Με το κούρεμα των καταθέσεων η Κύπρος δεν εισέρχεται στο δρόμο της ηθικής, δεν θα έχει «υγιές τραπεζικό σύστημα» όπως ονειρεύονται οι αφελείς (;) εραστές του αρχαϊκού καπιταλισμού των αρχών του περασμένου αιώνα.
Γράφει ο Γιάννης Σιδέρης
Την ώρα που ο ανορθολογικός ενθουσιασμός των ελληνικών social media χαμήλωνε αμήχανος την ένταση των παιάνων εθνικής περηφάνιας για το «όχι» που εξέπεμψαν οι «αλύγιστοι» βουλευτές της κυπριακής Βουλής - αμηχανία μετά το στραπάτσο που υπήρξε στη Μόσχα (το οποίο αναμέναμε και για το οποίο γράψαμε εδώ), πήρε τα πάνω του και άρχισε να ξεσπαθώνει ο περίσσιος «ορθολογισμός» των αρθρογράφων στα mainstream μήντια:
Με γλώσσα προτεστάντη ιερωμένου, κατέστησαν κεντρικό μοτίβο τους την κατακεραύνωση των κυπριακών τραπεζών γιατί φιλοξενούσαν, λέει, βρόμικο χρήμα Ρώσων μαφιόζων! Γι' αυτό, αποφαίνονταν, ταχέως θα έπρεπε να υπακούσουν οι Κύπριοι στις εξουσιαστικές εντολές του Εurogroup, αφού έτσι θα αποκάθαραν το τραπεζικό τους σύστημα από το μίασμα του «πλυντηρίου βρόμικου χρήματος», και θα το επανέφεραν στις συντεταγμένες του αγνού, ηθικού, ανόθευτου καπιταλισμού.
Είναι εντυπωσιακό το πώς, ασμένως -χωρίς να έχουν οι ίδιοι διεξάγει κάποια έρευνα- οι αρθρογράφοι μιλούσαν για «μαφιόζικο χρήμα» που φωλιάζει στα άδυτα υπόγεια των κυπριακών τραπεζών, και προσήπταν στην κυπριακή κυβέρνηση ευθύνες για υπόθαλψη του χρήματος αυτού, αλλά όχι στις χώρες οι οποίες του επιτρέπουν να δημιουργείται, να επωάζεται, να αναπαράγεται και να εξάγεται!
Ας ξεφύγουμε λίγο από τις ανέξοδες (τη μεν «ηρωική», τη δε «ρεαλιστική» - πάντως και οι δυο απολίτικες) ηθικολογικές προσεγγίσεις των δύο πλευρών, για να ατενίσουμε την πραγματικότητα ως έχει: Η Κύπρος, μια μικρή χώρα 900 χιλιάδων νοματαίων, λαού ταλαιπωρημένου στο διάβα του χρόνου, με ταραγμένη αιμάτινη ιστορία, πληγωμένη και διχοτομημένη από την τελευταία εισβολή, με ισχνό υπέδαφος, στερούμενη πλουτοπαραγωγικών πόρων, ζώντας υπό τη συνεχή τρομοκρατική απειλή της σοβινιστικής Τουρκίας, δεν μπορούσε να αναπτύξει κάποια μεγάλη βιομηχανία που θα είχε συναλλαγματοφόρο εξαγωγικό προσανατολισμό.
Στη συγκυρία που βρέθηκε, ειδικά μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού», άδραξε την ευκαιρία και ανέπτυξε ταχύρυθμα τον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που την κατέστησαν ένα είδος διεθνούς τραπεζίτη. Τη βοηθούσε σε αυτό η γεωπολιτική της θέση: Εγγύς των πετρελαιοφόρων αραβικών πηγών, έχοντας διεθνείς χρηματοπιστωτικές διακλαδώσεις ως πρώην βρετανική αποικία και μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, με προνομιακές σχέσεις στο «ορθόδοξο τόξο» Σερβίας και Ρωσίας, το εγχείρημα κατέστη προσοδοφόρο, καθιστώντας τον συγκεκριμένο τομέα έναν από τους δυο βασικούς πυλώνες της κυπριακής οικονομίας (συμμετοχή στο ΑΕΠ 20%, κατά τον καθηγητή Γιώργο Ιωαννίδη. Ισόποση συμμετοχή στο ΑΕΠ έχει και ο έτερος πυλώνας, ο Τουρισμός).
Εδώ να θυμίσουμε τη σοκαριστικά κυνική και χαιρέκακη ρήση του Σουηδού υπουργού Οικονομίας, Αντερς Μποργκ, ότι «Η Κύπρος έχει παραλίες και τράπεζες. Τώρα, θα έχει μόνο παραλίες». Η ρήση αυτή αποτελεί το κλειδί ερμηνείας των πρόσφατων γεγονότων και αποδίδει ανάγλυφα το μέγεθος της καταστροφής που θα υποστεί η Μεγαλόνησος...
Με το κούρεμα των καταθέσεων η Κύπρος δεν εισέρχεται στο δρόμο της ηθικής, δεν θα έχει «υγιές τραπεζικό σύστημα» όπως ονειρεύονται οι αφελείς (;) εραστές του αρχαϊκού καπιταλισμού των αρχών του περασμένου αιώνα. Αντιθέτως, εισέρχεται στην επικράτεια της κόλασης, γιατί -απλώς- δεν θα έχει τραπεζικό σύστημα (συναλλαγματοφόρο και κερδοφόρο). Αναγκαία προϋπόθεση και προτέρημα ενός διεθνούς υποδοχέα τραπεζικού χρήματος, όπως είχε καταστεί η Κύπρος, είναι η πίστη και η σιγουριά για την ακεραιότητα των κεφαλαίων. Τα δύο αυτά προσόντα τα χάνει. Πέραν των κεφαλαίων που θα διαρρεύσουν, δεν θα εισρεύσουν νέα, και με αποτέλεσμα ολόκληροι κλάδοι, δηλαδή μέρος της εθνικής της Οικονομίας, να περιπέσει σε θανάσιμο μαρασμό! Τα διαφυγόντα κεφάλαια θα απαγκιάσουν πλέον σε σίγουρα τραπεζικά ιδρύματα (λέγε με Γερμανία και δορυφόροι), προκειμένου να χρηματοδοτήσουν με φτηνό χρήμα τις οικείες επιχειρήσεις, που θα έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα του περαιτέρω μειωμένου επιτοκίου, άρα του φθηνού χρήματος, έναντι των επιχειρήσεων του ευρωπαϊκού Νότου (σ.σ. Δεν είναι τυχαία η αναφορά της τελευταίας φράσης, καθώς υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής γραφειοκρατικής ελίτ στις Βρυξέλλες, με τα οποία επικοινώνησε ο γράφων, του είπαν «να περιμένουμε το κούρεμα καταθέσεων και σε άλλες χώρες του Νότου»).
Αυτό ας συνδυαστεί με την -προφητική για τον γράφοντα- ανακοίνωση του Στέφανου Μάνου, ότι "το Εurogroup έστειλε ένα μήνυμα στους μικροκαταθέτες της Ευρωζώνης ότι τα χρήματά τους δεν είναι ασφαλή. Ποιοι μικροκαταθέτες κινδυνεύουν;", διερωτάται και συνεχίζει: "Της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Στην πρώτη ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά, θα πάρουν τις καταθέσεις τους και θα τις τοποθετήσουν ασφαλέστερα".
Υπάρχει, βέβαια, το προτεσταντικό ερώτημα: Δηλαδή, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να πληρώνουν τα κέρδη των Ρώσων ολιγαρχών; Απάντηση: Τα λιγότερα από 6 δισ. ευρώ που είναι το διαφιλονικούμενο ποσό, είναι το κόστος μιας …οδοντογλυφίδας για τα δεδομένα της Ε.Ε. Μπορούσαν να δοθούν από τον μηχανισμό στήριξης, χωρίς να επιβαρύνουν τους Ευρωπαίους πολίτες και χωρίς να αποτελέσουν δημόσιο χρέος των κρατών, να είναι δανεικά. Αλλά ο μηχανισμός στήριξης δεν έχει ενεργοποιηθεί, αφού αν γίνει θα απαλλάξει τα κράτη από τη γερμανική κηδεμονία... Αφετέρου οι ολιγάρχες έγιναν τέτοιοι επειδή το μετακομμουνιστικό πολιτικό σύστημα της χώρας τους τους επέτρεψε να γίνουν. Οπως είπε ο πρώην πρόεδρος Γ. Βασιλείου, «αυτά δεν είναι χρήματα της ρωσικής Μαφίας, ίσως είναι χρήματα φοροδιαφυγής». Ακόμα όμως κι αν είναι χρήματα της ρωσικής Μαφίας, είναι πρόβλημα της Ρωσίας, και όχι της Κύπρου να το αντιμετωπίσει. Τρίτον: θα μπορούσε η Ε.Ε. να επιβάλλει ένα σύστημα ελέγχου σε βάθος χρόνου, προκειμένου να διαπιστωθεί η «αγνότητα» του χρήματος και να μη στραγγαλίσει εν ψυχρώ την Κύπρο, να μην τη στείλει, με συνοπτικές διαδικασίες, στο ικρίωμα…
Υ.Γ.1: Η εν εξελίξει περιπέτεια, ανέδειξε και κάτι άλλο, απείρως σημαντικότερο: Μετά και τη συμπεριφορά της Ρωσίας, αναδεικνύεται ότι οι δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρος, δεν έχουν στρατηγικούς συμμάχους σε αυτά που έχονται. Αλλά γι' αυτά θα επανέλθουμε εν ευθέτω χρόνω.
Υ.Γ.2: Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν πριν από την απόφαση της κυπριακής Βουλής.
Την ώρα που ο ανορθολογικός ενθουσιασμός των ελληνικών social media χαμήλωνε αμήχανος την ένταση των παιάνων εθνικής περηφάνιας για το «όχι» που εξέπεμψαν οι «αλύγιστοι» βουλευτές της κυπριακής Βουλής - αμηχανία μετά το στραπάτσο που υπήρξε στη Μόσχα (το οποίο αναμέναμε και για το οποίο γράψαμε εδώ), πήρε τα πάνω του και άρχισε να ξεσπαθώνει ο περίσσιος «ορθολογισμός» των αρθρογράφων στα mainstream μήντια:
Με γλώσσα προτεστάντη ιερωμένου, κατέστησαν κεντρικό μοτίβο τους την κατακεραύνωση των κυπριακών τραπεζών γιατί φιλοξενούσαν, λέει, βρόμικο χρήμα Ρώσων μαφιόζων! Γι' αυτό, αποφαίνονταν, ταχέως θα έπρεπε να υπακούσουν οι Κύπριοι στις εξουσιαστικές εντολές του Εurogroup, αφού έτσι θα αποκάθαραν το τραπεζικό τους σύστημα από το μίασμα του «πλυντηρίου βρόμικου χρήματος», και θα το επανέφεραν στις συντεταγμένες του αγνού, ηθικού, ανόθευτου καπιταλισμού.
Είναι εντυπωσιακό το πώς, ασμένως -χωρίς να έχουν οι ίδιοι διεξάγει κάποια έρευνα- οι αρθρογράφοι μιλούσαν για «μαφιόζικο χρήμα» που φωλιάζει στα άδυτα υπόγεια των κυπριακών τραπεζών, και προσήπταν στην κυπριακή κυβέρνηση ευθύνες για υπόθαλψη του χρήματος αυτού, αλλά όχι στις χώρες οι οποίες του επιτρέπουν να δημιουργείται, να επωάζεται, να αναπαράγεται και να εξάγεται!
Ας ξεφύγουμε λίγο από τις ανέξοδες (τη μεν «ηρωική», τη δε «ρεαλιστική» - πάντως και οι δυο απολίτικες) ηθικολογικές προσεγγίσεις των δύο πλευρών, για να ατενίσουμε την πραγματικότητα ως έχει: Η Κύπρος, μια μικρή χώρα 900 χιλιάδων νοματαίων, λαού ταλαιπωρημένου στο διάβα του χρόνου, με ταραγμένη αιμάτινη ιστορία, πληγωμένη και διχοτομημένη από την τελευταία εισβολή, με ισχνό υπέδαφος, στερούμενη πλουτοπαραγωγικών πόρων, ζώντας υπό τη συνεχή τρομοκρατική απειλή της σοβινιστικής Τουρκίας, δεν μπορούσε να αναπτύξει κάποια μεγάλη βιομηχανία που θα είχε συναλλαγματοφόρο εξαγωγικό προσανατολισμό.
Στη συγκυρία που βρέθηκε, ειδικά μετά την κατάρρευση του «υπαρκτού», άδραξε την ευκαιρία και ανέπτυξε ταχύρυθμα τον τομέα των χρηματοπιστωτικών υπηρεσιών που την κατέστησαν ένα είδος διεθνούς τραπεζίτη. Τη βοηθούσε σε αυτό η γεωπολιτική της θέση: Εγγύς των πετρελαιοφόρων αραβικών πηγών, έχοντας διεθνείς χρηματοπιστωτικές διακλαδώσεις ως πρώην βρετανική αποικία και μέλος της Βρετανικής Κοινοπολιτείας, με προνομιακές σχέσεις στο «ορθόδοξο τόξο» Σερβίας και Ρωσίας, το εγχείρημα κατέστη προσοδοφόρο, καθιστώντας τον συγκεκριμένο τομέα έναν από τους δυο βασικούς πυλώνες της κυπριακής οικονομίας (συμμετοχή στο ΑΕΠ 20%, κατά τον καθηγητή Γιώργο Ιωαννίδη. Ισόποση συμμετοχή στο ΑΕΠ έχει και ο έτερος πυλώνας, ο Τουρισμός).
Εδώ να θυμίσουμε τη σοκαριστικά κυνική και χαιρέκακη ρήση του Σουηδού υπουργού Οικονομίας, Αντερς Μποργκ, ότι «Η Κύπρος έχει παραλίες και τράπεζες. Τώρα, θα έχει μόνο παραλίες». Η ρήση αυτή αποτελεί το κλειδί ερμηνείας των πρόσφατων γεγονότων και αποδίδει ανάγλυφα το μέγεθος της καταστροφής που θα υποστεί η Μεγαλόνησος...
Με το κούρεμα των καταθέσεων η Κύπρος δεν εισέρχεται στο δρόμο της ηθικής, δεν θα έχει «υγιές τραπεζικό σύστημα» όπως ονειρεύονται οι αφελείς (;) εραστές του αρχαϊκού καπιταλισμού των αρχών του περασμένου αιώνα. Αντιθέτως, εισέρχεται στην επικράτεια της κόλασης, γιατί -απλώς- δεν θα έχει τραπεζικό σύστημα (συναλλαγματοφόρο και κερδοφόρο). Αναγκαία προϋπόθεση και προτέρημα ενός διεθνούς υποδοχέα τραπεζικού χρήματος, όπως είχε καταστεί η Κύπρος, είναι η πίστη και η σιγουριά για την ακεραιότητα των κεφαλαίων. Τα δύο αυτά προσόντα τα χάνει. Πέραν των κεφαλαίων που θα διαρρεύσουν, δεν θα εισρεύσουν νέα, και με αποτέλεσμα ολόκληροι κλάδοι, δηλαδή μέρος της εθνικής της Οικονομίας, να περιπέσει σε θανάσιμο μαρασμό! Τα διαφυγόντα κεφάλαια θα απαγκιάσουν πλέον σε σίγουρα τραπεζικά ιδρύματα (λέγε με Γερμανία και δορυφόροι), προκειμένου να χρηματοδοτήσουν με φτηνό χρήμα τις οικείες επιχειρήσεις, που θα έχουν το συγκριτικό πλεονέκτημα του περαιτέρω μειωμένου επιτοκίου, άρα του φθηνού χρήματος, έναντι των επιχειρήσεων του ευρωπαϊκού Νότου (σ.σ. Δεν είναι τυχαία η αναφορά της τελευταίας φράσης, καθώς υψηλόβαθμα στελέχη της ελληνικής γραφειοκρατικής ελίτ στις Βρυξέλλες, με τα οποία επικοινώνησε ο γράφων, του είπαν «να περιμένουμε το κούρεμα καταθέσεων και σε άλλες χώρες του Νότου»).
Αυτό ας συνδυαστεί με την -προφητική για τον γράφοντα- ανακοίνωση του Στέφανου Μάνου, ότι "το Εurogroup έστειλε ένα μήνυμα στους μικροκαταθέτες της Ευρωζώνης ότι τα χρήματά τους δεν είναι ασφαλή. Ποιοι μικροκαταθέτες κινδυνεύουν;", διερωτάται και συνεχίζει: "Της Ελλάδας, της Ιρλανδίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Πορτογαλίας. Στην πρώτη ένδειξη ότι κάτι πάει στραβά, θα πάρουν τις καταθέσεις τους και θα τις τοποθετήσουν ασφαλέστερα".
Υπάρχει, βέβαια, το προτεσταντικό ερώτημα: Δηλαδή, θα πρέπει οι Ευρωπαίοι φορολογούμενοι να πληρώνουν τα κέρδη των Ρώσων ολιγαρχών; Απάντηση: Τα λιγότερα από 6 δισ. ευρώ που είναι το διαφιλονικούμενο ποσό, είναι το κόστος μιας …οδοντογλυφίδας για τα δεδομένα της Ε.Ε. Μπορούσαν να δοθούν από τον μηχανισμό στήριξης, χωρίς να επιβαρύνουν τους Ευρωπαίους πολίτες και χωρίς να αποτελέσουν δημόσιο χρέος των κρατών, να είναι δανεικά. Αλλά ο μηχανισμός στήριξης δεν έχει ενεργοποιηθεί, αφού αν γίνει θα απαλλάξει τα κράτη από τη γερμανική κηδεμονία... Αφετέρου οι ολιγάρχες έγιναν τέτοιοι επειδή το μετακομμουνιστικό πολιτικό σύστημα της χώρας τους τους επέτρεψε να γίνουν. Οπως είπε ο πρώην πρόεδρος Γ. Βασιλείου, «αυτά δεν είναι χρήματα της ρωσικής Μαφίας, ίσως είναι χρήματα φοροδιαφυγής». Ακόμα όμως κι αν είναι χρήματα της ρωσικής Μαφίας, είναι πρόβλημα της Ρωσίας, και όχι της Κύπρου να το αντιμετωπίσει. Τρίτον: θα μπορούσε η Ε.Ε. να επιβάλλει ένα σύστημα ελέγχου σε βάθος χρόνου, προκειμένου να διαπιστωθεί η «αγνότητα» του χρήματος και να μη στραγγαλίσει εν ψυχρώ την Κύπρο, να μην τη στείλει, με συνοπτικές διαδικασίες, στο ικρίωμα…
Υ.Γ.1: Η εν εξελίξει περιπέτεια, ανέδειξε και κάτι άλλο, απείρως σημαντικότερο: Μετά και τη συμπεριφορά της Ρωσίας, αναδεικνύεται ότι οι δύο χώρες, Ελλάδα και Κύπρος, δεν έχουν στρατηγικούς συμμάχους σε αυτά που έχονται. Αλλά γι' αυτά θα επανέλθουμε εν ευθέτω χρόνω.
Υ.Γ.2: Οι γραμμές αυτές γράφτηκαν πριν από την απόφαση της κυπριακής Βουλής.
0 σχόλια :