Mercedes Benz Athens Xclusive Designers Week, Φθινόπωρο/Χειμώνας 2013-2014. Φθάνω στο σημείο. Περνάω την είσοδο. Βλεπω δεξιά σε έναν πάγκο να κάθονται κοπέλες με μπλουζάκια της διοργάνωσης, οπότε (ευνόητα) πλησιάζω για να ζητήσω πληροφορίες.
Γράφει η Χρυσαλία
- Συγνώμη, από πού παίρνουμε διαπιστεύσεις οι φωτογράφοι;
- Έχετε κάνει αίτηση;
- Όχι γιατί έπρεπε να έχω κάνει αίτηση; Άλλες χρονιές ερχόμασταν κατευθείαν εδώ.
- Από πού είστε;
- Είμαι freelancer και έχω και ένα προσωπικό μπλογκ. Έχω ξαναέρθει και σε προηγούμενη
διοργάνωση...
Η μία με κοιτάζει καλά καλά... Η άλλη μου λέει “Τι να σας πω, έχει αλλάξει φέτος, αν θέλετε να πάρετε κάποια πρόσκληση...”. Την κοτάζω κάπως αμήχανα. Κι εκείνη το ίδιο. Δίπλα από εμένα βρίσκεται και μια άλλη κυρία, η οποία εκείνη την ώρα λέει “Δεν μπορείτε να μου δώσετε και μένα μία πρόσκληση όπως θα δώσετε στην κοπέλα;”
Γυρίζει λοιπόν η κοπέλα που στεκόταν όλη αυτή την ώρα μπροστά στον πάγκο και που προφανώς είχε πιο... προϊσταμένη θέση από τις υπόλοιπες και μας λέει: “Λοιπόν για να τελειώνουμε με το θέμα. Όχι δεν θα πάρετε πρόσκληση και ούτε στην κοπέλα θα δώσουμε πρόσκληση.” Κοιτάζει εμένα και συμπληρώνει: “Να κάνετε αίτηση για του χρόνου.”
Γράφει η Χρυσαλία
- Συγνώμη, από πού παίρνουμε διαπιστεύσεις οι φωτογράφοι;
- Έχετε κάνει αίτηση;
- Όχι γιατί έπρεπε να έχω κάνει αίτηση; Άλλες χρονιές ερχόμασταν κατευθείαν εδώ.
- Από πού είστε;
- Είμαι freelancer και έχω και ένα προσωπικό μπλογκ. Έχω ξαναέρθει και σε προηγούμενη
διοργάνωση...
Η μία με κοιτάζει καλά καλά... Η άλλη μου λέει “Τι να σας πω, έχει αλλάξει φέτος, αν θέλετε να πάρετε κάποια πρόσκληση...”. Την κοτάζω κάπως αμήχανα. Κι εκείνη το ίδιο. Δίπλα από εμένα βρίσκεται και μια άλλη κυρία, η οποία εκείνη την ώρα λέει “Δεν μπορείτε να μου δώσετε και μένα μία πρόσκληση όπως θα δώσετε στην κοπέλα;”
Γυρίζει λοιπόν η κοπέλα που στεκόταν όλη αυτή την ώρα μπροστά στον πάγκο και που προφανώς είχε πιο... προϊσταμένη θέση από τις υπόλοιπες και μας λέει: “Λοιπόν για να τελειώνουμε με το θέμα. Όχι δεν θα πάρετε πρόσκληση και ούτε στην κοπέλα θα δώσουμε πρόσκληση.” Κοιτάζει εμένα και συμπληρώνει: “Να κάνετε αίτηση για του χρόνου.”
Η Ελληνική
Εβδομάδα Μόδας ξεκίνησε με την ονομασία
Athens Fashion Week και
λάμβανε χώρα στον ατμοσφαιρκότατο χώρο
του Ζαππείου Μεγάρου. Τότε, στις πρώτες
της διοργανώσεις, έρχονταν και
δημοσιογράφοι από ξένα μέσα ενημέρωσης
για να την καλύψουν. Αργότερα και δυστυχώς
για λόγους κόστους, σταμάτησε να
διοργανώνεται στο Ζάππειο και μεταφέρθηκε
στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων.
Η Εβδομάδα Μόδας δεν στηρίχτηκε ποτέ ιδιαίτερα από τα εγχώρια μέσα ενημέρωσης. Ακόμη και στην εποχή του “Ζαππείου” ήταν από αόρατη έως ανύπαρκτη και αν τύχαινε να γνωρίζεις την ύπαρξή της έπρεπε να είσαι σε... επιφυλακή για να μάθεις τις ακριβείς ημερομηνίες της εκάστοτε σεζόν από συγκεκριμένα ενημερωτικά site.
Λίγο αργότερα άρχισε να διοργανώνεται και η Athens Xclusive Designers Week στο Μέγαρο της Εθνικής Ασφαλιστικής ως ξεχωριστή Εβδομάδα Μόδας που, σύμφωνα με την περιγραφή της, φιλοξενούσε Έλληνες σχεδιαστές που είχαν σταδιοδρομήσει κυρίως στο εξωτερικό.
Όλοι εμείς λοιπόν οι “αυτο-απεσταλμένοι” εκτός καθιερωμένων περιοδικών και ηλεκτρονικών μέσων μόδας, οι freelancer φωτογράφοι (για την ακρίβεια κυριολεκτικά free, γιατί καλύπταμε τα fashion shows εξ ολοκλήρου με δικά μας έξοδα και με προοπτική απλώς την δημοσίευση των φωτογραφιών και όχι την μίσθωσή τους), οι μπλόγκερς και όλοι αυτοί οι άνθρωποι που παρακολουθούσαμε αρκετά στενά τις διοργανώσεις των Εβδομάδων Μόδας, συμμετέχοντας και καλύπτοντάς τες σε ίσο και ενδεχομένως και μεγαλύτερο βαθμό από τα mainstream περιοδικά και μέσα, ακολουθούσαμε την εξής διαδικασία διαπίστευσης: Για την Athens Fashion Week, επικοινωνούσαμε αρχικώς ηλεκτρονικά με το Γραφείο Τύπου της, δίναμε τα στοιχεία μας και το πού προορίζονται για δημοσίευση οι φωτογραφίες και πηγαίναμε στην συνέχεια τις ημέρες της διοργάνωσης στο Γραφείου Τύπου και παραλαμβάναμε το καρτελάκι μας. Στην Athens Xclusive Designers Week, δίναμε κατευθείαν τα στοιχεία μας την ώρα της διοργάνωσης και παραλαμβάναμε και εκεί το καρτελάκι της διαπίστευσής μας.
Η Athens Fashion Week, η κατεξοχήν Ελληνική Εβδομάδα Μόδας, η οποία διοργανωνόταν από το Ελληνικό Συμβούλιο Μόδας και αρχικά, όπως ειπώθηκε και πριν, λάμβανε χώρα στο Ζάππειο Μέγαρο, σταμάτησε να διοργανώνεται πέρυσι. Επικοινώνησα προσωπικά με τον κ. Κιούκα, τον υπεύθυνο της διοργάνωσης και μου έδωσε την εξής απάντηση: “Η Ελληνική Μόδα δεν υπάρχει πια. Αυτοκοροϊδευόματε.”
Η ύστατη
προσπάθεια για να “διασωθεί” η Athens
Fashion Week και να μη δεχθεί
τελειωτικό χτύπημα λόγω Κρίσης
έγινε το 2011 κατά την 13η
διοργάνωσή της. Σε αυτή συμμετείχαν και
οι Delight, οι
οποίες και βρίσκονται ανάμεσα στους
νέους σχεδιαστές που είχαν αναδειχθεί
από την Athens Fashion Week
και στην συνέχεια κέρδισαν διεθνές
βραβείο. Επίσης, ειδικά για την 13η Athens
Fashion Week και συγκεκριμένα
για τα εγκαίνιά της είχε προσκληθεί να
συμμετάσχει με το fashion
show του “Arabesque”
ο Δημήτρης Ντάσσιος, ο
διεθνώς γνωστός σχεδιαστής με τις
ιδιαίτερα εμπνευσμένες “Dandy
Look” συλλογές του. Ο
Δημήτρης Ντάσσιος, ο οποίος κάνει διεθνή
καρριέρα στο εξωτερικό και για την
ακρίβεια στο Παρίσι, ανταποκρίθηκε στην
πρόσκληση και ήρθε με πολύ χαρά να
συμμετάσχει στην Athens
Fashion Week.
Οι δημοσιογράφοι
που “αποφάσισαν” να καλύψουν την
συγκεκριμένη Εβδομάδα Μόδας κυρίως
λόγω της παρουσίας του κ. Ντάσσιου, είχαν
ως βασική ερώτηση την εξής: “Γιατί να
έρθετε στην Ελλάδα να στηρίξετε την
Εβδομάδα Μόδας;” Γιατί δηλαδή να μην
ρωτήσεις έναν Έλληνα δημιουργό επιτυχημένο
σε Ελλάδα και εξωτερικό τον λόγο που
στηρίζει τις διοργανώσεις της... χώρας
του. Πρέπει να υπάρχει κάποιος λόγος,
δεν μπορεί... Και ειδικά αφού προσκλήθηκε
κιόλας... Γιατί να ανταποκριθεί; Τι πιο
ευνόητη ερώτηση σε μια εποχή που η Ελλάδα
χρειαζόταν κυριολεκτικά κάθε εσωτερική
δύναμη και στήριξη για να μην καταρρεύσει!
Την ίδια ακριβώς ερώτηση έκαναν και
στις Delight, σε
συνέντευξη που έδωσαν κι εκείνες ως
σχεδιάστριες που θα συμμετείχαν στην
13η Athens Fashion Week. Το
ότι τους είχε δοθεί η ευκαιρία μέσα από
την διοργάνωση αυτή να πρωτο-εμφανιστούν
και στην συνέχεια να αναδειχθούν (λόγω
του ταλέντου τους, ναι, αλλά και μέσω
της διοργάνωσης), αυτό δεν είχε καμία
σημασία. Η απορία παρέμενε σταθερή:
“Γιατί να την στηρίξετε;”
Στην 13η Athens
Fashion Week, εκτός από τα
καθιερωμένα fashion shows
πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά και
ένα Workshop με
την συμμετοχή φοιτητών από την Σχολή
Καλών Τεχνών, οι οποίοι σχεδίασαν και
κατασκεύασαν ρούχα από διάφορα υλικά
μέσα σε μόνο εκείνες τις τέσσερις ημέρες
σε ειδικό χώρο της διεξαγωγής της
Εβδομάδας Μόδας. Οι δημιουργίες
παρουσιάστηκαν σε fashion
show με το οποίο έκλεισε
και η εν λόγω Athens Fashion
Week. Οι δημιουργοί και
δημιουργίες αποθεώθηκαν από το κοινό.
Βέβαια τα ρεπορτάζ των τηλεοπτικών
καναλιών, που καλύπτουν σχεδόν “φανατικά”
το κοσμικό και πολιτισμικό ρεπορτάζ,
ήταν... ούτε ένα!
Την επόμενη
σεζόν πραγματοποιήθηκε και η 14η Athens
Fashion Week και μετά ακολούθησε
η... καμία Athens Fashion Week. Σε
ερώτησή μου προς τον κ. Κιούκα για το αν
θα ξαναδιοργανωθεί η Εβδομάδα Μόδας
έλαβα την απάντηση που αναφέρθηκε
προηγουμένως.
Στην Ελλάδα
λοιπόν, αφού ξεκληρίστηκε η μία Εβδομάδα
Μόδας, η Athens Fashion Week, λόγω
Κρίσης, διοργανώνεται πια μόνο η Athens
Xclusive Designers Week. Αυτή που οι
φωτογράφοι πηγαίναμε κατευθείαν στον
χώρο και παίρναμε την διαπίστευσή μας;
Αυτή...! Εννοείται πως οι συμμετοχές πια
των Ελλήνων σχεδιαστών μόδας, όσων
καταφέρνουν και παράγουν ακόμη,
περιορίζονται στην διοργάνωση αυτή
γιατί δεν υπάρχει και... άλλη. Η εξέλιξη
των γεγονότων αυτών, επικοινωνιακά
τουλάχιστον; Το να παίρνουμε όλοι εμείς
οι “ανεξάρτητοι” φωτογράφοι, μπλόγκερς
και όλοι όσοι στηρίξαμε κάθε διοργάνωση
μόδας που λάμβανε χώρα στην Ελλάδα, την
απάντηση “Ελάτε του χρόνου”.
Σε εποχή όπου
διοργανώσεις καταρρέουν και καταρρίπτονται,
παραγωγή και αγοραστικό κοινό μειώνονται,
οι προοπτικές για το μέλλον αντί να
αυξάνονται ή τουλάχιστον να παραμένουν
σταθερές μειώνονται, και που έχουν
απομείνει ως ενεργοί επαγγελματίες και
θεσμοί μόνο όσοι κατάφεραν προς το παρόν
να επιβιώσουν, θεωρείτε πως η κατάλληλη
επικοινωνιακή, ανθρώπινη, επαγγελματική
ή όποια άλλη αντίδραση είναι το να
απωθείς ανθρώπους και συνεργάτες αντί
να τους προσεγγίζεις; Κύριοι και κυρίες...
Όσο και να μη σας αρέσει ούτε καν σαν
ιδέα.
Από μια κλωστή
κρεμόμαστε όλοι.
Κι εσείς την
τραβάτε. Όχι την κλωστή. Το σκοινί.
0 σχόλια :