Σανίδα σωτηρίας στην ανθελληνική νεοοθωμανική εξωτερική πολιτική του Νταβούτογλου, που καταρρέει, είναι η ελληνική στήριξη στις αθλιότητες της Άγκυρας. Στη φωτογραφία με τον Έλληνα υπουργό εξωτερικών, που έσπευσε να τον επισκεφθεί στην Άγκυρα ως υποτακτικός του!
Η λέξη σβαρνούτ είναι ρωσική και έχει συνδεθεί με την νεότερη ελληνική ιστορία. Είναι η λέξη με την οποία φέρεται να απέσυρε εξ ολοκλήρου τη στήριξή του στο αντάρτικο του ΔΣΕ/ΚΚΕ ο Στάλιν, όταν της εκστόμισε στις 10 Φεβρουαρίου του 1948, δίνοντας στην ουσία την εντολή να τελειώσει η ένοπλη ανταρσία, αφού «σβαρνούτ» σημαίνει αναδιπλώστε το χαλί!
Αναφερθήκαμε στο ιστορικό της λέξης «σβαρνούτ», γιατί ο συμβολισμός της ταιριάζει γάντι με τα όσα συμβαίνουν στον τομέα τηςς τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που εμπνεύστηκε ο Αχμέτ Νταβούτογλου και την υλοποιεί με πάθος, ιδιαίτερα μετά το 2009, που ανέλαβε τα ηνία του τουρκικού υπυοργείου Εξωτερικών.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Νταβούτογλου, εξασφαλίζοντας την απόλυτη στήριξη του Ερντογάν, άπλωσε το νεοοθωμανικό χαλί της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, έχοντας ως βασικό θεμέλιο το λεγόμενο στρατηγικό βάθος της Τουρκίας.
Μια πομφόλυγα που μόνο ένας πολιτισμικά άξεστος και επαίδευτος Τούρκος θα μπορούσε να «εμπνευστεί», αφού είναι αδιανόητο να μιλάς για στρατηγικό βάθος που αναλύεται στην οθωμανική παρουσία σε μια εκτεταμένη περιοχή, όπου επί αιώνες δεν λειτούργησε ούτε ένα πανεπιστήμιο, μια παρουσία που το μόνο που κατάφερε ήταν η καταστροφή πολιτισμών, με μόνο «αντίδωρο» τον ισλαμικό σκοταδισμό
Η λέξη σβαρνούτ είναι ρωσική και έχει συνδεθεί με την νεότερη ελληνική ιστορία. Είναι η λέξη με την οποία φέρεται να απέσυρε εξ ολοκλήρου τη στήριξή του στο αντάρτικο του ΔΣΕ/ΚΚΕ ο Στάλιν, όταν της εκστόμισε στις 10 Φεβρουαρίου του 1948, δίνοντας στην ουσία την εντολή να τελειώσει η ένοπλη ανταρσία, αφού «σβαρνούτ» σημαίνει αναδιπλώστε το χαλί!
Αναφερθήκαμε στο ιστορικό της λέξης «σβαρνούτ», γιατί ο συμβολισμός της ταιριάζει γάντι με τα όσα συμβαίνουν στον τομέα τηςς τουρκικής εξωτερικής πολιτικής που εμπνεύστηκε ο Αχμέτ Νταβούτογλου και την υλοποιεί με πάθος, ιδιαίτερα μετά το 2009, που ανέλαβε τα ηνία του τουρκικού υπυοργείου Εξωτερικών.
Όλα αυτά τα χρόνια ο Νταβούτογλου, εξασφαλίζοντας την απόλυτη στήριξη του Ερντογάν, άπλωσε το νεοοθωμανικό χαλί της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια, τον Καύκασο, τη Μέση Ανατολή και την Αφρική, έχοντας ως βασικό θεμέλιο το λεγόμενο στρατηγικό βάθος της Τουρκίας.
Μια πομφόλυγα που μόνο ένας πολιτισμικά άξεστος και επαίδευτος Τούρκος θα μπορούσε να «εμπνευστεί», αφού είναι αδιανόητο να μιλάς για στρατηγικό βάθος που αναλύεται στην οθωμανική παρουσία σε μια εκτεταμένη περιοχή, όπου επί αιώνες δεν λειτούργησε ούτε ένα πανεπιστήμιο, μια παρουσία που το μόνο που κατάφερε ήταν η καταστροφή πολιτισμών, με μόνο «αντίδωρο» τον ισλαμικό σκοταδισμό
Ενώ λοιπόν ο Νταβούτογλου άπλωνε το χαλί της νεοοθωμανικής ανοησίας, με την ακατ-ανόητη και αφελή (sic) υποστήριξη της Ουάσιγκτον, κάποια στιγμή το άπλωμα και η επέκταση επιβραδύνθηκε, μετά σταμάτησε και εδώ και μερικές εβδομάδες άρχισε να αναδιπλώνεται, λες και κάποιος πρόφερε τη μαγική λέξη σβαρνούτ, όπως τότε, το 1948, ο ...πατερούλης Στάλιν!
Η επιβράδυνση άρχισε να γίνεται ορατή δια γυμνού οφθαλμού με την επιχείρηση αποσταθεροποίησης της Συρίας, όπου τα χρονοδιαγράμματα και οι στρατηγικές προβλέψεις του Νταβούτογλου και του ίδιου του Ερντογάν διαψεύσθηκαν παταγωδώς, για να ακολουθήσουν οι αντι-εξεγέρσεις σε Αίγυπτο και Τυνησία, όπου η Τουρκία συνέχισε πεισματικά να υποστηρίζει τους ισλαμιστές, μετατρέποντας με τη στάση της του χθεσινούς φίλους σε εχθρούς.
Η αναδίπλωση άρχισε να παίρνει διαστάσεις χιονοστιβάδας και μάλιστα σε …έρημο, αυτήν της Σομαλίας, όταν στις 27 Ιουλίου αντάρτες της ισλαμιστικής οργάνωσης El Şebab, παράρτημα της Αλ Κάιντα στην αφρικανική αυτή χώρα, επιτέθηκαν με αυτοκίνητο-βόμβα στην τουρκική πρεσβεία στο Μογκαντίσου. Μετά την επίθεση, από την οποία έχασε τη ζωή του ένας Τούρκος αστυνομικός και τραυματίστηκαν τρεις, η Τουρκία αναγκάστηκε να αναθεωρήσει την πολιτική επέκτασης της επιρροής της στη Σομαλία, περιορίζοντας τις «ανθρωπιστικές» της δράσεις.
Στη συνέχεια, το δεύτερο σοκ η Άγκυρα το βίωσε στο Λίβανο, λίγες μέρες μετά, στις 9 Αυγούστου, όταν είδε δυο πιλότους της ΤΗΥ να συλλαμβάνονται και να τίθενται υπό κράτηση ως όμηροι, πιθανόν από κάποιο παρακλάδι της Χεζμπολλάχ, ως «αντίδωρο» στη σύλληψη εννέα μελών της Χεζμπολάχ στη Συρία, από δυνάμεις εξτρεμιστών που υποστηρίζονται και εξοπλίζονται από την Τουρκία και μάλιστα υπό την άμεση εποπτεία του ίδιου του Νταβούτογλου, όπως κατήγγελε στις 15 Αυγούστου 2013 ο Κούρδος πολέμαρχος Μουράτ Καραγιλάν, μιλώντας σε Τούρκους δημοσιογράφους.
Η Τουρκία αναγκάστηκε να περιορίσει ταπεινωτικά τις δραστηριότητές της στο Λίβανο, αναδιπλώνοντας κι άλλο το χαλί της νεοοθωμανικής ονείρωξης, ζητώντας αυτή τη φορά τη βοήθεια της …Τεχεράνης, για να απελευθερωθούν οι όμηροι πιλότοι.
Το χαλί αναδιπλώνεται με ταχείς ρυθμούς και στην Αίγυπτο, όπου η Τουρκία κατηγορείται από την αιγυπτιακή κυβέρνηση για ανάμειξη στα εσωτερικά της Αιγύπτου, και συγκεκριμένα για ανοικτή υποστήριξη των εξεγερμένων και των μελών της Μουσουλμανικής Αδελφότητας από τις τουρκικές διπλωματικές αρχές και από μηχανισμούς του τουκρικού κράτους.
Να σημειώσουμε ότι οι διπλωματικές σχέσεις των δυο χωρών έχουν ενταθεί σε τέτοιο βαθμό, που και οι δυο έχουν ανακαλέσεις τους πρέσβεις του για διαβουλεύσεις!Η κατάσταση δεν είναι καλύτερη στις σχέσεις της Τουρκίας με τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κατάρ, το Μπαχρέιν και τη Σαουδική Αραβία, μέχρι χθες σύμμαχοι και οικονομικοί αρωγοί στο οικονομικό «θαύμα» της Τουρκίας, το οποίο επέτρεψε την Άγκυρα να σηκώσει κεφάλι σε διεθνές επίπεδο στον τομέα της εξωτερικής πολιτικής και της διπλωματίας!
Η εικόνα συμπληρώνεται με το στρατηγικό αδιέξοδο της Άγκυρας στο Κουρδικό, όπου ένα δεύτερο κουρδικό κράτος γεννιέται στο μαλακό υπογάστριο της Τουρκίας, ενώ θα δούμε σε λίγες ημέρες τους Κούρδους να πραγματοποιούν την Α’ Κουρδική Εθνοσυνέλευση, με τη συμμετοχή 500 Κούρδων από τα τέσσερα τμήματα του Κουρδιστάν και 300 διεθνών παρατηρητών, μεταξύ των οποίων και παρατηρητές από τα Η.Ε., τις ΗΠΑ, την Ε.Ε., τη Ρωσία κλπ.
Όσο κι αν φαίνεται παράδοξο, νησίδα αισιοδοξίας για την εξωτερική πολιτική της Άγκυρας είναι οι σχέσεις της με την Αθήνα, η οποία βυθισμένη στην κρίση, μάλλον αδυνατεί να αντιληφθεί τι ακριβώς γίνεται στην περιοχή.
Αλήθεια, θα συμμετέχει παρατηρητής από την Ελλάδα στην Κουρδική Εθνοσυνέλευση ή….
0 σχόλια :