεδόνα, ξαφνικά, έπεσε η...αντάρα, που λέμε. Κυριολεκτικά απο το Φώς στο Σκότος. Γιατί άραγε;
Κατά έναν περίεργο τρόπο, ο Αλέξανδρος δεν όρισε τον διάδοχο της αχανούς Αυτοκρατορίας του. Ολοι οι στρατηγοί του που ήσαν συγκεντρωμένοι γύρω απ το κρεββάτι του στο οποίο κείτουνταν ανήμπορος και ετοιμοθάνατος, περίμεναν τη μεγάλη στιγμή: στο ποιός θα πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής. Αυτή η στιγμή δεν ήρθε ποτέ. Αντ' αυτού, ήρθε μια απρόσμενη φράση (όπως αναφέρει ο Αρριανός) που έλεγε "Στον καλύτερο". Αλλοι πάλι λένε οτι η φράση αυτή δεν ειπώθηκε ποτέ. Ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα. Η Ιστορία κατά επίσης περίεργο τρόπο, δεν μας το αποκάλυψε. Το αποτέλεσμα; Το απόλυτο χάος, η διαίρεση, οι εμφύλιοι μεταξύ των επιγόνων, η παρακμή και μετά απο δύο σχεδόν αιώνες, το τέλος.
Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Μήπως ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τους Ελληνες; Μήπως το σχέδιό Του είχε να κάνει με μια πορεία ανάλογη με το ύψος και την Αποστολή του Ελληνισμού για τα επόμενα χρόνια που θα ερχόταν; Μήπως ο Αλέξανδρος ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ δικός Του απεσταλμένος (όλοι οι θρύλοι άλλωστε γι αυτό ακριβώς μιλούν, τον ονομάζουν "θεό", "γιό του Δία" κλπ. Η ίδια δε η μάνα του, η Ολυμπιάδα, έτσι ακριβώς τον μεγάλωσε, ως "γιό του Δία"! Ψέμματα; Οχι βέβαια!) και η αποστολή του ήταν αυτή ακριβώς, η διάδοση του Φωτός και του Θεϊκού πολιτισμού;
Αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, τότε ΓΙΑΤΙ ο Θεός ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ; Να λοιπόν το σημείο αναφοράς μας. Αυτή η - κατα πάρα πολλούς - ανεξήγητη αυτοκαταστροφική πορεία ενός λαμπρού Εθνους προς την πτώση, μόνο με το...μεταφυσικό μπορεί να εξηγηθεί. Δηλαδή, οτι ο Θεός επέτρεψε - ή μάλλον ΣΧΕΔΙΑΣΕ την πορεία του Λαμπρού Εθνους προς την παρακμή γιατί το ετοίμαζε για κάποιον άλλο σκοπό, για μια νέα αποστολή: Την υποδοχή του Σωτήρα της Ανθρωπότητας, του Υιού Του Ιησού Χριστού!
Και για την ύψιστη αυτή στιγμή, το Γένος έπρεπε να περάσει απο Φωτιά και Σίδερο, να σμιλευτεί, να ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ και μέσω του Σωτήρα, να Αναστηθεί! Και πράγματι, αυτό ακριβώς έγινε. Το Εθνος στέναξε κάτω απο τη λόγχη του Ρωμαίου κατακτητή, αλλά αυτό το ίδιο με τη σειρά του, "κατέκτησε" με το Φώς του Πολιτισμού του αυτόν τον βάρβαρο κατακτητή και τον εκπολίτισε! Επίσης, ήταν πλέον έτοιμο να υποδεχτεί τον ΣΩΤΗΡΑ και ΛΥΤΡΩΤΗ του... Οι μεγάλοι μάρτυρες των διωγμών του Νέρωνα, του Μαξιμιανού, του Διοκλητιανού ήσαν Ελληνικής καταγωγής. Ο Ιησούς Χριστός πρώτος το ανήγγειλε, χαρούμενος και με φωτεινό πρόσωπο όταν αντίκρισε τους Ελληνες εμπόρους που πήγαν να τον δούν: "Ιδού, ήγηκεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου"! Και ο Χριστιανισμός γεννήθηκε και εδραιώθηκε κάτω από τη σκέπη του Ελληνισμού...
Αναμφισβήτητο γεγονός δεύτερο: Η Ανατολική Ρωμαική Αυτοκρατορία, μετατρέπεται σε ΕΛΛΗΝΙΚΗ αυτοκρατορία.
Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Α' ή αλλιώς Μέγας και Ισαπόστολος Κων/νος, μεταφέρει την πρωτεύουσά του στην ελληνική πόλη Βυζάντιο, που είχαν χτίσει Μεγαρείς για να ελέγχουν το εμπόριο στην πύλη αυτή της Δύσης με την Ανατολή, ξαναχτίζοντάς την απ την αρχή και μετονομάζοντάς την σε Κων/νου Πόλη, δηλαδή Κωνσταντινούπολη. Υπήρχε όμως μια ιδιαιτερότητα εδώ. Το ανατολικό όμως κομμάτι της Αυτοκρατορίας, ήταν ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ! Περιελάμβανε τη χερσόνησο του Αίμου (δηλαδή όλον τον ελλαδικό χώρο), την Μικρά Ασία (επίσης ελληνικό χώρο) την Παλαιστίνη (χώρος που έζησε και έδρασε ο Ιησούς αλλά με έντονο το ελληνικό στοιχείο λόγω του οτι είχε κατακτηθεί απο τον Αλέξανδρο και είχαν εγκατασταθεί εκεί χιλιάδες Ελληνες, μαζί βέβαια με τους Βασιλείς που έδρασαν εκεί, με πιο σημαντικούς τον Ηρώδη τον Μεγάλο, τον Αρχέλαο, τον Ηρώδη Αντύπα και άλλους. Η ελληνική γλώσσα βασίλευε για τα καλά, παραγκωνίζοντας σε πολλά μέρη της Ιουδαίας ακόμη και τις εβραικές διαλέκτους και πολλά ονόματα Εβραίων ήσαν αμιγώς ελληνικά) και τα παράλια της Βορείου Αφρικής και πιο συγκεκριμένα την Αίγυπτο, χώρα την οποία είχε τιμήσει δεόντως ο Αλέξανδρος και μάλιστα οι Αιγύπτιοι τον είχαν υποδεχτεί ως θεό και τον είχαν χρίσει Φαραώ τους. Άλλωστε η δυναστεία του Πτολεμαίου ήταν αυτή η οποία και βασίλεψε στο χώρο αυτόν μέχρι και την τελική ισοπέδωση της Αιγύπτου απο τους Ιούλιο Καίσαρα και Οκταβιανό Αύγουστο και τον θάνατο της Κλεοπάτρας.
Σε όλον αυτόν λοιπόν τον τεράστιο χώρο, η γλώσσα που κυριαρχούσε ήταν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η Λατινική ακουγόταν μόνο ως ...γλώσσα της νομοθεσίας και των Ρωμαίων στρατιωτικών, οι οποίοι όμως γνώριζαν και υποχρεωτικώς τα Ελληνικά. Ηταν δήλαδή...δίγλωσσοι. Κι έτσι, μετά την πάροδο σχεδόν 2 αιώνων, απο το 330 μ.Χ. με την ίδρυση της Πόλης ως το 610 μ.Χ. με τη βασιλεία του Ηρακλείου, το ανατολικό ρωμαικό κράτος μετατρέπεται σε Ελληνικό κράτος. Με επίσημη γλώσσα την Ελληνική και ΜΟΝΟΝ. Ο Πανδέκτης του Ιουστινιανού (Codex Iustinianus-Digestum)ήταν και το τελευταίο νομικό κείμενο που γράφτηκε στα Λατινικά. Απο τη βασιλεία του Ηρακλείου, όλα τα κρατικά κείμενα, οι νόμοι, οι διαταγές και οι εγκύκλιοι γράφονταν στην Ελληνική γλώσσα. Ο Ελληνισμός λοιπόν αναγεννιέται, μέσω του Χριστιανισμού
Το Γένος, παίρνει και επίσημα την Ύψιστη Αποστολή της εδραίωσης του Χριστιανισμού ως θρησκεία και ως Φιλοσοφία, εδραιώνοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη σε εδαφικό μέγεθος αυτοκρατορία που έζησε 1000 και πλέον έτη! Παρόμοιο φαινόμενο αυτοκρατορίας τέτοιου μεγέθους και τέτοιας υφής, δεν έχει απαντηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Ηταν η αδιαμφισβήτητη υπερ-δύναμη της εποχής εκείνης στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, περιτριγυρισμένη απο βάρβαρους και νομαδικούς λαούς που συχνά έκαναν επιδρομές για ...πλιάτσικο και τίποτε παραπάνω.
Αν εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τα γεγονότα και αν τα δούμε μέσα απο ένα άλλο πρίσμα, θα δούμε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρήκμασε λόγω της αμετροεπούς χλιδής της λεγόμενης άρχουσας τάξης, των δολοπλοκιών και των ιντριγκων που γεννούσε η - χωρίς μέτρο και γεμάτη υποκρισία - ζωή των αρχόντων, των αυτοκρατόρων και του ξεφτίσματος της κοινωνικής ζωής, μιας ζωής που είχε στηθεί σύμφωνα με τις αρχές του Χριστιανισμού. Η θεική Χάρις είχε εγκαταλείψει το Γένος. Μόνο οι μερικές αναλαμπές απο πραγματικά ενάρετους άρχοντες και Αυτοκράτορες, δεν ήσαν αρκετές για να αναστρέψουν το κλίμα. Η Αυτοκρατορία στο μεταξύ κατελύθη μέσα απο την άλωση της Πόλης απ τους Σταυροφόρους και χωρίστηκε σε κομμάτια. Μοναδικό φωτεινό παράδειγμα, η βασιλεία του Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη (1192 - 1254 μ.Χ.) στην αυτοκρατορία της Νίκαιας. Η βασιλεία του ήσαν τόσο υποδειγματική, που η Εκκλησία τον ανακήρυξε Αγιο και ο λαός τον τραγούδησε με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Πολύ μεγάλη στιγμή για την παρακμάζουσα και διαλυμένη αυτοκρατορία. Η ανάκτηση της Πόλης δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Βατάτζη, απλώς...επιμήκυνε την αγωνία της πλήρους διάλυσης. Και ύστερα, ήρθαν οι Οθωμανοί Τούρκοι...
Η εμφάνιση των Τούρκων (Σελτζούκων και Οθωμανών) μια εμφάνιση ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ απ το πουθενά, έγινε η μεγάλη πληγή του Γένους. Ή μήπως ήταν η ...θεόσταλτη πληγή, μια πληγή που κράτησε 400 ολόκληρα χρόνια και εξακολουθεί ακόμη να μένει αγιάτρευτη και που θα περνούσε εκ νέου το Γένος, που θα το εξάγνιζε προετοιμάζοντάς το για κάτι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο σπουδαίο; Ισως το "παλι με χρόνια με καιρούς" να μην τραγουδήθηκε τυχαία. Και όλοι οι Γέροντες της Ορθοδοξίας είναι πολύ κατηγορηματικοί σε αυτό και φωτογραφίζουν την εποχή μας: Αυτές οι μέρες, προετοιμάζουν το Γένος για την πλήρη Ανάστασή του!...
ΑΕΚ και Βυζάντιο: Κατ' εικόνα και ομοίωση...
Η ΑΕΚ πάει πολύ πιο πέρα απο ένα απλό αθλητικό σωματείο. Ιδρύθηκε απο τους πρόσφυγες του 1914 και 1922 για να ενσαρκώσει τον πόθο των Χαμένων Πατρίδων. Κυριολεκτικά, σάρκα απ τη σάρκα του χαμένου Βυζαντίου. Του σκλαβωμένου (ακόμη) Βυζαντίου. Και σαν τέτοια, κουβαλάει όλα τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματα του Γένους. Κυρίως τα ελαττώματα, που σχεδόν πάντα ήταν η μεγάλη της πληγή. Εχει ως έμβλημά της τη σημαία της Ορθοδοξίας και κατ' επέκταση, όλα αυτά που τη συνδέουν με το Θείο.
Σκληρός αγώνας για επιβιώση, μεγάλες στιγμές, φωτεινές πορείες αλλά και μεγάλα διαστήματα πόνου. Ο,τι δηλαδή πέρασε και εξακολουθεί να περνάει το Ελληνικό Εθνος μέσα στη χιλιάδων χρόνων παρουσία του στη Γή. Η ΑΕΚ είχε πάντα μέσα της όλα τα γνωρίσματα της Φυλής μας.
Περπάταγε σχεδόν πάντα μόνη της, με όλα τα θηρία να τη καταδιώκουν, εκτός απο τους αντιπάλους της στο τεραίν. 89 χρόνια κουβαλάει όλο τον καημό της Ρωμιοσύνης, τον μεγάλο Πόθο, τη Μεγάλη Ιδέα. Ουδείς εκ των κρατούντων τα ηνία της εξουσίας της συμπαραστάθηκε. Μα ουδείς. Ολα τα οικονομικά συμφέροντα του χώρου του αθλητισμού, είτε στο χώρο του ποδοσφαίρου όπου και διέπρεπε, είτε στο χώρο των άλλων αθλημάτων, την είχαν στο στόχαστρο. Πάντα. Κι όπου την έβρισκαν μπόσικη, τη χτύπαγαν αλύπητα.
Τα δύο μεγάλα σωματεία του λεκανοπεδίου, ο Ολυμπιακός του Πειραιά και ο Παναθηναικός της Αθήνας, στήθηκαν εκπροσωπώντας το καθένα και μια τάξη. Ο μεν Ολυμπιακός, τον υποβαθμισμένο κόσμο του Πειραιά, τη φτωχολογιά αλλά και τον "υπόκοσμο", έτσι όπως τον παρουσίασε με χαριτωμένο τρόπο ο Νίκος Τσιφόρος στα έργα του "Τα παιδιά της Πιάτσας" και στα "Παραμύθια πίσω απο τα κάγκελα". Ο δε Παναθηναικός, την ...αστική ελίτ του Κολονακίου και των πέριξ αυτού γειτονιές των Αθηνών. Η ΑΕΚ υπήρξε ο...τρίτος της παρέας, που δεν έγινε ποτέ αποδεκτός. Αλλοι λένε πως διότι εκπροσωπούσε τους λεγόμενους..."τουρκόσπορους" (έτσι αποκαλούσαν τον ξεριζωμένο Ελληνισμό δυστυχώς πάρα πολλοί Ελληνες). Αλλοι πάλι το...πηγαιναν αλλού. Στο οτι επειδή στους...δύο, ο τρίτος είναι παρείσακτος, εν προκειμένω η ΑΕΚ, έπρεπε να...εξοντωθεί. Μεταξύ των δύο αυτών "θεωριών" υπάρχει και η αλήθεια.
Οπως και νά χει το πράγμα, ένα είναι που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Το οτι το...μεταφυσικό την τύλιγε πάντα με το πέπλο του. Ενα απολύτως περίεργο πράγμα. Εκεί που έλεγε "Δόξα τω Θεώ", το πράγμα εντελώς ανεξήγητα, γυρνούσε στο..."Βοήθα Παναγιά". Εκεί που είχε, ας πούμε, το πρωτάθλημα στη...τσέπη της που λέμε, ξαφνικά χανόταν όλα και ...τερματιζε τρίτη και καταιδρωμένη!
Ξαφνικά, πάλι απ το πουθενά σχεδόν, στο χώρο του μπάσκετ το 1968, στέφεται...κυπελλούχος Ευρώπης(!) νικώντας την Σλάβια Πράγας, μεγαθηριο τότε του ευρωπαικού μπάσκετ και γίνεται η πρώτη ελληνική ομάδα που παίρνει ευρωπαικό τίτλο σε ομαδικό άθλημα! Απο εκείνη τη στιγμή, αρχίζουν και τα μεγάλα της προβλήματα, όχι μόνο στο μπάσκετ, αλλα και στο ποδόσφαιρο! Και φτάνουμε στο 1973, έτος που παραλίγο να βρεθεί στη Β' Εθνικη!Και τότε, ως απο μηχανής θεός, έρχεται στην ηγεσία της ο Λουκάς Μπάρλος, μεγαλοβιομήχανος και μεγάλο στέλεχος της οικονομικής ζωής της χώρας.
Ο Μπάρλος, ενώνει όλους τους ΑΕΚτζήδες, τα επιφανή στελέχη δηλαδή του σωματείου και μέσα απο μεγαλεπήβολα σχέδια (ένα απο αυτά ήταν και η ανέγερση της πρόσθετης σκεπαστής εξέδρας στο νότιο άκρο του γηπέδου της Ν. Φιλαδέλφειας) για μεγάλη ομάδα, κατορθώνει να συγκεντρώσει την αφρόκρεμα του ελληνικού ποδοσφαίρου και με μπροστάρηδες κάποιους έμπειρους ποδοσφαιριστές, όπως ο μέγας Μίμης Παπαιωάννου, κάνει μια απολύτως θρυλική - επική θα λέγαμε - πορεία στον ευρωπαικό θεσμό του κυπέλλου ΟΥΕΦΑ, φτάνοντας μέχρι τον ...ημιτελικό (!), αποκλείοντας μέσα απο απίστευτες προκρίσεις, ομάδες όπως ο Ερυθρός Αστέρας Βελιγραδίου (την τότε ντρίμ τιμ της Ευρώπης), την αγγλική Ντέρμπυ Κάουντι, την δευτεραθλήτρια επίσης αγγλική Κουινς Παρκ Ρέιντζερς με απίστευτες διακυμάνσεις του σκόρ και...λυγίζει απο την, κυριολεκτικά αχτύπητη, ιταλική Γιουβέντους, που κουβάλαγε όλη την ...εθνική Ιταλίας στη σύνθεσή της. Και ήταν στο τέλος αυτή που σήκωσε και το κύπελλο. Δεν ήταν τυχαίο που ο - τότε - τερματοφύλακας Ντίνο Τζόφφ, που στο μεταξύ δεν είχε δεχτεί ούτε ένα τέρμα (!) στον θεσμό και το μόνο τέρμα που δέχτηκε ήταν απο την ...ΑΕΚ στον πρώτο μεταξύ τους αγώνα στο Τορίνο(!), είχε πεί πως "η μόνη ομάδα που φοβήθηκα τότε, ήταν η ΑΕΚ όταν μου έβαλε ένα γκόλ"!
Δείτε αυτήν την ΕΠΙΚΗ πορεία, μεσα απο ένα ιστορικό βίντεο-ντοκουμέντο
Απο τον Λουκά στον ...Ντούσαν Μπάγεβιτς!
Ο "θείος Λουκάς", όπως αποκαλούσαν οι οπαδοί του συλλόγου τον επι κεφαλής Λουκά Μπάρλο, έφερε στην ομάδα το 1978, ενα χρόνο μετά τη θριαμβευτική ευρωπαική πορεία, έναν απο τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, τον γιουγκοσλάβο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, παίκτη της Παρτιζάν Βελιγραδίου και της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, που δένει απόλυτα με το άλλο μεγάλο αστέρι της ομάδας, τον Θωμά Μαύρο. Αυτοί οι δύο παίκτες, αποτέλεσαν για τρία χρόνια το πλέον φονικό επιθετικό δίδυμο που γνώρισε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μπάγιεβιτς όμως, δεν έμελλε να αφήσει το στίγμα του μόνο ως παίχτης. Εγινε και ο μοιραίος άνθρωπος για την ΑΕΚ...
Η ΑΕΚ του Λουκά Μπάρλου, αφού πέρασε σχεδόν μια δεκαετία λάμψης, με δύο πρωταθλήματα, κύπελλα και μια επική πορεία στην Ευρώπη, περνάει μια νέα περίοδο παρακμής, πάλι εντελώς ανεξήγητα για έναν σύλλογο με αυτήν την ιστορία και με τα...αντισώματα των εμπειριών που θα έπρεπε να έχει. Ο Λουκάς Μπάρλος αποχωρεί απο την ηγεσία του σωματείου, έχοντας φτάσει στα όρια της χρεοκοπίας σχεδόν και στην ηγεσία της έρχεται ένας αμφιλεγόμενος άνθρωπος, ο επίσης βιομήχανος αθλητικών ειδών Ανδρέας Ζαφειρόπουλος.
Ο Ζαφειρόπουλος, μέσα απο άστοχες κινήσεις που περιελάμβαναν άστοχες μεταγραφές, κλείσιμο του ιστορικού γηπέδου της ΑΕΚ και μεταφορά της έδρας στο (νεόκτιστο) Ολυμπιακό Στάδιο και αλλοπρόσαλλη διοίκηση, φέρνει τον σύλλογο ένα βήμα πρίν τον γκρεμό. Τα χτυπήματα απο το οικονομικό κατεστημένο των άλλων δύο μεγάλων, του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, ήταν μεγάλα και χωρίς έλεος και ο σύλλογος, σχεδόν ακέφαλος, όδευε και πάλι προς την παρακμή. Μέχρι το 1988, όπου αναλαμβάνει τη διοίκηση (χωρίς να αγοράσει και την ομάδα) ένας περίεργος τύπος, ιδιοκτήτης νυχτερινών μαγαζιών, ο Στράτος Γιδόπουλος, που φέρνει ως...κίνηση απελπισίας τον - ήδη προπονητή πλέον - Ντούσαν Μπάγιεβιτς, με στόχο να "φτιάξει" ομάδα με φτηνές λύσεις δίχως μεγάλεπίβολα σχέδια. Χωρίς όμως να το θέλει, η κίνηση αυτή αποδείχτηκε το...μαγικό ραβδί που άγγιξε το σύλλογο για μια νέα, μεγαλειώδη πορεία που μάγεψε τους πάντες, εχθρούς και φίλους.
Ο Μπάγιεβιτς στην αρχή, έδειχνε να είναι σαν ψάρι εξω απ το νερό. Χαρακτηριστικές οι δηλώσεις του βοηθού του και παλαιότερου συμπαίκτη του, Πέτρου Ραβούση: "Ο Ντούσαν όταν ήρθε πίσω, ενοιωθε πιο...ξένος απο τότε που ήρθε για πρώτη φορά πριν 10 χρόνια... Εγώ ήμουν η μοναδική του παρέα και προσπαθούσα να τον ενθαρρύνω. Η σεμνότητά του τον εμπόδιζε να δεχτεί τις υπέρογκες απαιτήσεις των οπαδών για πρωτάθλημα και μεγάλη ομάδα. Δεν τις άντεχε. Φοβόταν την αποτυχία. Προσευχόταν συνεχώς και ζήταγε τη βοήθεια του Θεού. Φαίνεται πως ο Θεός τον άκουσε τελικά..."
Και πράγματι, ο Ραβούσης είχε απόλυτο δίκιο στις επισημάνσεις του. Βλέπετε που πάει και πάλι το...πράγμα στο μεταφυσικό; Δεν το πάω εγώ, μόνο του πάει. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως μια ομάδα, ένας σύλλογος που βρισκόταν μισό βήμα πρίν την απόλυτη καταστροφή, με παίκτες άσημους και δευτεροκλασάτους στην πλειοψηφία τους (με εξαίρεση τους Μανωλά, Σαββίδη), με ηγεσία έναν αδιάφορο μεγαλομέτοχο κι έναν αμφιλεγόμενο άνθρωπο της νύχτας για πρόεδρο, ...εντελώς ξαφνικά, απο το πουθενά στη κυριολεξία, να...μεταμορφώνεται σε μια σούπερ-ομάδα και να ...χτυπάει το πρωτάθλημα επι ίσοις όροις έχοντας αντιπάλους τους πανίσχυρους Ολυμπιακό (με παίκτες-αστέρια) και Παναθηναικό;
Και πραγματικά η ομάδα που δημιουργεί ο Μπάγιεβιτς, με δυο-τρείς προσθήκες στη μέση της σαιζόν και με μια πορεία που μόνο...ίλιγγο προκαλεί, με απίστευτες διακυμάνσεις στη βαθμολογία (η ΑΕΚ παλεύει πόντο-πόντο τον Ολυμπιακό στη κορυφή) και αγώνα μέχρις εσχάτων στην κάθε αναμέτρηση (δεν είναι τυχαίο οτι τα περισσότερα σκόρ των αγώνων που έληξαν νικηφόρα για την ΑΕΚ δεν ξεπέρασαν το ...αναιμικό 1-0), στο τέλος, φτάνει να παίξει τον τίτλο σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον μεγάλο της αντίπαλο Ολυμπιακό αλλά και όλο το ...κατεστημένο που τον στήριζε: οικονομικό και πολιτικό. Και κερδίζει, εκεί που έδειχνε να είναι χαμένη απο χέρι. Απο μια...στην κυριολεξία "θεόσταλτη" κίνηση. Απο το ...διάστημα κυριολεκτικά, ο παρηκμασμένος και όχι ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης Τάκης Καραγκιοζόπουλος που είχε μπεί ως αλλαγή, ύστερα απο ένα εκπληκτικό μπάσιμο του επίσης παρηκμασμένου πολωνού Μίροσλαβ Οκόνσκι (απίστευτα πράγματα) κάνει την παράσταση της ζωής του και με ένα One man show περνάει όλη την άμυνα του Ολυμπιακού και τον εκτελεί με ένα απίστευτο γκόλ.... Ηταν η αρχή της δόξας που έμελλε να σκεπάσει την Ελλάδα για 6 ολόκληρα χρόνια...
Το απόγειο της δόξας, η παρακμή και η πτώση...
Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, μετατρέπεται σταδιακά απο απλός προπονητής, σε αδιαφιλονίκητος Ηγέτης του συλλόγου. Δεν τολμάει να τον ακουμπήσει κανείς, ανεβάζει και...κατεβάσει προέδρους, επιλέγει αυστηρά αυτός και μόνο τους παικτες του και οποιοσδήποτε άλλος έχει...διαφορετική άποψη από αυτόν, είτε παίκτης είναι είτε παράγοντας, απλώς...εξαφανίζεται την άλλη μέρα. Τα αποδυτήρια των παικτών είναι χώρος "ιερός" κάτι σαν...άβατον, που κανείς εκτός απο αυτόν δεν έχει πρόσβαση. Ούτε κάν ο πρόεδρος του συλλόγου, όποιος κι αν είναι αυτός.
Φυσικά, η ΑΕΚ, ως ...καθαρό κύτταρο του μεσαιωνικού βυζαντινισμού, σπαράσσεται απο τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες. Τίποτε δεν είναι σταθερό σε διοικητικό επίπεδο και ο Μπάγιεβιτς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του όλου οικοδομήματος. Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον - δότό, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια - πρόεδρο του συλλόγου, τον Στράτο Γιδόπουλο. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως αυτός τελικά τον έδιωξε απο τον σύλλογο, με μια κίνηση...απίστευτη (!), να πάρει κάποια στιγμή την...ομάδα και να ...απομονωθεί με τους παίκτες, κάνοντας στην κυριολεξία πραξικόπημα! Πράγματι, ο Γιδόπουλος παραιτείται και στη θέση του έρχεται ο Μιχάλης Αρκάδης, ένας άνθρωπος του οποίου η εντιμότητα ήταν ...παροιμιώδης. Στην ουσία όμως, τον σύλλογο τον διοικεί ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς.
Μετά δε, την επίτευξη του δεύτερου στη σειρά πρωταθλήματος, το 1991-92, ο Μπάγιεβιτς και η ομάδα του γίνονται σύμβολα. Σύμβολα αυτοθυσίας και αγωνιστικότητας. Ηταν ένα πρωτάθλημα που κυριολεκτικά κερδήθηκε με το...σταυρό στο χέρι! Δεν υπήρχαν χρήματα, ο Αρκάδης πάλευε τα "θηρία" μόνος του στο παρασκήνιο χωρίς ουσιαστική στήριξη απο οικονομικούς παράγοντες, η στημένες διαιτησίες που ήθελαν πάση θυσία τον Ολυμπιακό πρωταθλητή, φρόντιζαν να ...κόβουν βαθμούς απ την ομάδα και ήταν φανερό πως γινόταν ένα απίστευτο παρασκηνιακό παζάρι. Μόνη λοιπόν η ΑΕΚ για άλλη μια φορά, εναντίον όλων. Και σε πείσμα των πάντων, καταφέρνει για δεύτερη φορά, μετά το 1989, ακόμα ένα θαύμα: να στεφτεί πρωταθλήτρια, μαθαίνοντας σε όλους πως ο γνήσιος, ο ουσιαστικός αγώνας, η πίστη σε ένα ιδανικό, η τιμή, η αξιοπρέπεια, μπορούν να φτάσουν ψηλά όποιον τις ενστερνιστεί και τις επικαλεστεί. Και η ΑΕΚ αυτά ακριβώς επικαλέστηκε και κέρδισε. Αυτά ακριβώς που επικαλούνταν αιώνες τώρα, όλος ο Ελληνισμός.
Το 1992 έως το 1995 η ΑΕΚ βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της δόξας της. Την ομάδα αναλαμβάνει ένα επιχειρηματικό δίδυμο με κεντρικό άξονα τον Δημήτρη Μελισσανίδη, έναν επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον εφοπλιστικό χώρο και στα πετρέλαια, ποντιακής-μικρασιατικής καταγωγής, που θεωρεί χρέος τιμής να κάνει το σύμβολό του, την ΑΕΚ, πολύ μεγάλη. Να τη φτάσει όσο ψηλά γίνεται. Μαζί του ο Μιχάλης Καρράς, συνεταίρος του στις επιχειρήσεις αλλα ηπιώτερων τόνων. Με τη συμφωνία να εναλλάσσονται και οι δύο στη προεδρία, αλλά με ουσιαστικό "πρόεδρο" τον πρώτο. Η ΑΕΚ και ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς βρίσκουν επιτέλους τον άνθρωπο που θα τα βάλει ανοικτά πλέον με το σύστημα, πολεμώντας το με τα ίδια του τα όπλα. Για πρώτη ίσως φορά, ο σύλλογος αποκτά λόγο και πυγμή στο παρασκήνιο, κατάσταση που αρχίζει να "ενοχλεί" το σύστημα τα μάλα. Σημειωτέον, ο Ολυμπιακός εξαγοράζεται απο έναν απο τους πλέον σκοτεινούς τύπους του επιχειρηματικού κόσμου, πρώην κατάσκοπο της ανατολικογερμανικής Στάζι και συνεργάτη της Siemens σε πολλά, καθόλου νόμιμα και αδιαφανή συμβόλαια με το ελληνικό κράτος, τον Σωκράτη Κόκκαλη, που θέλει πάση θυσία να ξαναφέρει τον σύλλογο του Πειραιά στην επιφάνεια. Και η ΑΕΚ του ήταν πολύ μεγάλο εμπόδιο...
Η ΑΕΚ το 1993 παίρνει άλλο ένα δύσκολο πρωτάθλημα και δημιουργεί την καλύτερη ελληνική ομάδα όλων των εποχών. Κατ' εξοχήν δημιούργημα του Ντούσαν Μπάγιεβιτς, παίζει μαγικό ποδόσφαιρο, σκορπίζοντας θύελλα θαυμασμού και χειροκροτημάτων απο όλους ανεξαιρέτως τους Ελληνες, απανταχού της γής. Ο Δικέφαλος Αετός σε κίτρινο φόντο, το σύμβολο του Ελληνισμού και του Χριστιανισμού για αιώνες, κοσμεί πάρα πολλά...υπνοδωμάτια νεαρών οπαδών και μπαλκόνια σπιτιών και κάθε αγώνας της ΑΕΚ γίνεται σημείο αναφοράς. Σε συζητήσεις φιλάθλων δεν γίνεται αναφορά σε νίκη η μή της ΑΕΚ, αλλά στο...πού θα σταματήσει το κοντέρ των γκόλ!
Ο Μπάγιεβιτς γίνεται ο...νέος "Βυζαντινός Αυτοκράτωρ" και σαν τέτοιος...γεμίζει απο αλαζονεία. Αρχίζει να γίνεται δύστροπος, αναιδής, αλάζονας και εγωκεντρικός. Πολλές φορές έρχεται σε μετωπική συγκρουση με τους παίχτες του για...ασήμαντα ζητήματα και ομόνος που κρατάει τις ισορροπίες είναι ο πάικτης-σύμβολο της ομάδας, ο Στέλιος Μανωλάς. Μπάγιεβιτς και Μανωλάς έρχονται πάμπολλες φορές σε σφοδρή αντιπαράθεση και μάλιστα κάποιες φορές δεν μιλούσαν ούτε μεταξύ τους. Κι όμως, η ομάδα αυτή παρόλα αυτά, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά στην κυριολεξία ύπταται! Θεία Χάρις; Ευλογία; Τύχη; Ποιός ξέρει...
Το 1994 η ΑΕΚ συναντιέται με τον Παναθηναικό, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Τον καλύτερο ελληνικό Τελικό όλων των εποχών. Ο αγώνας αυτός σημαδεύεται απο ένα επικής αξίας ποδόσφαιρο, όχι μόνο διαφήμηση του αθλήματος, αλλά και δείγμα μιας άνευ προηγουμένου ευγενικής άμιλλας μεταξύ των παικτών. Η ΑΕΚ για άλλη μια φορά, δείχνει το δρόμο στο πώς ακριβώς πρέπει να αγωνίζεται κάποιος. Κι ας έχασε στο τέλος το Κύπελλο.
Το 1994, η Αθλητική Ενωση Κων/πόλεως παίρνει το τελευταίο της πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά, είχε αντίπαλο τον Παναθηναικό, που την κοντράρει σε κάθε ευκαιρία. Αγωνιστική και παρασκηνιακή. Στο τέλος, στέφεται και πάλι πρωταθλήτρια, μετά απο έναν ...περίεργο αγώνα με τον Ολυμπιακό, που αγωνίζεται κυριολεκτικά με τα χέρια κάτω, φτάνοντας να ...διασυρθεί μέ ένα επιεικέστατο 3-0 και αποχωρεί γρήγορα απ το γήπεδο χωρίς ούτε ένα σχόλιο! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρέθηκε πίσω στο σκόρ κυριολεκτικά απο το...εναρκτήριο λάκτισμα! Στο 10ο δευτερόλεπτο για την ακρίβεια! Πολλοί είπαν οτι κάθισε να χάσει για να μην πάρει τον τίτλο ο ...μισητός Παναθηναικός... Αλλοι είπαν πως δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτή την ΑΕΚ. Ποιός ξέρει. Πάντως, ότι έγινε, σίγουρα δεν ήταν τυχαίο...
Και φτάνουμε στο απολύτως κομβικό χρονικό σημείο του 1995. Απο εδώ ξεκινάει η αρχή του τέλους και μια απίστευτη παρακμή, που οδήγησε την ΑΕΚ στον γκρεμό. Το απώγειο της δόξας και η πτώση. Η ομάδα εντελώς ξαφνικά, αλλάζει χέρια. Οι Μελισσανίδης - Καρράς συγκρούονται επιχειρηματικά και προσωπικά με αποτέλεσμα να ...πουλήσουν την ομάδα σε έναν απίθανο τύπο, τον Μιχάλη Τροχανά, ιδιοκτήτη μιας εταιρίας-πυραμίδας, του αλησμόνητου SoE. O Tροχανάς, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, κάνει δηλώσεις αλλοπρόσαλλες, απίστευτα σχόλια για παίκτες και προπονητή με αποτέλεσμα να προκαλεί συνεχώς τη μήνη του Μπάγιεβιτς και οχι μονο. Κανεις πλεον δεν αισθάνεται ασφαλής κάτω απο αυτή τη κατάσταση και το πράγμα αρχίζει να ... αγριεύει, οταν ξεκινάνε οι αποκαλύψεις σχετικά με τις δραστηριότητες του SoE και το τι σκοπούς ειχε στ αλήθεια ο Τροχανάς όταν αγόραζε την ΑΕΚ.
Και τότε, συμβαίνει το αναπάντεχο. Αυτό που ουδείς περίμενε, παρά τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες του Τροχανά. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, αποχωρεί απο την ΑΕΚ και συμφωνεί με τον Ολυμπιακό! Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στον σύλλογο.
Οι πάντες θρηνούν για τον "πρίγκηπά" τους που τους πρόδωσε... Τα αναθέματα πέφτουν εναντίον όλων και η λατρεία στο πρόσωπο του...Αυτοκράτορα μετατρέπεται σε αβυσσαλέο μίσος. Ηταν η αρρώστεια, μέσα απ την οποία ο σύλλογος δεν συνήλθε ποτέ. Ο Σωκράτης Κόκκαλης πέτυχε το καίριο πλήγμα στην ομάδα που του είχε γίνει βραχνάς. Με παρασκηνιακές κινήσεις, που τις χαρακτήριζαν η γρηγοράδα και η επιχειρηματική εξυπνάδα ενός πεπειραμένου ανθρώπου, ο Κόκκαλης εκμεταλλεύτηκε την πλήρη ανικανότητα του Τροχανά, την αντιπαράθεση που είχε με τον Μπάγιεβιτς και την αλόγιστη αλαζονεία και εγωπάθεια που είχε καταλάβει τον δεύτερο τα τελευταία χρόνια της απόλυτης δόξας και χτύπησε την κατάλληλη στιγμή. Εκεί που δεν μπορούσε κανείς να το διανοηθεί....
Απο κεί και πέρα, τα γεγονότα που ακολούθησαν την πορεία του συλλόγου ήταν σχεδόν εφάμιλλα με την παρακμή του Βυζαντίου. Ο,τι εκπροσωπούσε η ίδια η ΑΕΚ. Η μοίρα του προδωμένου Ελληνισμού και ο ανήφορος που γινόταν όλο και πιο δύσκολος...
Ο Τροχανάς με μια κίνηση απελπισίας, βρίσκει την πολυεθνική ολλανδική εταιρεία ΕΝΙΚ που δραστηριοποιούνταν στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και της παραδίδει την ΑΕΚ. Η ομάδα μετατρέπεται σε ...προτεκτοράτο, μια απλή θυγατρική εταιρεία - μέλος της πολυεθνικής, που της συμπεριφέρεται σαν...μαγαζάκι επαρχιακό. Τίποτε δεν ήταν πλέον το ίδιο στην ΑΕΚ. Ηταν όπως οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει εν μία νυκτί το Βυζάντιο χωρίς αντίσταση. Και το μετέτρεψαν σε ...φραγκική αυτοκρατορία...
Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν ακόμη κάποια υπολείμματα του DNA της Ρωμιοσύνης στην ΑΕΚ. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης επιστρέφει για κάποιο διάστημα ύστερα απο συννενόηση με την πολυεθνική και αναλαμβάνει το μανατζμεντ της ομάδας. Μαζί του, η ΑΕΚ ξαναγίνεται για λίγο...ο σύλλογος που κουβαλούσε μέσα του την καρδιά του Ελληνισμού και το δείχνει σε μια στιγμή όπου η Ορθοδοξία βαλλόνταν απο παντού. Ηταν το 1999, όταν το ΝΑΤΟ επιχειρούσε την εξόντωση των Σέρβων σε εκείνον τον πόλεμο που σημάδεψε την ανθρωπότητα. Η ΑΕΚ, παίρνει πάνω της όλη την οργή των Ελλήνων και την κάνει σημαία της, διοργανώνοντας εν μέσω βομβαρδισμών, ένα φιλικό αγώνα με την ομάδα - σύμβολο της γιουγκοσλαβικής Αντίστασης εναντίον των Γερμανών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Παρτιζάν Βελιγραδίου. Και αποθεώνεται απο Ελληνες και Σέρβους, γράφοντας άλλη μια σελίδα δόξας αγώνων και ανθρωπισμού, μεταφέροντας το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αποδεικνύοντας και πάλι πως το DNA της δεν μεταλλάχθηκε εντελώς...
Ο τίτλος του βιντεο τα λέει όλα... ΟΤΑΝ Η ΑΕΚ ΝΙΚΗΣΕ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ
Η επιστροφή του Μπάγιεβιτς, ο εμφύλιος και η τελευταία αναλαμπή...
Ο Σωκράτης Κόκκαλης δύο χρόνια μετά τον εφιάλτη που κέρασε την ΑΕΚ, απέδειξε και στην πράξη αυτό που οι περισσότεροι ψυθίριζαν φωναχτά, οτι δηλαδή ο στόχος του με την ..."κλοπή" Μπάγιεβιτς ήταν η διάλυση της ΑΕΚ. Ενω η ομάδα του είχε ήδη κατακτήσει 2 πρωταθλήματα με εντελώς αμφιλεγόμενο τρόπο (η σκανδαλώδης μεχρις εσχάτων εύνοια της διαιτησίας προς τον Ολυμπιακό, έμεινε ...ιστορική για την εποχή έκείνη), βρίσκει την ευκαιρία και απολύει αυτόν που έγινε αιτία να στηθεί εκ νέου ο Ολυμπιακός. Αυτόν που για χάρη του έπεσε στην παρακμή ένας ολόκληρος σύλλογος. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς αποχωρεί με σκυμμένο κεφάλι απο τον Πειραιά, με τσαλακωμένο τον εγωισμό και την αμετροέπειά του και κοιτάζει ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, την καταστροφική πορεία του ίδιου του δημιουργήματός του. Η Θεία Δίκη. Που όμως δεν είχε σταματήσει σε αυτό το σημείο. Εμελλε να έχει και συνέχεια. Πολύ χειρότερη.
Οι Ολλανδοί δύο χρόνια μετά το οριστικό τέλος της συνεργασίας τους με τον Μελισσανίδη, βρίσκουν τον...νέο τους άνθρωπο στο πρόσωπο ενός πραγματικού απατεώνα, ενός στην κυριολεξία ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ που ακογε στο όνομα Μάκης Ψωμιάδης. Ενας άνθρωπος αδίστακτος, γνήσιος εκπρόσωπος της έννοιας "Μαφιόζος", κατορθώνει και καπηλεύεται εναν ολόκληρο σύλλογο μέσα σε μια νύχτα. Ηταν αυτός που ...δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν πρώην "Πρίγκηπα" να επιστρέψει και να ...δημιουργήσει εκ νέου τη νέα ΑΕΚ. Ομως, οι προδομένοι δεν συγχωρούν και η ΑΕΚ δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα. Είναι αυτή που εκπροσωπούσε τα ιδανικά του Ελληνικού Εθνους. Αλλά και τα ελαττώματά του.
Ο Μπάγιεβιτς που επιστρέφει, δεν είναι ο ίδιος με αυτόν που είχε αποχωρήσει. Κουβαλώντας μέσα του όλα τα συμπλέγματα των καταστροφικών του επιλογών του παρελθόντος, γύρισε για τρείς λόγους: Ο πρώτος ήταν συνειδησιακός. Ο δεύτερος για εκδίκηση ενάντια σε αυτούς που τον πούλησαν (Κόκκαλης) και τρίτος η πρόκληση για τη δημιουργία μιας νέας μεγάλης εποχής για την ομάδα. Ο Θεός όμως, που τόσο απλόχερα τον είχε βοηθήσει την πρώτη φορά, τώρα του είχε γυρίσει τη πλάτη....
Με την είδηση απλά της επιστροφής του, ένας ανελέητος πόλεμος ξεκινάει μεταξύ των οπαδών και του ίδιου. Ο πόλεμος αυτός φτάνει στα όρια του εμφυλίου σπαραγμού, με απίστευτες σκηνές φρίκης και τρόμπου να διαδραματίζονται, μέσα κι εξω απο το γήπεδο. Πανώ και συνθήματα σηκώνονται βρίζοντας οι μέν (Αντι-Μπαγιεβιτσικούς) τους δε (Μπαγιεβιτσικούς) εν μέσω των ποδοσφαιρικών συναντήσεων της ομάδας, προκαλώντας σύγχυση κι εκνευρισμό στους παίκτες, που αντί να συγκεντρώνονται στα παιχνίδια, καλούσαν τον κόσμο να...ηρεμήσει! Μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τον αθλητισμό, μια κατάσταση που θύμιζε σε όλους το τί ακριβώς κουβαλούσε αυτή ομάδα. Και το πόσο ιδιαίτερη ήταν η περίπτωσή της...
Παρ' όλα αυτά τα απίστευτα και απίθανα, ο Μπάγιεβιτς κατορθώνει να συμμαζέψει την ομάδα, να εμπνεύσει τους παίκτες και να γράψει άλλη μια σελίδα λάμψης στην πλούσια ιστορία του συλλόγου με τη συμμετοχή της ομάδας στον ευρωπαικό θεσμό του Τσάμπιονς Λίγκ. Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης, την ντριμ τίμ όπως την αποκαλούσαν όλοι, μια ομάδα θρύλο που κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει. Και την σταμάτησε η ΑΕΚ. Οχι μόνο τη σταμάτησε, αλλά και την απείλησε δύο φορές με ...ήττα-διασυρμό! Τη δεύτερη μέσα στο ίδιο της το σπίτι, το περίφημο γήπεδο Σαντιαγο Μπερνανμπέου!
Ναί, αυτή η ομάδα, η εκπρόσωπος του γνήσιου Ελληνισμού, με το DNA της να είναι σμιλεμένο μέσα απο τον καημό και τα όνειρα ενός ολόκληρους Γένους, αναγεννάται μπρός στη μεγάλη πρόκληση, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και αμέτρητου θαυμασμού σε όλη την Ευρώπη.
Δυό αναμετρήσεις, δυό μάχες μέχρις εσχάτων, δίνουν την τελευταία αναλαμπή της "Βυζαντινής" ΑΕΚ, μέσα στην απόλυτη παρακμή που βίωνε. Ηταν το 2002, 2 του Οκτώβρη όταν ξεκίνησε το όνειρο...
και 18 του Οκτώβρη όταν ολοκληρώθηκε...
Η ΑΕΚ μέχρι τον τελικό αποκλεισμό της απο τη συνέχεια του θεσμού, πραγματοποιεί εκπληκτικές εμφανίσεις, που ...δεν της δίνουν όμως τη χαρά της νίκης. Κατά έναν ανεξήγητο τρόπο, οι νίκες δεν ερχόταν, παρά το ...σφυροκόπημα στους αντιπάλους. Θεική παρέμβαση; Ισως. Ατυχία; Μπορεί. Ομως, για άλλη μια φορά, ακόμη εν μέσω του εφιάλτη του εμφυλίου, η Ελληνική ΑΕΚ δείχνει σε όλους ποιό είναι το ειδικό της βάρος. Και γιατί πότε της δεν υπήρξε μια απλή ελληνική ομάδα, ενας απλός ελληνικός συλλογος.
Οι αναλαμπές όμως είναι...αναλαμπές. Γι αυτό και λέγονται έτσι. Γιατί φωτίζουν για μια στιγμή μόνο και μετά ξαναγυρίζει το σκοτάδι... Ο Μπάγιεβιτς δεν προλαβαίνει να επενδύσει στην τεράστια παρακαταθήκη του Τσάμπιονς Λίγκ. Ο Ψωμιάδης και ο εμφύλιος, οι δύο κυριότερες αιτίες. Ο πρώτος, όταν οι δικαστικές αρχές τον είχαν στριμώξει άσχημα με τους ελέγχους στα οικονομικά της ομάδας μέσα απ τους οποίους ανακαλύπτονται τα εγκλήματά του ενάντια στον σύλλογο κι απ την άλλη η διαμάχη του Μπάγιεβιτς με τους οπαδούς. Δεν κατόρθωσε να βγάλει τα τρία χρόνια για τα οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας και αποχώρησε στα μέσα του δεύτερου χρόνου, εν μέσω σκληρών αποδοκιμασιών...
Επέστρεψε και πάλι το 2009, και μάλιστα με εντελώς αλλαγμένο πρόσωπο, χωρίς πλέον το ύφος του "Εγώ είμαι και κανείς άλλος", συνοδεύοντας τον ερχομό του με μια μεγάλη συγνώμη για τις πράξεις του στο παρελθόν, αλλά χωρίς καμία προοπτική ανάκαμψης... Ο Θεός είχε βάλει ήδη την υπογραφή του για το τέλος...
Η ΑΕΚ συνέχισε όλα αυτά τα χρόνια την πορεία που θα ακολουθούσε μια παρηκμασμένη αυτοκρατορία. Άλλαζε διοικήσεις και προέδρους σαν τα πουκάμισα, χωρίς γήπεδο πλέον δικό της, χωρίς χρήματα, με τεράστια χρέη στο παθητικό της μέχρι το σήμερα, όπου πλέον, εντελώς ανυπόληπτη, με παίκτες απλήρωτους, με ανύπαρκτη διοίκηση, με απογοητευμένους οπαδούς, με κουρελιασμένο το προσωπείο της, βολόδερνε ανάμεσα στη θλίψη, την εσωστρέφεια και τον μαρασμό.
Την ΑΕΚ ακολούθησε και η ίδια η Ελλάδα. Η πατρίδα χτυπήθηκε αναδρα πριν τρία χρόνια, προδόθηκε εκ των έσω. Απο τους γελοίους και ανίκανους ηγέτες της. Και γονάτισε λαβωμένη....
Ο επιθανάτιος ρόγχος για τον σύλλογο, ακούστηκε λίγες μέρες πριν γραφτούν αυτές οι γραμμές. Η Αθλητική Ένωση Κων/πόλεως, η ΑΕΚ, η ένδοξη ΑΕΚ των τίτλων και της βαριάς Ιστορίας, άφηνε την τελευταία της πνοή λίγο πριν τελειώσει η τελευταία μάχη της με την ομάδα του Πανθρακικού, υποβιβαζόμενη. Κάποιοι προσπάθησαν να της δώσουν το φιλί της ζωής κάνοντας διάφορες προσφυγές στα δικαστήρια για παρατυπίες των αντιπάλων, αλλά μάταια.
Η ίδια η ΑΕΚ επέλεξε να τραβήξει το σωληνάκι και να δώσει το τέλος.
Ενα τέλος, που ίσως σηματοδοτήσει και την ίδια την Ανάσταση. Γιατί ο Ελληνισμός, δεν πεθαίνει ποτέ. Είναι Ιδέα. Και η ΑΕΚ αυτό ήταν και αυτό είναι. Ιδέα. Οραμα. Ονειρο. Το όνειρο για την Ανάσταση όχι μόνο τη δική της, αλλά και ολοκλήρου του Γένους. Του Ελληνικού Γένους, του Γένους των Ελλήνων.
"Πάλι με χρόνια, με καιρούς, πάλι δικά μας θα' ναι...."
_________________________________________________________________________________
Παράρτημα
Η είδηση που γράφτηκε στον Τύπο, πριν τρείς μέρες:
Ο κόσμος ξυπνάει σταδιακά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού
Η ΑΕΚ δηλώνει παρούσα και χάρη στον Δημήτρη Μελισσανίδη έχει μέλλον και ζωή. Ο κόσμος της οραματίζεται μία Ενωση βγαλμένη από τα παλιά γεμάτη ένδοξες στιγμές και δείχνει να ξυπνάει σιγά σιγά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού. Οι ρυθμοί της «ανάστασης» του συλλόγου είναι ταχύτατοι, το νέο επενδυτικό σχήμα βρίσκεται στα σκαριά και ο «τίγρης» ετοιμάζει καθημερινώς τα σχέδιά του για τη μεγάλη επιστροφή στην ομάδα της καρδιάς του. Χρονικά περιθώρια μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος της νέας Γ' Εθνικής υπάρχουν πάρα πολλά και ο Μελισσανίδης έχει τέσσερα βασικά πλάνα στο μυαλό του για την αναγέννηση της ΑΕΚ. Οι επόμενες κινήσεις του είναι δεδομένες, μελετημένες και βασισμένες στην ανέγερση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Διαφορετικά...
1. ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ, ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΕΓΕΡΓΗΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ
«Τρέχει» τις εξελίξεις για το γήπεδο ο «τίγρης»
Συμμαχία με τον «τίγρη» θέλει και ο Κανελλόπουλος
Συμπαίκτες που θα κάνουν αίσθηση
Πανστρατιά με οδηγό τον Μελισσανίδη
Πρωταρχικό και βασικό μέλημα για την επαναδραστηριοποίηση του Δημήτρη Μελισσανίδη με τα κοινά της Ενωσης είναι η κατασκευή του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Χωρίς αυτό, ΑΕΚ και Μελισσανίδης δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Μετά από καθημερινές και πιεστικές συζητήσεις ο «τίγρης» έχει σχεδόν καταλήξει στο νέο επενδυτικό σχήμα που θα ηγηθεί της ανέγερσης του γηπέδου των «κιτρινόμαυρων». Συμμετέχουν σίγουρα οι Πέτρος Παππάς, Πόλυς Χατζηιωάννου και τουλάχιστον δύο ακόμα, τα ονόματα των οποίων είναι κρυφά και θα αποκαλυφθούν εντός των ημερών. Θετικός είναι και ο Τάκης Κανελλόπουλος να συμβάλει οικονομικά.
Επειτα θα κινηθούν όλες οι νομικές διαδικασίες για τη σύσταση της εταιρείας, η οποία και θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το έργο. Απαραίτηση προϋπόθεση είναι να ενεργοποιηθεί ο νόμος του 2003, δηλαδή η ΑΕΚ να κινηθεί πάνω στις προδιαγραφές του δεύτερου νόμου που είχε κερδίσει τότε ο Γιάννης Γρανίτσας από την ελληνική Βουλή και βελτίωσε στην πορεία με τη νομολογία που κατέθεσε ο Γιάννης Βούρος. Πρόκειται για τον νόμο 3207/2003.
2. ΝΕΟ ΣΧΕΔΙΟ Ή «ΑΓΙΑ ΣΟΦΙΑ»;
Το 2005 ο Μελισσανίδης είχε θέσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και είχε αναλύσει τα σχέδια ανέγερσης του νέου γηπέδου με την ονομασία «Αγία Σοφία». Τότε είχε υποστηρίξει ότι το κόστος της κατασκευής ανερχόταν στα 73.800.000 ευρώ, τεσσάρων αστέρων, χωρητικότητας περίπου 36.000 θέσεων, σε δύο επίπεδα και θα περιλάμβανε: καταστήματα, εμπορική στοά, δύο κινηματογράφους, εσωτερική πισίνα και σπα, προπονητήριο μπάσκετ και πάρκινγκ. Θα είχε μάλιστα και 60 σουίτες, στις δέκα από τις οποίες θα δίνονταν τα ονόματα παλαίμαχων άσων της ΑΕΚ.
Στο μυαλό του «τίγρη» υπάρχει ακόμα αυτό το πλάνο, αλλά πιθανότατα θα συζητηθεί άλλη λύση με τους νέους συνεργάτες του. Λόγω των νέων οικονομικών δεδομένων που έχουν προκύψει στην εγχώρια αγορά, το κόστος αναμένεται να μειωθεί και να υπάρξουν πολλές αλλαγές. Μείωση στη χωρητικότητα του ποδοσφαιρικού και του γηπεδικού μπάσκετ, στις θέσεις του πάρκινγκ, κατάργηση των 60 κλινών, μείωση των κινηματογράφων από οκτώ σε πέντε συν ένας θερινός, καθώς και άλλες λεπτομέρειες.
3. ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΕ ΚΑΙ ΧΤΙΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Η Ενωση υποβιβάστηκε στη Football League, αλλά συνεχίζει να παραμένει στα χέρια των νυν μετόχων της, αφού η κατηγορία είναι επαγγελματική. Η ΑΕΚ λογίζεται ακόμα ως ΠΑΕ, οπότε ο Μελισσανίδης περιμένει την πτώχευση της εταιρείας, προκειμένου η ομάδα να υποβιβαστεί στη νέα Γ' Εθνική ερασιτεχνική. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα περάσει στα χέρια της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και από εκεί στα δικά του, προκειμένου να αποτελέσει το απόλυτο αφεντικό.
Στη συνέχεια ο Μελισσανίδης θα κληθεί να χτίσει τον σύλλογο από την αρχή και ουσιαστικά εκ του μηδενός. Να στελεχώσει το νέο διοικητικό σχήμα, το προπονητικό τιμ και, βέβαια, το έμψυχο δυναμικό, όπως και να δώσει μεγάλο βάρος στις ακαδημίες. Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς ότι όλοι οι νυν παίκτες της Ενωσης μένουν ελεύθεροι και θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους, το χτίσιμο θα είναι ολοκληρωτικό με πολλά νέα πρόσωπα. Ουσιαστικά θα δούμε μία νέα και διαφορετική Ενωση, την οποία οι οπαδοί της δεν θα αναγνωρίζουν.
4. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΕΔΡΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΤΗ
Μέχρι να χτιστεί το νέο παλάτι της Ενωσης, η ΑΕΚ καλείται να βρει προσωρινή ποδοσφαιρική στέγη. Μετά τον υποβιβασμό, το ΟΑΚΑ παύει να υπάρχει στα πλάνα της ομάδας και ο Μελισσανίδης αναζητά τη νέα της έδρα, καθώς θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον δύο έτη.
Η λύση της Ριζούπολης θεωρείται η ιδανικότερη για τους νέους επενδυτές και χρίζεται ως φαβορί για την επόμενη σεζόν, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην ιστορική έδρα της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μάλιστα, οι «κιτρινόμαυροι» πιστεύουν ότι θα τα βρουν με τον Απόλλωνα, αλλά αν προκύψει τελικά κάποιο ζήτημα για το γήπεδο της Ριζούπολης, τότε θα αναζητήσουν άλλη έδρα. Στις σκέψεις τους υπάρχει το δημοτικό γήπεδο της Καισαριανής, η Νέα Σμύρνη και το δημοτικό στάδιο του Θρασύβουλου. Η τελευταία περίπτωση είναι η πιο εύκολη, καθώς δεν πρόκειται να βρουν αντιρρήσεις από τη διοίκηση του συλλόγου της Φυλής. Λόγω, όμως, της μακρινής απόστασης από το κέντρο της Αθήνας και τη φυσική έδρα της ομάδας, προπορεύονται οι λύσεις εντός λεκανοπεδίου.
Ισως η Ανάσταση να μην είναι τόσο μακρυά... Ισως έπρεπε και ως ΑΕΚ και ως Εθνος, να περάσουμε όλοι αυτόν τον Γολγοθά και αυτή τη Σταύρωση. Ισως ο Θεός να μας έχει φυλάξει κάτι πολύ μεγάλο για το μέλλον. Μακάρι να το ζήσει και η δική μας η γενιά. Αναμένουμε.
Eντάξει, το εμπεδώσατε. Είμαι ΑΕΚ. Και ΠΑΟΚ. Με τον ΠΑΟΚ βέβαια να είναι μισό βηματάκι πίσω απο την ΑΕΚ, αλλά είναι αναμφισβήτητο γεγονός οτι ο ΠΑΟΚ βγήκε απ τα σπλάχνα της ΑΕΚ. Οπότε, είμαι ΚΑΙ ΠΑΟΚ. Ωραία και πάμε παρακάτω.
Γιατί όμως είμαι ψυχή τε και σώματι, σαν ένα, εννοώ γιατί έχω συνδέσει τη καρδιά μου με αυτούς τους δύο συλλόγους. Μα είναι απλό. Πιο απλό δε γίνεται. Γιατί αυτοί οι δύο σύλλογοι, είναι κυριολεκτικά η εικόνα της πορείας, της ανηφορικής πορείας που ακολουθεί ο Ελληνισμός...
Ζητώ συγνώμη τώρα που θα συνδέσω τα αναμφισβήτητα ιστορικά γεγονότα που θα αναφέρω με το...μεταφυσικό, αλλά πιστέψτε με, χωρίς αυτό, δεν μπορεί κάποιος να βγάλει σοβαρή άκρη και συμπεράσματα, όσο κι αν αυτό ακούγεται...κάπως. Είναι λοιπόν απαραίτητο το στοιχείο του μεταφυσικού για να εξηγηθεί όλος αυτός ο πλούτος του κομματιού αυτού της Ιστορίας μας.
Κατά έναν περίεργο τρόπο, ο Αλέξανδρος δεν όρισε τον διάδοχο της αχανούς Αυτοκρατορίας του. Ολοι οι στρατηγοί του που ήσαν συγκεντρωμένοι γύρω απ το κρεββάτι του στο οποίο κείτουνταν ανήμπορος και ετοιμοθάνατος, περίμεναν τη μεγάλη στιγμή: στο ποιός θα πάρει το δαχτυλίδι της διαδοχής. Αυτή η στιγμή δεν ήρθε ποτέ. Αντ' αυτού, ήρθε μια απρόσμενη φράση (όπως αναφέρει ο Αρριανός) που έλεγε "Στον καλύτερο". Αλλοι πάλι λένε οτι η φράση αυτή δεν ειπώθηκε ποτέ. Ποιά είναι η αλήθεια και ποιό το ψέμα. Η Ιστορία κατά επίσης περίεργο τρόπο, δεν μας το αποκάλυψε. Το αποτέλεσμα; Το απόλυτο χάος, η διαίρεση, οι εμφύλιοι μεταξύ των επιγόνων, η παρακμή και μετά απο δύο σχεδόν αιώνες, το τέλος.
Και εδώ γεννάται το ερώτημα: Μήπως ο Θεός είχε άλλα σχέδια για τους Ελληνες; Μήπως το σχέδιό Του είχε να κάνει με μια πορεία ανάλογη με το ύψος και την Αποστολή του Ελληνισμού για τα επόμενα χρόνια που θα ερχόταν; Μήπως ο Αλέξανδρος ήταν ΠΡΑΓΜΑΤΙ δικός Του απεσταλμένος (όλοι οι θρύλοι άλλωστε γι αυτό ακριβώς μιλούν, τον ονομάζουν "θεό", "γιό του Δία" κλπ. Η ίδια δε η μάνα του, η Ολυμπιάδα, έτσι ακριβώς τον μεγάλωσε, ως "γιό του Δία"! Ψέμματα; Οχι βέβαια!) και η αποστολή του ήταν αυτή ακριβώς, η διάδοση του Φωτός και του Θεϊκού πολιτισμού;
Αν είναι όντως έτσι τα πράγματα, τότε ΓΙΑΤΙ ο Θεός ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΕ ΤΟ ΓΕΝΟΣ ΣΤΗΝ ΠΑΡΑΚΜΗ; Να λοιπόν το σημείο αναφοράς μας. Αυτή η - κατα πάρα πολλούς - ανεξήγητη αυτοκαταστροφική πορεία ενός λαμπρού Εθνους προς την πτώση, μόνο με το...μεταφυσικό μπορεί να εξηγηθεί. Δηλαδή, οτι ο Θεός επέτρεψε - ή μάλλον ΣΧΕΔΙΑΣΕ την πορεία του Λαμπρού Εθνους προς την παρακμή γιατί το ετοίμαζε για κάποιον άλλο σκοπό, για μια νέα αποστολή: Την υποδοχή του Σωτήρα της Ανθρωπότητας, του Υιού Του Ιησού Χριστού!
Και για την ύψιστη αυτή στιγμή, το Γένος έπρεπε να περάσει απο Φωτιά και Σίδερο, να σμιλευτεί, να ΘΥΣΙΑΣΤΕΙ και μέσω του Σωτήρα, να Αναστηθεί! Και πράγματι, αυτό ακριβώς έγινε. Το Εθνος στέναξε κάτω απο τη λόγχη του Ρωμαίου κατακτητή, αλλά αυτό το ίδιο με τη σειρά του, "κατέκτησε" με το Φώς του Πολιτισμού του αυτόν τον βάρβαρο κατακτητή και τον εκπολίτισε! Επίσης, ήταν πλέον έτοιμο να υποδεχτεί τον ΣΩΤΗΡΑ και ΛΥΤΡΩΤΗ του... Οι μεγάλοι μάρτυρες των διωγμών του Νέρωνα, του Μαξιμιανού, του Διοκλητιανού ήσαν Ελληνικής καταγωγής. Ο Ιησούς Χριστός πρώτος το ανήγγειλε, χαρούμενος και με φωτεινό πρόσωπο όταν αντίκρισε τους Ελληνες εμπόρους που πήγαν να τον δούν: "Ιδού, ήγηκεν η ώρα ίνα δοξαστεί ο Υιός του Ανθρώπου"! Και ο Χριστιανισμός γεννήθηκε και εδραιώθηκε κάτω από τη σκέπη του Ελληνισμού...
Ο Αυτοκράτωρ Κωνσταντίνος ο Α' ή αλλιώς Μέγας και Ισαπόστολος Κων/νος, μεταφέρει την πρωτεύουσά του στην ελληνική πόλη Βυζάντιο, που είχαν χτίσει Μεγαρείς για να ελέγχουν το εμπόριο στην πύλη αυτή της Δύσης με την Ανατολή, ξαναχτίζοντάς την απ την αρχή και μετονομάζοντάς την σε Κων/νου Πόλη, δηλαδή Κωνσταντινούπολη. Υπήρχε όμως μια ιδιαιτερότητα εδώ. Το ανατολικό όμως κομμάτι της Αυτοκρατορίας, ήταν ΑΜΙΓΩΣ ΕΛΛΗΝΙΚΟ! Περιελάμβανε τη χερσόνησο του Αίμου (δηλαδή όλον τον ελλαδικό χώρο), την Μικρά Ασία (επίσης ελληνικό χώρο) την Παλαιστίνη (χώρος που έζησε και έδρασε ο Ιησούς αλλά με έντονο το ελληνικό στοιχείο λόγω του οτι είχε κατακτηθεί απο τον Αλέξανδρο και είχαν εγκατασταθεί εκεί χιλιάδες Ελληνες, μαζί βέβαια με τους Βασιλείς που έδρασαν εκεί, με πιο σημαντικούς τον Ηρώδη τον Μεγάλο, τον Αρχέλαο, τον Ηρώδη Αντύπα και άλλους. Η ελληνική γλώσσα βασίλευε για τα καλά, παραγκωνίζοντας σε πολλά μέρη της Ιουδαίας ακόμη και τις εβραικές διαλέκτους και πολλά ονόματα Εβραίων ήσαν αμιγώς ελληνικά) και τα παράλια της Βορείου Αφρικής και πιο συγκεκριμένα την Αίγυπτο, χώρα την οποία είχε τιμήσει δεόντως ο Αλέξανδρος και μάλιστα οι Αιγύπτιοι τον είχαν υποδεχτεί ως θεό και τον είχαν χρίσει Φαραώ τους. Άλλωστε η δυναστεία του Πτολεμαίου ήταν αυτή η οποία και βασίλεψε στο χώρο αυτόν μέχρι και την τελική ισοπέδωση της Αιγύπτου απο τους Ιούλιο Καίσαρα και Οκταβιανό Αύγουστο και τον θάνατο της Κλεοπάτρας.
Σε όλον αυτόν λοιπόν τον τεράστιο χώρο, η γλώσσα που κυριαρχούσε ήταν η ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Η Λατινική ακουγόταν μόνο ως ...γλώσσα της νομοθεσίας και των Ρωμαίων στρατιωτικών, οι οποίοι όμως γνώριζαν και υποχρεωτικώς τα Ελληνικά. Ηταν δήλαδή...δίγλωσσοι. Κι έτσι, μετά την πάροδο σχεδόν 2 αιώνων, απο το 330 μ.Χ. με την ίδρυση της Πόλης ως το 610 μ.Χ. με τη βασιλεία του Ηρακλείου, το ανατολικό ρωμαικό κράτος μετατρέπεται σε Ελληνικό κράτος. Με επίσημη γλώσσα την Ελληνική και ΜΟΝΟΝ. Ο Πανδέκτης του Ιουστινιανού (Codex Iustinianus-Digestum)ήταν και το τελευταίο νομικό κείμενο που γράφτηκε στα Λατινικά. Απο τη βασιλεία του Ηρακλείου, όλα τα κρατικά κείμενα, οι νόμοι, οι διαταγές και οι εγκύκλιοι γράφονταν στην Ελληνική γλώσσα. Ο Ελληνισμός λοιπόν αναγεννιέται, μέσω του Χριστιανισμού
Το Γένος, παίρνει και επίσημα την Ύψιστη Αποστολή της εδραίωσης του Χριστιανισμού ως θρησκεία και ως Φιλοσοφία, εδραιώνοντας ταυτόχρονα τη μεγαλύτερη σε εδαφικό μέγεθος αυτοκρατορία που έζησε 1000 και πλέον έτη! Παρόμοιο φαινόμενο αυτοκρατορίας τέτοιου μεγέθους και τέτοιας υφής, δεν έχει απαντηθεί πουθενά αλλού στον κόσμο. Ηταν η αδιαμφισβήτητη υπερ-δύναμη της εποχής εκείνης στην Ευρώπη και στη Μέση Ανατολή, περιτριγυρισμένη απο βάρβαρους και νομαδικούς λαούς που συχνά έκαναν επιδρομές για ...πλιάτσικο και τίποτε παραπάνω.
Αν εξετάσουμε πολύ προσεκτικά τα γεγονότα και αν τα δούμε μέσα απο ένα άλλο πρίσμα, θα δούμε πως η Βυζαντινή Αυτοκρατορία παρήκμασε λόγω της αμετροεπούς χλιδής της λεγόμενης άρχουσας τάξης, των δολοπλοκιών και των ιντριγκων που γεννούσε η - χωρίς μέτρο και γεμάτη υποκρισία - ζωή των αρχόντων, των αυτοκρατόρων και του ξεφτίσματος της κοινωνικής ζωής, μιας ζωής που είχε στηθεί σύμφωνα με τις αρχές του Χριστιανισμού. Η θεική Χάρις είχε εγκαταλείψει το Γένος. Μόνο οι μερικές αναλαμπές απο πραγματικά ενάρετους άρχοντες και Αυτοκράτορες, δεν ήσαν αρκετές για να αναστρέψουν το κλίμα. Η Αυτοκρατορία στο μεταξύ κατελύθη μέσα απο την άλωση της Πόλης απ τους Σταυροφόρους και χωρίστηκε σε κομμάτια. Μοναδικό φωτεινό παράδειγμα, η βασιλεία του Ιωάννη Γ' Δούκα Βατάτζη (1192 - 1254 μ.Χ.) στην αυτοκρατορία της Νίκαιας. Η βασιλεία του ήσαν τόσο υποδειγματική, που η Εκκλησία τον ανακήρυξε Αγιο και ο λαός τον τραγούδησε με τον θρύλο του Μαρμαρωμένου Βασιλιά. Πολύ μεγάλη στιγμή για την παρακμάζουσα και διαλυμένη αυτοκρατορία. Η ανάκτηση της Πόλης δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του Βατάτζη, απλώς...επιμήκυνε την αγωνία της πλήρους διάλυσης. Και ύστερα, ήρθαν οι Οθωμανοί Τούρκοι...Η εμφάνιση των Τούρκων (Σελτζούκων και Οθωμανών) μια εμφάνιση ΚΥΡΙΟΛΕΚΤΙΚΑ απ το πουθενά, έγινε η μεγάλη πληγή του Γένους. Ή μήπως ήταν η ...θεόσταλτη πληγή, μια πληγή που κράτησε 400 ολόκληρα χρόνια και εξακολουθεί ακόμη να μένει αγιάτρευτη και που θα περνούσε εκ νέου το Γένος, που θα το εξάγνιζε προετοιμάζοντάς το για κάτι πολύ πιο μεγάλο και πολύ πιο σπουδαίο; Ισως το "παλι με χρόνια με καιρούς" να μην τραγουδήθηκε τυχαία. Και όλοι οι Γέροντες της Ορθοδοξίας είναι πολύ κατηγορηματικοί σε αυτό και φωτογραφίζουν την εποχή μας: Αυτές οι μέρες, προετοιμάζουν το Γένος για την πλήρη Ανάστασή του!...
Η ΑΕΚ πάει πολύ πιο πέρα απο ένα απλό αθλητικό σωματείο. Ιδρύθηκε απο τους πρόσφυγες του 1914 και 1922 για να ενσαρκώσει τον πόθο των Χαμένων Πατρίδων. Κυριολεκτικά, σάρκα απ τη σάρκα του χαμένου Βυζαντίου. Του σκλαβωμένου (ακόμη) Βυζαντίου. Και σαν τέτοια, κουβαλάει όλα τα προτερήματα αλλά και τα ελαττώματα του Γένους. Κυρίως τα ελαττώματα, που σχεδόν πάντα ήταν η μεγάλη της πληγή. Εχει ως έμβλημά της τη σημαία της Ορθοδοξίας και κατ' επέκταση, όλα αυτά που τη συνδέουν με το Θείο.
Σκληρός αγώνας για επιβιώση, μεγάλες στιγμές, φωτεινές πορείες αλλά και μεγάλα διαστήματα πόνου. Ο,τι δηλαδή πέρασε και εξακολουθεί να περνάει το Ελληνικό Εθνος μέσα στη χιλιάδων χρόνων παρουσία του στη Γή. Η ΑΕΚ είχε πάντα μέσα της όλα τα γνωρίσματα της Φυλής μας.
Τα δύο μεγάλα σωματεία του λεκανοπεδίου, ο Ολυμπιακός του Πειραιά και ο Παναθηναικός της Αθήνας, στήθηκαν εκπροσωπώντας το καθένα και μια τάξη. Ο μεν Ολυμπιακός, τον υποβαθμισμένο κόσμο του Πειραιά, τη φτωχολογιά αλλά και τον "υπόκοσμο", έτσι όπως τον παρουσίασε με χαριτωμένο τρόπο ο Νίκος Τσιφόρος στα έργα του "Τα παιδιά της Πιάτσας" και στα "Παραμύθια πίσω απο τα κάγκελα". Ο δε Παναθηναικός, την ...αστική ελίτ του Κολονακίου και των πέριξ αυτού γειτονιές των Αθηνών. Η ΑΕΚ υπήρξε ο...τρίτος της παρέας, που δεν έγινε ποτέ αποδεκτός. Αλλοι λένε πως διότι εκπροσωπούσε τους λεγόμενους..."τουρκόσπορους" (έτσι αποκαλούσαν τον ξεριζωμένο Ελληνισμό δυστυχώς πάρα πολλοί Ελληνες). Αλλοι πάλι το...πηγαιναν αλλού. Στο οτι επειδή στους...δύο, ο τρίτος είναι παρείσακτος, εν προκειμένω η ΑΕΚ, έπρεπε να...εξοντωθεί. Μεταξύ των δύο αυτών "θεωριών" υπάρχει και η αλήθεια.
Οπως και νά χει το πράγμα, ένα είναι που έχει και τη μεγαλύτερη σημασία. Το οτι το...μεταφυσικό την τύλιγε πάντα με το πέπλο του. Ενα απολύτως περίεργο πράγμα. Εκεί που έλεγε "Δόξα τω Θεώ", το πράγμα εντελώς ανεξήγητα, γυρνούσε στο..."Βοήθα Παναγιά". Εκεί που είχε, ας πούμε, το πρωτάθλημα στη...τσέπη της που λέμε, ξαφνικά χανόταν όλα και ...τερματιζε τρίτη και καταιδρωμένη!
Δείτε αυτήν την ΕΠΙΚΗ πορεία, μεσα απο ένα ιστορικό βίντεο-ντοκουμέντο
Ο "θείος Λουκάς", όπως αποκαλούσαν οι οπαδοί του συλλόγου τον επι κεφαλής Λουκά Μπάρλο, έφερε στην ομάδα το 1978, ενα χρόνο μετά τη θριαμβευτική ευρωπαική πορεία, έναν απο τους καλύτερους παίκτες στην Ευρώπη, τον γιουγκοσλάβο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, παίκτη της Παρτιζάν Βελιγραδίου και της Εθνικής Γιουγκοσλαβίας, που δένει απόλυτα με το άλλο μεγάλο αστέρι της ομάδας, τον Θωμά Μαύρο. Αυτοί οι δύο παίκτες, αποτέλεσαν για τρία χρόνια το πλέον φονικό επιθετικό δίδυμο που γνώρισε ποτέ το ελληνικό ποδόσφαιρο. Ο Μπάγιεβιτς όμως, δεν έμελλε να αφήσει το στίγμα του μόνο ως παίχτης. Εγινε και ο μοιραίος άνθρωπος για την ΑΕΚ...
Ο Ζαφειρόπουλος, μέσα απο άστοχες κινήσεις που περιελάμβαναν άστοχες μεταγραφές, κλείσιμο του ιστορικού γηπέδου της ΑΕΚ και μεταφορά της έδρας στο (νεόκτιστο) Ολυμπιακό Στάδιο και αλλοπρόσαλλη διοίκηση, φέρνει τον σύλλογο ένα βήμα πρίν τον γκρεμό. Τα χτυπήματα απο το οικονομικό κατεστημένο των άλλων δύο μεγάλων, του Ολυμπιακού και του Παναθηναικού, ήταν μεγάλα και χωρίς έλεος και ο σύλλογος, σχεδόν ακέφαλος, όδευε και πάλι προς την παρακμή. Μέχρι το 1988, όπου αναλαμβάνει τη διοίκηση (χωρίς να αγοράσει και την ομάδα) ένας περίεργος τύπος, ιδιοκτήτης νυχτερινών μαγαζιών, ο Στράτος Γιδόπουλος, που φέρνει ως...κίνηση απελπισίας τον - ήδη προπονητή πλέον - Ντούσαν Μπάγιεβιτς, με στόχο να "φτιάξει" ομάδα με φτηνές λύσεις δίχως μεγάλεπίβολα σχέδια. Χωρίς όμως να το θέλει, η κίνηση αυτή αποδείχτηκε το...μαγικό ραβδί που άγγιξε το σύλλογο για μια νέα, μεγαλειώδη πορεία που μάγεψε τους πάντες, εχθρούς και φίλους.
Και πράγματι, ο Ραβούσης είχε απόλυτο δίκιο στις επισημάνσεις του. Βλέπετε που πάει και πάλι το...πράγμα στο μεταφυσικό; Δεν το πάω εγώ, μόνο του πάει. Διότι πώς αλλιώς μπορεί να εξηγηθεί το γεγονός πως μια ομάδα, ένας σύλλογος που βρισκόταν μισό βήμα πρίν την απόλυτη καταστροφή, με παίκτες άσημους και δευτεροκλασάτους στην πλειοψηφία τους (με εξαίρεση τους Μανωλά, Σαββίδη), με ηγεσία έναν αδιάφορο μεγαλομέτοχο κι έναν αμφιλεγόμενο άνθρωπο της νύχτας για πρόεδρο, ...εντελώς ξαφνικά, απο το πουθενά στη κυριολεξία, να...μεταμορφώνεται σε μια σούπερ-ομάδα και να ...χτυπάει το πρωτάθλημα επι ίσοις όροις έχοντας αντιπάλους τους πανίσχυρους Ολυμπιακό (με παίκτες-αστέρια) και Παναθηναικό;
Και πραγματικά η ομάδα που δημιουργεί ο Μπάγιεβιτς, με δυο-τρείς προσθήκες στη μέση της σαιζόν και με μια πορεία που μόνο...ίλιγγο προκαλεί, με απίστευτες διακυμάνσεις στη βαθμολογία (η ΑΕΚ παλεύει πόντο-πόντο τον Ολυμπιακό στη κορυφή) και αγώνα μέχρις εσχάτων στην κάθε αναμέτρηση (δεν είναι τυχαίο οτι τα περισσότερα σκόρ των αγώνων που έληξαν νικηφόρα για την ΑΕΚ δεν ξεπέρασαν το ...αναιμικό 1-0), στο τέλος, φτάνει να παίξει τον τίτλο σε ένα ξεκαθάρισμα λογαριασμών με τον μεγάλο της αντίπαλο Ολυμπιακό αλλά και όλο το ...κατεστημένο που τον στήριζε: οικονομικό και πολιτικό. Και κερδίζει, εκεί που έδειχνε να είναι χαμένη απο χέρι. Απο μια...στην κυριολεξία "θεόσταλτη" κίνηση. Απο το ...διάστημα κυριολεκτικά, ο παρηκμασμένος και όχι ιδιαίτερα ταλαντούχος παίκτης Τάκης Καραγκιοζόπουλος που είχε μπεί ως αλλαγή, ύστερα απο ένα εκπληκτικό μπάσιμο του επίσης παρηκμασμένου πολωνού Μίροσλαβ Οκόνσκι (απίστευτα πράγματα) κάνει την παράσταση της ζωής του και με ένα One man show περνάει όλη την άμυνα του Ολυμπιακού και τον εκτελεί με ένα απίστευτο γκόλ.... Ηταν η αρχή της δόξας που έμελλε να σκεπάσει την Ελλάδα για 6 ολόκληρα χρόνια...
Το απόγειο της δόξας, η παρακμή και η πτώση...
Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, μετατρέπεται σταδιακά απο απλός προπονητής, σε αδιαφιλονίκητος Ηγέτης του συλλόγου. Δεν τολμάει να τον ακουμπήσει κανείς, ανεβάζει και...κατεβάσει προέδρους, επιλέγει αυστηρά αυτός και μόνο τους παικτες του και οποιοσδήποτε άλλος έχει...διαφορετική άποψη από αυτόν, είτε παίκτης είναι είτε παράγοντας, απλώς...εξαφανίζεται την άλλη μέρα. Τα αποδυτήρια των παικτών είναι χώρος "ιερός" κάτι σαν...άβατον, που κανείς εκτός απο αυτόν δεν έχει πρόσβαση. Ούτε κάν ο πρόεδρος του συλλόγου, όποιος κι αν είναι αυτός.
Φυσικά, η ΑΕΚ, ως ...καθαρό κύτταρο του μεσαιωνικού βυζαντινισμού, σπαράσσεται απο τις ίντριγκες και τις δολοπλοκίες. Τίποτε δεν είναι σταθερό σε διοικητικό επίπεδο και ο Μπάγιεβιτς αποτελεί τον συνδετικό κρίκο του όλου οικοδομήματος. Δεν ήταν λίγες οι φορές όπου ήρθε σε μετωπική σύγκρουση με τον - δότό, όπως αποδείχτηκε στη συνέχεια - πρόεδρο του συλλόγου, τον Στράτο Γιδόπουλο. Δεν είναι υπερβολή αν πούμε πως αυτός τελικά τον έδιωξε απο τον σύλλογο, με μια κίνηση...απίστευτη (!), να πάρει κάποια στιγμή την...ομάδα και να ...απομονωθεί με τους παίκτες, κάνοντας στην κυριολεξία πραξικόπημα! Πράγματι, ο Γιδόπουλος παραιτείται και στη θέση του έρχεται ο Μιχάλης Αρκάδης, ένας άνθρωπος του οποίου η εντιμότητα ήταν ...παροιμιώδης. Στην ουσία όμως, τον σύλλογο τον διοικεί ποδοσφαιρικά τουλάχιστον, ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς.
Το 1992 έως το 1995 η ΑΕΚ βρίσκεται στο υψηλότερο σημείο της δόξας της. Την ομάδα αναλαμβάνει ένα επιχειρηματικό δίδυμο με κεντρικό άξονα τον Δημήτρη Μελισσανίδη, έναν επιχειρηματία που δραστηριοποιείται στον εφοπλιστικό χώρο και στα πετρέλαια, ποντιακής-μικρασιατικής καταγωγής, που θεωρεί χρέος τιμής να κάνει το σύμβολό του, την ΑΕΚ, πολύ μεγάλη. Να τη φτάσει όσο ψηλά γίνεται. Μαζί του ο Μιχάλης Καρράς, συνεταίρος του στις επιχειρήσεις αλλα ηπιώτερων τόνων. Με τη συμφωνία να εναλλάσσονται και οι δύο στη προεδρία, αλλά με ουσιαστικό "πρόεδρο" τον πρώτο. Η ΑΕΚ και ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς βρίσκουν επιτέλους τον άνθρωπο που θα τα βάλει ανοικτά πλέον με το σύστημα, πολεμώντας το με τα ίδια του τα όπλα. Για πρώτη ίσως φορά, ο σύλλογος αποκτά λόγο και πυγμή στο παρασκήνιο, κατάσταση που αρχίζει να "ενοχλεί" το σύστημα τα μάλα. Σημειωτέον, ο Ολυμπιακός εξαγοράζεται απο έναν απο τους πλέον σκοτεινούς τύπους του επιχειρηματικού κόσμου, πρώην κατάσκοπο της ανατολικογερμανικής Στάζι και συνεργάτη της Siemens σε πολλά, καθόλου νόμιμα και αδιαφανή συμβόλαια με το ελληνικό κράτος, τον Σωκράτη Κόκκαλη, που θέλει πάση θυσία να ξαναφέρει τον σύλλογο του Πειραιά στην επιφάνεια. Και η ΑΕΚ του ήταν πολύ μεγάλο εμπόδιο...
Ο Μπάγιεβιτς γίνεται ο...νέος "Βυζαντινός Αυτοκράτωρ" και σαν τέτοιος...γεμίζει απο αλαζονεία. Αρχίζει να γίνεται δύστροπος, αναιδής, αλάζονας και εγωκεντρικός. Πολλές φορές έρχεται σε μετωπική συγκρουση με τους παίχτες του για...ασήμαντα ζητήματα και ομόνος που κρατάει τις ισορροπίες είναι ο πάικτης-σύμβολο της ομάδας, ο Στέλιος Μανωλάς. Μπάγιεβιτς και Μανωλάς έρχονται πάμπολλες φορές σε σφοδρή αντιπαράθεση και μάλιστα κάποιες φορές δεν μιλούσαν ούτε μεταξύ τους. Κι όμως, η ομάδα αυτή παρόλα αυτά, όχι μόνο επιβιώνει, αλλά στην κυριολεξία ύπταται! Θεία Χάρις; Ευλογία; Τύχη; Ποιός ξέρει...
Το 1994 η ΑΕΚ συναντιέται με τον Παναθηναικό, στον τελικό του Κυπέλλου Ελλάδας. Τον καλύτερο ελληνικό Τελικό όλων των εποχών. Ο αγώνας αυτός σημαδεύεται απο ένα επικής αξίας ποδόσφαιρο, όχι μόνο διαφήμηση του αθλήματος, αλλά και δείγμα μιας άνευ προηγουμένου ευγενικής άμιλλας μεταξύ των παικτών. Η ΑΕΚ για άλλη μια φορά, δείχνει το δρόμο στο πώς ακριβώς πρέπει να αγωνίζεται κάποιος. Κι ας έχασε στο τέλος το Κύπελλο.
Το 1994, η Αθλητική Ενωση Κων/πόλεως παίρνει το τελευταίο της πρωτάθλημα. Αυτή τη φορά, είχε αντίπαλο τον Παναθηναικό, που την κοντράρει σε κάθε ευκαιρία. Αγωνιστική και παρασκηνιακή. Στο τέλος, στέφεται και πάλι πρωταθλήτρια, μετά απο έναν ...περίεργο αγώνα με τον Ολυμπιακό, που αγωνίζεται κυριολεκτικά με τα χέρια κάτω, φτάνοντας να ...διασυρθεί μέ ένα επιεικέστατο 3-0 και αποχωρεί γρήγορα απ το γήπεδο χωρίς ούτε ένα σχόλιο! Δεν είναι καθόλου τυχαίο που βρέθηκε πίσω στο σκόρ κυριολεκτικά απο το...εναρκτήριο λάκτισμα! Στο 10ο δευτερόλεπτο για την ακρίβεια! Πολλοί είπαν οτι κάθισε να χάσει για να μην πάρει τον τίτλο ο ...μισητός Παναθηναικός... Αλλοι είπαν πως δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει σοβαρά αυτή την ΑΕΚ. Ποιός ξέρει. Πάντως, ότι έγινε, σίγουρα δεν ήταν τυχαίο...
Και φτάνουμε στο απολύτως κομβικό χρονικό σημείο του 1995. Απο εδώ ξεκινάει η αρχή του τέλους και μια απίστευτη παρακμή, που οδήγησε την ΑΕΚ στον γκρεμό. Το απώγειο της δόξας και η πτώση. Η ομάδα εντελώς ξαφνικά, αλλάζει χέρια. Οι Μελισσανίδης - Καρράς συγκρούονται επιχειρηματικά και προσωπικά με αποτέλεσμα να ...πουλήσουν την ομάδα σε έναν απίθανο τύπο, τον Μιχάλη Τροχανά, ιδιοκτήτη μιας εταιρίας-πυραμίδας, του αλησμόνητου SoE. O Tροχανάς, δημιουργεί τεράστια προβλήματα, κάνει δηλώσεις αλλοπρόσαλλες, απίστευτα σχόλια για παίκτες και προπονητή με αποτέλεσμα να προκαλεί συνεχώς τη μήνη του Μπάγιεβιτς και οχι μονο. Κανεις πλεον δεν αισθάνεται ασφαλής κάτω απο αυτή τη κατάσταση και το πράγμα αρχίζει να ... αγριεύει, οταν ξεκινάνε οι αποκαλύψεις σχετικά με τις δραστηριότητες του SoE και το τι σκοπούς ειχε στ αλήθεια ο Τροχανάς όταν αγόραζε την ΑΕΚ.
Και τότε, συμβαίνει το αναπάντεχο. Αυτό που ουδείς περίμενε, παρά τις αλλοπρόσαλλες ενέργειες του Τροχανά. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς, ο φυσικός ηγέτης της ομάδας, αποχωρεί απο την ΑΕΚ και συμφωνεί με τον Ολυμπιακό! Αυτό ήταν και το τελειωτικό χτύπημα στον σύλλογο.
Απο κεί και πέρα, τα γεγονότα που ακολούθησαν την πορεία του συλλόγου ήταν σχεδόν εφάμιλλα με την παρακμή του Βυζαντίου. Ο,τι εκπροσωπούσε η ίδια η ΑΕΚ. Η μοίρα του προδωμένου Ελληνισμού και ο ανήφορος που γινόταν όλο και πιο δύσκολος...
Ο Τροχανάς με μια κίνηση απελπισίας, βρίσκει την πολυεθνική ολλανδική εταιρεία ΕΝΙΚ που δραστηριοποιούνταν στα ραδιοτηλεοπτικά ΜΜΕ και της παραδίδει την ΑΕΚ. Η ομάδα μετατρέπεται σε ...προτεκτοράτο, μια απλή θυγατρική εταιρεία - μέλος της πολυεθνικής, που της συμπεριφέρεται σαν...μαγαζάκι επαρχιακό. Τίποτε δεν ήταν πλέον το ίδιο στην ΑΕΚ. Ηταν όπως οι Σταυροφόροι είχαν καταλάβει εν μία νυκτί το Βυζάντιο χωρίς αντίσταση. Και το μετέτρεψαν σε ...φραγκική αυτοκρατορία...
Παρ' όλα αυτά, υπήρχαν ακόμη κάποια υπολείμματα του DNA της Ρωμιοσύνης στην ΑΕΚ. Ο Δημήτρης Μελισσανίδης επιστρέφει για κάποιο διάστημα ύστερα απο συννενόηση με την πολυεθνική και αναλαμβάνει το μανατζμεντ της ομάδας. Μαζί του, η ΑΕΚ ξαναγίνεται για λίγο...ο σύλλογος που κουβαλούσε μέσα του την καρδιά του Ελληνισμού και το δείχνει σε μια στιγμή όπου η Ορθοδοξία βαλλόνταν απο παντού. Ηταν το 1999, όταν το ΝΑΤΟ επιχειρούσε την εξόντωση των Σέρβων σε εκείνον τον πόλεμο που σημάδεψε την ανθρωπότητα. Η ΑΕΚ, παίρνει πάνω της όλη την οργή των Ελλήνων και την κάνει σημαία της, διοργανώνοντας εν μέσω βομβαρδισμών, ένα φιλικό αγώνα με την ομάδα - σύμβολο της γιουγκοσλαβικής Αντίστασης εναντίον των Γερμανών στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, την Παρτιζάν Βελιγραδίου. Και αποθεώνεται απο Ελληνες και Σέρβους, γράφοντας άλλη μια σελίδα δόξας αγώνων και ανθρωπισμού, μεταφέροντας το μήνυμα της αντίστασης ενάντια στη Νέα Τάξη Πραγμάτων. Αποδεικνύοντας και πάλι πως το DNA της δεν μεταλλάχθηκε εντελώς...
Ο τίτλος του βιντεο τα λέει όλα... ΟΤΑΝ Η ΑΕΚ ΝΙΚΗΣΕ ΤΙΣ ΒΟΜΒΕΣ
Η επιστροφή του Μπάγιεβιτς, ο εμφύλιος και η τελευταία αναλαμπή...
Ο Σωκράτης Κόκκαλης δύο χρόνια μετά τον εφιάλτη που κέρασε την ΑΕΚ, απέδειξε και στην πράξη αυτό που οι περισσότεροι ψυθίριζαν φωναχτά, οτι δηλαδή ο στόχος του με την ..."κλοπή" Μπάγιεβιτς ήταν η διάλυση της ΑΕΚ. Ενω η ομάδα του είχε ήδη κατακτήσει 2 πρωταθλήματα με εντελώς αμφιλεγόμενο τρόπο (η σκανδαλώδης μεχρις εσχάτων εύνοια της διαιτησίας προς τον Ολυμπιακό, έμεινε ...ιστορική για την εποχή έκείνη), βρίσκει την ευκαιρία και απολύει αυτόν που έγινε αιτία να στηθεί εκ νέου ο Ολυμπιακός. Αυτόν που για χάρη του έπεσε στην παρακμή ένας ολόκληρος σύλλογος. Ο Ντούσαν Μπάγιεβιτς αποχωρεί με σκυμμένο κεφάλι απο τον Πειραιά, με τσαλακωμένο τον εγωισμό και την αμετροέπειά του και κοιτάζει ανήμπορος πλέον να αντιδράσει, την καταστροφική πορεία του ίδιου του δημιουργήματός του. Η Θεία Δίκη. Που όμως δεν είχε σταματήσει σε αυτό το σημείο. Εμελλε να έχει και συνέχεια. Πολύ χειρότερη.
Οι Ολλανδοί δύο χρόνια μετά το οριστικό τέλος της συνεργασίας τους με τον Μελισσανίδη, βρίσκουν τον...νέο τους άνθρωπο στο πρόσωπο ενός πραγματικού απατεώνα, ενός στην κυριολεξία ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑ που ακογε στο όνομα Μάκης Ψωμιάδης. Ενας άνθρωπος αδίστακτος, γνήσιος εκπρόσωπος της έννοιας "Μαφιόζος", κατορθώνει και καπηλεύεται εναν ολόκληρο σύλλογο μέσα σε μια νύχτα. Ηταν αυτός που ...δίνει μια δεύτερη ευκαιρία σε έναν πρώην "Πρίγκηπα" να επιστρέψει και να ...δημιουργήσει εκ νέου τη νέα ΑΕΚ. Ομως, οι προδομένοι δεν συγχωρούν και η ΑΕΚ δεν είναι μια οποιαδήποτε ομάδα. Είναι αυτή που εκπροσωπούσε τα ιδανικά του Ελληνικού Εθνους. Αλλά και τα ελαττώματά του.
Με την είδηση απλά της επιστροφής του, ένας ανελέητος πόλεμος ξεκινάει μεταξύ των οπαδών και του ίδιου. Ο πόλεμος αυτός φτάνει στα όρια του εμφυλίου σπαραγμού, με απίστευτες σκηνές φρίκης και τρόμπου να διαδραματίζονται, μέσα κι εξω απο το γήπεδο. Πανώ και συνθήματα σηκώνονται βρίζοντας οι μέν (Αντι-Μπαγιεβιτσικούς) τους δε (Μπαγιεβιτσικούς) εν μέσω των ποδοσφαιρικών συναντήσεων της ομάδας, προκαλώντας σύγχυση κι εκνευρισμό στους παίκτες, που αντί να συγκεντρώνονται στα παιχνίδια, καλούσαν τον κόσμο να...ηρεμήσει! Μια πρωτόγνωρη κατάσταση για τον αθλητισμό, μια κατάσταση που θύμιζε σε όλους το τί ακριβώς κουβαλούσε αυτή ομάδα. Και το πόσο ιδιαίτερη ήταν η περίπτωσή της...
Παρ' όλα αυτά τα απίστευτα και απίθανα, ο Μπάγιεβιτς κατορθώνει να συμμαζέψει την ομάδα, να εμπνεύσει τους παίκτες και να γράψει άλλη μια σελίδα λάμψης στην πλούσια ιστορία του συλλόγου με τη συμμετοχή της ομάδας στον ευρωπαικό θεσμό του Τσάμπιονς Λίγκ. Η ΑΕΚ αντιμετωπίζει την Πρωταθλήτρια Ευρώπης, ισπανική Ρεάλ Μαδρίτης, την ντριμ τίμ όπως την αποκαλούσαν όλοι, μια ομάδα θρύλο που κανείς δεν μπορούσε να σταματήσει. Και την σταμάτησε η ΑΕΚ. Οχι μόνο τη σταμάτησε, αλλά και την απείλησε δύο φορές με ...ήττα-διασυρμό! Τη δεύτερη μέσα στο ίδιο της το σπίτι, το περίφημο γήπεδο Σαντιαγο Μπερνανμπέου!
Ναί, αυτή η ομάδα, η εκπρόσωπος του γνήσιου Ελληνισμού, με το DNA της να είναι σμιλεμένο μέσα απο τον καημό και τα όνειρα ενός ολόκληρους Γένους, αναγεννάται μπρός στη μεγάλη πρόκληση, προκαλώντας ρίγη συγκίνησης και αμέτρητου θαυμασμού σε όλη την Ευρώπη.
Δυό αναμετρήσεις, δυό μάχες μέχρις εσχάτων, δίνουν την τελευταία αναλαμπή της "Βυζαντινής" ΑΕΚ, μέσα στην απόλυτη παρακμή που βίωνε. Ηταν το 2002, 2 του Οκτώβρη όταν ξεκίνησε το όνειρο...
και 18 του Οκτώβρη όταν ολοκληρώθηκε...
 |
| Το πρωτοσέλιδο του Goal News τα λέει όλα... |
Οι αναλαμπές όμως είναι...αναλαμπές. Γι αυτό και λέγονται έτσι. Γιατί φωτίζουν για μια στιγμή μόνο και μετά ξαναγυρίζει το σκοτάδι... Ο Μπάγιεβιτς δεν προλαβαίνει να επενδύσει στην τεράστια παρακαταθήκη του Τσάμπιονς Λίγκ. Ο Ψωμιάδης και ο εμφύλιος, οι δύο κυριότερες αιτίες. Ο πρώτος, όταν οι δικαστικές αρχές τον είχαν στριμώξει άσχημα με τους ελέγχους στα οικονομικά της ομάδας μέσα απ τους οποίους ανακαλύπτονται τα εγκλήματά του ενάντια στον σύλλογο κι απ την άλλη η διαμάχη του Μπάγιεβιτς με τους οπαδούς. Δεν κατόρθωσε να βγάλει τα τρία χρόνια για τα οποία υπέγραψε συμβόλαιο συνεργασίας και αποχώρησε στα μέσα του δεύτερου χρόνου, εν μέσω σκληρών αποδοκιμασιών...
Επέστρεψε και πάλι το 2009, και μάλιστα με εντελώς αλλαγμένο πρόσωπο, χωρίς πλέον το ύφος του "Εγώ είμαι και κανείς άλλος", συνοδεύοντας τον ερχομό του με μια μεγάλη συγνώμη για τις πράξεις του στο παρελθόν, αλλά χωρίς καμία προοπτική ανάκαμψης... Ο Θεός είχε βάλει ήδη την υπογραφή του για το τέλος...
Την ΑΕΚ ακολούθησε και η ίδια η Ελλάδα. Η πατρίδα χτυπήθηκε αναδρα πριν τρία χρόνια, προδόθηκε εκ των έσω. Απο τους γελοίους και ανίκανους ηγέτες της. Και γονάτισε λαβωμένη....
Η ίδια η ΑΕΚ επέλεξε να τραβήξει το σωληνάκι και να δώσει το τέλος.
_________________________________________________________________________________
Παράρτημα
Η είδηση που γράφτηκε στον Τύπο, πριν τρείς μέρες:
Ο κόσμος ξυπνάει σταδιακά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού
Η ΑΕΚ δηλώνει παρούσα και χάρη στον Δημήτρη Μελισσανίδη έχει μέλλον και ζωή. Ο κόσμος της οραματίζεται μία Ενωση βγαλμένη από τα παλιά γεμάτη ένδοξες στιγμές και δείχνει να ξυπνάει σιγά σιγά από τον εφιάλτη του υποβιβασμού. Οι ρυθμοί της «ανάστασης» του συλλόγου είναι ταχύτατοι, το νέο επενδυτικό σχήμα βρίσκεται στα σκαριά και ο «τίγρης» ετοιμάζει καθημερινώς τα σχέδιά του για τη μεγάλη επιστροφή στην ομάδα της καρδιάς του. Χρονικά περιθώρια μέχρι την έναρξη του πρωταθλήματος της νέας Γ' Εθνικής υπάρχουν πάρα πολλά και ο Μελισσανίδης έχει τέσσερα βασικά πλάνα στο μυαλό του για την αναγέννηση της ΑΕΚ. Οι επόμενες κινήσεις του είναι δεδομένες, μελετημένες και βασισμένες στην ανέγερση του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Διαφορετικά...
1. ΚΛΕΙΝΕΙ ΤΟ ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΟ ΣΧΗΜΑ, ΣΥΣΤΗΝΕΤΑΙ Η ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΑΝΕΓΕΡΓΗΣ ΤΟΥ ΓΗΠΕΔΟΥ
«Τρέχει» τις εξελίξεις για το γήπεδο ο «τίγρης»
Συμμαχία με τον «τίγρη» θέλει και ο Κανελλόπουλος
Συμπαίκτες που θα κάνουν αίσθηση
Πανστρατιά με οδηγό τον Μελισσανίδη
Πρωταρχικό και βασικό μέλημα για την επαναδραστηριοποίηση του Δημήτρη Μελισσανίδη με τα κοινά της Ενωσης είναι η κατασκευή του νέου γηπέδου στη Νέα Φιλαδέλφεια. Χωρίς αυτό, ΑΕΚ και Μελισσανίδης δεν μπορούν να συνυπάρξουν. Μετά από καθημερινές και πιεστικές συζητήσεις ο «τίγρης» έχει σχεδόν καταλήξει στο νέο επενδυτικό σχήμα που θα ηγηθεί της ανέγερσης του γηπέδου των «κιτρινόμαυρων». Συμμετέχουν σίγουρα οι Πέτρος Παππάς, Πόλυς Χατζηιωάννου και τουλάχιστον δύο ακόμα, τα ονόματα των οποίων είναι κρυφά και θα αποκαλυφθούν εντός των ημερών. Θετικός είναι και ο Τάκης Κανελλόπουλος να συμβάλει οικονομικά.
Επειτα θα κινηθούν όλες οι νομικές διαδικασίες για τη σύσταση της εταιρείας, η οποία και θα αναλάβει εξ ολοκλήρου το έργο. Απαραίτηση προϋπόθεση είναι να ενεργοποιηθεί ο νόμος του 2003, δηλαδή η ΑΕΚ να κινηθεί πάνω στις προδιαγραφές του δεύτερου νόμου που είχε κερδίσει τότε ο Γιάννης Γρανίτσας από την ελληνική Βουλή και βελτίωσε στην πορεία με τη νομολογία που κατέθεσε ο Γιάννης Βούρος. Πρόκειται για τον νόμο 3207/2003.
Το 2005 ο Μελισσανίδης είχε θέσει την υποψηφιότητά του για την προεδρία της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και είχε αναλύσει τα σχέδια ανέγερσης του νέου γηπέδου με την ονομασία «Αγία Σοφία». Τότε είχε υποστηρίξει ότι το κόστος της κατασκευής ανερχόταν στα 73.800.000 ευρώ, τεσσάρων αστέρων, χωρητικότητας περίπου 36.000 θέσεων, σε δύο επίπεδα και θα περιλάμβανε: καταστήματα, εμπορική στοά, δύο κινηματογράφους, εσωτερική πισίνα και σπα, προπονητήριο μπάσκετ και πάρκινγκ. Θα είχε μάλιστα και 60 σουίτες, στις δέκα από τις οποίες θα δίνονταν τα ονόματα παλαίμαχων άσων της ΑΕΚ.
Στο μυαλό του «τίγρη» υπάρχει ακόμα αυτό το πλάνο, αλλά πιθανότατα θα συζητηθεί άλλη λύση με τους νέους συνεργάτες του. Λόγω των νέων οικονομικών δεδομένων που έχουν προκύψει στην εγχώρια αγορά, το κόστος αναμένεται να μειωθεί και να υπάρξουν πολλές αλλαγές. Μείωση στη χωρητικότητα του ποδοσφαιρικού και του γηπεδικού μπάσκετ, στις θέσεις του πάρκινγκ, κατάργηση των 60 κλινών, μείωση των κινηματογράφων από οκτώ σε πέντε συν ένας θερινός, καθώς και άλλες λεπτομέρειες.
3. ΠΤΩΧΕΥΣΗ ΤΗΣ ΠΑΕ ΚΑΙ ΧΤΙΣΙΜΟ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ
Η Ενωση υποβιβάστηκε στη Football League, αλλά συνεχίζει να παραμένει στα χέρια των νυν μετόχων της, αφού η κατηγορία είναι επαγγελματική. Η ΑΕΚ λογίζεται ακόμα ως ΠΑΕ, οπότε ο Μελισσανίδης περιμένει την πτώχευση της εταιρείας, προκειμένου η ομάδα να υποβιβαστεί στη νέα Γ' Εθνική ερασιτεχνική. Αυτό σημαίνει ότι η ομάδα θα περάσει στα χέρια της Ερασιτεχνικής ΑΕΚ και από εκεί στα δικά του, προκειμένου να αποτελέσει το απόλυτο αφεντικό.
Στη συνέχεια ο Μελισσανίδης θα κληθεί να χτίσει τον σύλλογο από την αρχή και ουσιαστικά εκ του μηδενός. Να στελεχώσει το νέο διοικητικό σχήμα, το προπονητικό τιμ και, βέβαια, το έμψυχο δυναμικό, όπως και να δώσει μεγάλο βάρος στις ακαδημίες. Αν αναλογιστεί μάλιστα κανείς ότι όλοι οι νυν παίκτες της Ενωσης μένουν ελεύθεροι και θα έχουν την ευκαιρία να διαλέξουν τον επόμενο σταθμό της καριέρας τους, το χτίσιμο θα είναι ολοκληρωτικό με πολλά νέα πρόσωπα. Ουσιαστικά θα δούμε μία νέα και διαφορετική Ενωση, την οποία οι οπαδοί της δεν θα αναγνωρίζουν.
4. ΟΙ ΕΠΙΛΟΓΕΣ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΡΙΝΗΣ ΕΔΡΑΣ ΓΙΑ ΔΥΟ ΕΤΗ
Μέχρι να χτιστεί το νέο παλάτι της Ενωσης, η ΑΕΚ καλείται να βρει προσωρινή ποδοσφαιρική στέγη. Μετά τον υποβιβασμό, το ΟΑΚΑ παύει να υπάρχει στα πλάνα της ομάδας και ο Μελισσανίδης αναζητά τη νέα της έδρα, καθώς θα χρειαστεί να περάσουν τουλάχιστον δύο έτη.
Η λύση της Ριζούπολης θεωρείται η ιδανικότερη για τους νέους επενδυτές και χρίζεται ως φαβορί για την επόμενη σεζόν, καθώς βρίσκεται πολύ κοντά στην ιστορική έδρα της ΑΕΚ στη Νέα Φιλαδέλφεια. Μάλιστα, οι «κιτρινόμαυροι» πιστεύουν ότι θα τα βρουν με τον Απόλλωνα, αλλά αν προκύψει τελικά κάποιο ζήτημα για το γήπεδο της Ριζούπολης, τότε θα αναζητήσουν άλλη έδρα. Στις σκέψεις τους υπάρχει το δημοτικό γήπεδο της Καισαριανής, η Νέα Σμύρνη και το δημοτικό στάδιο του Θρασύβουλου. Η τελευταία περίπτωση είναι η πιο εύκολη, καθώς δεν πρόκειται να βρουν αντιρρήσεις από τη διοίκηση του συλλόγου της Φυλής. Λόγω, όμως, της μακρινής απόστασης από το κέντρο της Αθήνας και τη φυσική έδρα της ομάδας, προπορεύονται οι λύσεις εντός λεκανοπεδίου.
Ισως η Ανάσταση να μην είναι τόσο μακρυά... Ισως έπρεπε και ως ΑΕΚ και ως Εθνος, να περάσουμε όλοι αυτόν τον Γολγοθά και αυτή τη Σταύρωση. Ισως ο Θεός να μας έχει φυλάξει κάτι πολύ μεγάλο για το μέλλον. Μακάρι να το ζήσει και η δική μας η γενιά. Αναμένουμε.
0 σχόλια :