Ζούμε μια εκρηκτική εξόντωση των δικαιωμάτων του λαού με μια αμείλικτη επίθεση κατά της ίδιας της επιβίωσης των χαμηλότερων οικονομικά κοινωνικών ομάδων. Η κατάσταση είναι ακριβές αντίγραφο των συνθηκών που επικρατούσαν στην Αθήνα τον 7ο π.Χ. αιώνα.
Γράφει ο Προμηθέας Αδέσμωτος
Η Ελληνική ιστορία διδάσκει πώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Τότε ο Σόλωνας έλυσε το πρόβλημα με την σπουδαία του μεταρρύθμιση που θα οδηγούσε στην γέννηση της Δημοκρατίας 132 χρόνια αργότερα!
Ας μάθουμε για να αλλάξουμε:
Ο Άρειος Πάγος (το συμβούλιο των πολύ πλούσιων ευγενών) ήταν ο αποκλειστικός κάτοχος της εξουσίας στην αρχαία Αθήνα ως την μεταρρύθμιση του Σόλωνα το 594 π.Χ.
Οι άρχοντες αποφάσιζαν δίχως να λογοδοτούν σε κανέναν παρά στο δικό τους Συμβούλιο. Μόνο οι πολύ πλούσιοι ευγενείς πειραζόντουσαν τα αξιώματα. Οι λιγότερο πλούσιοι ευγενείς συμμετείχαν δίχως δικαίωμα λόγου στην Εκκλησία του Δήμου.
Τα μέλη των φτωχότερων Ιωνικών οικογενειών δεν είχαν καν δικαίωμα παρεύρεσης στην Συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, αλλά τελούσαν υπό την «προστασία – κηδεμονία» του άρχοντα γενάρχη του γένους από το οποίο κατάγονταν.
Τέλος, οι οργεώνες (όλοι οι υπόλοιποι μη Ιωνικής καταγωγής κάτοικοι της Αττικής), δεν είχαν κανένα πολιτικό δικαίωμα και καμιά άνωθεν προστασία.
Το 621 π.Χ. με την μεταρρύθμιση του Δράκοντα, ο Ιωνικής καταγωγής πληθυσμός χωρίζεται ανάλογα με τον πλούτο σε τέσσερεις τάξεις. Η πρώτη, των πολύ πλούσιων, μοιράζονταν όλα τα αξιώματα και την εξουσία. Η δεύτερη αποτελούνταν από τους λιγότερο πλούσιους ευγενείς. Την τρίτη τάξη αποτελούσαν έμποροι & βιοτέχνες. Την τέταρτη τάξη αποτελούσε ο φτωχός λαός Ιωνικής μόνο καταγωγής. Δικαίωμα συμμετοχής στην Εκκλησία του Δήμου δόθηκε μόνο στις τρεις πρώτες τάξεις, ενώ ο Άρειος Πάγος έπαιρνε όλες τις αποφάσεις.
Πηγή πλούτου τότε ήταν η γη και, καθώς τα αξιώματα μοιραζόντουσαν με βάση τον πλούτο, οι ευγενείς επιδόθηκαν σε ένα αδυσώπητο κυνήγι πλούτου. Αυτό είχε για το λαό σοβαρές συνέπειες. Οι ευγενείς χρέωναν την χρήση γης σε αβάσταχτα τιμήματα. Ο δανεισμός που ακολούθησε για να μπορεί ο λαός να πληρώνει τους ευγενείς γινόταν με υπερβολικό τόκο.
Τα δάνεια χορηγούνταν με υποθήκη τα κτήματα αλλά και τα σώματα των δανειζομένων και των μελών των οικογενειών τους! Η αδυναμία αποπληρωμής οδηγούσε σε κατάσχεση των κτημάτων και σε πολλές περιπτώσεις στην μετατροπή του δανειζόμενου σε δουλοπάροικου ή σε δούλου. Η παραβίαση των ορών του δανείου από τους ευγενείς, έμενε ατιμώρητη αφού τα αφεντικά ήταν και οι δικαστές τους. Οι άδικες και παράνομες αποφάσεις έγιναν ο κανόνας με αποτέλεσμα να διαλύονται οι φτωχές οικογένειες και να πωλούνται ως δούλοι.
Η κατάσταση έγινε τόσο απελπιστική που η Αθήνα βρέθηκε στα πρόθυρα εμφύλιου. Υπό την γενική αυτή κατακραυγή, και αφού πολλοί ευγενείς ανησυχούσαν για απρόβλεπτες εξελίξεις, η Βουλή του Άρειου Πάγου αποφάσισε να γίνει μεταρρύθμιση του Πολιτεύματος.
Συμφώνησαν να αναθέσουν την μεταρρύθμιση αυτή σε πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης για να εξασφαλίσουν την αποδοχή της μεταρρύθμισης από την πλειοψηφία του λαού. Το 594 π.Χ. εκλέγεται από το Άρειο Πάγο Άρχοντας ο Σόλωνας. Στο πρόσωπο του οι ευγενείς βλέπουν έναν δικό τους λόγω καταγωγής, ο δε λαός τον εμπιστεύεται αφού φημίζεται για την τιμιότητα και την σοφία του. Ο Σόλωνας αναλαμβάνει να λύσει το πρόβλημα. Ως σήμερα ο Σόλωνας είναι γνωστός για τα μέτρα που πήρε και που, δίχως ο ίδιος να έχει την πρόθεση, θα οδηγούσαν στην γέννηση της Δημοκρατίας 132 χρόνια αργότερα….
Συνεχίζεται...
*Ελεύθερη απόδοση από το βιβλίο του Χ. Ρήγα "Η Δημοκρατία του Εφιάλτη"
Γράφει ο Προμηθέας Αδέσμωτος
Η Ελληνική ιστορία διδάσκει πώς να αντιμετωπίσουμε την κατάσταση. Τότε ο Σόλωνας έλυσε το πρόβλημα με την σπουδαία του μεταρρύθμιση που θα οδηγούσε στην γέννηση της Δημοκρατίας 132 χρόνια αργότερα!
Ας μάθουμε για να αλλάξουμε:
Ο Άρειος Πάγος (το συμβούλιο των πολύ πλούσιων ευγενών) ήταν ο αποκλειστικός κάτοχος της εξουσίας στην αρχαία Αθήνα ως την μεταρρύθμιση του Σόλωνα το 594 π.Χ.
Οι άρχοντες αποφάσιζαν δίχως να λογοδοτούν σε κανέναν παρά στο δικό τους Συμβούλιο. Μόνο οι πολύ πλούσιοι ευγενείς πειραζόντουσαν τα αξιώματα. Οι λιγότερο πλούσιοι ευγενείς συμμετείχαν δίχως δικαίωμα λόγου στην Εκκλησία του Δήμου.
Τα μέλη των φτωχότερων Ιωνικών οικογενειών δεν είχαν καν δικαίωμα παρεύρεσης στην Συνέλευση της Εκκλησίας του Δήμου, αλλά τελούσαν υπό την «προστασία – κηδεμονία» του άρχοντα γενάρχη του γένους από το οποίο κατάγονταν.
Τέλος, οι οργεώνες (όλοι οι υπόλοιποι μη Ιωνικής καταγωγής κάτοικοι της Αττικής), δεν είχαν κανένα πολιτικό δικαίωμα και καμιά άνωθεν προστασία.
Το 621 π.Χ. με την μεταρρύθμιση του Δράκοντα, ο Ιωνικής καταγωγής πληθυσμός χωρίζεται ανάλογα με τον πλούτο σε τέσσερεις τάξεις. Η πρώτη, των πολύ πλούσιων, μοιράζονταν όλα τα αξιώματα και την εξουσία. Η δεύτερη αποτελούνταν από τους λιγότερο πλούσιους ευγενείς. Την τρίτη τάξη αποτελούσαν έμποροι & βιοτέχνες. Την τέταρτη τάξη αποτελούσε ο φτωχός λαός Ιωνικής μόνο καταγωγής. Δικαίωμα συμμετοχής στην Εκκλησία του Δήμου δόθηκε μόνο στις τρεις πρώτες τάξεις, ενώ ο Άρειος Πάγος έπαιρνε όλες τις αποφάσεις.
Πηγή πλούτου τότε ήταν η γη και, καθώς τα αξιώματα μοιραζόντουσαν με βάση τον πλούτο, οι ευγενείς επιδόθηκαν σε ένα αδυσώπητο κυνήγι πλούτου. Αυτό είχε για το λαό σοβαρές συνέπειες. Οι ευγενείς χρέωναν την χρήση γης σε αβάσταχτα τιμήματα. Ο δανεισμός που ακολούθησε για να μπορεί ο λαός να πληρώνει τους ευγενείς γινόταν με υπερβολικό τόκο.
Τα δάνεια χορηγούνταν με υποθήκη τα κτήματα αλλά και τα σώματα των δανειζομένων και των μελών των οικογενειών τους! Η αδυναμία αποπληρωμής οδηγούσε σε κατάσχεση των κτημάτων και σε πολλές περιπτώσεις στην μετατροπή του δανειζόμενου σε δουλοπάροικου ή σε δούλου. Η παραβίαση των ορών του δανείου από τους ευγενείς, έμενε ατιμώρητη αφού τα αφεντικά ήταν και οι δικαστές τους. Οι άδικες και παράνομες αποφάσεις έγιναν ο κανόνας με αποτέλεσμα να διαλύονται οι φτωχές οικογένειες και να πωλούνται ως δούλοι.
Η κατάσταση έγινε τόσο απελπιστική που η Αθήνα βρέθηκε στα πρόθυρα εμφύλιου. Υπό την γενική αυτή κατακραυγή, και αφού πολλοί ευγενείς ανησυχούσαν για απρόβλεπτες εξελίξεις, η Βουλή του Άρειου Πάγου αποφάσισε να γίνει μεταρρύθμιση του Πολιτεύματος.
Συμφώνησαν να αναθέσουν την μεταρρύθμιση αυτή σε πρόσωπο κοινής εμπιστοσύνης για να εξασφαλίσουν την αποδοχή της μεταρρύθμισης από την πλειοψηφία του λαού. Το 594 π.Χ. εκλέγεται από το Άρειο Πάγο Άρχοντας ο Σόλωνας. Στο πρόσωπο του οι ευγενείς βλέπουν έναν δικό τους λόγω καταγωγής, ο δε λαός τον εμπιστεύεται αφού φημίζεται για την τιμιότητα και την σοφία του. Ο Σόλωνας αναλαμβάνει να λύσει το πρόβλημα. Ως σήμερα ο Σόλωνας είναι γνωστός για τα μέτρα που πήρε και που, δίχως ο ίδιος να έχει την πρόθεση, θα οδηγούσαν στην γέννηση της Δημοκρατίας 132 χρόνια αργότερα….
Συνεχίζεται...
*Ελεύθερη απόδοση από το βιβλίο του Χ. Ρήγα "Η Δημοκρατία του Εφιάλτη"
