Σχεδόν 9 στις 10 γερμανικές επιχειρήσεις λένε σε δημοσκόπηση ότι πρέπει να αφεθεί η Κύπρος να χρεοκοπήσει. Τα στελέχη των επιχειρήσεων αυτών δεν είδαν με καθόλου καλό μάτι την αντίδραση της κυπριακής κυβέρνησης στο αρχικό σενάριο και τις μετέπειτα εξελίξεις και διαπραγματεύσεις.
Γράφει ο Factorx
Όπως προκύπτει από την έρευνα, το 64% αυτών των στελεχών υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να επιτρέπουν να τους ασκείται πίεση από την Κύπρο, ενώ το 22% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η Κύπρος δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την σταθερότητα της Ευρωζώνης.
Μόνο το 10% εκφράζει φόβο ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας συνιστά μεγάλο κίνδυνο για το κοινό νόμισμα και κατά της εναλλακτικής της χρεοκοπίας της Κύπρου τάσσεται μόλις το 3% των 220 ερωτηθέντων, υποστηρίζοντας ότι ο πληθυσμός του νησιού δεν είναι υπεύθυνος για την κακοδιαχείρηση και, επομένως, αξίζει την αλληλεγγύη των εταίρων.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, όταν 97 στους 100 Γερμανούς επιχειρηματίες λένε ουσιαστικά ότι οι Κύπριοι άξιζαν ότι έπαθαν και μόλις 3 ότι έπρεπε να βοηθηθούν από τους εταίρους, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρώπη.
Η αλαζονεία της Γερμανίας έχει πλέον περάσει από τους πολιτικούς στους επιχειρηματίες και είναι εύκολο να περάσει και στους πολίτες.
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά για το πώς οι Βόρειοι βλέπουν το Νότο, πώς οι ισχυροί βλέπουν τους αδύναμους. Όποιος είχε κάποια αμφιβολία για την ταυτότητα της Νέας Ευρώπης, τώρα είναι σίγουρος γι’ αυτήν.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Τόσο οι συγκεκριμένοι Γερμανοί επιχειρηματίες όσο και οι επιχειρηματίες από όλη την Ευρώπη αλλά και οι θεσμικοί γνώριζαν ότι η Κύπρος ήταν πλυντήριο. Το είχαν αποδεχθεί διότι και οι ίδιοι είχαν λερωμένη τη φωλιά τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το 2007 η έκθεση σύγκλισης της ΕΚΤ περιείχε αναφορές σε μεγάλη ροή κεφαλαίων προς την Κύπρο. Όπως αναφέρεται, αν και οι μεγάλες ανισότητες εντός του ΑΕΠ ήταν μια ωρολογιακή βόμβα η οποία ήταν εύκολο να αναγνωριστεί από κάθε φοιτητή μακροοικονομίας, όχι μόνο από τους τραπεζίτες της ΕΚΤ, «ο γενικός κανόνας στις Βρυξέλλες ήταν “αφήστε τους”, ίσως λόγω της διαμάχης με την Τουρκία ή επειδή η οικονομία του νησιού ήταν πολύ μικρή». Οι Κύπριοι μεγάλωσαν σαν παιδιά που ήξεραν ότι κάποιες φορές οι γονείς τους θυμώνουν μαζί τους, αλλά ποτέ δεν τα διώχνουν από το σπίτι».
Αντίστοιχη άποψη διατυπώνει και ο Πέτερ ντε Κάιζερ, επικεφαλής οικονομολόγος της BNP Paribas, ο οποίος υποστηρίζει ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωζώνη ήταν κυρίως πολιτική απόφαση και λιγότερο οικονομική. Δηλώνει δε έκπληκτος που «μετά το φιάσκο με την Κύπρο προτίθενται τον επόμενο χρόνο να εντάξουν στην Ευρωζώνη και την Λετονία».
Η σκληρότητα των Γερμανών επιχειρηματιών με την αποκάλυψη ότι οι Ευρωπαίοι είχαν βολευτεί με την κατάσταση στην Κύπρο, δείχνει αυτό ακριβώς που λέμε πιο πάνω. Ότι η Ευρώπη που ίσως πιστεύαμε ότι υπάρχει έσβησε.
Ωστόσο, την αλαζονεία κάποτε την πληρώνουν οι αλαζόνες. Η Γερμανία θα πληρώσει σύντομα τα εγκλήματά της και τότε θα ικετεύει για μια πιο δίκαιη, πιο κοινωνική, πιο αλληλέγγυα Ευρώπη.
Όπως προκύπτει από την έρευνα, το 64% αυτών των στελεχών υποστηρίζει ότι οι Ευρωπαίοι δεν πρέπει να επιτρέπουν να τους ασκείται πίεση από την Κύπρο, ενώ το 22% των ερωτηθέντων εκτιμά ότι η Κύπρος δεν αποτελεί συστημικό κίνδυνο για την σταθερότητα της Ευρωζώνης.
Μόνο το 10% εκφράζει φόβο ότι ενδεχόμενη χρεοκοπία της χώρας συνιστά μεγάλο κίνδυνο για το κοινό νόμισμα και κατά της εναλλακτικής της χρεοκοπίας της Κύπρου τάσσεται μόλις το 3% των 220 ερωτηθέντων, υποστηρίζοντας ότι ο πληθυσμός του νησιού δεν είναι υπεύθυνος για την κακοδιαχείρηση και, επομένως, αξίζει την αλληλεγγύη των εταίρων.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, όταν 97 στους 100 Γερμανούς επιχειρηματίες λένε ουσιαστικά ότι οι Κύπριοι άξιζαν ότι έπαθαν και μόλις 3 ότι έπρεπε να βοηθηθούν από τους εταίρους, τότε δεν μπορούμε να μιλάμε για Ευρώπη.
Η αλαζονεία της Γερμανίας έχει πλέον περάσει από τους πολιτικούς στους επιχειρηματίες και είναι εύκολο να περάσει και στους πολίτες.
Τα στοιχεία είναι συγκλονιστικά για το πώς οι Βόρειοι βλέπουν το Νότο, πώς οι ισχυροί βλέπουν τους αδύναμους. Όποιος είχε κάποια αμφιβολία για την ταυτότητα της Νέας Ευρώπης, τώρα είναι σίγουρος γι’ αυτήν.
Η υποκρισία σε όλο της το μεγαλείο. Τόσο οι συγκεκριμένοι Γερμανοί επιχειρηματίες όσο και οι επιχειρηματίες από όλη την Ευρώπη αλλά και οι θεσμικοί γνώριζαν ότι η Κύπρος ήταν πλυντήριο. Το είχαν αποδεχθεί διότι και οι ίδιοι είχαν λερωμένη τη φωλιά τους. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, το 2007 η έκθεση σύγκλισης της ΕΚΤ περιείχε αναφορές σε μεγάλη ροή κεφαλαίων προς την Κύπρο. Όπως αναφέρεται, αν και οι μεγάλες ανισότητες εντός του ΑΕΠ ήταν μια ωρολογιακή βόμβα η οποία ήταν εύκολο να αναγνωριστεί από κάθε φοιτητή μακροοικονομίας, όχι μόνο από τους τραπεζίτες της ΕΚΤ, «ο γενικός κανόνας στις Βρυξέλλες ήταν “αφήστε τους”, ίσως λόγω της διαμάχης με την Τουρκία ή επειδή η οικονομία του νησιού ήταν πολύ μικρή». Οι Κύπριοι μεγάλωσαν σαν παιδιά που ήξεραν ότι κάποιες φορές οι γονείς τους θυμώνουν μαζί τους, αλλά ποτέ δεν τα διώχνουν από το σπίτι».
Αντίστοιχη άποψη διατυπώνει και ο Πέτερ ντε Κάιζερ, επικεφαλής οικονομολόγος της BNP Paribas, ο οποίος υποστηρίζει ότι η ένταξη της Κύπρου στην Ευρωζώνη ήταν κυρίως πολιτική απόφαση και λιγότερο οικονομική. Δηλώνει δε έκπληκτος που «μετά το φιάσκο με την Κύπρο προτίθενται τον επόμενο χρόνο να εντάξουν στην Ευρωζώνη και την Λετονία».
Η σκληρότητα των Γερμανών επιχειρηματιών με την αποκάλυψη ότι οι Ευρωπαίοι είχαν βολευτεί με την κατάσταση στην Κύπρο, δείχνει αυτό ακριβώς που λέμε πιο πάνω. Ότι η Ευρώπη που ίσως πιστεύαμε ότι υπάρχει έσβησε.
Ωστόσο, την αλαζονεία κάποτε την πληρώνουν οι αλαζόνες. Η Γερμανία θα πληρώσει σύντομα τα εγκλήματά της και τότε θα ικετεύει για μια πιο δίκαιη, πιο κοινωνική, πιο αλληλέγγυα Ευρώπη.
0 σχόλια :