Σαπουνόφουσκες…
Εύκολη η παρασκευή τους.
Διασκεδαστικές.
Όμορφες στο φως του ήλιου.
Όμως… σκάνε...
Γράφει η χμ...
Ο άνθρωπος μηχανεύτηκε το χρήμα για να διευκολύνει τις συναλλαγές.
Γλίτωσε από τις ανταλλαγές προϊόντων. Βοήθησε στην ανάπτυξη του εμπορίου. Χρησιμότατο εργαλείο το χρήμα.
Γιατί, τι θα γινόταν αν ήθελες σιτάρι και εκείνος που το είχε ήθελε αχλάδια, αλλά εσύ είχες πατάτες; Πως θα γινόταν η συναλλαγή; Θα έπρεπε να βρεις έναν με αχλάδια που να θέλει πατάτες, να κάνεις την ανταλλαγή και μετά να πας τα αχλάδια στον άλλον για να πάρεις το σιτάρι.
Ενώ με το χρήμα, όλα απέκτησαν τιμή. Όλα απέκτησαν αξία (ακόμα και τα αγριόχορτα στο βουνό). Και μάλιστα κυμαινόμενη.
Από τα λίγα που γνωρίζω περί του θέματος, το χρήμα αυτό αντιστοιχεί σε μια ποσότητα χρυσού… (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρυσό και όχι… π.χ. μήλα).
Είναι όμως έτσι;
Αν προσθέσουμε το χρήμα που κυκλοφορεί, το χρήμα που δεν κυκλοφορεί και το χρήμα που οφείλουν ιδιώτες, επιχειρηματίες, κράτη…Τόσο χρυσό έχει αυτός ο πλανήτης; Και τελικά σε ποιον ανήκει;
Τράπεζες. Αυτή είναι η απάντηση.
Η μεγαλύτερη κομπίνα που έγινε ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιχειρήσεις παραγωγής σαπουνόφουσκων!
Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα. Το χρήμα πλέον δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτό πλούτο. Δεν έχει αξία. Είναι απλά χαρτιά με τα οποία σε δένουν χειροπόδαρα.
Ίσως αν μηδενιζόταν το κοντέρ, όλοι να μπαίναμε σε έναν καινούργιο δρόμο ανάπτυξης και ευημερίας.
Έτσι όμως δεν θα μπορούσαν να μας ελέγχουν, να μας εξουσιάζουν, να μας έχουν χρεωμένους.
Ζούμε λοιπόν μέσα σε μια τεράστια σαπουνόφουσκα, φτιαγμένη από κομμάτια χαρτί.
Το μόνο που με τρομάζει είναι το μετά…Όταν αυτή η σαπουνόφουσκα θα σκάσει.
Άραγε, τι έχει από κάτω;
Πούπουλα ή καρφιά;
Εύκολη η παρασκευή τους.
Διασκεδαστικές.
Όμορφες στο φως του ήλιου.
Όμως… σκάνε...
Γράφει η χμ...
Ο άνθρωπος μηχανεύτηκε το χρήμα για να διευκολύνει τις συναλλαγές.
Γλίτωσε από τις ανταλλαγές προϊόντων. Βοήθησε στην ανάπτυξη του εμπορίου. Χρησιμότατο εργαλείο το χρήμα.
Γιατί, τι θα γινόταν αν ήθελες σιτάρι και εκείνος που το είχε ήθελε αχλάδια, αλλά εσύ είχες πατάτες; Πως θα γινόταν η συναλλαγή; Θα έπρεπε να βρεις έναν με αχλάδια που να θέλει πατάτες, να κάνεις την ανταλλαγή και μετά να πας τα αχλάδια στον άλλον για να πάρεις το σιτάρι.
Ενώ με το χρήμα, όλα απέκτησαν τιμή. Όλα απέκτησαν αξία (ακόμα και τα αγριόχορτα στο βουνό). Και μάλιστα κυμαινόμενη.
Από τα λίγα που γνωρίζω περί του θέματος, το χρήμα αυτό αντιστοιχεί σε μια ποσότητα χρυσού… (δεν μπορώ να καταλάβω γιατί χρυσό και όχι… π.χ. μήλα).
Είναι όμως έτσι;
Αν προσθέσουμε το χρήμα που κυκλοφορεί, το χρήμα που δεν κυκλοφορεί και το χρήμα που οφείλουν ιδιώτες, επιχειρηματίες, κράτη…Τόσο χρυσό έχει αυτός ο πλανήτης; Και τελικά σε ποιον ανήκει;
Τράπεζες. Αυτή είναι η απάντηση.
Η μεγαλύτερη κομπίνα που έγινε ποτέ σε παγκόσμιο επίπεδο.
Επιχειρήσεις παραγωγής σαπουνόφουσκων!
Ναι, έτσι έχουν τα πράγματα. Το χρήμα πλέον δεν αντιστοιχεί σε υπαρκτό πλούτο. Δεν έχει αξία. Είναι απλά χαρτιά με τα οποία σε δένουν χειροπόδαρα.
Ίσως αν μηδενιζόταν το κοντέρ, όλοι να μπαίναμε σε έναν καινούργιο δρόμο ανάπτυξης και ευημερίας.
Έτσι όμως δεν θα μπορούσαν να μας ελέγχουν, να μας εξουσιάζουν, να μας έχουν χρεωμένους.
Ζούμε λοιπόν μέσα σε μια τεράστια σαπουνόφουσκα, φτιαγμένη από κομμάτια χαρτί.
Το μόνο που με τρομάζει είναι το μετά…Όταν αυτή η σαπουνόφουσκα θα σκάσει.
Άραγε, τι έχει από κάτω;
Πούπουλα ή καρφιά;
