Η καταστροφική μανία των Γερμανών και της λοιπής «συμμορίας» του βορρά φαίνεται πώς δεν έχει τέλος.
Έχουν βάλει στόχο να σπάσουν τη δικλίδα ασφαλείας για τις καταθέσεις των 100.000 ευρώ που ισχύει σε όλη την Ευρώπη, προκειμένου να μπορούν να χρηματοδοτούν τις τράπεζες όταν αυτές καταρρεύσουν ή ακόμη και τα ελλείμματα των χωρών. Το πρώτο πείραμα έγινε στην Κύπρο και είναι βέβαιο ότι θα ακολουθήσει η εφαρμογή του παρά τις όποιες διαψεύσεις.
Τα αρρωστημένα σχέδια της Μέρκελ και του Σόιμπλε δεν θα βγουν σε καλό στην Ευρωζώνη με ορατό τον κίνδυνο της διάλυσης. Μέχρι τότε όμως θα έχουν ληστέψει τους μικροκαταθέτες, δημεύσει κατά το δοκούν περιουσίες άνω των 100.000 και ισοπεδώσει ολόκληρες οικονομίες με αλλότριους σκοπούς. Η περίπτωση της Κύπρου είναι χαρακτηριστική. Όλα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες δεν είναι ανεξάρτητα του ελέγχου των υδρογονανθράκων.
Σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται, οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ καλύπτονται έως το 2015 από την κρατική εγγύηση. Το όριο αυτό είναι κοινό σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με βάση κοινοτική οδηγία, αλλά κάθε χώρα είναι υπεύθυνη για την αποζημίωση των πολιτών της. Στην Ελλάδα, ο νόμος 3746/2009 προβλέπει ότι η εγγύηση των «ασφαλισμένων» καταθέσεων παρέχεται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων.
Με βάση τον πολιτικό σχεδιασμό της Ευρωζώνης, από το 2015 και μετά, η εγγύηση των καταθέσεων θα παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης η οποία πρόκειται να δημιουργηθεί. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΚΤ θα αναλάβει και την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος σε όλες τις χώρες που χρησιμοποιούν το ευρώ. Αν μέχρι τότε υπάρχει ευρώ.
Αυτό λοιπόν που θέλει να πετύχει η Γερμανία μέχρι το 2015 είναι να υπάρχει εύρωστο τραπεζικό σύστημα. Και πώς θα το πετύχει αυτό; Δημεύοντας και κατάσχοντας τις περιουσίες των καταθετών ανεξάρτητα αν αυτές είναι πάνω ή κάτω των 100.000 ευρώ και χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις στους ανθρώπους. Οι εγγυήσεις τώρα είναι εθνικές και εξαρτώνται από τη χρηματοδοτική ικανότητα των Κρατών, τα οποία εκβιάζει και απειλεί το Βερολίνο.
Το πείραμα έγινε στην Κύπρο με την αξίωση κατάσχεσης και καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ. Μπορεί να μην ολοκληρώθηκε αλλά έγινε το μεγάλο βήμα. Όπως ομολογεί ακόμη και ο IIF, αν σε κάποια χώρα το τραπεζικό σύστημα ή κάποια τράπεζα χρειαστεί κεφάλαια και δεν επαρκούν οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ ή το Κράτος δεν μπορεί να τις καλύψει, είναι πιθανό να αναθεωρηθεί προς τα κάτω το όριο ασφάλειας των καταθέσεων ή και να καταργήσει εντελώς.
Αν βέβαια συμβεί αυτό ίσως να μην μιλάμε για τραπεζική ένωση, αλλά για διαμελισμό των κρατών και των λαών της Ευρωζώνης με πρώτα θύματα τις οικονομικά αδύναμες από την επέλαση της τρόικας χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
Τα αρρωστημένα σχέδια της Μέρκελ και του Σόιμπλε δεν θα βγουν σε καλό στην Ευρωζώνη με ορατό τον κίνδυνο της διάλυσης. Μέχρι τότε όμως θα έχουν ληστέψει τους μικροκαταθέτες, δημεύσει κατά το δοκούν περιουσίες άνω των 100.000 και ισοπεδώσει ολόκληρες οικονομίες με αλλότριους σκοπούς. Η περίπτωση της Κύπρου είναι χαρακτηριστική. Όλα όσα έγιναν τις τελευταίες ημέρες δεν είναι ανεξάρτητα του ελέγχου των υδρογονανθράκων.
Σύμφωνα με τα όσα προβλέπονται, οι καταθέσεις έως 100.000 ευρώ καλύπτονται έως το 2015 από την κρατική εγγύηση. Το όριο αυτό είναι κοινό σε όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, με βάση κοινοτική οδηγία, αλλά κάθε χώρα είναι υπεύθυνη για την αποζημίωση των πολιτών της. Στην Ελλάδα, ο νόμος 3746/2009 προβλέπει ότι η εγγύηση των «ασφαλισμένων» καταθέσεων παρέχεται από το Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων και Επενδύσεων.
Με βάση τον πολιτικό σχεδιασμό της Ευρωζώνης, από το 2015 και μετά, η εγγύηση των καταθέσεων θα παρέχεται από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, στο πλαίσιο της τραπεζικής ένωσης η οποία πρόκειται να δημιουργηθεί. Στο πλαίσιο αυτό, η ΕΚΤ θα αναλάβει και την εποπτεία του τραπεζικού συστήματος σε όλες τις χώρες που χρησιμοποιούν το ευρώ. Αν μέχρι τότε υπάρχει ευρώ.
Αυτό λοιπόν που θέλει να πετύχει η Γερμανία μέχρι το 2015 είναι να υπάρχει εύρωστο τραπεζικό σύστημα. Και πώς θα το πετύχει αυτό; Δημεύοντας και κατάσχοντας τις περιουσίες των καταθετών ανεξάρτητα αν αυτές είναι πάνω ή κάτω των 100.000 ευρώ και χωρίς να λαμβάνει υπόψη της τις επιπτώσεις στους ανθρώπους. Οι εγγυήσεις τώρα είναι εθνικές και εξαρτώνται από τη χρηματοδοτική ικανότητα των Κρατών, τα οποία εκβιάζει και απειλεί το Βερολίνο.
Το πείραμα έγινε στην Κύπρο με την αξίωση κατάσχεσης και καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ. Μπορεί να μην ολοκληρώθηκε αλλά έγινε το μεγάλο βήμα. Όπως ομολογεί ακόμη και ο IIF, αν σε κάποια χώρα το τραπεζικό σύστημα ή κάποια τράπεζα χρειαστεί κεφάλαια και δεν επαρκούν οι καταθέσεις άνω των 100.000 ευρώ ή το Κράτος δεν μπορεί να τις καλύψει, είναι πιθανό να αναθεωρηθεί προς τα κάτω το όριο ασφάλειας των καταθέσεων ή και να καταργήσει εντελώς.
Αν βέβαια συμβεί αυτό ίσως να μην μιλάμε για τραπεζική ένωση, αλλά για διαμελισμό των κρατών και των λαών της Ευρωζώνης με πρώτα θύματα τις οικονομικά αδύναμες από την επέλαση της τρόικας χώρες του Ευρωπαϊκού Νότου.
0 σχόλια :