Στο λίκνο της Δημοκρατίας τα νιάτα κλαίνε από τα δακρυγόνα και τα περιστέρια φορούν αντισφυξιογόνες μάσκες μας λέει στο τραγούδι του ο Nick Cave.
Γράφει ο Πέτρος Χασάπης
Εξ αιτίας ενός εισαχθέντος και ξένου προς την ελληνική πραγματικότητα ολιγαρχικού αστικού πολιτεύματος δημιουργήθηκε, σε όλη τη μεταπελευθερωτική ιστορική περίοδο, μια κλειστή πολιτικοοικονομική ελίτ, άσχετη με τις πραγματικές σχέσεις παραγωγής.
Με τη δημιουργία και τη χρήση νόμων και θεσμών σύμφωνα με τα συμφέροντά της, αυτή η ελίτ κατάφερε να… αυτοαναπαράγεται και να παραμένει κλειστή και αυτονομημένη από τις κοινωνικές ανάγκες και κοινωνικές διεργασίες.
Ο λαός χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιείται μέσα από τα τεράστια δίκτυα εκλογικής πελατείας μόνο κατά την ώρα της κάλπης
Δεν δίστασε ποτέ να οδηγήσει τη χώρα σε κάθε είδους καταστροφή, αρκεί να παραμείνει ανεξάρτητη από το κοινωνικό σώμα και να νέμεται τον κοινωνικό πλούτο. Αυτό το πολιτικοικονομικό σύστημα παράγει τους πιο πλούσιους αναλογικά στον κόσμο μέσα από τα κρατικά δάνεια την ίδια στιγμή που ο λαός απλά επιβιώνει.
Προσπάθησαν να σπάσουν αυτό το καταστροφικό για το λαό σύστημα τόσο ο Χ. Τρικούπης όσο και ο Ελ. Βενιζέλος, όμως δεν κατάφεραν τίποτα. Και δεν το κατάφεραν γιατί δεν άλλαξαν το ίδιο το ολιγαρχικό πολίτευμα όταν το μπορούσαν, αλλά έκαναν το λάθος να προσπαθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από το ίδιο το σύστημα. Φυσικά το σύστημα τους κατάπιε.
Σήμερα, η ίδια ολιγαρχία δεν δίστασε να παραχωρήσει την Εθνική Κυριαρχία και να ρίξει το λαό στη δουλεία, αρκεί να συνεχίσει η ίδια να εισπράττει τα δάνεια της τρόϊκας. Και δεν θα διστάσει να κάνει ο,τιδήποτε αρκεί να παραμείνει ο λαός στη γωνία και να μην αναμιχθεί στα συμφέροντά της, το λογαριασμό των οποίων θα πληρώσει όμως ο ίδιος.
Σήμερα, το πάλαι ποτέ λίκνο της Δημοκρατίας, χρησιμοποιείται από τους κυρίαρχους της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ως πειραματόζωο προκειμένου να γίνει το λίκνο της παγκόσμιας δουλείας.
Κι εμείς έχουμε σκύψει το κεφάλι και σιωπηρά το αποδεχόμαστε.
Εξ αιτίας ενός εισαχθέντος και ξένου προς την ελληνική πραγματικότητα ολιγαρχικού αστικού πολιτεύματος δημιουργήθηκε, σε όλη τη μεταπελευθερωτική ιστορική περίοδο, μια κλειστή πολιτικοοικονομική ελίτ, άσχετη με τις πραγματικές σχέσεις παραγωγής.
Με τη δημιουργία και τη χρήση νόμων και θεσμών σύμφωνα με τα συμφέροντά της, αυτή η ελίτ κατάφερε να… αυτοαναπαράγεται και να παραμένει κλειστή και αυτονομημένη από τις κοινωνικές ανάγκες και κοινωνικές διεργασίες.
Ο λαός χρησιμοποιούνταν και χρησιμοποιείται μέσα από τα τεράστια δίκτυα εκλογικής πελατείας μόνο κατά την ώρα της κάλπης
Δεν δίστασε ποτέ να οδηγήσει τη χώρα σε κάθε είδους καταστροφή, αρκεί να παραμείνει ανεξάρτητη από το κοινωνικό σώμα και να νέμεται τον κοινωνικό πλούτο. Αυτό το πολιτικοικονομικό σύστημα παράγει τους πιο πλούσιους αναλογικά στον κόσμο μέσα από τα κρατικά δάνεια την ίδια στιγμή που ο λαός απλά επιβιώνει.
Προσπάθησαν να σπάσουν αυτό το καταστροφικό για το λαό σύστημα τόσο ο Χ. Τρικούπης όσο και ο Ελ. Βενιζέλος, όμως δεν κατάφεραν τίποτα. Και δεν το κατάφεραν γιατί δεν άλλαξαν το ίδιο το ολιγαρχικό πολίτευμα όταν το μπορούσαν, αλλά έκαναν το λάθος να προσπαθήσουν να αλλάξουν τα πράγματα μέσα από το ίδιο το σύστημα. Φυσικά το σύστημα τους κατάπιε.
Σήμερα, η ίδια ολιγαρχία δεν δίστασε να παραχωρήσει την Εθνική Κυριαρχία και να ρίξει το λαό στη δουλεία, αρκεί να συνεχίσει η ίδια να εισπράττει τα δάνεια της τρόϊκας. Και δεν θα διστάσει να κάνει ο,τιδήποτε αρκεί να παραμείνει ο λαός στη γωνία και να μην αναμιχθεί στα συμφέροντά της, το λογαριασμό των οποίων θα πληρώσει όμως ο ίδιος.
Σήμερα, το πάλαι ποτέ λίκνο της Δημοκρατίας, χρησιμοποιείται από τους κυρίαρχους της παγκοσμιοποιημένης οικονομίας ως πειραματόζωο προκειμένου να γίνει το λίκνο της παγκόσμιας δουλείας.
Κι εμείς έχουμε σκύψει το κεφάλι και σιωπηρά το αποδεχόμαστε.
0 σχόλια :