Ο Τσοχατζόπουλος κατηγορείται για μαύρο χρήμα αλλά αισθάνεται κρατική βία και τον χειροκροτούν!! Επιχειρούμε για τρίτη φορά μέσα σε τριάντα χρόνια να ανοίξουμε τα μαγαζιά και την Κυριακή. Για να διώξουμε ένα αστυνόμο κλεφτρόνι και ένα κρατικό λουφαδόρο που δούλευε μόνο τρεις μήνες χρειάστηκαν δέκα χρόνια. Γιατί να αλλάξουμε αφού έχει πλάκα…
Γράφει ο Γιώργος Κράλογλου
Ακόμη δεν είδαμε την περιβόητη «κινητικότητα» των κρατικών υπαλλήλων και δεν μάθαμε πως θα φύγουν οι επίορκοι (γιατί αν φύγουν όπως οι παραπάνω πρέπει να περιμένουμε και νέα οικονομική κρίση) και προετοιμάζουμε προγράμματα μετεκπαίδευσης αυτών που θα μείνουν. Η μετεκπαίδευση ασφαλώς είναι αναγκαία και έπρεπε να γίνει από χρόνια, αλλά με την σημερινή κομματική νοοτροπία δεν αποκλείεται να σημαίνει πάλι κάποια πελατειακή κομπίνα.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη εστίες «εμφυλίου» για διάφορους λόγους και διάφορες δικαιολογίες και τις κουκουλώνουμε με ανεξάντλητη παραφιλολογία και δήθεν περιβαλλοντική ευαισθησία.
Δίνουμε δηλαδή μια εικόνα ενός λαού που επαναστατεί σε οιοδήποτε είναι άδικο ενώ στην πραγματικότητα εθελοτυφλούμε ακόμη και σε περιπτώσεις κομπίνας ή συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τις «επαναστάσεις».
Ανακατεύονται τα κόμματα στη ζωή μας με εμφανέστατη προσπάθεια να αντλήσουν πελατειακό δυναμικό και εμείς κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε αυτήν την ψηφοθηρική διαπλοκή.
Δεν προλάβαμε να φτιάξουμε προγράμματα απορρόφησης των πόρων του ΕΣΠΑ και μιλάμε για επιδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ ακόμη και για μετακίνηση επιχειρήσεων εκεί που δεν υπάρχει στοιχειώδης υποδομή!!
Εξασφαλίσαμε την δόση που έπρεπε να έχουμε πάρει στο τέλος του 2012 και περιμένουμε τα μαντάτα για τις εξετάσεις που θα δώσουμε για να πάρουμε ό,τι συμφωνήθηκε ως δόση του 2013 αλλά πανηγυρίζουμε για φως στο τούνελ…
Βρείτε μου εσείς ένα μέρος που να μπορούμε να περάσουμε καλύτερα, να μπορούμε να κάνουμε ό,τι ο καθένας μας θεωρεί δημοκρατικό και λογικό, να έχουμε ένα κράτος που δεν λειτουργεί, να κλέβουμε τον οποιοδήποτε και να δηλώνουμε ήρωες και να τα δικαιολογούμε όλα αυτά με κουλτουριάρικες μπουρδολογίες.
Γνωρίζω το κλασσικό αντεπιχείρημα.
Ότι όλα αυτά συμβαίνουν παντού και είναι φαινόμενα και των πιο ανεπτυγμένων χωρών. Πρόκειται βεβαίως για προπαγανδιστικά κατασκευασμένο επιχείρημα γιατί σε ανεπτυγμένες χώρες παρουσιάζονται ασφαλώς και τέτοια φαινόμενα αλλά εξαφανίζονται με τρόπο που δικαιώνει την κοινωνία.
Στην Ελλάδα όμως είναι τρόπος ζωής που για να μεταβληθεί (μόνο περιστασιακά) πρέπει να περάσουμε ή πολιτική κρίση ή πόλεμο.
Χρησιμοποιούμε όμως την απάντηση γιατί έτσι κουκουλώνουμε την κατάντια μας εδώ και δεκαετίες. Κατάντια που ασφαλώς έχει ως κορυφή την πολιτική ζωή του τόπου.
Κατάντια που ασφαλώς ξεκίνησε από την χαμηλή ποιότητα των περισσοτέρων ανεπάγγελτων ελλήνων πολιτικών που βρήκαν την σταδιοδρομία τους στην Βουλή ως μόνιμο επάγγελμα με υψηλότατες αποδοχές και με ανέξοδη κοινωνική ανέλιξη.
Βολευτήκαμε όμως και βολευόμαστε και εμείς μέσα σε αυτήν την σαπίλα.
Και πως αποδεικνύεται αυτό;
Πρώτα απ΄ όλα από την σημερινή ιδεολογική σύνθεση των εκπροσώπων μας στην Βουλή. Αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ που προσδιορίζει ακόμη και την μορφή του κομμουνισμού που πρεσβεύει και την Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να εκφράσει κάποιο ναζισμό εντελώς δικών του προδιαγραφών τα άλλα κόμματα τι ιδεολογία έχουν;
Τι εκφράζουν τα κόμματα εκτός από εκείνα που συσσώρευσαν την αγανάκτηση κοινωνικών ομάδων που αισθάνθηκαν ότι προδόθηκαν από τις πολιτικές παρατάξεις.
Παρ΄ όλα αυτά παρατηρώ ότι αν προσπαθήσεις να παρουσιάσεις αυτήν την πραγματικότητα γίνεσαι στόχος επιθέσεων, ακόμη και ύβρεων, δυστυχώς και από άτομα που μάλλον δεν έχουν λόγο να είναι και συνήγοροι των κομμάτων που ψηφίζουν.
Γιατί αν είναι, ίσως με κάποια κομματική ιδιότητα, οφείλουν πριν απ΄ όλα να μας εξηγήσουν (εκτός ΚΚΕ) τι πραγματικά πιστεύουν και οι ίδιοι και οι παρατάξεις που δήθεν εκπροσωπούν τα πιστεύω τους.
Για θυμηθείτε τον Τσοχατζόπουλο του ΠΑΚ της Γερμανίας. Τον Τζοχατζόπουλο του 1978-1981. Για αναλογιστείτε πόσα πράγματα πέρασαν από τα χέρια του κυρίως στα υπουργεία Ανάπτυξης και Άμυνας και σκεφτείτε ξανά τις επιπτώσεις από αποφάσεις που πήρε με σκοπιμότητες και τα αλυσιδωτά προβλήματα που προκάλεσαν οι επιπτώσεις αυτές.
Υπήρξαν όμως ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που σου έβγαζαν τα μάτια αν έθιγες την σοσιαλιστική ιδεολογία Τσοχατζόπουλου και κατ΄ επέκταση του ΠΑΣΟΚ.
Δείτε όμως το θέμα αυτό ως φαινόμενο μέσα στην κοινωνία μας. Ως συμπεριφορά ψηφοφόρων και οπαδών που δεν σηκώνουν κουβέντα αν τους μιλήσεις για τις «σοσιαλιστικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ» και την ανεκτικότητα του και σε φαινόμενα όπως και του λουφαδόρου κρατικού υπαλλήλου και του αστυνομικού-κλεφτρόνι.
Στάθηκα στο ΠΑΣΟΚ μόνο λόγω της επικαιρότητας του θέματος Τσοχατζόπουλου.
Νομίζω όμως, με αφορμή μια ακόμη άθλια εικόνα της χώρας μας, ότι είναι καιρός να δούμε αν η ιδεολογική μας ταυτότητα και οι πολιτικές μας θέσεις μας επιτρέπουν να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από την οπτική γωνία που εξυπηρετεί τα κόμματα. Αν δεν μας πειράζει ας αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι… Έχει πλάκα και βγαίνει γέλιο.
Ακόμη δεν είδαμε την περιβόητη «κινητικότητα» των κρατικών υπαλλήλων και δεν μάθαμε πως θα φύγουν οι επίορκοι (γιατί αν φύγουν όπως οι παραπάνω πρέπει να περιμένουμε και νέα οικονομική κρίση) και προετοιμάζουμε προγράμματα μετεκπαίδευσης αυτών που θα μείνουν. Η μετεκπαίδευση ασφαλώς είναι αναγκαία και έπρεπε να γίνει από χρόνια, αλλά με την σημερινή κομματική νοοτροπία δεν αποκλείεται να σημαίνει πάλι κάποια πελατειακή κομπίνα.
Η Ελλάδα είναι γεμάτη εστίες «εμφυλίου» για διάφορους λόγους και διάφορες δικαιολογίες και τις κουκουλώνουμε με ανεξάντλητη παραφιλολογία και δήθεν περιβαλλοντική ευαισθησία.
Δίνουμε δηλαδή μια εικόνα ενός λαού που επαναστατεί σε οιοδήποτε είναι άδικο ενώ στην πραγματικότητα εθελοτυφλούμε ακόμη και σε περιπτώσεις κομπίνας ή συμφερόντων που κρύβονται πίσω από τις «επαναστάσεις».
Ανακατεύονται τα κόμματα στη ζωή μας με εμφανέστατη προσπάθεια να αντλήσουν πελατειακό δυναμικό και εμείς κάνουμε ότι δεν καταλαβαίνουμε αυτήν την ψηφοθηρική διαπλοκή.
Δεν προλάβαμε να φτιάξουμε προγράμματα απορρόφησης των πόρων του ΕΣΠΑ και μιλάμε για επιδοτήσεις μέσω ΕΣΠΑ ακόμη και για μετακίνηση επιχειρήσεων εκεί που δεν υπάρχει στοιχειώδης υποδομή!!
Εξασφαλίσαμε την δόση που έπρεπε να έχουμε πάρει στο τέλος του 2012 και περιμένουμε τα μαντάτα για τις εξετάσεις που θα δώσουμε για να πάρουμε ό,τι συμφωνήθηκε ως δόση του 2013 αλλά πανηγυρίζουμε για φως στο τούνελ…
Βρείτε μου εσείς ένα μέρος που να μπορούμε να περάσουμε καλύτερα, να μπορούμε να κάνουμε ό,τι ο καθένας μας θεωρεί δημοκρατικό και λογικό, να έχουμε ένα κράτος που δεν λειτουργεί, να κλέβουμε τον οποιοδήποτε και να δηλώνουμε ήρωες και να τα δικαιολογούμε όλα αυτά με κουλτουριάρικες μπουρδολογίες.
Γνωρίζω το κλασσικό αντεπιχείρημα.
Ότι όλα αυτά συμβαίνουν παντού και είναι φαινόμενα και των πιο ανεπτυγμένων χωρών. Πρόκειται βεβαίως για προπαγανδιστικά κατασκευασμένο επιχείρημα γιατί σε ανεπτυγμένες χώρες παρουσιάζονται ασφαλώς και τέτοια φαινόμενα αλλά εξαφανίζονται με τρόπο που δικαιώνει την κοινωνία.
Στην Ελλάδα όμως είναι τρόπος ζωής που για να μεταβληθεί (μόνο περιστασιακά) πρέπει να περάσουμε ή πολιτική κρίση ή πόλεμο.
Χρησιμοποιούμε όμως την απάντηση γιατί έτσι κουκουλώνουμε την κατάντια μας εδώ και δεκαετίες. Κατάντια που ασφαλώς έχει ως κορυφή την πολιτική ζωή του τόπου.
Κατάντια που ασφαλώς ξεκίνησε από την χαμηλή ποιότητα των περισσοτέρων ανεπάγγελτων ελλήνων πολιτικών που βρήκαν την σταδιοδρομία τους στην Βουλή ως μόνιμο επάγγελμα με υψηλότατες αποδοχές και με ανέξοδη κοινωνική ανέλιξη.
Βολευτήκαμε όμως και βολευόμαστε και εμείς μέσα σε αυτήν την σαπίλα.
Και πως αποδεικνύεται αυτό;
Πρώτα απ΄ όλα από την σημερινή ιδεολογική σύνθεση των εκπροσώπων μας στην Βουλή. Αν εξαιρέσουμε το ΚΚΕ που προσδιορίζει ακόμη και την μορφή του κομμουνισμού που πρεσβεύει και την Χρυσή Αυγή που προσπαθεί να εκφράσει κάποιο ναζισμό εντελώς δικών του προδιαγραφών τα άλλα κόμματα τι ιδεολογία έχουν;
Τι εκφράζουν τα κόμματα εκτός από εκείνα που συσσώρευσαν την αγανάκτηση κοινωνικών ομάδων που αισθάνθηκαν ότι προδόθηκαν από τις πολιτικές παρατάξεις.
Παρ΄ όλα αυτά παρατηρώ ότι αν προσπαθήσεις να παρουσιάσεις αυτήν την πραγματικότητα γίνεσαι στόχος επιθέσεων, ακόμη και ύβρεων, δυστυχώς και από άτομα που μάλλον δεν έχουν λόγο να είναι και συνήγοροι των κομμάτων που ψηφίζουν.
Γιατί αν είναι, ίσως με κάποια κομματική ιδιότητα, οφείλουν πριν απ΄ όλα να μας εξηγήσουν (εκτός ΚΚΕ) τι πραγματικά πιστεύουν και οι ίδιοι και οι παρατάξεις που δήθεν εκπροσωπούν τα πιστεύω τους.
Για θυμηθείτε τον Τσοχατζόπουλο του ΠΑΚ της Γερμανίας. Τον Τζοχατζόπουλο του 1978-1981. Για αναλογιστείτε πόσα πράγματα πέρασαν από τα χέρια του κυρίως στα υπουργεία Ανάπτυξης και Άμυνας και σκεφτείτε ξανά τις επιπτώσεις από αποφάσεις που πήρε με σκοπιμότητες και τα αλυσιδωτά προβλήματα που προκάλεσαν οι επιπτώσεις αυτές.
Υπήρξαν όμως ψηφοφόροι του ΠΑΣΟΚ που σου έβγαζαν τα μάτια αν έθιγες την σοσιαλιστική ιδεολογία Τσοχατζόπουλου και κατ΄ επέκταση του ΠΑΣΟΚ.
Δείτε όμως το θέμα αυτό ως φαινόμενο μέσα στην κοινωνία μας. Ως συμπεριφορά ψηφοφόρων και οπαδών που δεν σηκώνουν κουβέντα αν τους μιλήσεις για τις «σοσιαλιστικές καταβολές του ΠΑΣΟΚ» και την ανεκτικότητα του και σε φαινόμενα όπως και του λουφαδόρου κρατικού υπαλλήλου και του αστυνομικού-κλεφτρόνι.
Στάθηκα στο ΠΑΣΟΚ μόνο λόγω της επικαιρότητας του θέματος Τσοχατζόπουλου.
Νομίζω όμως, με αφορμή μια ακόμη άθλια εικόνα της χώρας μας, ότι είναι καιρός να δούμε αν η ιδεολογική μας ταυτότητα και οι πολιτικές μας θέσεις μας επιτρέπουν να βλέπουμε τα πράγματα μόνο από την οπτική γωνία που εξυπηρετεί τα κόμματα. Αν δεν μας πειράζει ας αφήσουμε τα πράγματα όπως είναι… Έχει πλάκα και βγαίνει γέλιο.
Πηγή
0 σχόλια :