Πες με εθνικιστή και ψευτοπατριώτη αλλά ξέρω ποιοι είμαστε στα αλήθεια,
είμαστε τεράστιοι και τετραπέρατοι, είμαστε εύστροφοι και δημιουργικοί,
είμαστε ανεξάρτητοι και αγωνιστές. Είμαστε ωραίοι πανάθεμα μας, και αυτό
είναι που με κάνει έξαλλο με την πάρτι μας, ότι ενώ αξίζουμε πολλά
αρκούμαστε στα σκατά!
Γράφει ο
Ζω σε μια Χώρα που ενώ έχει μεγάλη αγροτική δυναμική εισάγει πατάτες από την Αίγυπτο και την Κύπρο, λεμόνια από την Χιλή και την Ισπανία, ρεβίθια από το Μεξικό, ατελείωτος ο κατάλογος. Ζω σε μια Χώρα που κατάφερε μέσα σε μια εικοσαετία να καταστρέψει τις αγροτοκτηνοτροφικές δομές της και τώρα αδυνατεί να παράγει τις απαιτούμενες ποσότητες ώστε να είναι αυτάρκης. Ωραία;
Ζω σε μια Χώρα που εισάγει ακόμα και σπίρτα από το Χονγκ-Κονγκ και αναρωτιέμαι: "Μα καλά, τόσο άχρηστοι είμαστε που δεν μπορούμε να παράγουμε ούτε σπίρτα;"
Ζω σε μια Χώρα που εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης διατηρεί τους δασμούς χαμηλά στα εισαγόμενα αναλώσιμα προϊόντα παραγκωνίζοντας έτσι κάθε δυναμική των ελληνικών και ενισχύει έτσι την αυξανόμενη διαφορά στα οικονομικά ισοζύγια.
Ζω σε μια Χώρα που τιμωρεί τους γονείς φορτώνοντας τους φόρους και κόβοντάς τους κοινωνικές παροχές και επιδόματα. Μια Χώρα που με την συμπεριφορά τους εξωθεί τα ζευγάρια ή να μένουν άτεκνα ή να κάνουν μόνο ένα παιδί. Ζω σε μια Χώρα που αν συνεχίσει έτσι το 2100 δεν θα μετράει ούτε 2.5 εκ. Ψυχές…
Ζω σε μια Χώρα που ενώ είναι υποτίθεται ισότιμο μέλος σε ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΕΕ, εξακολουθεί να φοβάται για την εθνική ανεξαρτησία της και σπαταλά υπέρογκα ποσά για εξοπλισμούς πλουτίζοντας έτσι τους εταίρους της και κόβοντας οικονομικές ανάσες από τους πολίτες της.
Ζω σε μια Χώρα που ενώ θα έπρεπε να ζει ολόχρονα από την βιομηχανία του τουρισμού έχει επενδύσει μόνο στο Καλοκαίρι, και αυτό με αμφίβολη πάντα ποιότητα, και περιμένει μέσα σε τέσσερις μήνες να βγάλει τα σπασμένα ενός ολόκληρου χρόνου. Ζω σε μια πανέμορφη (ακόμα) Χώρα όπου θα έπρεπε να είχε εκατομμύρια τουρίστες όλους τους μήνες του χρόνου αλλά κανείς δε νοιάζεται να φτιάξει τις υποδομές για αυτό.
Ζω σε μια Χώρα που έχει καταργήσει και συνεχίζει να καταργεί κάθε γραμμή παραγωγής, μια Χώρα πλήρως εξαρτημένη και στον τομέα της παραγωγής και στον τομέα της μεταποίησης.
Ζω σε μια Χώρα που υστερεί σημαντικά στα κονδύλια που διαθέτει για έρευνα και καινοτομία παγκοσμίως και δη για εφαρμοσμένη έρευνα. Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, από τις 203 περιοχές της Ευρώπης των 27, στην τελευταία θέση (203η θέση) αναφορικά με την καινοτομία βρίσκεται το Νότιο Αιγαίο, ενώ οι το Βόρειο Αιγαίο, η Δυτική Μακεδονία, η Θεσσαλία, η Πελοπόννησο, και η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη καταλαμβάνουν αντίστοιχα την 202η, την 201η, την 200η, την 199η και την 197η.
Ζω σε μια Χώρα όπου η Παιδεία είναι παρωχημένη και στείρα, παράγει αγχωμένους και αβέβαιους επιστήμονες με πολύ εξειδικευμένες γνώσεις. Ζω σε μια Χώρα όπου διπλωματούχοι δουλεύουν σε delivery και security services…
Ζω σε μια υδροκέφαλη Χώρα που ξεχνάει επιδεικτικά την περιφέρεια καταφέρνοντας έτσι να έχει μαζέψει τον μισό πληθυσμό της στην πρωτεύουσα Αθήνα.
Ζω σε μια Χώρα που βασιλεύει η διαπλοκή και τα οργανωμένα συμφέροντα, μια Χώρα που οι φόροι για τους μισθοσυντήρητους είναι δυσανάλογα μεγάλοι σε σχέση για αυτούς που έχουν το πολύ χρήμα.
Ζω σε μια Χώρα που τα τελευταία 50 χρόνια και βάλε κυβερνούν οι ίδιοι και οι ίδιοι…
Ζω σε μια Χώρα όπου οι νόμοι εφαρμόζονται κατ’ επιλογή και διαμέσου παραθύρων.
Ζω σε μια Χώρα όπου η Εκκλησία είναι Κράτος εν Κράτει.
Ζω σε μια Χώρα όπου βασιλεύει ο φόβος και η υποκρισία.
Ζω σε μια Χώρα που προτιμά αντί να προσπαθήσει να σταθεί μόνη στα πόδια της να ξεπουλάει τα πάντα ζητιανεύοντας λίγες ξένες επενδύσεις.
Ζω σε μια Χώρα όπου αυτοί που τη ρήμαξαν ακόμα την διοικούν με τον δικό τους μοναδικά καταστροφικό τρόπο.
Ζω σε μια Χώρα 10.000.000 ψυχών που έχει πάνω κάτω 1.000.000 προέδρους…
Ζω σε μια Χώρα που επιμένει να παίρνει δάνεια με κάθε κόστος.
Ζω σε μια Χώρα όπου οι μισθοί και οι συντάξεις προσανατολίζονται να παγιωθούν μόνιμα στα 300 ή 350 ευρώ…
Ζω σε μια Χώρα όπου συγχωνεύονται σχολεία και νοσοκομεία στο όνομα μιας παράλογης εξυγίανσης.
Ζω σε μια Χώρα όπου αν χρειαστείς χειρουργική ή άλλη επέμβαση πρέπει να λαδώσεις.
Ζω σε μια Χώρα όπου ο πολίτης εξακολουθεί να έχει πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα εξουσίας.
Ζω σε μια Χώρα χωρίς καμία εθνική στρατηγική, υποβολέα ξένων αποφάσεων, έρμαιο των επιθυμιών λίγων και ανθελλήνων.
Ζω σε μια Χώρα όπου τις πολιτικές εξελίξεις φαίνεται να τις καθορίζουν τρία τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια.
Ζω σε μια Χώρα όπου τα τελευταία 35 χρόνια μέτρησε πάνω από 250 οικονομικής φύσεως σκάνδαλα!
Ζω σε μια Χώρα που φαίνεται να μην έχει διανοούμενους, γιατί η σιωπή τους τους καθιστά νεκρούς.
Ζω σε μια Χώρα που σβήνει.
Αυτό είναι το περίφημο Greek Success Story…
Sorry, I m Greek…
Πες με εθνικιστή και ψευτοπατριώτη αλλά ξέρω ποιοι είμαστε στα αλήθεια, είμαστε τεράστιοι και τετραπέρατοι, είμαστε εύστροφοι και δημιουργικοί, είμαστε ανεξάρτητοι και αγωνιστές. Είμαστε ωραίοι πανάθεμα μας, και αυτό είναι που με κάνει έξαλλο με την πάρτι μας, ότι ενώ αξίζουμε πολλά αρκούμαστε στα σκατά!
Αυτή η Χώρα αφανίζεται και θεωρώ αφελή όποιον δεν το καταλαβαίνει, τι είναι αυτό που μας φοβίζει και συντηρούμε αυτή την κατάσταση; Μια υποτιθέμενη βόλεψη; Η πλύση εγκεφάλου από τους ξεπουλημένους δημοσιογράφους; Η αλλοτρίωση που υποστήκαμε την τελευταία τριαντακοταετία;
Η Ελλάδα μπορεί, εμείς φαίνεται να μη θέλουμε.
Γράφει ο
Ζω σε μια Χώρα που ενώ έχει μεγάλη αγροτική δυναμική εισάγει πατάτες από την Αίγυπτο και την Κύπρο, λεμόνια από την Χιλή και την Ισπανία, ρεβίθια από το Μεξικό, ατελείωτος ο κατάλογος. Ζω σε μια Χώρα που κατάφερε μέσα σε μια εικοσαετία να καταστρέψει τις αγροτοκτηνοτροφικές δομές της και τώρα αδυνατεί να παράγει τις απαιτούμενες ποσότητες ώστε να είναι αυτάρκης. Ωραία;
Ζω σε μια Χώρα που εισάγει ακόμα και σπίρτα από το Χονγκ-Κονγκ και αναρωτιέμαι: "Μα καλά, τόσο άχρηστοι είμαστε που δεν μπορούμε να παράγουμε ούτε σπίρτα;"
Ζω σε μια Χώρα που εν μέσω βαθιάς οικονομικής κρίσης διατηρεί τους δασμούς χαμηλά στα εισαγόμενα αναλώσιμα προϊόντα παραγκωνίζοντας έτσι κάθε δυναμική των ελληνικών και ενισχύει έτσι την αυξανόμενη διαφορά στα οικονομικά ισοζύγια.
Ζω σε μια Χώρα που τιμωρεί τους γονείς φορτώνοντας τους φόρους και κόβοντάς τους κοινωνικές παροχές και επιδόματα. Μια Χώρα που με την συμπεριφορά τους εξωθεί τα ζευγάρια ή να μένουν άτεκνα ή να κάνουν μόνο ένα παιδί. Ζω σε μια Χώρα που αν συνεχίσει έτσι το 2100 δεν θα μετράει ούτε 2.5 εκ. Ψυχές…
Ζω σε μια Χώρα που ενώ είναι υποτίθεται ισότιμο μέλος σε ΝΑΤΟ, ΟΗΕ, ΕΕ, εξακολουθεί να φοβάται για την εθνική ανεξαρτησία της και σπαταλά υπέρογκα ποσά για εξοπλισμούς πλουτίζοντας έτσι τους εταίρους της και κόβοντας οικονομικές ανάσες από τους πολίτες της.
Ζω σε μια Χώρα που ενώ θα έπρεπε να ζει ολόχρονα από την βιομηχανία του τουρισμού έχει επενδύσει μόνο στο Καλοκαίρι, και αυτό με αμφίβολη πάντα ποιότητα, και περιμένει μέσα σε τέσσερις μήνες να βγάλει τα σπασμένα ενός ολόκληρου χρόνου. Ζω σε μια πανέμορφη (ακόμα) Χώρα όπου θα έπρεπε να είχε εκατομμύρια τουρίστες όλους τους μήνες του χρόνου αλλά κανείς δε νοιάζεται να φτιάξει τις υποδομές για αυτό.
Ζω σε μια Χώρα που έχει καταργήσει και συνεχίζει να καταργεί κάθε γραμμή παραγωγής, μια Χώρα πλήρως εξαρτημένη και στον τομέα της παραγωγής και στον τομέα της μεταποίησης.
Ζω σε μια Χώρα που υστερεί σημαντικά στα κονδύλια που διαθέτει για έρευνα και καινοτομία παγκοσμίως και δη για εφαρμοσμένη έρευνα. Σύμφωνα με έρευνα της Eurostat, από τις 203 περιοχές της Ευρώπης των 27, στην τελευταία θέση (203η θέση) αναφορικά με την καινοτομία βρίσκεται το Νότιο Αιγαίο, ενώ οι το Βόρειο Αιγαίο, η Δυτική Μακεδονία, η Θεσσαλία, η Πελοπόννησο, και η Ανατολική Μακεδονία και Θράκη καταλαμβάνουν αντίστοιχα την 202η, την 201η, την 200η, την 199η και την 197η.
Ζω σε μια Χώρα όπου η Παιδεία είναι παρωχημένη και στείρα, παράγει αγχωμένους και αβέβαιους επιστήμονες με πολύ εξειδικευμένες γνώσεις. Ζω σε μια Χώρα όπου διπλωματούχοι δουλεύουν σε delivery και security services…
Ζω σε μια υδροκέφαλη Χώρα που ξεχνάει επιδεικτικά την περιφέρεια καταφέρνοντας έτσι να έχει μαζέψει τον μισό πληθυσμό της στην πρωτεύουσα Αθήνα.
Ζω σε μια Χώρα που βασιλεύει η διαπλοκή και τα οργανωμένα συμφέροντα, μια Χώρα που οι φόροι για τους μισθοσυντήρητους είναι δυσανάλογα μεγάλοι σε σχέση για αυτούς που έχουν το πολύ χρήμα.
Ζω σε μια Χώρα που τα τελευταία 50 χρόνια και βάλε κυβερνούν οι ίδιοι και οι ίδιοι…
Ζω σε μια Χώρα όπου οι νόμοι εφαρμόζονται κατ’ επιλογή και διαμέσου παραθύρων.
Ζω σε μια Χώρα όπου η Εκκλησία είναι Κράτος εν Κράτει.
Ζω σε μια Χώρα όπου βασιλεύει ο φόβος και η υποκρισία.
Ζω σε μια Χώρα που προτιμά αντί να προσπαθήσει να σταθεί μόνη στα πόδια της να ξεπουλάει τα πάντα ζητιανεύοντας λίγες ξένες επενδύσεις.
Ζω σε μια Χώρα όπου αυτοί που τη ρήμαξαν ακόμα την διοικούν με τον δικό τους μοναδικά καταστροφικό τρόπο.
Ζω σε μια Χώρα 10.000.000 ψυχών που έχει πάνω κάτω 1.000.000 προέδρους…
Ζω σε μια Χώρα που επιμένει να παίρνει δάνεια με κάθε κόστος.
Ζω σε μια Χώρα όπου οι μισθοί και οι συντάξεις προσανατολίζονται να παγιωθούν μόνιμα στα 300 ή 350 ευρώ…
Ζω σε μια Χώρα όπου συγχωνεύονται σχολεία και νοσοκομεία στο όνομα μιας παράλογης εξυγίανσης.
Ζω σε μια Χώρα όπου αν χρειαστείς χειρουργική ή άλλη επέμβαση πρέπει να λαδώσεις.
Ζω σε μια Χώρα όπου ο πολίτης εξακολουθεί να έχει πελατειακές σχέσεις με τα κόμματα εξουσίας.
Ζω σε μια Χώρα χωρίς καμία εθνική στρατηγική, υποβολέα ξένων αποφάσεων, έρμαιο των επιθυμιών λίγων και ανθελλήνων.
Ζω σε μια Χώρα όπου τις πολιτικές εξελίξεις φαίνεται να τις καθορίζουν τρία τέσσερα τηλεοπτικά κανάλια.
Ζω σε μια Χώρα όπου τα τελευταία 35 χρόνια μέτρησε πάνω από 250 οικονομικής φύσεως σκάνδαλα!
Ζω σε μια Χώρα που φαίνεται να μην έχει διανοούμενους, γιατί η σιωπή τους τους καθιστά νεκρούς.
Ζω σε μια Χώρα που σβήνει.
Αυτό είναι το περίφημο Greek Success Story…
Sorry, I m Greek…
Πες με εθνικιστή και ψευτοπατριώτη αλλά ξέρω ποιοι είμαστε στα αλήθεια, είμαστε τεράστιοι και τετραπέρατοι, είμαστε εύστροφοι και δημιουργικοί, είμαστε ανεξάρτητοι και αγωνιστές. Είμαστε ωραίοι πανάθεμα μας, και αυτό είναι που με κάνει έξαλλο με την πάρτι μας, ότι ενώ αξίζουμε πολλά αρκούμαστε στα σκατά!
Αυτή η Χώρα αφανίζεται και θεωρώ αφελή όποιον δεν το καταλαβαίνει, τι είναι αυτό που μας φοβίζει και συντηρούμε αυτή την κατάσταση; Μια υποτιθέμενη βόλεψη; Η πλύση εγκεφάλου από τους ξεπουλημένους δημοσιογράφους; Η αλλοτρίωση που υποστήκαμε την τελευταία τριαντακοταετία;
Η Ελλάδα μπορεί, εμείς φαίνεται να μη θέλουμε.
