«Αυγή μυστικής ημέρας», γεγονός ζωής και πρόγευση για την ανατολή της μυστικής και ατελεύτητης ημέρας αποτελεί η Κοίμηση της «Μητέρας του Φωτός»
Η Ορθοδοξία τιμά σήμερα το τέλος της επίγειας ζωής της Παρθένου Μαρίας, την Κοίμηση της Θεοτόκου και Μητέρας του Φωτός. Όμως αντίθετα με ότι θα περίμενε κανείς, το κλίμα δεν είναι τέτοιο που να αρμόζει σε ένα θάνατο, αλλά χαρούμενο και πανηγυρικό.
Και αυτό γιατί ο θάνατος Της αποτελεί ελπίδα, γεγονός ζωής, αληθινή προτύπωση και πρόγευση για την ανατολή της μυστικής και ατελεύτητης ημέρας!
Αν παρατηρήσει κανείς την Εικόνα της Κοιμήσεως, που τοποθετείται σήμερα στα προσκυνητάρια όλων των ναών, θα δει την Μητέρα του Θεού να έχει πεθάνει και γύρω της να βρίσκονται συγκεντρωμένοι όλοι οι απόστολοι του Χριστού.
Αυτό όμως που φωτίζει την εικόνα και εξηγεί το παράδοξο του χαρούμενου θανάτου είναι το ότι πάνω ψηλά στο κέντρο βρίσκεται ο Χριστός, ο οποίος κρατά στα χέρια του τη Μητέρα του, ζωντανή και αιώνια ενωμένη μαζί Του.
Επομένως ο θάνατος Της δεν αποτελεί διχασμό και χωρισμό αλλά ένωση. Την ένωση με τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποδεικνύει ότι πλέον δεν υπάρχει θάνατος, ότι το γεγονός του θανάτου έγινε γεγονός ζωής, είσοδος εκεί όπου βασιλεύει η ζωή. Ο θάνατος πλέον μετατρέπεται σε ευφρόσυνο συναπάντημα, δεν προκαλεί φόβο και τρόμο, αλλά αυθεντική χαρά.
«Εν τη γεννήσει Σου σύλληψις άσπορος, εν τη κοιμήσει Σου νέκρωσις άφθορος...», ψάλλει σήμερα ο υμνωδός. Με την Κοίμηση της Δέσποινας του Κόσμου ο θάνατος καταρρέει και μετατρέπεται σε θρίαμβο ζωής. Γίνεται «αυγή μυστικής ημέρας» και καταυγάζεται από την αιωνιότητα και την αθανασία.
Γι' αυτό η γιορτή της Κοίμησής Της δεν έχει καθόλου πόνο, νεκρώσιμους θρήνους και θλίψη, αλλά μόνο φως και αγαλλίαση. Γιατί με την Κοίμηση της Θεοτόκου, πλησιάζουμε τις θύρες του δικού μας αναπόφευκτου τέλους, αλλά χωρίς φόβο αφού πλέον τις βρίσκουμε ορθάνοικτες και γεμάτες φως από την ανατολή της βασιλείας του Θεού!
Χαιρόμαστε όμως και για έναν επιπλέον λόγο. Διότι η Μητέρα του Θεού είναι Μητέρα όλων μας και με την Κοίμησή της όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο τώρα, μεσιτεύει και πρεσβεύει στον Υιό Της και σκεπάζει όλους τους πιστούς «λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».
Πηγή
Και αυτό γιατί ο θάνατος Της αποτελεί ελπίδα, γεγονός ζωής, αληθινή προτύπωση και πρόγευση για την ανατολή της μυστικής και ατελεύτητης ημέρας!
Αν παρατηρήσει κανείς την Εικόνα της Κοιμήσεως, που τοποθετείται σήμερα στα προσκυνητάρια όλων των ναών, θα δει την Μητέρα του Θεού να έχει πεθάνει και γύρω της να βρίσκονται συγκεντρωμένοι όλοι οι απόστολοι του Χριστού.
Αυτό όμως που φωτίζει την εικόνα και εξηγεί το παράδοξο του χαρούμενου θανάτου είναι το ότι πάνω ψηλά στο κέντρο βρίσκεται ο Χριστός, ο οποίος κρατά στα χέρια του τη Μητέρα του, ζωντανή και αιώνια ενωμένη μαζί Του.
Επομένως ο θάνατος Της δεν αποτελεί διχασμό και χωρισμό αλλά ένωση. Την ένωση με τον Δημιουργό του σύμπαντος κόσμου.
Η Κοίμηση της Θεοτόκου αποδεικνύει ότι πλέον δεν υπάρχει θάνατος, ότι το γεγονός του θανάτου έγινε γεγονός ζωής, είσοδος εκεί όπου βασιλεύει η ζωή. Ο θάνατος πλέον μετατρέπεται σε ευφρόσυνο συναπάντημα, δεν προκαλεί φόβο και τρόμο, αλλά αυθεντική χαρά.
«Εν τη γεννήσει Σου σύλληψις άσπορος, εν τη κοιμήσει Σου νέκρωσις άφθορος...», ψάλλει σήμερα ο υμνωδός. Με την Κοίμηση της Δέσποινας του Κόσμου ο θάνατος καταρρέει και μετατρέπεται σε θρίαμβο ζωής. Γίνεται «αυγή μυστικής ημέρας» και καταυγάζεται από την αιωνιότητα και την αθανασία.
Γι' αυτό η γιορτή της Κοίμησής Της δεν έχει καθόλου πόνο, νεκρώσιμους θρήνους και θλίψη, αλλά μόνο φως και αγαλλίαση. Γιατί με την Κοίμηση της Θεοτόκου, πλησιάζουμε τις θύρες του δικού μας αναπόφευκτου τέλους, αλλά χωρίς φόβο αφού πλέον τις βρίσκουμε ορθάνοικτες και γεμάτες φως από την ανατολή της βασιλείας του Θεού!
Χαιρόμαστε όμως και για έναν επιπλέον λόγο. Διότι η Μητέρα του Θεού είναι Μητέρα όλων μας και με την Κοίμησή της όχι μόνο δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, αλλά πολύ περισσότερο τώρα, μεσιτεύει και πρεσβεύει στον Υιό Της και σκεπάζει όλους τους πιστούς «λυτρουμένη εκ θανάτου τας ψυχάς ημών».
Πηγή
0 σχόλια :