Χθες το βράδυ, αγοράσατε τέσσερα σουβλάκια και μια πατάτες και πληρώσατε 10 ευρώ. Από αυτά, τα 8,13 ευρώ αντιστοιχούσαν στην τιμή πώλησης των τροφίμων και τα 1,87 ευρώ στον ΦΠΑ. Ως τελικός καταναλωτής λοιπόν, αποδώσατε τον φόρο. Το κράτος όμως δεν τον εισέπραξε χθες το βράδυ. Ο ΦΠΑ είναι στην τσέπη του σουβλατζή.
Ο οποίος με το ισχύον καθεστώς, ως μικρομεσαία επιχείρηση, έχει τις εξής εναλλακτικές:
1. Ούτως ή άλλως θα κρατήσει τον ΦΠΑ στην τσέπη του μέχρι το τέλος Απριλίου καθώς τότε λήγει η προθεσμία για την υποβολή της τριμηνιαίας δήλωσης ΦΠΑ Ιανουαρίου-Μαρτίου.
2. Στο τέλος Απριλίου θα πρέπει να αποφασίσει αν θα πληρώσει τον ΦΠΑ τοις μετρητοίς ή με τρεις δόσεις. Αν πληρώσει εφαπαξ, δεν θα έχει καμία απολύτως επιβάρυνση.
Δηλαδή, ο σουβλατζής θα έχει χρησιμοποιήσει τα δικά μας χρήματα ως κεφάλαιο κίνησης, χωρίς κανένα απολύτως κόστος.
Αν πάλι επιλέξει να πληρώσει με δόσεις θα πρέπει να καταβάλλει το 40% του ποσού μπροστά και το υπόλοιπο 60% σε δύο μηνιαίες δόσεις. Εκεί, υπολογίζεται προσαύξηση 2% για κάθε μήνα. Δηλαδή, αν υποτεθεί ότι από τα σουβλάκια μας και από τα σουβλάκια των γειτόνων, ο σουβλατζής μάζεψε 1000 ευρώ από ΦΠΑ, θα τα πληρώσει στο κράτος 4 ή 5μήνες μετά την είσπραξή τους και αυτή η ταμειακή διευκόλυνση θα του κοστίσει 12 ευρώ. Ξέρετε κανέναν να δανείζεται αυτή την περίοδο 1000 ευρώ για πέντε μήνες και να πληρώνει 12 ευρώ;
3. Ο σουβλατζής έχει μια τρίτη επιλογή. Στο τέλος του Απρίλη, να υποβάλλει τη δήλωση του ΦΠΑ (μέσω του λογιστή του) αλλά να μην πάει να πληρώσει ούτε καν την πρώτη δόση. Σε αυτή την περίπτωση, η δήλωση θα ακυρωθεί.
Στη συνέχεια, το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να ενοχλήσει τηλεφωνικά τον επιχειρηματία και να μάθει γιατί δεν πλήρωσε τον ΦΠΑ, να τον πιέσει και να του στείλει και έναν ελεγκτή να κάνει προσωρινό έλεγχο προκειμένου να του καταλογίσει τον φόρο.
Λόγω έλλειψης προσωπικού στις εφορίες, για να συμβεί αυτό μπορεί να περάσουν εβδομάδες ή και μήνες. Φυσικά, στον σουβλατζή θα καταλογιστούν οι προσαυξήσεις με συντελεστή 1,5% μηνιαίως. Και πάλι όμως το επιτόκιο είναι αρκετά κοντά σε αυτό που θα πρόσφεραν (αν πρόσφεραν) οι τράπεζες ως κεφάλαιο κίνησης.
4. Η 4η επιλογή του σουβλατζή, είναι να μην υποβάλλει καν τη φορολογική δήλωση απόδοσης του ΦΠΑ. Σε αυτή την περίπτωση, η εφορία δεν θα τον βρει καν.
Ο ίδιος θα πρέπει να ζητήσει τον προσωρινό έλεγχο για να βεβαιωθεί ο φόρος καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνέψει (αν συσσωρευτούν μεγάλες οφειλές και για μεγάλο διάστημα) και με άσκηση ποινικής δίωξης.
Όμως, θα ψάχνει εφοριακό και δεν θα τον βρίσκεται καθώς με την έλλειψη προσωπικού στις εφορίες, ο υπάλληλος που θα διενεργήσει τον προσωρινό έλεγχο δεν είναι διαθέσιμος την επόμενη ημέρα.
Όλα αυτά δεν γίνονται φυσικά μόνο για τον σουβλατζή της γειτονιάς. Γίνονται σε όλες τις επιχειρήσεις της χώρας.
Και καλά, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών, οι βιοτεχνικές και μεταποιητικές επιχειρήσεις, έχουν ένα ακλόνητο επιχείρημα: εισπράττουν το αντίτιμο της συναλλαγής με επιταγή η οποία συμπεριλαμβάνει και τον ΦΠΑ.
Αυτή δεν έχουν ρευστότητα για να πληρώσουν εγκαίρως και δικαίως διαμαρτύρονται. Οι επιχειρήσεις λιανικής όμως, ποια δικαιολογία έχουν; Μπορούν να χρησιμοποιούν τον φόρο που έχουμε πληρώσει εμείς ως κεφάλαιο κίνησης;
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να κάνει δύο αλλαγές:
1. Να διαχωρίσει την υποβολή της δήλωσης από την πληρωμή του φόρου. Αυτό σημαίνει ότι η δήλωση δεν θα διαγράφεται όταν δεν θα πληρώνεται ο φόρος. Και όποιος δεν πληρώνει, θα φορτώνεται με προσαυξήσεις.
2. Να μειώσει τον συντελεστή υπολογισμού της προσαύξησης, από το 2% που είναι σήμερα, στο 1%. Πρακτικά, μπορεί να καταργηθεί το σύστημα των τριών δόσεων, αλλά αυτό δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία για τον μικρομεσαίο ο οποίος θα μπορεί να πληρώνει τον ΦΠΑ και σε μεγαλύτερο διάστημα, πληρώνοντας βέβαια και τις ανάλογες προσαυξήσεις.
Ο καθένας θα απαντήσει για τον εαυτό του. Θέλουμε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να καταβάλλουν τον ΦΠΑ και αυτός να μην φτάνει ποτέ στο ταμείο του κράτους με αποτέλεσμα να επιβάλλονται συνεχώς νέοι φόροι;
Θέλουμε οι δηλώσεις να «διαγράφονται» επειδή δεν πλήρωσαν οι υπόχρεοι ως όφειλαν και το δημόσιο να μην εισπράττει τα χρήματα που του αναλογούν; Είναι ο ΦΠΑ «κεφάλαιο κίνησης» των supermarket, των πολυκαταστημάτων και λοιπών υπερδυνάμεων του λιανεμπορίου;
Ο σουβλατζής, επειδή είναι μικρομεσαίος δικαιούται να παρακρατεί τον φόρο και να μην τον αποδίδει στο κράτος;
1. Ούτως ή άλλως θα κρατήσει τον ΦΠΑ στην τσέπη του μέχρι το τέλος Απριλίου καθώς τότε λήγει η προθεσμία για την υποβολή της τριμηνιαίας δήλωσης ΦΠΑ Ιανουαρίου-Μαρτίου.
2. Στο τέλος Απριλίου θα πρέπει να αποφασίσει αν θα πληρώσει τον ΦΠΑ τοις μετρητοίς ή με τρεις δόσεις. Αν πληρώσει εφαπαξ, δεν θα έχει καμία απολύτως επιβάρυνση.
Δηλαδή, ο σουβλατζής θα έχει χρησιμοποιήσει τα δικά μας χρήματα ως κεφάλαιο κίνησης, χωρίς κανένα απολύτως κόστος.
Αν πάλι επιλέξει να πληρώσει με δόσεις θα πρέπει να καταβάλλει το 40% του ποσού μπροστά και το υπόλοιπο 60% σε δύο μηνιαίες δόσεις. Εκεί, υπολογίζεται προσαύξηση 2% για κάθε μήνα. Δηλαδή, αν υποτεθεί ότι από τα σουβλάκια μας και από τα σουβλάκια των γειτόνων, ο σουβλατζής μάζεψε 1000 ευρώ από ΦΠΑ, θα τα πληρώσει στο κράτος 4 ή 5μήνες μετά την είσπραξή τους και αυτή η ταμειακή διευκόλυνση θα του κοστίσει 12 ευρώ. Ξέρετε κανέναν να δανείζεται αυτή την περίοδο 1000 ευρώ για πέντε μήνες και να πληρώνει 12 ευρώ;
3. Ο σουβλατζής έχει μια τρίτη επιλογή. Στο τέλος του Απρίλη, να υποβάλλει τη δήλωση του ΦΠΑ (μέσω του λογιστή του) αλλά να μην πάει να πληρώσει ούτε καν την πρώτη δόση. Σε αυτή την περίπτωση, η δήλωση θα ακυρωθεί.
Στη συνέχεια, το υπουργείο Οικονομικών θα πρέπει να ενοχλήσει τηλεφωνικά τον επιχειρηματία και να μάθει γιατί δεν πλήρωσε τον ΦΠΑ, να τον πιέσει και να του στείλει και έναν ελεγκτή να κάνει προσωρινό έλεγχο προκειμένου να του καταλογίσει τον φόρο.
Λόγω έλλειψης προσωπικού στις εφορίες, για να συμβεί αυτό μπορεί να περάσουν εβδομάδες ή και μήνες. Φυσικά, στον σουβλατζή θα καταλογιστούν οι προσαυξήσεις με συντελεστή 1,5% μηνιαίως. Και πάλι όμως το επιτόκιο είναι αρκετά κοντά σε αυτό που θα πρόσφεραν (αν πρόσφεραν) οι τράπεζες ως κεφάλαιο κίνησης.
4. Η 4η επιλογή του σουβλατζή, είναι να μην υποβάλλει καν τη φορολογική δήλωση απόδοσης του ΦΠΑ. Σε αυτή την περίπτωση, η εφορία δεν θα τον βρει καν.
Ο ίδιος θα πρέπει να ζητήσει τον προσωρινό έλεγχο για να βεβαιωθεί ο φόρος καθώς σε διαφορετική περίπτωση θα κινδυνέψει (αν συσσωρευτούν μεγάλες οφειλές και για μεγάλο διάστημα) και με άσκηση ποινικής δίωξης.
Όμως, θα ψάχνει εφοριακό και δεν θα τον βρίσκεται καθώς με την έλλειψη προσωπικού στις εφορίες, ο υπάλληλος που θα διενεργήσει τον προσωρινό έλεγχο δεν είναι διαθέσιμος την επόμενη ημέρα.
Όλα αυτά δεν γίνονται φυσικά μόνο για τον σουβλατζή της γειτονιάς. Γίνονται σε όλες τις επιχειρήσεις της χώρας.
Και καλά, οι εταιρείες παροχής υπηρεσιών, οι βιοτεχνικές και μεταποιητικές επιχειρήσεις, έχουν ένα ακλόνητο επιχείρημα: εισπράττουν το αντίτιμο της συναλλαγής με επιταγή η οποία συμπεριλαμβάνει και τον ΦΠΑ.
Αυτή δεν έχουν ρευστότητα για να πληρώσουν εγκαίρως και δικαίως διαμαρτύρονται. Οι επιχειρήσεις λιανικής όμως, ποια δικαιολογία έχουν; Μπορούν να χρησιμοποιούν τον φόρο που έχουμε πληρώσει εμείς ως κεφάλαιο κίνησης;
Μέσα σε αυτό το περιβάλλον, το υπουργείο Οικονομικών επιχειρεί να κάνει δύο αλλαγές:
1. Να διαχωρίσει την υποβολή της δήλωσης από την πληρωμή του φόρου. Αυτό σημαίνει ότι η δήλωση δεν θα διαγράφεται όταν δεν θα πληρώνεται ο φόρος. Και όποιος δεν πληρώνει, θα φορτώνεται με προσαυξήσεις.
2. Να μειώσει τον συντελεστή υπολογισμού της προσαύξησης, από το 2% που είναι σήμερα, στο 1%. Πρακτικά, μπορεί να καταργηθεί το σύστημα των τριών δόσεων, αλλά αυτό δεν θα έχει και ιδιαίτερη σημασία για τον μικρομεσαίο ο οποίος θα μπορεί να πληρώνει τον ΦΠΑ και σε μεγαλύτερο διάστημα, πληρώνοντας βέβαια και τις ανάλογες προσαυξήσεις.
Ο καθένας θα απαντήσει για τον εαυτό του. Θέλουμε οι μισθωτοί και οι συνταξιούχοι να καταβάλλουν τον ΦΠΑ και αυτός να μην φτάνει ποτέ στο ταμείο του κράτους με αποτέλεσμα να επιβάλλονται συνεχώς νέοι φόροι;
Θέλουμε οι δηλώσεις να «διαγράφονται» επειδή δεν πλήρωσαν οι υπόχρεοι ως όφειλαν και το δημόσιο να μην εισπράττει τα χρήματα που του αναλογούν; Είναι ο ΦΠΑ «κεφάλαιο κίνησης» των supermarket, των πολυκαταστημάτων και λοιπών υπερδυνάμεων του λιανεμπορίου;
Ο σουβλατζής, επειδή είναι μικρομεσαίος δικαιούται να παρακρατεί τον φόρο και να μην τον αποδίδει στο κράτος;
0 σχόλια :