Γιατί απλά ήταν... Μ. Τετάρτη! Και γιατί η Ελλάδα δεν είναι μόνο greek souvlaki που ξαφνικά βρέθηκε με μεγάλο χρέος. Και που μπορούμε απλά να συνεχίσουμε να χλευάζουμε!
Γράφει η Χρυσαλία
Ακρβώς στη μέση της Μεγαλύτερης Εβδομάδας του χρόνου, κατά την οποία "αναπαριστάται" πάνω απ' όλα στις καρδιές μας το Θείο και Ανθρώπινο Δράμα καθώς και η Ανάσταση μετά από αυτό, έπεσε φέτος σαν ημερομηνία η Πρωτομαγιά.
Γέμισε η Αθήνα με αφίσες να μας λένε "Οι εργάτες του Σικάγο μας δείχνουν το δρόμο". Ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στους... εργάτες του Σικάγο και τους εκπροσώπους τους και την "πλήρωσε" για ακόμη μία φορά η φιγούρα του νεοέλληνα, που είναι (μην ξεχνιόμαστε "αδέλφια") τεμπέλης, αργόσχολος, χαραμοφάης, βαριεστημένος και που, μην παραλείψουμε, προτιμάει τα "λουλουδάκια" από την διαδήλωση (ότι η γιορτή αυτή σχετίζεται με την πανάρχαια γιορτή των "Ανθεστηρίων" δεν μας ενδιαφέρει καθόλου...) Ακριβώς δηλαδή η εικόνα που πούλησε στο μέγιστο η Μέρκελ οταν μας φόρεσε Χρέος και Μνημόνιο. Και που βολεύει μια χαρά. Ε, αφού "περνάει" τόσο εύκολα, γιατί όχι;
Η χώρα βρισκόταν και βρίσκεται και σήμερα, Μ. Παρασκευή, αν μη τι άλλο σε κλίμα Πάσχα. Φέτος για "κάποιο" λόγο νιώθουμε πως μας αφορά περισσότερο από ποτέ. Μάλλον όχι μόνο μας αφορά, το έχουμε και ανάγκη. Έχουμε ανάγκη να (ανα)βιώσουμε τον πόνο του Ιησηού, γιατί θεραπεύει τον δικό μας πόνο. Έχουμε ανάγκη να πάρουμε θάρρος από το θάρρος του και "πείσμα" από το "πείσμα" του, γιατί ακόμη κι όταν υπέφερε, φοβήθηκε, έκανε πίσω, ήρθε η στιγμή που έκανε ξανά μπροστά. Πλησιάζουμε έτσι κι εμείς την δική μας (επαν)Ανάσταση. Εντάξει, δεν έχουμε μαγικές ή θεϊκές ιδιότητες για να μας πάρει μόνο τρεις μέρες, τι να κάνουμε τώρα...!
Γιατί η επέτειος των εργατών του Σικάγο, του Παρισιού και δεν ξέρω κι εγώ ποιων άλλων (με αθώα θύματα, ναι, δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό), θα έπρεπε να μας αφορά περισσότερο από αυτό; Γιατί αυτό μας κάνει υποδεέστερους και όχι ανώτερους πνευματικά και ηθικά ανθρώπους;
Στην Ιταλία δεν ήταν Μ. Τετάρτη όπου παρέλασαν οι... Ανώνυμους. Είχε περάσει... Όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Τουρκία, δε, Μ. Τετάρτη, δεν ήταν σίγουρα. Επίσης η Τουρκία δεν έχει και απολύτως κανένα θέμα Μνημονίου. Πυροβολήθηκαν παρόλ' αυτά ακόμη και αθώα νεαρά κορίτσια, έτσι για την επέτειο! Αυτό είναι το παράδειγμα προς μίμηση που για "ντροπή" μας δεν ακολουθήσαμε;
Όταν οι εργάτες του Σικάγο, του γαλλικού Μάη και της Θεσσαλονίκης επί Μεταξά ξεσηκώνονταν είχαν ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ! Στο εδώ και τώρα! Μάλλον στο εκεί και τώρα! Δεν είχαν... επέτειο! Με αφορμή εκείνη την ημέρα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ την επέτειο!
Οι Έλληνες περνούν μια ιστορική πραγματικά περίοδο, κατά την οποία ανατρέπεται ότι γνωστό και οικείο. Ακόμη και αρνητικό. Πολιτικό σύστημα, σχέση με το πολιτικό σύστημα, σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους, ενεργός συμμετοχή, κοινωνικές ισσοροπίες και πάνω απ' ολα... αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία! Το μόνο που μένει είναι απλώς η μεγάλη αφορμή για να δημιουργήθει η δική μας επέτειος. Νέα επέτειος, γιατί και από το παρελθόν, παρόλο που μας είχαν πάντα ξεγραμμένους, έχουμε ήδη αρκετές.
Ναι, οι επαναστάσεις χρειάζονται ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΗ ΑΦΟΡΜΗ! Όπως και οι εξεγέρσεις και όποια σχετική κίνηση... Οι Έλληνες έχουν ήδη ανταποκριθεί σε μια καλή αφορμή και μάλιστα επί ενάμιση συνεχή μήνα. Σε μια Πλατεία; Που λέγεται Συντάγματος; Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι. Που πάνε τώρα σχεδόν 2 χρόνια; Εντάξει, τώρα το μόνο που έχει μείνει στην... ευρύτερη μνήμη είναι κάτι χαζοχαρούμενοι τύποι που μουτζώνανε. Απλά ήταν μερικές χιλιάδες. Και απλά ήταν εκεί κάθε βράδυ. Μέχρι που έφυγε ο ΓΑΠ. Αφού ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τους... δικούς του. Που για να την πάρει έκλεισε κυριολεκτικά όλη την περίμετρο της Βουλής με την απαγόρευση κυκλοφορίας να φτάνει μέχρι και το Χίλτον. Αυτά δεν τα θυμάται κανείς, εντάξει, λεπτομέρειες. Το ζήτημα είναι να γίνουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Εκεί που καθόμαστε... Να μη ρίξουμε και μια επανάσταση; Εντάξει, αν έχεις "αντιπροσώπους", "εκπροσώπους", "στρατολόγους", Γενικούς Γραμματείς, Προέδρους και... διάφορους τέτοιους τύπους με ανάλογη ονομασία, ναι, κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει. Το αποτέλεσμα βέβαια... Και το παρασκήνιο... Άγνωστο. Γιατί απλούστατα οι "επαναστατημένοι" δεν βρίσκονται ποτέ εκεί!
Η κοινωνική τάση σήμερα είναι ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΟΙ, ΟΧΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΟΧΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ, ΟΧΙ... ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ και ότι σχετικό. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! Πρέπει να χλευαστούμε και γι' αυτό; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΛΕΥΑΣΤΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Η ιστορία του... χλευασμού (ξανα)ξεκίνησε την Κυριακή 28 Απριλίου 2013, όταν ψηφίστηκε το υπ' αριθμόν (δεν ξέρω, έχω χάσει τη σειρά) "Πολυνομοσχέδιο". Κυριακή των Βαίων περιμέναμε. Πολυνομοσχέδιο μας βρήκε. Ο χλευασμός είχε αντικείμενο τη μη προσέλευση των πολιτών στο Σύνταγμα. Επειδή οι Προέδροι της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και λοιπών οργανώσεων αποφάσισαν τελευταία στιγμή να "κάνουν το καθήκον τους" και ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στο... "καθήκον", έπρεπε αυτό να "διαφημιστεί" σε Ελλάδα και εξωτερικό με όλους τους τρόπους. ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ!
Συγκεντρώσεις Αγανακτισμένων Πολιτών γίνονται κάθε Κυριακή στο Σύνταγμα. Από τον Μάρτιο. Του '13 ναι. Του 2013. Κάθε Κυριακή. Με υπεράνω προσδοκιών (για τα σημερινά δεδομένα) συμμετοχή. 3.000 άτομα στις 10 Μαρτίου. Το ίδιο στις 31. Αυτό το ήξερε κανείς; Ή ακόμη κι αν το ξέρατε, το ξεχάσατε αμέσως όταν ακούσατε για τους 200-500 της περασμένης Κυριακής; Και είπατε να κρατήσετε μόνο αυτό;
Συγκεντρώσεις δεν κάνουμε επειδή "αποφασίζει" ο Αντωνάκης και το "επιτελείο" του ότι σε δυο μέρες ψηφίζει κι άλλο Μνημόνιο. "Σε δυο μέρες βγαίνει το καινούριο, ελάτε". Κι εμείς σαν καλές... αγελάδες με το που μας κουνάει ο Αντωνάκης το καρότο, πρέπει να τρέξουμε. Ναι, αν ήταν να τρέξουμε γι' αυτό, το Σύνταγμα έπρεπε να έχει κατακλυστεί την Κυριακή. Τότε, ναι, έχουν δίκιο όλοι όσοι μαλώνουν τον "Έλληνα". Και έχουν δίκιο όσοι τον μαλώνουν και για την Πρωτομαγιά. Ολόκληρη επέτειος και δεν κατέβηκες να ρίξεις το σύστημα; Και πήγες για λουλουδάκια και ν' ανάψεις κεριά; Ε όχι!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΧΙ Ο "ΑΝΤΩΝΗΣ"!
ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟ!
Αν αυτό δεν φτάνει ή δυσαρεστεί κάποιους, ας κάνει όποιος άλλος θέλει ότι άλλο θέλει! Δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Αχαχαχαχαχαχα... Εντάξει να πούμε και κανα ανέκδοτο να περάσει η ώρα.
Και για όσους επιμένουν να νομίζουν ότι τίποτα το σημαντικό δεν έγινε φέτος την Πρωτομαγιά, ιδού και το πειστήριο της "εκπληξούλας" που βρήκε το ξημέρωμα της Πρωτομαγιάς τα κεντρικά της ΑΔΕΔΥ. Και της ΓΣΕΕ. Αλλά η φωτογραφία είναι από την ΑΔΕΔΥ.
Γράφεται ιστορία παιδιά, δεν βάζεται κανα χεράκι να πάρει μπρος, πριν την... παραγράψουν ακόμη δε γράφτηκε;
Ακρβώς στη μέση της Μεγαλύτερης Εβδομάδας του χρόνου, κατά την οποία "αναπαριστάται" πάνω απ' όλα στις καρδιές μας το Θείο και Ανθρώπινο Δράμα καθώς και η Ανάσταση μετά από αυτό, έπεσε φέτος σαν ημερομηνία η Πρωτομαγιά.
Γέμισε η Αθήνα με αφίσες να μας λένε "Οι εργάτες του Σικάγο μας δείχνουν το δρόμο". Ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στους... εργάτες του Σικάγο και τους εκπροσώπους τους και την "πλήρωσε" για ακόμη μία φορά η φιγούρα του νεοέλληνα, που είναι (μην ξεχνιόμαστε "αδέλφια") τεμπέλης, αργόσχολος, χαραμοφάης, βαριεστημένος και που, μην παραλείψουμε, προτιμάει τα "λουλουδάκια" από την διαδήλωση (ότι η γιορτή αυτή σχετίζεται με την πανάρχαια γιορτή των "Ανθεστηρίων" δεν μας ενδιαφέρει καθόλου...) Ακριβώς δηλαδή η εικόνα που πούλησε στο μέγιστο η Μέρκελ οταν μας φόρεσε Χρέος και Μνημόνιο. Και που βολεύει μια χαρά. Ε, αφού "περνάει" τόσο εύκολα, γιατί όχι;
Η χώρα βρισκόταν και βρίσκεται και σήμερα, Μ. Παρασκευή, αν μη τι άλλο σε κλίμα Πάσχα. Φέτος για "κάποιο" λόγο νιώθουμε πως μας αφορά περισσότερο από ποτέ. Μάλλον όχι μόνο μας αφορά, το έχουμε και ανάγκη. Έχουμε ανάγκη να (ανα)βιώσουμε τον πόνο του Ιησηού, γιατί θεραπεύει τον δικό μας πόνο. Έχουμε ανάγκη να πάρουμε θάρρος από το θάρρος του και "πείσμα" από το "πείσμα" του, γιατί ακόμη κι όταν υπέφερε, φοβήθηκε, έκανε πίσω, ήρθε η στιγμή που έκανε ξανά μπροστά. Πλησιάζουμε έτσι κι εμείς την δική μας (επαν)Ανάσταση. Εντάξει, δεν έχουμε μαγικές ή θεϊκές ιδιότητες για να μας πάρει μόνο τρεις μέρες, τι να κάνουμε τώρα...!
Γιατί η επέτειος των εργατών του Σικάγο, του Παρισιού και δεν ξέρω κι εγώ ποιων άλλων (με αθώα θύματα, ναι, δεν το αμφισβητεί κανείς αυτό), θα έπρεπε να μας αφορά περισσότερο από αυτό; Γιατί αυτό μας κάνει υποδεέστερους και όχι ανώτερους πνευματικά και ηθικά ανθρώπους;
Στην Ιταλία δεν ήταν Μ. Τετάρτη όπου παρέλασαν οι... Ανώνυμους. Είχε περάσει... Όπως και σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη. Στην Τουρκία, δε, Μ. Τετάρτη, δεν ήταν σίγουρα. Επίσης η Τουρκία δεν έχει και απολύτως κανένα θέμα Μνημονίου. Πυροβολήθηκαν παρόλ' αυτά ακόμη και αθώα νεαρά κορίτσια, έτσι για την επέτειο! Αυτό είναι το παράδειγμα προς μίμηση που για "ντροπή" μας δεν ακολουθήσαμε;
Όταν οι εργάτες του Σικάγο, του γαλλικού Μάη και της Θεσσαλονίκης επί Μεταξά ξεσηκώνονταν είχαν ΚΑΠΟΙΟ ΛΟΓΟ! Στο εδώ και τώρα! Μάλλον στο εκεί και τώρα! Δεν είχαν... επέτειο! Με αφορμή εκείνη την ημέρα ΔΗΜΙΟΥΡΓΗΣΑΝ την επέτειο!
Οι Έλληνες περνούν μια ιστορική πραγματικά περίοδο, κατά την οποία ανατρέπεται ότι γνωστό και οικείο. Ακόμη και αρνητικό. Πολιτικό σύστημα, σχέση με το πολιτικό σύστημα, σχέσεις των πολιτών μεταξύ τους, ενεργός συμμετοχή, κοινωνικές ισσοροπίες και πάνω απ' ολα... αξιοπρέπεια και ανεξαρτησία! Το μόνο που μένει είναι απλώς η μεγάλη αφορμή για να δημιουργήθει η δική μας επέτειος. Νέα επέτειος, γιατί και από το παρελθόν, παρόλο που μας είχαν πάντα ξεγραμμένους, έχουμε ήδη αρκετές.
Ναι, οι επαναστάσεις χρειάζονται ΜΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ ΚΑΛΗ ΑΦΟΡΜΗ! Όπως και οι εξεγέρσεις και όποια σχετική κίνηση... Οι Έλληνες έχουν ήδη ανταποκριθεί σε μια καλή αφορμή και μάλιστα επί ενάμιση συνεχή μήνα. Σε μια Πλατεία; Που λέγεται Συντάγματος; Δεν ξέρω αν σας θυμίζει κάτι. Που πάνε τώρα σχεδόν 2 χρόνια; Εντάξει, τώρα το μόνο που έχει μείνει στην... ευρύτερη μνήμη είναι κάτι χαζοχαρούμενοι τύποι που μουτζώνανε. Απλά ήταν μερικές χιλιάδες. Και απλά ήταν εκεί κάθε βράδυ. Μέχρι που έφυγε ο ΓΑΠ. Αφού ζήτησε ψήφο εμπιστοσύνης από τους... δικούς του. Που για να την πάρει έκλεισε κυριολεκτικά όλη την περίμετρο της Βουλής με την απαγόρευση κυκλοφορίας να φτάνει μέχρι και το Χίλτον. Αυτά δεν τα θυμάται κανείς, εντάξει, λεπτομέρειες. Το ζήτημα είναι να γίνουν όλα από τη μια μέρα στην άλλη. Εκεί που καθόμαστε... Να μη ρίξουμε και μια επανάσταση; Εντάξει, αν έχεις "αντιπροσώπους", "εκπροσώπους", "στρατολόγους", Γενικούς Γραμματείς, Προέδρους και... διάφορους τέτοιους τύπους με ανάλογη ονομασία, ναι, κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει. Το αποτέλεσμα βέβαια... Και το παρασκήνιο... Άγνωστο. Γιατί απλούστατα οι "επαναστατημένοι" δεν βρίσκονται ποτέ εκεί!
Η κοινωνική τάση σήμερα είναι ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΣΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΙ, ΟΧΙ ΣΤΡΑΤΟΛΟΓΟΙ, ΟΧΙ ΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΟΧΙ ΑΝΤΙΠΡΟΕΔΡΟΙ, ΟΧΙ ΓΕΝΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ, ΟΧΙ... ΕΙΔΙΚΟΙ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΣ και ότι σχετικό. ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΜΕΓΑΛΗ ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΦΟΡΑ! Πρέπει να χλευαστούμε και γι' αυτό; ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΧΛΕΥΑΣΤΟΥΜΕ ΕΠΕΙΔΗ ΓΡΑΦΟΥΜΕ ΙΣΤΟΡΙΑ;
Η ιστορία του... χλευασμού (ξανα)ξεκίνησε την Κυριακή 28 Απριλίου 2013, όταν ψηφίστηκε το υπ' αριθμόν (δεν ξέρω, έχω χάσει τη σειρά) "Πολυνομοσχέδιο". Κυριακή των Βαίων περιμέναμε. Πολυνομοσχέδιο μας βρήκε. Ο χλευασμός είχε αντικείμενο τη μη προσέλευση των πολιτών στο Σύνταγμα. Επειδή οι Προέδροι της ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ και λοιπών οργανώσεων αποφάσισαν τελευταία στιγμή να "κάνουν το καθήκον τους" και ο κόσμος δεν ανταποκρίθηκε στο... "καθήκον", έπρεπε αυτό να "διαφημιστεί" σε Ελλάδα και εξωτερικό με όλους τους τρόπους. ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΟΜΩΣ!
Συγκεντρώσεις Αγανακτισμένων Πολιτών γίνονται κάθε Κυριακή στο Σύνταγμα. Από τον Μάρτιο. Του '13 ναι. Του 2013. Κάθε Κυριακή. Με υπεράνω προσδοκιών (για τα σημερινά δεδομένα) συμμετοχή. 3.000 άτομα στις 10 Μαρτίου. Το ίδιο στις 31. Αυτό το ήξερε κανείς; Ή ακόμη κι αν το ξέρατε, το ξεχάσατε αμέσως όταν ακούσατε για τους 200-500 της περασμένης Κυριακής; Και είπατε να κρατήσετε μόνο αυτό;
Συγκεντρώσεις δεν κάνουμε επειδή "αποφασίζει" ο Αντωνάκης και το "επιτελείο" του ότι σε δυο μέρες ψηφίζει κι άλλο Μνημόνιο. "Σε δυο μέρες βγαίνει το καινούριο, ελάτε". Κι εμείς σαν καλές... αγελάδες με το που μας κουνάει ο Αντωνάκης το καρότο, πρέπει να τρέξουμε. Ναι, αν ήταν να τρέξουμε γι' αυτό, το Σύνταγμα έπρεπε να έχει κατακλυστεί την Κυριακή. Τότε, ναι, έχουν δίκιο όλοι όσοι μαλώνουν τον "Έλληνα". Και έχουν δίκιο όσοι τον μαλώνουν και για την Πρωτομαγιά. Ολόκληρη επέτειος και δεν κατέβηκες να ρίξεις το σύστημα; Και πήγες για λουλουδάκια και ν' ανάψεις κεριά; Ε όχι!
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΕΙΣ ΚΑΝΟΥΜΕ ΟΤΑΝ ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ ΕΜΕΙΣ, ΟΧΙ Ο "ΑΝΤΩΝΗΣ"!
ΠΡΟΣΠΑΘΩΝΤΑΣ ΝΑ ΧΤΙΣΟΥΜΕ ΜΕΡΑ ΜΕ ΤΗΝ ΜΕΡΑ ΤΗΝ ΔΙΚΗ ΜΑΣ ΕΠΕΤΕΙΟ!
Αν αυτό δεν φτάνει ή δυσαρεστεί κάποιους, ας κάνει όποιος άλλος θέλει ότι άλλο θέλει! Δημοκρατία έχουμε άλλωστε. Αχαχαχαχαχαχα... Εντάξει να πούμε και κανα ανέκδοτο να περάσει η ώρα.
Και για όσους επιμένουν να νομίζουν ότι τίποτα το σημαντικό δεν έγινε φέτος την Πρωτομαγιά, ιδού και το πειστήριο της "εκπληξούλας" που βρήκε το ξημέρωμα της Πρωτομαγιάς τα κεντρικά της ΑΔΕΔΥ. Και της ΓΣΕΕ. Αλλά η φωτογραφία είναι από την ΑΔΕΔΥ.
0 σχόλια :