Πολύς κόσμος που δεν έχει οικονομικές γνώσεις, δυσκολεύεται να καταλάβει με ποιο τρόπο η είσοδος της Ελλάδας στην ζώνη του Ευρώ την οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια στην οικονομική και κοινωνική καταστροφή, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και στην απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.
Γράφει ο Καπετάν-Κέφαλος
Για να γίνει λοιπόν αυτό κατανοητό με απλό και πρακτικό τρόπο, ας παρομοιάσουμε την οικονομία ως ένα “χωράφι” που με την σοδειά του ζουν οι Έλληνες, και το χρήμα ως το “νερό” με το οποίο ποτίζεται το χωράφι για να καρπίσει.
Μέχρι το 2001 στην Ελλάδα το πότισμα του χωραφιού γινόταν εντελώς δωρεάν, με “νερό” που έβγαινε από ένα πηγάδι μέσα στο ίδιο το χωράφι (δηλαδή η Ελλάδα τύπωνε μόνη της το χρήμα και κάλυπτε δωρεάν το πότισμα της οικονομίας της).
Το μόνο που έπρεπε να προσέχουν οι διαχειριστές του χωραφιού, δηλαδή οι πολιτικοί, ήταν να βγάζουν το “νερό” με μέτρο και να ποτίζουν το χωράφι χωρίς σπατάλες, γιατί αν λάσπωνε το χώμα (πληθωρισμός) πάλι το χωράφι δεν κάρπιζε σωστά και δεν έδινε την αναμενόμενη σοδειά.
Κάποια στιγμή ξένοι τοκογλύφοι άρχισαν να ισχυρίζονται ότι έχουν καλύτερο νερό (χρήμα) για το πότισμα του χωραφιού (οικονομία), το οποίο θα έφερνε ….
…μεγαλύτερη και πλουσιότερη σοδειά!
Το νερό αυτό το ονόμασαν Ευρώ και ανέλαβαν να το εμφιαλώνουν (ελέγχουν) οι ίδιοι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης από αυτούς που είχαν το χωράφι.
Στην συνέχεια οι πονηροί αυτοί τοκογλύφοι “έψησαν” τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές του Ελληνικού χωραφιού και αυτοί χωρίς να ρωτήσουν τους ιδιοκτήτες, δηλαδή τους Έλληνες, συμφώνησαν να κλείσουν το πηγάδι που έδινε το δωρεάν “νερό” και πλέον να χρησιμοποιούν το ξένο από την Ευρώπη (δηλαδή έπαψαν την Ελληνική Δραχμή και υιοθέτησαν το υπό Γερμανικό έλεγχο Ευρώ).
Στην αρχή οι πονηροί ξένοι τοκογλύφοι έδωσαν μια ποσότητα νερού (Ευρώ) για να ποτίζεται το χωράφι, όμως αυτό είτε χρησιμοποιήθηκε όπως – όπως στο πότισμα, είτε το έκλεβαν οι κακοί διαχειριστές, οπότε κάποια στιγμή το χωράφι άρχισε να ξεραίνεται και οι ιδιοκτήτες του να δυστυχούν χωρίς εισόδημα από το χωράφι.
Τότε οι ξένοι τοκογλύφοι “έψησαν” για ακόμη μια φορά τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές. Και αυτοί αντί να ανοίξουν και πάλι το πηγάδι στο χωράφι για να υπάρχει δωρεάν νερό (Δραχμές) για πότισμα, συμφώνησαν να παίρνουν ξένο νερό (Ευρώ) με δανεικά που έχουν δυσβάσταχτους τόκους, βάζοντας μάλιστα ως ενέχυρο το ίδιο το χωράφι.
Στην συνέχεια οι πονηροί ξένοι άρχισαν να δίνουν το δανεικό νερό (τα Ευρώ) με το σταγονόμετρο. Επιπλέον έβαλαν μια ξενόφερτη Τρόικα και ορισμένους δικούς τους αχυρανθρώπους ως διαχειριστές του χωραφιού, οι οποίοι επέβαλαν μια σειρά από όρους που με μαθηματική ακρίβεια οδήγησαν το χωράφι σε ξηρασία, κατέστρεψαν την σοδειά και οδήγησαν τους Έλληνες ιδιοκτήτες του χωραφιού σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, απογοήτευση και αυτοκτονίες.
Με τον τρόπο αυτό έγινε πλέον αδύνατη η εξόφληση των δανεικών, άρα σύντομα ολόκληρο το χωράφι θα φύγει από την ιδιοκτησία των Ελλήνων και θα πάει στα χέρια των πονηρών ξένων τοκογλύφων.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό:
Είναι προτιμότερο να ποτίζει κάποιος το χωράφι της οικονομίας του με χρήμα που παίρνει δωρεάν από το δικό του πηγάδι, ή να δανείζεται ξένο χρήμα για πότισμα από τοκογλύφους, πληρώνοντας υψηλούς τόκους και με τον κίνδυνο να κατασχεθεί το χωράφι αν δεν εξοφληθούν τα δανεικά;
Είναι προτιμότερο να κάνει κάποιος την δουλειά του δωρεάν με τις δικές του Δραχμές ή πληρώνοντας δυσβάσταχτους τόκους για τα δανεικά Ευρώ;
Η απάντηση είναι απλή, ακόμη και από κάποιον που δεν έχει την ελάχιστη γνώση της οικονομικής επιστήμης:
Αμέσως πρέπει να φύγουμε από το ξένο Γερμανο-Ευρώ που το δανειζόμαστε πανάκριβα και χωρίς ουσιαστικά οφέλη και να επιστρέψουμε συντεταγμένα στην δωρεάν Ελληνική Δραχμή, την οποία βεβαίως πρέπει να χρησιμοποιούμε προσεκτικά και με φειδώ.
Διαφορετικά η κατάληξη θα είναι η απόλυτη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και η χωρίς επιστροφή , απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.
Πηγή
Για να γίνει λοιπόν αυτό κατανοητό με απλό και πρακτικό τρόπο, ας παρομοιάσουμε την οικονομία ως ένα “χωράφι” που με την σοδειά του ζουν οι Έλληνες, και το χρήμα ως το “νερό” με το οποίο ποτίζεται το χωράφι για να καρπίσει.
Μέχρι το 2001 στην Ελλάδα το πότισμα του χωραφιού γινόταν εντελώς δωρεάν, με “νερό” που έβγαινε από ένα πηγάδι μέσα στο ίδιο το χωράφι (δηλαδή η Ελλάδα τύπωνε μόνη της το χρήμα και κάλυπτε δωρεάν το πότισμα της οικονομίας της).
Το μόνο που έπρεπε να προσέχουν οι διαχειριστές του χωραφιού, δηλαδή οι πολιτικοί, ήταν να βγάζουν το “νερό” με μέτρο και να ποτίζουν το χωράφι χωρίς σπατάλες, γιατί αν λάσπωνε το χώμα (πληθωρισμός) πάλι το χωράφι δεν κάρπιζε σωστά και δεν έδινε την αναμενόμενη σοδειά.
Κάποια στιγμή ξένοι τοκογλύφοι άρχισαν να ισχυρίζονται ότι έχουν καλύτερο νερό (χρήμα) για το πότισμα του χωραφιού (οικονομία), το οποίο θα έφερνε ….
…μεγαλύτερη και πλουσιότερη σοδειά!
Το νερό αυτό το ονόμασαν Ευρώ και ανέλαβαν να το εμφιαλώνουν (ελέγχουν) οι ίδιοι σύμφωνα με τα δικά τους συμφέροντα και χωρίς την δυνατότητα παρέμβασης από αυτούς που είχαν το χωράφι.
Στην συνέχεια οι πονηροί αυτοί τοκογλύφοι “έψησαν” τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές του Ελληνικού χωραφιού και αυτοί χωρίς να ρωτήσουν τους ιδιοκτήτες, δηλαδή τους Έλληνες, συμφώνησαν να κλείσουν το πηγάδι που έδινε το δωρεάν “νερό” και πλέον να χρησιμοποιούν το ξένο από την Ευρώπη (δηλαδή έπαψαν την Ελληνική Δραχμή και υιοθέτησαν το υπό Γερμανικό έλεγχο Ευρώ).
Στην αρχή οι πονηροί ξένοι τοκογλύφοι έδωσαν μια ποσότητα νερού (Ευρώ) για να ποτίζεται το χωράφι, όμως αυτό είτε χρησιμοποιήθηκε όπως – όπως στο πότισμα, είτε το έκλεβαν οι κακοί διαχειριστές, οπότε κάποια στιγμή το χωράφι άρχισε να ξεραίνεται και οι ιδιοκτήτες του να δυστυχούν χωρίς εισόδημα από το χωράφι.
Τότε οι ξένοι τοκογλύφοι “έψησαν” για ακόμη μια φορά τους ανίκανους και επίορκους διαχειριστές. Και αυτοί αντί να ανοίξουν και πάλι το πηγάδι στο χωράφι για να υπάρχει δωρεάν νερό (Δραχμές) για πότισμα, συμφώνησαν να παίρνουν ξένο νερό (Ευρώ) με δανεικά που έχουν δυσβάσταχτους τόκους, βάζοντας μάλιστα ως ενέχυρο το ίδιο το χωράφι.
Στην συνέχεια οι πονηροί ξένοι άρχισαν να δίνουν το δανεικό νερό (τα Ευρώ) με το σταγονόμετρο. Επιπλέον έβαλαν μια ξενόφερτη Τρόικα και ορισμένους δικούς τους αχυρανθρώπους ως διαχειριστές του χωραφιού, οι οποίοι επέβαλαν μια σειρά από όρους που με μαθηματική ακρίβεια οδήγησαν το χωράφι σε ξηρασία, κατέστρεψαν την σοδειά και οδήγησαν τους Έλληνες ιδιοκτήτες του χωραφιού σε ακόμη μεγαλύτερη φτώχεια, απογοήτευση και αυτοκτονίες.
Με τον τρόπο αυτό έγινε πλέον αδύνατη η εξόφληση των δανεικών, άρα σύντομα ολόκληρο το χωράφι θα φύγει από την ιδιοκτησία των Ελλήνων και θα πάει στα χέρια των πονηρών ξένων τοκογλύφων.
Το ερώτημα λοιπόν είναι απλό:
Είναι προτιμότερο να ποτίζει κάποιος το χωράφι της οικονομίας του με χρήμα που παίρνει δωρεάν από το δικό του πηγάδι, ή να δανείζεται ξένο χρήμα για πότισμα από τοκογλύφους, πληρώνοντας υψηλούς τόκους και με τον κίνδυνο να κατασχεθεί το χωράφι αν δεν εξοφληθούν τα δανεικά;
Είναι προτιμότερο να κάνει κάποιος την δουλειά του δωρεάν με τις δικές του Δραχμές ή πληρώνοντας δυσβάσταχτους τόκους για τα δανεικά Ευρώ;
Η απάντηση είναι απλή, ακόμη και από κάποιον που δεν έχει την ελάχιστη γνώση της οικονομικής επιστήμης:
Αμέσως πρέπει να φύγουμε από το ξένο Γερμανο-Ευρώ που το δανειζόμαστε πανάκριβα και χωρίς ουσιαστικά οφέλη και να επιστρέψουμε συντεταγμένα στην δωρεάν Ελληνική Δραχμή, την οποία βεβαίως πρέπει να χρησιμοποιούμε προσεκτικά και με φειδώ.
Διαφορετικά η κατάληξη θα είναι η απόλυτη φτωχοποίηση του Ελληνικού λαού, το ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας και η χωρίς επιστροφή , απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.
Πηγή
0 σχόλια :