Γράφει ο Δημήτρης Χρήστου
Κατά συνέπεια η υπολογιζόμενη πρωτιά της, είναι κυρίως αποτέλεσμα της άρνησης μεγάλου μέρους των ψηφοφόρων να επιλέξουν και πάλι ως κυβέρνηση τον ΣΥΡΙΖΑ.
Αν συμφωνούμε μέχρις εδώ, προκύπτει το ερώτημα: Τι περισσότερο περίμεναν οι πολίτες για να συνεχίσουν να εμπιστεύονται τον ΣΥΡΙΖΑ;
Λένε πως μέτρησαν οι ανεκπλήρωτες υποσχέσεις για ταχύτατη έξοδο από τα Μνημόνια. Πως ο Τσίπρας έβαλε ενσυνείδητα τον πήχη πολύ ψηλά για να αποσπάσει ψήφους και αυτό δεν ήταν έντιμο. Δεν βρήκαν δικαιολογίες καθώς ο άπειρος από διακυβέρνηση χώρας ΣΥΡΙΖΑ μαζί και ο Αλέξης Τσίπρας, δεν ήταν σε θέση να εκτιμήσουν τις δυσκολίες, τους συσχετισμούς δυνάμεων το βάρος του χρέους και τα δεσμά του κοινού νομίσματος, όπως ορίστηκαν από τη Συνθήκη του Μάαστριχτ. Εξ άλλου οι πολίτες δεν απαίτησαν εμπειρία. Εντιμότητα ζήτησαν.
Ποίος ήταν ο στόχος μετά το 2015;
Μπορεί οι Συριζαίοι να υπερέβαλαν, αλλά ποτέ δεν εγκατέλειψαν τον στόχο για την έξοδο της χώρας από τα ασφυκτικά μνημόνια και την γενική χρεοκοπία οικονομίας και πολιτικού συστήματος. Και κυρίως, σε σχέση με την κλεπτοκρατία και τη διασπάθιση του δημοσίου πλούτου, ακόμα και την περίοδο της χρεοκοπίας (2012–2014), επέδειξαν εντιμότητα στη διαχείριση των εθνικών πόρων σε όλους τους τομείς, όπως οι υποδομές και η αναβάθμιση της υγείας και της παιδείας.
Ο στόχος αυτός επετεύχθη. Η χώρα εμπνέει πλέον εμπιστοσύνη στο ευρωπαϊκό σύστημα, είναι σεβαστή από όλους, οι παλαιοί συσχετισμοί που παρέδωσαν Σαμαράς και Βενιζέλος, μόνοι εναντίον όλων ανατράπηκαν θεαματικά και εξασφαλίστηκε ένα καθαρός διάδρομος δεκαπέντε ετών μέχρι να φτάσουμε στον τρόπο εξυπηρέτησης τους εθνικού χρέους.
Πλην όμως, όλα αυτά υποτιμήθηκαν καθώς όλες οι πολιτικές δυνάμεις στοχοποίησαν την σημερινή κυβέρνηση επιλέγοντας την, ως τον μόνο αντίπαλο, αυτόν που πρέπει να συντριβεί! Το ΚΚΕ και οι διάσπαρτες αριστερές ομάδες μιλούσαν για προδοσία, φτιάχνοντας ένα ευρύτερο του ακροατηρίου τους κλίμα, με κατηγορίες εσχάτης προδοσίας! Και καθώς ο ΣΥΡΙΖΑ ως κόμμα, είναι ακόμα εσωστρεφής, χωρίς γειώσεις στην κοινωνία, η περικύκλωσή του ήταν τελικά όπως αποδείχτηκε, εύκολη υπόθεση.
Ακόμα και στο θέμα της Συμφωνίας των Πρεσπών, παρότι, πλην της άκρας δεξιάς, όλοι επιθυμούσαν λύση, επέλεξαν με εξαίρεση το 'Ποτάμι', να διαφωνήσουν, θεωρώντας ότι θα αποσπάσουν ένα μέρος «θυμωμένων» ψηφοφόρων. Φρούδες οι ελπίδες για το ΚΚΕ και τα υπόλοιπα προσωπικά αριστερά πολιτικά μαγαζιά. Άλλους ενίσχυσαν με την τυφλή δογματική στάση τους. Και αφού λοιπόν ο στόχος για έξοδο από τη χρεοκοπία και τα μνημόνια επετεύχθη, τι περιμένουν οι πολίτες από την παλινόρθωση των δυνάμεων που οδήγησαν τη χώρα στη χρεοκοπία, στην κυβερνητική εξουσία;
Αφελείς υποσχέσεις και προσεγγίσεις
Περιμένουν πως η ανάκαμψη της οικονομίας θα συνεχιστεί και η επόμενη διακυβέρνηση δεν θα έχει μεγάλες διαφορές από την σημερινή; Αυτό περιμένουν και το περιμένουν, διότι έχουν άγνοια κινδύνων, χειραγωγούμενοι από την συντριπτική πλειονότητα των κυρίαρχων ΜΜΕ. Οι υπολογισμοί θα τολμούσα να πως αφελείς.
«Βγάζω 100 πληρώνω φόρους και εισφορές 50 και μου μένουν άλλα 50. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης που υπόσχεται ότι βγάζοντας 100 θα πληρώνω 30 και θα μου μένουν 70. Άρα συμφέρει.»
Θεωρεί λανθασμένα ότι το 100 είναι κλειδωμένο και η μείωση των φόρων εύκολη υπόθεση. Και οι δύο υπολογισμοί είναι τραγικά εσφαλμένοι. Διότι η πρωτεύουσα ανάγκη σήμερα είναι, το 100 να γίνει μεγαλύτερο και το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών να αυξηθεί προσφέροντας πολύτιμα καύσιμα στην αγορά. Πιστεύουν άραγε σε ατομικές λύσεις από την επαναλειτουργία του παραδοσιακού πελατειακού συστήματος;
Αν οι δογματικές περικοπές στην υγεία, την παιδεία, και το ασφαλιστικό σύστημα περιορίσουν το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών, αυτό θα μειώσει αντίστοιχα την ζήτηση και θα προκαλέσει ύφεση σε μια οικονομία που έχει μεγάλη ανάγκη μια ισχυρή εσωτερική αγορά. Και μια νέα ύφεση στις σημερινές συνθήκες, θα φουντώσει πάλι την ανεργία και θα οξύνει τις κοινωνικές ανισότητες.
Μα εμείς, λένε στη ΝΔ, θα τα καταφέρουμε διότι θα φέρουμε επενδύσεις και θα δημιουργήσουμε ανάπτυξη. Η ανάπτυξη όμως έχει να κάνει και με την κατάσταση της διεθνούς οικονομίας. Αν το περιβάλλον είναι σταθερό, χωρίς απειλές και κυρίως πολεμικές συρράξεις, χωρίς ανατροπές στους διεθνείς κανόνες του ελεύθερου εμπορίου που επηρεάζουν αναπτυξιακά προγράμματα και κλάδους όπως ο τουρισμός, τότε έχεις ανοιχτό πεδίο.
Χωρίς όραμα δεν πας πουθενά
Και για την βιώσιμη και μακράς πνοής ανάπτυξη, πρέπει να γνωρίζεις τα συγκριτικά σου πλεονεκτήματα και να βλέπεις μπροστά, για το πως θα ανταποκριθείς στις νέες συνθήκες της τέταρτης βιομηχανικής επανάστασης. Το μέλλον πλέον δεν κατακτάται με κόπο αλλά με τρόπο, γνώση και ανταγωνιστική προστιθέμενη αξία σε προϊόντα και υπηρεσίες.
Η φιλελευθεροποίηση της οικονομίας και η τόνωση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας, για να αποδώσουν, απαραίτητη προϋπόθεση είναι η τιμιότητα και αμεροληψία της κεντρικής διοίκησης σε ρόλο διαιτητή.
Είναι τόσο αδέσμευτος από τους χορηγούς του ο Κυριάκος Μητσοτάκης;
Αν ξεκινήσεις ανάποδα με μειώσεις φόρων και ελαστικές σχέσεις φτηνής εργασίας δεν θα πας πουθενά, με κίνδυνο νέας δημοσιονομικής εκτροπής όπως συνέβη πρόσφατα στην Αργεντινή από αντίστοιχες του Κυριάκου νεοφιλελεύθερες ιδέες σαν αυτές του Μαουρίσιο Μάκρι.
0 σχόλια :