Η μεγαλύτερη και πιο αξιόπιστη παραγωγή με θέμα την Ελληνική Επανάσταση
Γράφει ο Πύρινος Λόγιος
Μια ταινία που γυρίστηκε απο τον Ερρίκο Ανδρέου, πάνω σε σενάριο του Πάνου Κοντέλλη (υποστηριζόμενο απο τον ακαδημαικό Δημήτριο Δέλλα και τους φιλόλογους Ελένη Διαμαντίδου και Κώστα Πολίτη), πιστό σχεδόν στο 100% των γεγονότων (και λέω "σχεδόν", γιατί εδώ παραλείπεται διακριτικά η άστατη ερωτική ζωή του ήρωα, που ήταν και το πλέον χαρακτηριστικό του αντιφαντικού χαρακτήρα του, για ευνόητους λόγους, μιας και η ταινία γυρίστηκε σε εποχή στρατιωτικής δικτατορίας και η λογοκρισία ήταν η δαμόκλειος σπάθη πάνω απ τα κεφάλια των δημιουργών!) και που αφηγείται τη ζωή, τους αγώνες και τον ηρωικό θάνατο του μεγάλου Αρχιμανδρίτη, που ξεσήκωνε όλους τους Ελληνες, απ' όπου κι αν περνούσε, με τα φλογερά και γεμάτα πίστη στη λευτεριά, λόγια του αλλά και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Εναν χαρακτήρα που έκανε πολλούς να τον μισήσουν αλλά και άλλους τόσους να τον λατρέψουν.
Ο Γρηγόριος Δικαίος, όπως ήταν γνωστός, είχε αρκετά ελαττώματα, που παρα λίγο να τον καταστήσουν εκτός απο ήρωα, ακόμα και μοιραίο άνδρα για την Ελλάδα. Φωνακλάς, εγωιστής και πνεύμα αντιλογίας, πολλές φορές τον έφερε σε σφοδρή αντιπαράθεση με άλλους αγωνιστές αλλά και προύχοντες, κοτσαμπάσηδες και - κυρίως - τους Φαναριώτες Αναγνωστόπουλο, Αναγνωσταρά και Μαυροκορδάτο.
Μετά τις απόλυτες επιτυχίες που είχε ώς πολεμιστής και ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας, απέκτησε μεγάλες φιλοδοξίες, χωρίς πάντα να είχε και τις ικανότητες γι αυτές. Κι αυτές του ακριβώς οι φιλοδοξίες (που η μεγαλύτερη απ' όλες ήταν να έβλεπε τον εαυτό του μια μέρα Πρυθυπουργό της Ελλάδας) τον έφεραν να γίνει μέλος της προδοτικής κυβέρνησης Κουντουριώτη στον Εμφύλιο πόλεμο, κυνηγώντας τους πρώην συμπολεμιστές του Μητροπέτροβα, Δεληγιάννη και κυρίως τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα οι αγωνιστές αυτοί να κλειστούν φυλακή στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Υδρα ενώ η επανάσταση μαίνονταν ακόμη και γι αυτόν του τον ζήλο ο Κουντουριώτης του έδωσε το αξίωμα του Υπουργού Εσωτερικών.
Μόνον όταν ο Ιμπραήμ όρμησε ακάθεκτος εισβάλοντας στην Πελοπόνησσο χωρίς σχεδόν να βρεί αντίσταση απο κανέναν (λόγω του Εμφυλίου ασφαλώς), ο Παπαφλέσσας συνήλθε απ το λήθαργο της φιλοδοξίας και του καιροσκοπισμού.
Η ηρωική του καρδιά νίκησε τους δαίμονές του και, αφού δεν κατόρθωσε να πείσει τον Κουντουριώτη να αφήσει ελεύθερους τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές, μπαίνει αυτός μπροστά, κεφαλή στην εκστρατεία εναντίον του Αιγύπτιου πασά. Κι αφού είδε οτι κανείς δεν τον ακολουθούσε, ούτε ο ίδιος ο αδερφός του Νικήτας Φλέσσας, αυτός αντέταξε τα στήθη του ενάντια στον Ιμπραήμ, πιστεύοντας, ως άλλος Λεωνίδας, οτι ο αναπόφευκτος θάνατός του θα ένωνε και θα εμψύχωνε και πάλι τους επαναστατημένους Ελληνες. Και είχε δίκιο. Η θυσία του στο Μανιάκι, εκεί όπου αντιμετώπισε την απείρως ανώτερη στρατιά του Ιμπραήμ φέρνοντάς τον σε τρομερά δύσκολη θέση, εμψύχωσε το Γένος, ο Κολοκοτρώνης πήρε πάλι τ' άρματα και σώθηκε ο Αγώνας την τελευταία - κυριολεκτικά - στιγμή.
Ο θρύλος λέει οτι ο ίδιος ο Ιμπραήμ, αναιρώντας ό,τι είχε πεί πρωτύτερα στους συνεργάτες του, να τον πιάσουν δηλαδή ζωντανό και να τον φέρουν ταπεινωμένο μπροστά του, βάζει αυτή τη φορά τον ίδιο τον υπολοχαγό Ντε Ζακίν, ενός Γάλλου που είχε αυτομολήσει απο το στρατό του Ναπολέοντα και ασπαζόμενος τον μωαμεθανισμό πήρε το όνομα Σουλειμάν Πασάς, να βρεί και να στήσει όρθιο πάνω στο κορμό μιας βελανιδιάς το σώμα του μεγάλου Αγωνιστή κι αφού αυτό έγινε, τον πλησίασε ευλαβικά και τον ασπάστηκε, αποδίδοντάς του τη μέγιστη τιμή που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους πολεμιστές τους...
Η παραγωγή ανήκει στη "Φίνος Φίλμ" του Φιλοποίμενα Φίνου, ενός πραγματικά ΜΕΓΑΛΟΥ ΕΛΛΗΝΑ, πατέρα του Ελληνικού Κιν/φου και αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης, καταδικασθέντα δίς είς θάνατον απο τους Γερμανούς το '43 και για τον οποίο θα γραφτεί ειδικό αφιέρωμα εδώ στο blog.
Ο Φίνος λοιπόν, σε συνεργασία με τον James Paris και το νεοιδρυθέν τότε Ελληνικό Κέντρο Κίν/φου, έριξαν πάρα πολλά λεφτά στη παραγωγή, στην οποία συνεργάστηκαν τα μεγαλύτερα τότε ονόματα στο χώρο του θεάτρου και της Τέχνης.
Διονύσης Φωτόπουλος στα κουστούμια και τα σκηνικά, Αριστείδης Καρύδης-Fuchs στο μοντάζ, Δημήτρης Παπακωνσταντής στη φωτογραφία και τη φοβερή, εκπληκτικής ανάτασης συμφωνική μουσική, υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης Κώστας Καπνίσης.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ επωμίζεται το βαρύ φορτίο του κεντρικού ρόλου, δίνοντας πραγματικά ρεσιτάλ με την εκπληκτική ερμηνεία του, τόσο, που θαρρείς και βλέπεις τον ίδιο τον Παπαφλέσσα ολοζώντανο! Ο Δημήτρης Ιωακειμίδης ως Κολοκοτρώνης, απλά συγκλονιστικός. Κανέλλος Δεληγιάννης, ο ζεν-πρεμιέ Αλέκος Αλεξανδράκης. Και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί της γενιάς του '70 σε χαρακτηριστικούς ρόλους, όλοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσεγμενοι και ειδικά μακιγιαρισμένοι ωστε να μοιάζουν σχεδόν απόλυτα με τα πραγματικά πρόσωπα. Οπως ο Μάκης Ρευματάς στο ρόλο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Θόδωρος Μορίδης ως Π.Π.Γερμανός, ο ισπανός Φερνάντο Σάντσο στο ρόλο του Δράμαλη πασά, ο Χρήστος Πολίτης στο ρόλο του Δημήτρη Υψηλάντη και - τέλος - ο εκπληκτικός Στέφανος Στρατηγός στο ρόλο του αιμοσταγούς Ιμπραήμ.
Η τεχνική επεξεργασία της ταινίας γίνεται εξ' ολοκλήρου στα υπερσύγχρονα στούντιο της Φίνος Φίλμ στα Σπάτα, δίνοντας μοναδικό, κρυστάλλινο ήχο και ζωντανή εικόνα στη φωτογραφία.
Ο Φίνος γι' αυτή την ταινία, επιστρατεύει ειδικούς γερανούς που μόλις είχε φέρει απο τη Γαλλία, αλλά η "εκνευριστική" επιμονή του στην άρτια τεχνική υποδομή του φίλμ, τον φέρνει αντιμέτωπο με το άλλο μέλος της κοινοπραξίας που είχε στηθεί, τον James Paris, που βλέπει τον προυπολογισμό της ταινίας να εκτινάζεται σε δυσθεώρητα ύψη για την ...τσέπη του.
"Οταν μού φερες το σενάριο Τζίμη", του είπε ο Φιλοποίμην, "εγώ σου έθεσα βέτο απ την αρχή πως επειδή η ταινία θα φέρει το σήμα και την υπογραφή μου, θα γίνει όπως τη θέλω εγώ και δέχτηκες. Ασε με λοιπόν τώρα να κάνω τη δουλειά μου"
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους τον Μάρτη του 1971 και γίνεται σεισμός. Ουρές στα ταμεία και στη λαμπρή πρεμιέρα που γίνεται στον κινηματογράφο Αττικόν, τιμούν με την παρουσία τους τα μεγαλύτερα ονόματα της Τέχνης που βρίσκοταν ακόμη στην Ελλάδα (λόγω Χούντας), καθώς και ...σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΕΘΑ!!! Ο Φίνος, με το που τους βλέπει του γυρνάνε τα άντερα απ την αηδία, αλλά επειδή ήταν...κολλητάρια του James Paris (όλες του άλλωστε τις εθνικοπατριωτικές ταινίες τις υποστήριζε με θέρμη ο ...χουντικός Στρατός, βάζοντας ολόκληρα τάγματα να παίζουν κομπάρσοι!) δεν μίλησε, μόνο αποχώρησε διακριτικά μαζί με τη γυναίκα του λίγο πρίν το τέλος της ταινίας, μη τυχόν και έλθει σε επαφή με το χουντικό καθεστώς...
Η ταινία ...ταλαιπωρήθηκε αρκετά στον τομέα της εκμετάλλευσής της, μιας κι αυτή την είχε στην αρχή ο James Paris (έτσι είχε συμφωνηθεί άλλωστε). Μετά την ανέλαβε η Γενική Κινηματογραφικών Επιχειρήσεων (όπως ονομαζόταν τότε το νεοσύστατο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου που ήταν συμπαραγωγός) και τέλος, μετά το 1979 και αφού ο James Paris παραιτείται της εκμετάλλευσης, πέφτει στα χέρια της εταιρείας των εμπόρων του σινεμά Θόδωρου Καραγιάννη και Γιώργου Καρατζόπουλου, την επονομαζόμενη "ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ" Α.Ε., η οποία πλέον εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα προβολής του έργου στην τηλεόραση, με μοντάζ δικό τους και μπόλικες σκηνές που στην αρχή είχαν κοπεί μετά απο παρέμβαση του Φίνου.
Η ίδια εταιρεία εξακολουθεί να έχει τα δικαιώματα μέχρι και σήμερα, ασελγώντας βίαια πάνω στο έργο στην ψηφιακή του μορφή, προσθέτοντας κάποια ...βλακώδη εφέ στην εικόνα (dissolve, fade in, scene cut και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες) και το χειρότερο, βάζει ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ στην ταινία, με πρώτο-πρώτο το δικό της όνομα, αποπροσανατολίζοντας τον θεατή, προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις και κάνοντάς τον να πιστέψει πως η παραγωγή είναι της ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ και όχι του Φίνου. Ναί, θάθελαν πολύ...
Επισκευτείτε την ιστοσελίδα της ταινίας στο FaceBook κάνοντας κλίκ ΕΔΩ
Μια ταινία που γυρίστηκε απο τον Ερρίκο Ανδρέου, πάνω σε σενάριο του Πάνου Κοντέλλη (υποστηριζόμενο απο τον ακαδημαικό Δημήτριο Δέλλα και τους φιλόλογους Ελένη Διαμαντίδου και Κώστα Πολίτη), πιστό σχεδόν στο 100% των γεγονότων (και λέω "σχεδόν", γιατί εδώ παραλείπεται διακριτικά η άστατη ερωτική ζωή του ήρωα, που ήταν και το πλέον χαρακτηριστικό του αντιφαντικού χαρακτήρα του, για ευνόητους λόγους, μιας και η ταινία γυρίστηκε σε εποχή στρατιωτικής δικτατορίας και η λογοκρισία ήταν η δαμόκλειος σπάθη πάνω απ τα κεφάλια των δημιουργών!) και που αφηγείται τη ζωή, τους αγώνες και τον ηρωικό θάνατο του μεγάλου Αρχιμανδρίτη, που ξεσήκωνε όλους τους Ελληνες, απ' όπου κι αν περνούσε, με τα φλογερά και γεμάτα πίστη στη λευτεριά, λόγια του αλλά και τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα του. Εναν χαρακτήρα που έκανε πολλούς να τον μισήσουν αλλά και άλλους τόσους να τον λατρέψουν.
 |
| Δημήτρης Παπαμιχαήλ (Παπαφλέσσας) |
Μετά τις απόλυτες επιτυχίες που είχε ώς πολεμιστής και ως απόστολος της Φιλικής Εταιρείας, απέκτησε μεγάλες φιλοδοξίες, χωρίς πάντα να είχε και τις ικανότητες γι αυτές. Κι αυτές του ακριβώς οι φιλοδοξίες (που η μεγαλύτερη απ' όλες ήταν να έβλεπε τον εαυτό του μια μέρα Πρυθυπουργό της Ελλάδας) τον έφεραν να γίνει μέλος της προδοτικής κυβέρνησης Κουντουριώτη στον Εμφύλιο πόλεμο, κυνηγώντας τους πρώην συμπολεμιστές του Μητροπέτροβα, Δεληγιάννη και κυρίως τον ίδιο τον Κολοκοτρώνη με αποτέλεσμα οι αγωνιστές αυτοί να κλειστούν φυλακή στο μοναστήρι του Προφήτη Ηλία στην Υδρα ενώ η επανάσταση μαίνονταν ακόμη και γι αυτόν του τον ζήλο ο Κουντουριώτης του έδωσε το αξίωμα του Υπουργού Εσωτερικών.
 |
| Δημ. Ιωακειμίδης (Κολοκοτρώνης) |
Η ηρωική του καρδιά νίκησε τους δαίμονές του και, αφού δεν κατόρθωσε να πείσει τον Κουντουριώτη να αφήσει ελεύθερους τον Κολοκοτρώνη και τους άλλους αγωνιστές, μπαίνει αυτός μπροστά, κεφαλή στην εκστρατεία εναντίον του Αιγύπτιου πασά. Κι αφού είδε οτι κανείς δεν τον ακολουθούσε, ούτε ο ίδιος ο αδερφός του Νικήτας Φλέσσας, αυτός αντέταξε τα στήθη του ενάντια στον Ιμπραήμ, πιστεύοντας, ως άλλος Λεωνίδας, οτι ο αναπόφευκτος θάνατός του θα ένωνε και θα εμψύχωνε και πάλι τους επαναστατημένους Ελληνες. Και είχε δίκιο. Η θυσία του στο Μανιάκι, εκεί όπου αντιμετώπισε την απείρως ανώτερη στρατιά του Ιμπραήμ φέρνοντάς τον σε τρομερά δύσκολη θέση, εμψύχωσε το Γένος, ο Κολοκοτρώνης πήρε πάλι τ' άρματα και σώθηκε ο Αγώνας την τελευταία - κυριολεκτικά - στιγμή.
Ο θρύλος λέει οτι ο ίδιος ο Ιμπραήμ, αναιρώντας ό,τι είχε πεί πρωτύτερα στους συνεργάτες του, να τον πιάσουν δηλαδή ζωντανό και να τον φέρουν ταπεινωμένο μπροστά του, βάζει αυτή τη φορά τον ίδιο τον υπολοχαγό Ντε Ζακίν, ενός Γάλλου που είχε αυτομολήσει απο το στρατό του Ναπολέοντα και ασπαζόμενος τον μωαμεθανισμό πήρε το όνομα Σουλειμάν Πασάς, να βρεί και να στήσει όρθιο πάνω στο κορμό μιας βελανιδιάς το σώμα του μεγάλου Αγωνιστή κι αφού αυτό έγινε, τον πλησίασε ευλαβικά και τον ασπάστηκε, αποδίδοντάς του τη μέγιστη τιμή που έχουν οι μουσουλμάνοι για τους πολεμιστές τους...
Ο Φίνος λοιπόν, σε συνεργασία με τον James Paris και το νεοιδρυθέν τότε Ελληνικό Κέντρο Κίν/φου, έριξαν πάρα πολλά λεφτά στη παραγωγή, στην οποία συνεργάστηκαν τα μεγαλύτερα τότε ονόματα στο χώρο του θεάτρου και της Τέχνης.
Διονύσης Φωτόπουλος στα κουστούμια και τα σκηνικά, Αριστείδης Καρύδης-Fuchs στο μοντάζ, Δημήτρης Παπακωνσταντής στη φωτογραφία και τη φοβερή, εκπληκτικής ανάτασης συμφωνική μουσική, υπογράφει ο μεγάλος συνθέτης Κώστας Καπνίσης.
Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ επωμίζεται το βαρύ φορτίο του κεντρικού ρόλου, δίνοντας πραγματικά ρεσιτάλ με την εκπληκτική ερμηνεία του, τόσο, που θαρρείς και βλέπεις τον ίδιο τον Παπαφλέσσα ολοζώντανο! Ο Δημήτρης Ιωακειμίδης ως Κολοκοτρώνης, απλά συγκλονιστικός. Κανέλλος Δεληγιάννης, ο ζεν-πρεμιέ Αλέκος Αλεξανδράκης. Και πολλοί άλλοι γνωστοί ηθοποιοί της γενιάς του '70 σε χαρακτηριστικούς ρόλους, όλοι ΑΠΟΛΥΤΩΣ προσεγμενοι και ειδικά μακιγιαρισμένοι ωστε να μοιάζουν σχεδόν απόλυτα με τα πραγματικά πρόσωπα. Οπως ο Μάκης Ρευματάς στο ρόλο του Αλέξανδρου Υψηλάντη, ο Θόδωρος Μορίδης ως Π.Π.Γερμανός, ο ισπανός Φερνάντο Σάντσο στο ρόλο του Δράμαλη πασά, ο Χρήστος Πολίτης στο ρόλο του Δημήτρη Υψηλάντη και - τέλος - ο εκπληκτικός Στέφανος Στρατηγός στο ρόλο του αιμοσταγούς Ιμπραήμ.
Η τεχνική επεξεργασία της ταινίας γίνεται εξ' ολοκλήρου στα υπερσύγχρονα στούντιο της Φίνος Φίλμ στα Σπάτα, δίνοντας μοναδικό, κρυστάλλινο ήχο και ζωντανή εικόνα στη φωτογραφία.
Ο Φίνος γι' αυτή την ταινία, επιστρατεύει ειδικούς γερανούς που μόλις είχε φέρει απο τη Γαλλία, αλλά η "εκνευριστική" επιμονή του στην άρτια τεχνική υποδομή του φίλμ, τον φέρνει αντιμέτωπο με το άλλο μέλος της κοινοπραξίας που είχε στηθεί, τον James Paris, που βλέπει τον προυπολογισμό της ταινίας να εκτινάζεται σε δυσθεώρητα ύψη για την ...τσέπη του.
"Οταν μού φερες το σενάριο Τζίμη", του είπε ο Φιλοποίμην, "εγώ σου έθεσα βέτο απ την αρχή πως επειδή η ταινία θα φέρει το σήμα και την υπογραφή μου, θα γίνει όπως τη θέλω εγώ και δέχτηκες. Ασε με λοιπόν τώρα να κάνω τη δουλειά μου"
Η ταινία βγαίνει στους κινηματογράφους τον Μάρτη του 1971 και γίνεται σεισμός. Ουρές στα ταμεία και στη λαμπρή πρεμιέρα που γίνεται στον κινηματογράφο Αττικόν, τιμούν με την παρουσία τους τα μεγαλύτερα ονόματα της Τέχνης που βρίσκοταν ακόμη στην Ελλάδα (λόγω Χούντας), καθώς και ...σύσσωμη η στρατιωτική ηγεσία του ΓΕΕΘΑ!!! Ο Φίνος, με το που τους βλέπει του γυρνάνε τα άντερα απ την αηδία, αλλά επειδή ήταν...κολλητάρια του James Paris (όλες του άλλωστε τις εθνικοπατριωτικές ταινίες τις υποστήριζε με θέρμη ο ...χουντικός Στρατός, βάζοντας ολόκληρα τάγματα να παίζουν κομπάρσοι!) δεν μίλησε, μόνο αποχώρησε διακριτικά μαζί με τη γυναίκα του λίγο πρίν το τέλος της ταινίας, μη τυχόν και έλθει σε επαφή με το χουντικό καθεστώς...
Η ταινία ...ταλαιπωρήθηκε αρκετά στον τομέα της εκμετάλλευσής της, μιας κι αυτή την είχε στην αρχή ο James Paris (έτσι είχε συμφωνηθεί άλλωστε). Μετά την ανέλαβε η Γενική Κινηματογραφικών Επιχειρήσεων (όπως ονομαζόταν τότε το νεοσύστατο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου που ήταν συμπαραγωγός) και τέλος, μετά το 1979 και αφού ο James Paris παραιτείται της εκμετάλλευσης, πέφτει στα χέρια της εταιρείας των εμπόρων του σινεμά Θόδωρου Καραγιάννη και Γιώργου Καρατζόπουλου, την επονομαζόμενη "ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ - ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ" Α.Ε., η οποία πλέον εκμεταλλεύεται τα δικαιώματα προβολής του έργου στην τηλεόραση, με μοντάζ δικό τους και μπόλικες σκηνές που στην αρχή είχαν κοπεί μετά απο παρέμβαση του Φίνου.
Η ίδια εταιρεία εξακολουθεί να έχει τα δικαιώματα μέχρι και σήμερα, ασελγώντας βίαια πάνω στο έργο στην ψηφιακή του μορφή, προσθέτοντας κάποια ...βλακώδη εφέ στην εικόνα (dissolve, fade in, scene cut και άλλες τέτοιες ηλιθιότητες) και το χειρότερο, βάζει ΕΠΙΠΡΟΣΘΕΤΟΥΣ ΤΙΤΛΟΥΣ στην ταινία, με πρώτο-πρώτο το δικό της όνομα, αποπροσανατολίζοντας τον θεατή, προσπαθώντας να κερδίσει τις εντυπώσεις και κάνοντάς τον να πιστέψει πως η παραγωγή είναι της ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΗΣ-ΚΑΡΑΤΖΟΠΟΥΛΟΣ και όχι του Φίνου. Ναί, θάθελαν πολύ...
Επισκευτείτε την ιστοσελίδα της ταινίας στο FaceBook κάνοντας κλίκ ΕΔΩ
0 σχόλια :