"Πόλεμος πάντων πατήρ εστί, πάντων δε βασιλεύς, και τους μεν θεούς έδειξε τους δε ανθρώπους, τους μεν δούλους εποίησε τους δε ελευθέρους", είπε κάποτε ο "παππούς" μας ο Ηράκλειτος.
Γράφει η Ελληνική Επικαιρότητα
Aν κοιτάξει κανείς λίγο πιο προσεκτικά την σημερινή Παγκόσμια κατάσταση και κυρίως στην Ευρώπη - Αφρική και Μέση Ανατολή, μέσω των ΜΜΕ ή ''άλλων'' πηγών, θα διαπιστώσει ότι από την πρώτη αραβική άνοιξη μέχρι σήμερα με την κρίση της Κύπρου, τα γεγονότα οδηγούν σε μια μεγάλη παγκόσμια αναπόφευκτη σύγκρουση με το Ιράν.
Ο «πόλεμος» για τον έλεγχο των πετρελαίων και των οδών διακίνησης αυτών τα τελευταία χρόνια, έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις από τις μεγάλες υπερδυνάμεις αυτού του πλανήτη, οπότε ένας αποκλεισμός στα στενά του Ορμούζ από το Ιράν θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τις εύθραυστες οικονομίες της Βρετανίας, την Ευρώπη τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία, τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τον Κόλπο.
Από το 2011, με την έναρξη των αραβικών επαναστάσεων μέχρι σήμερα, η Αμερική και το ΝΑΤΟ σε συνεργασία με το Ισραήλ και όλες τις κεντρικές αραβικές χώρες, ετοιμάζονται για την μεγάλη επίθεση στο Ιράν.
Οι νέες ηγεσίες που προέκυψαν μετά την αραβική άνοιξη, είναι ισλαμιστικής προέλευσης και απόλυτα ελεγχόμενες από την Αμερική και μέσω της στρατιωτικής συνεργασίας με τις έξι χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Gulf Cooperation Council – GCC: Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ομάν) δημιουργείται ένας σκληρός πυρήνας εναντίον του Ιράν.
Η Ρωσία, κατόπιν μυστικής συμφωνίας με την Αμερική για τα κοιτάσματα πετρελαίων στον Βόρειο πόλο/Μεσόγειο και τον διαμοιρασμό αυτών, έχουν συναινέσει να κάνουν τα «στραβά μάτια» στις μεγάλες προετοιμασίες που κάνει η Αμερική, το ΝΑΤΟ και οι αραβικές χώρες εναντίον του Ιράν.
Οι Αμερικανοί ευελπιστούσαν να τελειώσουν με την Συρία για να μπορέσουν να προχωρήσουν νωρίτερα κατόπιν πιέσεων από τους Ισραηλινούς από το καλοκαίρι του 2012, αμολώντας το σκυλί τους στην περιοχή, βλ. Τουρκία, που όμως αποδείχτηκε πολύ ανίκανη να κλείσει το θέμα.
Έτσι, σε μυστική συμφωνία με την Ρωσία, συμφωνήθηκε να μην προχωρήσει καμία πλευρά σε άμεση ενίσχυση των εμπλεκόμενων πλευρών, αποφεύγοντας έτσι να κλιμακωθεί η ένταση με άλλες χώρες της περιοχής.
Το Ισραήλ ταυτόχρονα, απειλώντας την Αμερική ότι εάν δεν προχωρήσει σύντομα σε στρατιωτική παρέμβαση θα αναλάβει την κατάσταση μόνο του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ το Φεβρουάριο του 2012, ότι τους ερχόμενους μήνες το Ιράν εισέρχεται σε μια «ζώνη ασυλίας», με άλλα λόγια, το πυρηνικό του πρόγραμμα φτάνει σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
Οι Ισραηλινοί ανησυχούν ιδιαίτερα για τα σχέδια του Ιράν να εγκαταστήσει τους αντιδραστήρες του σε υπόγεια καταφύγια.
Το ρίσκο θα ήταν τεράστιο φυσικά, σε περίπτωση επέμβασης από το Ισραήλ, διότι έχει μια πολύ ανώτερη στρατιωτική δύναμη από το Ιράν, αλλά δεν είναι σε θέση να ξεκινήσει μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία εναντίον του Ιράν.
Στον χάρτη, το Ισραήλ μπορεί να μην φαίνεται ότι είναι πολύ μακριά από το Ιράν, όμως στην πραγματικότητα οι δύο χώρες είναι αρκετά μακριά η μία από την άλλη για να εμπλακούν σε κάποια σταθερή σύγκρουση.
Έτσι από πέρσι οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, συγκεντρώνουν και προετοιμάζουν συνεχώς μεγάλες και ικανές δυνάμεις για την επίθεση στο Ιράν, το οποίο ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, σύμφωνα με μυστικές πληροφορίες διαφόρων αραβικών και δυτικών υπηρεσιών, έχει ξεκινήσει να κατασκευάζει την 1η πυρηνική βόμβα. Το αποτέλεσμα θα είναι, μέχρι το καλοκαίρι του 2013 να διαθέτει τουλάχιστον 5 -7 βόμβες, που σε συνδυασμό με τους νέους μακρού βεληνεκούς πυραύλους που έχει εξελίξει, να έχει την ικανότητα να εξαφανίσει το Ισραήλ, Ευρώπη και τα Η.Α.Ε.
Μπροστά σε όλη αυτή την νέα πραγματικότητα που δημιουργείται, η Ευρώπη «κοιμάται» κλεισμένη στον εαυτό της, χωρίς να μπορεί να δει βήμα παραπέρα, ότι τα γεγονότα που θα ξεκινήσουν λίαν συντόμως, θα είναι Έβερεστ συγκριτικά με αυτά που υποτίθεται ότι έχει σήμερα!
Η Αγγλία και η Γαλλία, δύο από τις χώρες αυτές που συνδράμουν το ΝΑΤΟ και τους Άραβες συμμάχους για τις πολεμικές προετοιμασίες, είναι οι μόνες που κατανοούν απόλυτα το τι θα συμβεί και ετοιμάζονται και οι ίδιες για να το αντιμετωπίσουν!
Στην Ελλάδα, το οικονομικό μας πρόβλημα και οι ανίκανες και ''μικρές'' πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουν καταλάβει τίποτα ή δεν θέλουν να καταλάβουν τα επερχόμενα, εκτός ελαχίστων φωνών, που όμως δεν ακούγονται. Οι Ελληνικές στρατιωτικές υπηρεσίες λαμβάνουν συνεχώς τα μηνύματα των επερχόμενων κακών και προσπαθούν να ενημερώσουν τους πολιτικούς τους προϊστάμενους, δίχως όμως ανταπόκριση. Συνέπεια όλου αυτού, η Ελλάδα να είναι από τις ευρωπαϊκές χώρες που θα πληγούν άμεσα και καίρια από την επακόλουθη κρίση, με πλήρη κατάρρευση των όποιων εναπομεινάντων οικονομικών δεδομένων της.
Παρόλα αυτά, υπάρχει το ενδεχόμενο Ελληνικής εμπλοκής σε επίθεση κατά του Ιράν, όπως συνέβη με την επίθεση στη Λιβύη. Το θέμα συζητήθηκε κατά την τελευταία επίσκεψη του υπουργού Εθνικής Άμυνας Δ.Αβραμόπουλου στις ΗΠΑ.
Η Αμερική μαζί με τους συμμάχους της, σε μυστικές βάσεις στα Η.Α.Ε. και Κατάρ, έχουν συγκεντρώσει αξιόλογες στρατιωτικές δυνάμεις και πληροφορίες για την εισβολή - επίθεση στο Ιράν. Ήδη τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα και επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα, σε συνδυασμό με δορυφορικές πληροφορίες καταστρώνουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της επίθεσης.
Στον παραπάνω σχεδιασμό, περιλαμβάνονται μονάδες των ειδικών δυνάμεων που επιχειρούν στο έδαφος του Ιράν , καταγράφοντας όλους τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς στόχους με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, με απώτερο σκοπό να εντοπίσουν με ακρίβεια τις θέσεις κατασκευής των πυρηνικών εργαστηρίων.
Ίσως προκαλεί έκπληξη το γεγονός, αλλά οι πιο άμεσες και καλύτερες πληροφορίες λαμβάνονται από πράκτορες που δρουν εντός του Ιράν και αρκετοί από αυτούς εργάζονται σε κυβερνητικές θέσεις ή σαν προσωπικό στα πυρηνικά εργοστάσια !
Στα κυβερνητικά στελέχη και γενικά στο πολιτικοστρατιωτικό προσωπικό του Ιράν, είναι γνωστές όλες αυτές οι κινήσεις των Αμερικανών αλλά αποκρύπτονται συστηματικά από τον Ιρανικό λαό. Αντί πληροφόρησης, οι Ιρανοί απολαμβάνουν μεγάλης προπαγάνδας και λογοκρισίας για τον έξω κόσμο.
Εδώ και 1 χρόνο, όπως ειπώθηκε πριν, οι Αμερικανοί -Σύμμαχοι - ΝΑΤΟ έχουν συγκεντρώσει τις στρατιωτικές τους δυνάμεις! Πολύ πρόσφατα, στρατιωτικός δορυφόρος σχεδιασμένος για εντοπισμό βαλλιστικών πυραύλων, εκτοξεύτηκε από τις ΗΠΑ με πυραυλικό φορέα Atlas V.
Η εκτόξευση διατάχθηκε από το Πεντάγωνο, ώστε να ενισχυθεί η ικανότητα εντοπισμού και έγκαιρης προειδοποίησης εισερχόμενων απειλών διηπειρωτικών πυραύλων ICBM. Ο δορυφόρος που εκτοξεύτηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, αναπτύχθηκε σε απόρρητη θέση, σε γεωστρατηγική τροχιά σε ύψος 22.300 μιλίων από την επιφάνεια της γης, προφανώς προγραμματισμένος να επιτηρεί πιθανές τροχιές πυραύλων που προέρχονται από τη Β. Κορέα και το Ιράν.
Μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων έχει γίνει στα δύο νησιά Socotra και Masirah, η οποία φτάνει στα επίπεδα του 2003, όταν οι ΗΠΑ είχαν εισβάλει στο Ιράκ.
Το νησί Socotra βρίσκεται στο ομώνυμο αρχιπέλαγος του Socotra –επίσης γνωστό και ως Soqotra- και είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος που αποτελείται από 4 νησιά. Βρίσκεται περί τα 240 χλμ. από το Κέρας της Αφρικής και 380 χλμ. νότια από την Αραβική Χερσόνησο. Το δεύτερο νησί Masirah, βρίσκεται 95 χλμ. από την ανατολική ακτή του Ομάν έχει πλάτος περί τα 14 χλμ. και έκταση 649 τ. χλμ.
Στα δύο αυτά νησιά, που οι ΗΠΑ διατηρούν βάσεις που είχαν χρησιμοποιηθεί ως σημεία συγκέντρωσης στρατευμάτων, κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ. Πληροφορίες αναφέρουν πως παρατηρείται έντονη κινητικότητα αερομεταφορών, με αεροσκάφη να προσγειώνονται σε καθημερινή σχεδόν βάση, μεταφέροντας στρατεύματα από τη μεγάλη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ στον Ειρηνικό, αυτή της Diego Garcia, κάπου 3000 χλμ. πιο μακριά.
Οι εκτιμήσεις των ειδικών, αναφέρουν πως στα δύο αυτά νησιά, έχουν συγκεντρωθεί περί τους 50.000 άνδρες, οι οποίοι σε συνδυασμό με τους 50.000 που υπάρχουν ήδη στην περιοχή, θα ανεβάσουν τις συνολικές αμερικανικές δυνάμεις στους 100.000, αριθμός ο οποίος υπήρχε και κατά την εισβολή στο Ιράκ.
Παράλληλα τουλάχιστον 15.000 άνδρες αναπτύχθηκαν πρόσφατα στο Κουβέιτ, σε μια κίνηση του αμερικανικού Πενταγώνου που καταδεικνύει ότι αναμένει σε περίπτωση πολεμικών επιχειρήσεων, ένα ολομέτωπο αγώνα με το Ιράν.
Σε ότι αφορά τις ναυτικές προετοιμασίες των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ-GCC, δημιουργείται μια πρωτοφανής αρμάδα αμερικανικών, βρετανικών αλλά και πολεμικών σκαφών από συνολικά 25 χώρες, που έχει συγκεντρωθεί εντός του Κόλπου ή στην έξοδο των Στενών του Ορμούζ, αναμένοντας την μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση μετά τον Β'Π.Π. στην περιοχή. Στους δύο πολέμους του Κόλπου, η αντιπαράθεση ήταν σαφώς μικρότερης κλίμακας, αφού το Ιράκ είχε το 20% του πληθυσμού που έχει το Ιράν σήμερα. Πολεμικά σκάφη επιφανείας, αεροπλανοφόρα, ναρκαλιευτικά αλλά και υποβρύχια από 25 συνολικά χώρες, συγκλίνουν προς την πλέον «θερμή περιοχή» του πλανήτη, τα στενά του Ορμούζ.
Σε περίπτωση επίθεσης, η Ιρανική αντίδραση θα έρθει κατά κύριο λόγο από τις ναυτικές μονάδες των Ιρανών φρουρών της επανάστασης, οι οποίοι θα δραστηριοποιηθούν σε όλο το εύρος των δυνατοτήτων τους, προσπαθώντας να πλήξουν ναυτικές μονάδες των ΗΠΑ και της Βρετανίας, χρησιμοποιώντας ότι μέσα διαθέτουν για «ασύμμετρου» τύπου επιθέσεις. Αυτό θα γίνει γνωρίζοντας ότι θα χάσουν κατά κράτος, εάν επιδιώξουν μια ανοικτή σύγκρουση με μεγάλα σκάφη επιφανείας. Αντιθέτως, θα ρίξουν στη μάχη μίνι υποβρύχια, ταχύπλοα σκάφη, νάρκες και φυσικά, θα γίνει ευρεία χρήση πυραύλων εδάφους-επιφανείας.
Επίσης, πάνω από 3.000 αεροσκάφη όλων των τύπων είναι μοιρασμένα περιμετρικά του Ιράν, συνεπικουρούμενα και από τα Ισραηλινά, με επιπλέον 460 αεροσκάφη μάχης, 168 μαχητικά συμπεριλαμβανομένων 27 Boeing F15A Eagle, επτά F15B και ενενήντα F16A Fighting Falcons.
Η Ισραηλινή αεροπορική δύναμη, περιλαμβάνει ακόμη εννέα βυτιοφόρα, 77 αεροσκάφη μεταφοράς, 227 μαχητικά επίγειας επίθεσης και 65 επιθετικά αεροσκάφη, 81 επιθετικά ελικόπτερα, συμπεριλαμβανομένων 30 AH-1E/AH-1F Bell Cobra και 30 Boeing AH-64A Apache, καθώς και 200 μεταφορικά ελικόπτερα. Οι εναέριες δυνατότητες άμυνας του, περιλαμβάνουν 48 εκτοξευτές πυραύλων τύπου SAM και 920 πυροβόλα όπλα.
Το Ισραηλινό ναυτικό, διαθέτει 57 περιπολικά και παράκτια πλοία, μεταξύ των οποίων και τρεις κορβέτες, τρία υποβρύχια Dolphin (γερμανικής κατασκευής τύπου 212) τα οποία πιθανολογείται ότι είναι οπλισμένα με πυρηνικά, προκειμένου να δώσουν υπεράκτιες δυνατότητες στο Ισραήλ .
Το Ιράν φέρεται να έχει πάνω από 523.000 προσωπικό σε ενεργό υπηρεσία, εκ των οποίων 350.000 βρίσκονται στο στρατό. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά, που θεωρείται ως ο πιο πιστός φύλακας του κυβερνώντος συστήματος, έχει επιπλέον 125.000 στρατιώτες.
Επιφορτισμένος με την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας και τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης, ο στρατός το Ιράν αποτελείται από την Ισλαμική Δημοκρατία τακτικών δυνάμεων του Ιράν (Artesh), η οποία έχει δυνάμεις ξηράς, ναυτικού και αεροπορίας (IRIAF) και την Αεράμυντική έδρα Khatemolanbia. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά (Sepah-e-Pasdaran e Enqelab-e-Islami) αποτελείται από δυνάμεις Ξηράς, Ναυτικού, Αεροπορίας και την Quds (ειδικές δράσεις).
Υπάρχουν 18.000 ιρανοί στο ναυτικό προσωπικό και 30.000 στη αεροπορία, συμπεριλαμβανομένων και 12.000 στην αεράμυνα.
Ο Ιρανικός στρατός φέρεται να έχει 1.613 τεθωρακισμένα, συμπεριλαμβανομένων 100 Zulfiqar (τοπικής παραγωγής), περίπου 100 παλιά MK3 και MK5 βρετανικής κατασκευής, μοντέλα που παρέλαβαν πριν από την επανάσταση του 1979, μαζί με 150 Αμερικάνικα M-60A1s - καθώς και 480 σοβιετικού τύπου Τ-72 τεθωρακισμένα και 540 T-54/T-55. Η Τεχεράνη έχει 8.196 όπλα πυροβολικού εκ των οποίων 2.010 είναι συρόμενα και πάνω από 800 είναι μηχανοκίνητα και επιπλέον 640 APCs.
Το πολεμικό ναυτικό του Ιράν, έχει ένα στόλο πολεμικών σκαφών από 23 υποβρύχια, τρία ρωσικής κατασκευής κατηγορίας Kilo τύπου 877 diesel electric και 12 υποβρύχια νάνος (υποβρύχια ρηχού νερού κατασκευασμένα για τον Κόλπο).
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ιρανοί έχουν επίσης πάνω από 100 περιπολικά και μαχητικά πλοία, εκ των οποίων έξι είναι κορβέτες, 13 περιπολικά πλοία, τέσσερα περιπολικά σκάφη, 21 ημι-υποβρύχιες βάρκες και άλλα 56 περιπολικά σκάφη διαφόρων τύπων.
Η πολεμική αεροπορία του Ιράν, θεωρείται ότι κατέχει περίπου 336 αεροσκάφη με δυνατότητα μάχης, συμπεριλαμβανομένων 189 μαχητικών αεροσκαφών, όπως 20 Αμερικάνικα F5B jets, 60 F5E Tiger IIs και 35 ρωσικής κατασκευής Mig 29Α jets.
Ακόμη κατέχει 108 αεροσκάφη επίγειας επίθεσης, ανάμεσά τους Ιρανικής και Ρωσικής κατασκευής, πολλά από τα οποία φέρεται να πήραν από το Ιράκ. Τα 116 μεταφορικά αεροσκάφη του Ιράν κατασκευάστηκαν μεταξύ άλλων χωρών στην Κίνα, στην Ολλανδία και στις ΗΠΑ. Η IRIAF έχει επίσης 30 Bell 214C θαλάσσια ελικόπτερα αναγνώρισης.
Ποια θα είναι τα αποτελέσματα ενός Γ΄ παγκοσμίου στο Ιράν για εμάς;
α. Οποιοσδήποτε πόλεμος με το Ιράν, θα καθιστούσε το στενό Ορμούζ αδιάβατο (αυτό είναι ένα στενό που συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τον κόλπο του Ομάν, στρατηγικά σημαντικό, λόγω της πρόσβασης που δίνει στα μεγάλα παράκτια αποθέματα πετρελαίου της Μέσης Ανατολής). Αυτό θα οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση τιμών του πετρελαίου, μια τάση που θα συνεχιστεί όσο διακυβεύεται η περιοχή. Μια άνοδος στην τιμή του πετρελαίου, πάντα συνοδεύεται από μια αντίστοιχη άνοδο στις δαπάνες για την οικονομία και τους καταναλωτές. Κατά συνέπεια πρέπει να συνυπολογίσουμε με τις ελλείψεις, τους περιορισμούς και τις αυξήσεις τιμών στον τομέα του ανεφοδιασμού αγαθών. Σε όλα αυτά, δεν συνυπολογίζουμε τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, που σε περίπτωση χρήσης πυρηνικών, θα είναι τρομακτικές αλλά και την οικολογική καταστροφή που θα συντελεστεί ακόμα και σε απλό συμβατικό πόλεμο.
β. Κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε πολέμου, η απαίτηση για εξοπλισμούς αυξάνεται. Η βιομηχανία εξοπλισμών του κόσμου – ειδικά στις ΗΠΑ – θα οδηγηθεί σε υψηλή παραγωγή και θα αναπτυχθεί περισσότερο από ποτέ. Αυτό θα οδηγήσει επίσης στην αυξανόμενη παραγωγή στους συμπληρωματικούς τομείς, όπως η αυτοκινητιστική βιομηχανία, οι βιομηχανίες ναυτιλίας και αεροσκαφών και άλλες. Η παραγωγή θα αυξηθεί, ακόμα και με απότομα αυξανόμενες τιμές.
γ. Οι νικητές οποιουδήποτε πολέμου είναι οι τράπεζες. Δεν θα γίνεται καμιά συζήτηση πλέον για τοξικά προϊόντα και “banksters”, ενώ οι κεντρικές τράπεζες υποχρεωτικά θα πλημμυρίσουν τον πόλεμο με φρέσκα χρήματα. Κατόπιν, οι τράπεζες θα μπορούν και πάλι να τροφοδοτούν με νέες πιστώσεις. Προς το παρόν, ένας αυξανόμενος πληθωρισμός θα κρατήσει σταθερό το δολάριο των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του πολέμου. Συνήθως, μόνο μετά από τον πόλεμο τακτοποιούνται όλες εκείνες οι αμαρτίες που διαπράχτηκαν στη διάρκεια της χρηματοδότησης του πολέμου.
Μας οδηγούν σε πόλεμο. Οι επόμενοι μήνες θα καθορίσουν εάν θα συρθούμε στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ή όχι.
Aν κοιτάξει κανείς λίγο πιο προσεκτικά την σημερινή Παγκόσμια κατάσταση και κυρίως στην Ευρώπη - Αφρική και Μέση Ανατολή, μέσω των ΜΜΕ ή ''άλλων'' πηγών, θα διαπιστώσει ότι από την πρώτη αραβική άνοιξη μέχρι σήμερα με την κρίση της Κύπρου, τα γεγονότα οδηγούν σε μια μεγάλη παγκόσμια αναπόφευκτη σύγκρουση με το Ιράν.
Ο «πόλεμος» για τον έλεγχο των πετρελαίων και των οδών διακίνησης αυτών τα τελευταία χρόνια, έχει προκαλέσει αλυσιδωτές αντιδράσεις από τις μεγάλες υπερδυνάμεις αυτού του πλανήτη, οπότε ένας αποκλεισμός στα στενά του Ορμούζ από το Ιράν θα είχε καταστροφικές συνέπειες για τις εύθραυστες οικονομίες της Βρετανίας, την Ευρώπη τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ιαπωνία, τα οποία εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από το πετρέλαιο και το φυσικό αέριο από τον Κόλπο.
Οι νέες ηγεσίες που προέκυψαν μετά την αραβική άνοιξη, είναι ισλαμιστικής προέλευσης και απόλυτα ελεγχόμενες από την Αμερική και μέσω της στρατιωτικής συνεργασίας με τις έξι χώρες του Συμβουλίου Συνεργασίας του Κόλπου (Gulf Cooperation Council – GCC: Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Μπαχρέιν, Κατάρ, Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και Ομάν) δημιουργείται ένας σκληρός πυρήνας εναντίον του Ιράν.
Οι Αμερικανοί ευελπιστούσαν να τελειώσουν με την Συρία για να μπορέσουν να προχωρήσουν νωρίτερα κατόπιν πιέσεων από τους Ισραηλινούς από το καλοκαίρι του 2012, αμολώντας το σκυλί τους στην περιοχή, βλ. Τουρκία, που όμως αποδείχτηκε πολύ ανίκανη να κλείσει το θέμα.
Έτσι, σε μυστική συμφωνία με την Ρωσία, συμφωνήθηκε να μην προχωρήσει καμία πλευρά σε άμεση ενίσχυση των εμπλεκόμενων πλευρών, αποφεύγοντας έτσι να κλιμακωθεί η ένταση με άλλες χώρες της περιοχής.
Το Ισραήλ ταυτόχρονα, απειλώντας την Αμερική ότι εάν δεν προχωρήσει σύντομα σε στρατιωτική παρέμβαση θα αναλάβει την κατάσταση μόνο του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα, η δήλωση του Ισραηλινού υπουργού Άμυνας Εχούντ Μπαράκ το Φεβρουάριο του 2012, ότι τους ερχόμενους μήνες το Ιράν εισέρχεται σε μια «ζώνη ασυλίας», με άλλα λόγια, το πυρηνικό του πρόγραμμα φτάνει σε ένα σημείο από το οποίο δεν μπορεί να γυρίσει πίσω.
Το ρίσκο θα ήταν τεράστιο φυσικά, σε περίπτωση επέμβασης από το Ισραήλ, διότι έχει μια πολύ ανώτερη στρατιωτική δύναμη από το Ιράν, αλλά δεν είναι σε θέση να ξεκινήσει μια μακροπρόθεσμη εκστρατεία εναντίον του Ιράν.
Στον χάρτη, το Ισραήλ μπορεί να μην φαίνεται ότι είναι πολύ μακριά από το Ιράν, όμως στην πραγματικότητα οι δύο χώρες είναι αρκετά μακριά η μία από την άλλη για να εμπλακούν σε κάποια σταθερή σύγκρουση.
Έτσι από πέρσι οι Αμερικανοί και οι σύμμαχοί τους, συγκεντρώνουν και προετοιμάζουν συνεχώς μεγάλες και ικανές δυνάμεις για την επίθεση στο Ιράν, το οποίο ήδη από τον Νοέμβριο του 2012, σύμφωνα με μυστικές πληροφορίες διαφόρων αραβικών και δυτικών υπηρεσιών, έχει ξεκινήσει να κατασκευάζει την 1η πυρηνική βόμβα. Το αποτέλεσμα θα είναι, μέχρι το καλοκαίρι του 2013 να διαθέτει τουλάχιστον 5 -7 βόμβες, που σε συνδυασμό με τους νέους μακρού βεληνεκούς πυραύλους που έχει εξελίξει, να έχει την ικανότητα να εξαφανίσει το Ισραήλ, Ευρώπη και τα Η.Α.Ε.
Μπροστά σε όλη αυτή την νέα πραγματικότητα που δημιουργείται, η Ευρώπη «κοιμάται» κλεισμένη στον εαυτό της, χωρίς να μπορεί να δει βήμα παραπέρα, ότι τα γεγονότα που θα ξεκινήσουν λίαν συντόμως, θα είναι Έβερεστ συγκριτικά με αυτά που υποτίθεται ότι έχει σήμερα!
Η Αγγλία και η Γαλλία, δύο από τις χώρες αυτές που συνδράμουν το ΝΑΤΟ και τους Άραβες συμμάχους για τις πολεμικές προετοιμασίες, είναι οι μόνες που κατανοούν απόλυτα το τι θα συμβεί και ετοιμάζονται και οι ίδιες για να το αντιμετωπίσουν!
Στην Ελλάδα, το οικονομικό μας πρόβλημα και οι ανίκανες και ''μικρές'' πολιτικές ηγεσίες, δεν έχουν καταλάβει τίποτα ή δεν θέλουν να καταλάβουν τα επερχόμενα, εκτός ελαχίστων φωνών, που όμως δεν ακούγονται. Οι Ελληνικές στρατιωτικές υπηρεσίες λαμβάνουν συνεχώς τα μηνύματα των επερχόμενων κακών και προσπαθούν να ενημερώσουν τους πολιτικούς τους προϊστάμενους, δίχως όμως ανταπόκριση. Συνέπεια όλου αυτού, η Ελλάδα να είναι από τις ευρωπαϊκές χώρες που θα πληγούν άμεσα και καίρια από την επακόλουθη κρίση, με πλήρη κατάρρευση των όποιων εναπομεινάντων οικονομικών δεδομένων της.
Παρόλα αυτά, υπάρχει το ενδεχόμενο Ελληνικής εμπλοκής σε επίθεση κατά του Ιράν, όπως συνέβη με την επίθεση στη Λιβύη. Το θέμα συζητήθηκε κατά την τελευταία επίσκεψη του υπουργού Εθνικής Άμυνας Δ.Αβραμόπουλου στις ΗΠΑ.
Η Αμερική μαζί με τους συμμάχους της, σε μυστικές βάσεις στα Η.Α.Ε. και Κατάρ, έχουν συγκεντρώσει αξιόλογες στρατιωτικές δυνάμεις και πληροφορίες για την εισβολή - επίθεση στο Ιράν. Ήδη τηλεκατευθυνόμενα αεροπλάνα και επανδρωμένα κατασκοπευτικά αεροπλάνα, σε συνδυασμό με δορυφορικές πληροφορίες καταστρώνουν τις τελευταίες λεπτομέρειες της επίθεσης.
Στον παραπάνω σχεδιασμό, περιλαμβάνονται μονάδες των ειδικών δυνάμεων που επιχειρούν στο έδαφος του Ιράν , καταγράφοντας όλους τους στρατιωτικούς και στρατηγικούς στόχους με μεγαλύτερη λεπτομέρεια, με απώτερο σκοπό να εντοπίσουν με ακρίβεια τις θέσεις κατασκευής των πυρηνικών εργαστηρίων.
Ίσως προκαλεί έκπληξη το γεγονός, αλλά οι πιο άμεσες και καλύτερες πληροφορίες λαμβάνονται από πράκτορες που δρουν εντός του Ιράν και αρκετοί από αυτούς εργάζονται σε κυβερνητικές θέσεις ή σαν προσωπικό στα πυρηνικά εργοστάσια !
Στα κυβερνητικά στελέχη και γενικά στο πολιτικοστρατιωτικό προσωπικό του Ιράν, είναι γνωστές όλες αυτές οι κινήσεις των Αμερικανών αλλά αποκρύπτονται συστηματικά από τον Ιρανικό λαό. Αντί πληροφόρησης, οι Ιρανοί απολαμβάνουν μεγάλης προπαγάνδας και λογοκρισίας για τον έξω κόσμο.
Εδώ και 1 χρόνο, όπως ειπώθηκε πριν, οι Αμερικανοί -Σύμμαχοι - ΝΑΤΟ έχουν συγκεντρώσει τις στρατιωτικές τους δυνάμεις! Πολύ πρόσφατα, στρατιωτικός δορυφόρος σχεδιασμένος για εντοπισμό βαλλιστικών πυραύλων, εκτοξεύτηκε από τις ΗΠΑ με πυραυλικό φορέα Atlas V.
Η εκτόξευση διατάχθηκε από το Πεντάγωνο, ώστε να ενισχυθεί η ικανότητα εντοπισμού και έγκαιρης προειδοποίησης εισερχόμενων απειλών διηπειρωτικών πυραύλων ICBM. Ο δορυφόρος που εκτοξεύτηκε από το ακρωτήριο Κανάβεραλ, αναπτύχθηκε σε απόρρητη θέση, σε γεωστρατηγική τροχιά σε ύψος 22.300 μιλίων από την επιφάνεια της γης, προφανώς προγραμματισμένος να επιτηρεί πιθανές τροχιές πυραύλων που προέρχονται από τη Β. Κορέα και το Ιράν.
Μεγάλη συγκέντρωση δυνάμεων έχει γίνει στα δύο νησιά Socotra και Masirah, η οποία φτάνει στα επίπεδα του 2003, όταν οι ΗΠΑ είχαν εισβάλει στο Ιράκ.
Το νησί Socotra βρίσκεται στο ομώνυμο αρχιπέλαγος του Socotra –επίσης γνωστό και ως Soqotra- και είναι το μεγαλύτερο νησί του συμπλέγματος που αποτελείται από 4 νησιά. Βρίσκεται περί τα 240 χλμ. από το Κέρας της Αφρικής και 380 χλμ. νότια από την Αραβική Χερσόνησο. Το δεύτερο νησί Masirah, βρίσκεται 95 χλμ. από την ανατολική ακτή του Ομάν έχει πλάτος περί τα 14 χλμ. και έκταση 649 τ. χλμ.
Στα δύο αυτά νησιά, που οι ΗΠΑ διατηρούν βάσεις που είχαν χρησιμοποιηθεί ως σημεία συγκέντρωσης στρατευμάτων, κατά τη διάρκεια της εισβολής στο Ιράκ. Πληροφορίες αναφέρουν πως παρατηρείται έντονη κινητικότητα αερομεταφορών, με αεροσκάφη να προσγειώνονται σε καθημερινή σχεδόν βάση, μεταφέροντας στρατεύματα από τη μεγάλη βάση που διατηρούν οι ΗΠΑ στον Ειρηνικό, αυτή της Diego Garcia, κάπου 3000 χλμ. πιο μακριά.
Οι εκτιμήσεις των ειδικών, αναφέρουν πως στα δύο αυτά νησιά, έχουν συγκεντρωθεί περί τους 50.000 άνδρες, οι οποίοι σε συνδυασμό με τους 50.000 που υπάρχουν ήδη στην περιοχή, θα ανεβάσουν τις συνολικές αμερικανικές δυνάμεις στους 100.000, αριθμός ο οποίος υπήρχε και κατά την εισβολή στο Ιράκ.
Σε ότι αφορά τις ναυτικές προετοιμασίες των ΗΠΑ- ΝΑΤΟ-GCC, δημιουργείται μια πρωτοφανής αρμάδα αμερικανικών, βρετανικών αλλά και πολεμικών σκαφών από συνολικά 25 χώρες, που έχει συγκεντρωθεί εντός του Κόλπου ή στην έξοδο των Στενών του Ορμούζ, αναμένοντας την μεγαλύτερη πολεμική σύγκρουση μετά τον Β'Π.Π. στην περιοχή. Στους δύο πολέμους του Κόλπου, η αντιπαράθεση ήταν σαφώς μικρότερης κλίμακας, αφού το Ιράκ είχε το 20% του πληθυσμού που έχει το Ιράν σήμερα. Πολεμικά σκάφη επιφανείας, αεροπλανοφόρα, ναρκαλιευτικά αλλά και υποβρύχια από 25 συνολικά χώρες, συγκλίνουν προς την πλέον «θερμή περιοχή» του πλανήτη, τα στενά του Ορμούζ.
Σε περίπτωση επίθεσης, η Ιρανική αντίδραση θα έρθει κατά κύριο λόγο από τις ναυτικές μονάδες των Ιρανών φρουρών της επανάστασης, οι οποίοι θα δραστηριοποιηθούν σε όλο το εύρος των δυνατοτήτων τους, προσπαθώντας να πλήξουν ναυτικές μονάδες των ΗΠΑ και της Βρετανίας, χρησιμοποιώντας ότι μέσα διαθέτουν για «ασύμμετρου» τύπου επιθέσεις. Αυτό θα γίνει γνωρίζοντας ότι θα χάσουν κατά κράτος, εάν επιδιώξουν μια ανοικτή σύγκρουση με μεγάλα σκάφη επιφανείας. Αντιθέτως, θα ρίξουν στη μάχη μίνι υποβρύχια, ταχύπλοα σκάφη, νάρκες και φυσικά, θα γίνει ευρεία χρήση πυραύλων εδάφους-επιφανείας.
Επίσης, πάνω από 3.000 αεροσκάφη όλων των τύπων είναι μοιρασμένα περιμετρικά του Ιράν, συνεπικουρούμενα και από τα Ισραηλινά, με επιπλέον 460 αεροσκάφη μάχης, 168 μαχητικά συμπεριλαμβανομένων 27 Boeing F15A Eagle, επτά F15B και ενενήντα F16A Fighting Falcons.
Η Ισραηλινή αεροπορική δύναμη, περιλαμβάνει ακόμη εννέα βυτιοφόρα, 77 αεροσκάφη μεταφοράς, 227 μαχητικά επίγειας επίθεσης και 65 επιθετικά αεροσκάφη, 81 επιθετικά ελικόπτερα, συμπεριλαμβανομένων 30 AH-1E/AH-1F Bell Cobra και 30 Boeing AH-64A Apache, καθώς και 200 μεταφορικά ελικόπτερα. Οι εναέριες δυνατότητες άμυνας του, περιλαμβάνουν 48 εκτοξευτές πυραύλων τύπου SAM και 920 πυροβόλα όπλα.
Το Ισραηλινό ναυτικό, διαθέτει 57 περιπολικά και παράκτια πλοία, μεταξύ των οποίων και τρεις κορβέτες, τρία υποβρύχια Dolphin (γερμανικής κατασκευής τύπου 212) τα οποία πιθανολογείται ότι είναι οπλισμένα με πυρηνικά, προκειμένου να δώσουν υπεράκτιες δυνατότητες στο Ισραήλ .
Το Ιράν φέρεται να έχει πάνω από 523.000 προσωπικό σε ενεργό υπηρεσία, εκ των οποίων 350.000 βρίσκονται στο στρατό. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά, που θεωρείται ως ο πιο πιστός φύλακας του κυβερνώντος συστήματος, έχει επιπλέον 125.000 στρατιώτες.
Επιφορτισμένος με την υπεράσπιση των συνόρων της χώρας και τη διατήρηση της εσωτερικής τάξης, ο στρατός το Ιράν αποτελείται από την Ισλαμική Δημοκρατία τακτικών δυνάμεων του Ιράν (Artesh), η οποία έχει δυνάμεις ξηράς, ναυτικού και αεροπορίας (IRIAF) και την Αεράμυντική έδρα Khatemolanbia. Η Ισλαμική Επαναστατική Φρουρά (Sepah-e-Pasdaran e Enqelab-e-Islami) αποτελείται από δυνάμεις Ξηράς, Ναυτικού, Αεροπορίας και την Quds (ειδικές δράσεις).
Υπάρχουν 18.000 ιρανοί στο ναυτικό προσωπικό και 30.000 στη αεροπορία, συμπεριλαμβανομένων και 12.000 στην αεράμυνα.
Ο Ιρανικός στρατός φέρεται να έχει 1.613 τεθωρακισμένα, συμπεριλαμβανομένων 100 Zulfiqar (τοπικής παραγωγής), περίπου 100 παλιά MK3 και MK5 βρετανικής κατασκευής, μοντέλα που παρέλαβαν πριν από την επανάσταση του 1979, μαζί με 150 Αμερικάνικα M-60A1s - καθώς και 480 σοβιετικού τύπου Τ-72 τεθωρακισμένα και 540 T-54/T-55. Η Τεχεράνη έχει 8.196 όπλα πυροβολικού εκ των οποίων 2.010 είναι συρόμενα και πάνω από 800 είναι μηχανοκίνητα και επιπλέον 640 APCs.
Το πολεμικό ναυτικό του Ιράν, έχει ένα στόλο πολεμικών σκαφών από 23 υποβρύχια, τρία ρωσικής κατασκευής κατηγορίας Kilo τύπου 877 diesel electric και 12 υποβρύχια νάνος (υποβρύχια ρηχού νερού κατασκευασμένα για τον Κόλπο).
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι Ιρανοί έχουν επίσης πάνω από 100 περιπολικά και μαχητικά πλοία, εκ των οποίων έξι είναι κορβέτες, 13 περιπολικά πλοία, τέσσερα περιπολικά σκάφη, 21 ημι-υποβρύχιες βάρκες και άλλα 56 περιπολικά σκάφη διαφόρων τύπων.
Η πολεμική αεροπορία του Ιράν, θεωρείται ότι κατέχει περίπου 336 αεροσκάφη με δυνατότητα μάχης, συμπεριλαμβανομένων 189 μαχητικών αεροσκαφών, όπως 20 Αμερικάνικα F5B jets, 60 F5E Tiger IIs και 35 ρωσικής κατασκευής Mig 29Α jets.
Ακόμη κατέχει 108 αεροσκάφη επίγειας επίθεσης, ανάμεσά τους Ιρανικής και Ρωσικής κατασκευής, πολλά από τα οποία φέρεται να πήραν από το Ιράκ. Τα 116 μεταφορικά αεροσκάφη του Ιράν κατασκευάστηκαν μεταξύ άλλων χωρών στην Κίνα, στην Ολλανδία και στις ΗΠΑ. Η IRIAF έχει επίσης 30 Bell 214C θαλάσσια ελικόπτερα αναγνώρισης.
Ποια θα είναι τα αποτελέσματα ενός Γ΄ παγκοσμίου στο Ιράν για εμάς;
α. Οποιοσδήποτε πόλεμος με το Ιράν, θα καθιστούσε το στενό Ορμούζ αδιάβατο (αυτό είναι ένα στενό που συνδέει τον Περσικό Κόλπο με τον κόλπο του Ομάν, στρατηγικά σημαντικό, λόγω της πρόσβασης που δίνει στα μεγάλα παράκτια αποθέματα πετρελαίου της Μέσης Ανατολής). Αυτό θα οδηγήσει σε μια δραματική αύξηση τιμών του πετρελαίου, μια τάση που θα συνεχιστεί όσο διακυβεύεται η περιοχή. Μια άνοδος στην τιμή του πετρελαίου, πάντα συνοδεύεται από μια αντίστοιχη άνοδο στις δαπάνες για την οικονομία και τους καταναλωτές. Κατά συνέπεια πρέπει να συνυπολογίσουμε με τις ελλείψεις, τους περιορισμούς και τις αυξήσεις τιμών στον τομέα του ανεφοδιασμού αγαθών. Σε όλα αυτά, δεν συνυπολογίζουμε τις απώλειες σε ανθρώπινες ζωές, που σε περίπτωση χρήσης πυρηνικών, θα είναι τρομακτικές αλλά και την οικολογική καταστροφή που θα συντελεστεί ακόμα και σε απλό συμβατικό πόλεμο.
β. Κατά τη διάρκεια οποιουδήποτε πολέμου, η απαίτηση για εξοπλισμούς αυξάνεται. Η βιομηχανία εξοπλισμών του κόσμου – ειδικά στις ΗΠΑ – θα οδηγηθεί σε υψηλή παραγωγή και θα αναπτυχθεί περισσότερο από ποτέ. Αυτό θα οδηγήσει επίσης στην αυξανόμενη παραγωγή στους συμπληρωματικούς τομείς, όπως η αυτοκινητιστική βιομηχανία, οι βιομηχανίες ναυτιλίας και αεροσκαφών και άλλες. Η παραγωγή θα αυξηθεί, ακόμα και με απότομα αυξανόμενες τιμές.
γ. Οι νικητές οποιουδήποτε πολέμου είναι οι τράπεζες. Δεν θα γίνεται καμιά συζήτηση πλέον για τοξικά προϊόντα και “banksters”, ενώ οι κεντρικές τράπεζες υποχρεωτικά θα πλημμυρίσουν τον πόλεμο με φρέσκα χρήματα. Κατόπιν, οι τράπεζες θα μπορούν και πάλι να τροφοδοτούν με νέες πιστώσεις. Προς το παρόν, ένας αυξανόμενος πληθωρισμός θα κρατήσει σταθερό το δολάριο των ΗΠΑ μέχρι το τέλος του πολέμου. Συνήθως, μόνο μετά από τον πόλεμο τακτοποιούνται όλες εκείνες οι αμαρτίες που διαπράχτηκαν στη διάρκεια της χρηματοδότησης του πολέμου.
Μας οδηγούν σε πόλεμο. Οι επόμενοι μήνες θα καθορίσουν εάν θα συρθούμε στον τρίτο παγκόσμιο πόλεμο ή όχι.
0 σχόλια :